Μαθήματα (αντι)δημοκρατίας από το Βερολινο
Του Konstantin Schlaucher
Η M. είναι μέλος της πρωτοβουλίας της οδού Weise, η οποία δρα μαζί με ορισμένους αγωνιστές πρόσφυγες, έχει από κοινού με τους πρόσφυγες καταγγείλει την χρήση παραπήγματων (Hangars) στο Βερολίνο και αντιπροτείνει την εγκατάσταση των προσφύγων σε σπίτια με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης εντός του αστικού ιστύ, ώστε να είναι εύκολη η συναναστροφή των νέων κατοίκων του Βερολίνου με τους παλιούς και η επιθυμητή ένταξη στην πόλη. Εκτός από την πρωτοβουλία της γειτονιάς Weise (Initiative Weisekiez) και η πρωτοβουλία “100% Tempelhofer Feld” είχε μια δυναμική εκπροσώπηση εκείνο το βράδυ της Πέμπτης στην συνάντηση με τις δημοτικές αρχές. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είχε πετύχει -συλλέγοντας υπογραφές- την διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με τη χρήση του του Tempelhofer Feld και μέσω αυτού κατάφερε να σταματήσει τα σχέδια των δημοτικών αρχών του Βερολίνου για οικοδόμηση αυτού του οικοδομικού φιλέτου. “1,5 χρόνο μετά το δημοψήφισμα οι αρχές θέλουν να ανατρέψουν την απόφαση των πολιτών του Βερολίνου και με πρόσχημα το προσφυγικό να ανοίξουν την πόρτα για περαιτέρω οικοδόμηση στην περιοχή. Αν ανατραπεί ο νόμος τίποτα μετά δεν θα σταματήσει την οικοδόμηση όλου του Feld”, μου τόνισε εκείνο το βράδυ, κατηφορίζοντας την Schillepromenade, o C.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία επισημαίνει ότι δεν είναι κατά των προσφύγων και της εγκατάστασής τους στο Βερολίνο, παρά θεωρεί αυτήν την επιλογή των δημοτικών αρχών για την εγκατάσταση 8400 ανθρώπων στην συγκεκριμένη περιοχή και ειδικότερα σε παραπήγματα των 2 τ.μ. ανα άτομο λανθασμένη, δαπανηρή (περίπου 1000 ευρώ το μήνα ανα άτομο) και ακραία αντιδημοκρατική. “Πόσο μπορούμε ακόμα να εμπιστεύομαστε την Σύγκλητο, και να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν οι πρόσφυγες από την Σύγκλητο ώστε να ανοίξει το Feld για επενδυτές και κατασκευαστικές εταιρίες και ώστε στην συνέχεια να χτιστούν πολυτελείς κατοικίες;” αναρωτιέται ο C.
Σάββατο μεσημέρι, η θερμοκρασία να είναι αρκετά Βερολινέζικη μα να πέφτει ένα σπαστικό χιονόνερο. Σημείο συνάντησης η Platz der Luftbrücke, η οποία ονομάστηκε έτσι καθώς μέσω του αεροδρομίου του Tempelhof κατάφεραν οι Αμερικάνοι να σπάσουν τον Σοβιετικό αποκλεισμό και να μεταφέρουν μέσω της αερογέφυρας τα απαραίτητα στους κατοίκους του δυτικού τότε Βερολίνου. Αν και πάντα ενθουσιώδης, και δη λόγω του σημείου συνάντησης καθώς εκεί κοντά φιλοξενήθηκα τις πρώτες μέρες μου στο Βερολίνο, γρήγορα απογοητεύκα. Κανένας από τους γνωστούς μου, το χιόνι να λιώνει, τα παπούτσια μου να βρέχονται και ο κόσμος ελάχιστος και αρκετά ετερόκλητος. Αναρχικοί, αριστεροί, αγωνιστές πρόσφυγες, συνταξιούχοι, μέλη της πρωτοβουλίας “100% Tempelhofer Feld”, εγώ και μια καθηγήτριά μου από το πανεπιστήμιο. Χάρηκε και χάρηκα ιδιαίτερα που συναντηθήκαμε στην πορεία και συζητήσαμε για κάτι πιο ανθρώπινο και ουσιαστικό από τα ζητήματα της ακαδημαϊκής ζωής. Καθιερωμένοι έλεγχοι από την αστυνομία στις τσάντες επιλεγμένων ατόμων, η εξέταση των αναγραφομένων στα πανό, σχετικές ομιλίες και 45 λεπτά αργότερα η πορεία έχει ξεκινήσει. Μαζευτήκαμε 500 άτομα, είπαν. Μέσα από το χιονισμένο Tempelhofer Feld, όπου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Ρώσων, Τσιγγάνων, αριστερών και ομοφυλοφίλων, κατευθυνθήκαμε προς τα παραπήγματα όπου σήμερα έχουν στοιβαχθεί ήδη 2500 πρόσφυγες. Μια ομιλία μέσα στο κρύο και ύστερα επιστροφή στο σπίτι, καθώς η αστυνομία ήταν εκεί για να διαφυλάξει την τάξη και τον ΦΡΑΧΤΗ που χωρίζει τα παραπήγματα των προσφύγων με τον δρόμο.
Η κεντρική αίθουσα του άλλοτε αεροδρομίου του Βερολίνου, Tempelhof, ήταν γεμάτη. Περίπου 1400 πολίτες, μεταξύ αυτών και εγώ μιας και μένω στην γειτονιά, πήγαμε στο κάλεσμα της Συγκλήτου (η δημοτική αρχή) του Βερoλίνου για μια φαινομενικά “ανοιχτή συζήτηση”, μα ουσιαστικά μονομερή παρουσίαση της Συγκλήτου σχετικά με τα πλάνα οικοδόμησης χώρου του παλαιού αεροδρομίου, του Tempelhofer Feld.
Η δημοτική αρχή του Βερολίνου προτείνει και θέλει να περάσει το σχετικό νομοσχέδιο με διαδικασίες express την 28.01.2016, την έναρξη οικοδόμησης δηλαδή μέρους του παλιού αεροδρομίου και του αερολιμένα ώστε να στεγαστούν εκεί συνολικά 7000 πρόσφυγες.
Η δημοτική αρχή του Βερολίνου προτείνει και θέλει να περάσει το σχετικό νομοσχέδιο με διαδικασίες express την 28.01.2016, την έναρξη οικοδόμησης δηλαδή μέρους του παλιού αεροδρομίου και του αερολιμένα ώστε να στεγαστούν εκεί συνολικά 7000 πρόσφυγες.
“Ουσιαστικά θέλουν να κάνουν ένα τεράστιο γκέτο σε μια περιοχή δίχως σχολεία, νοσοκομεία, σούπερ μάρκετ. 8400 άνθρωποι να στιβαχτούν σε ένα χώρο που δεν έχει τίποτα, σε ένα χωράφι. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι πρόκειται να ακολουθήσει. Προτιμούν ένα γκέτο στο χωράφι (όπως χαϊδευτικά αναφέρεται πολλάκις ο χώρος του παλαιού αεροδρομίου) παρά ένταξη στην πόλη. Υπάχουν χώροι, άδεια σπίτι, άδεια κτίρια μέσα στην πόλη, σε διαφορετικές περιοχές, στο Mitte, στο Steglitz, στο Neukölln που έχουν προταθεί στην Σύγκλητο ως πιθανοί χώροι διαβίωσης των προσφύγων. Θα κοστίσει και λιγότερα χρήματα και είναι και πιο ανθρώπινο από τα στρατόπεδα (Lager) προσφύγων” αναφέρει η M. στην συζήτησή μας.
Η M. είναι μέλος της πρωτοβουλίας της οδού Weise, η οποία δρα μαζί με ορισμένους αγωνιστές πρόσφυγες, έχει από κοινού με τους πρόσφυγες καταγγείλει την χρήση παραπήγματων (Hangars) στο Βερολίνο και αντιπροτείνει την εγκατάσταση των προσφύγων σε σπίτια με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης εντός του αστικού ιστύ, ώστε να είναι εύκολη η συναναστροφή των νέων κατοίκων του Βερολίνου με τους παλιούς και η επιθυμητή ένταξη στην πόλη. Εκτός από την πρωτοβουλία της γειτονιάς Weise (Initiative Weisekiez) και η πρωτοβουλία “100% Tempelhofer Feld” είχε μια δυναμική εκπροσώπηση εκείνο το βράδυ της Πέμπτης στην συνάντηση με τις δημοτικές αρχές. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είχε πετύχει -συλλέγοντας υπογραφές- την διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με τη χρήση του του Tempelhofer Feld και μέσω αυτού κατάφερε να σταματήσει τα σχέδια των δημοτικών αρχών του Βερολίνου για οικοδόμηση αυτού του οικοδομικού φιλέτου. “1,5 χρόνο μετά το δημοψήφισμα οι αρχές θέλουν να ανατρέψουν την απόφαση των πολιτών του Βερολίνου και με πρόσχημα το προσφυγικό να ανοίξουν την πόρτα για περαιτέρω οικοδόμηση στην περιοχή. Αν ανατραπεί ο νόμος τίποτα μετά δεν θα σταματήσει την οικοδόμηση όλου του Feld”, μου τόνισε εκείνο το βράδυ, κατηφορίζοντας την Schillepromenade, o C.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία επισημαίνει ότι δεν είναι κατά των προσφύγων και της εγκατάστασής τους στο Βερολίνο, παρά θεωρεί αυτήν την επιλογή των δημοτικών αρχών για την εγκατάσταση 8400 ανθρώπων στην συγκεκριμένη περιοχή και ειδικότερα σε παραπήγματα των 2 τ.μ. ανα άτομο λανθασμένη, δαπανηρή (περίπου 1000 ευρώ το μήνα ανα άτομο) και ακραία αντιδημοκρατική. “Πόσο μπορούμε ακόμα να εμπιστεύομαστε την Σύγκλητο, και να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν οι πρόσφυγες από την Σύγκλητο ώστε να ανοίξει το Feld για επενδυτές και κατασκευαστικές εταιρίες και ώστε στην συνέχεια να χτιστούν πολυτελείς κατοικίες;” αναρωτιέται ο C.
Γυρνώντας σπίτι, δεν καταφέρνω να μην σκεφτώ το δικό μας δημοψήφισμα του Ιουλίου και τη τελική έκβαση των γεγονότων. “They do it the Tsipras way” του λέω και γελάω ψεύτικα για να μην με σηκώσουν τα μαύρα σύννεφα. Τις πρώτες πρωινές ώρες, διότι έχω πλέον ρυθμούς κουκουβάγιας, λαμβάνω ενημέρωση για την διοργάνωση πορείας διαμαρτυρίας, το Σάββατο το μεσημέρι, ενάντια στα σχέδια της Συγλήτου. “Είναι πολύ kurzfristig”, σκέφτομαι και αποφασίζω να καλέσω όλους του γνωστούς μου στο Βερολίνο και να το ποστάρω σε όσες ομάδες στα κοινωνικά δίκτυα μετέχω.
Σάββατο μεσημέρι, η θερμοκρασία να είναι αρκετά Βερολινέζικη μα να πέφτει ένα σπαστικό χιονόνερο. Σημείο συνάντησης η Platz der Luftbrücke, η οποία ονομάστηκε έτσι καθώς μέσω του αεροδρομίου του Tempelhof κατάφεραν οι Αμερικάνοι να σπάσουν τον Σοβιετικό αποκλεισμό και να μεταφέρουν μέσω της αερογέφυρας τα απαραίτητα στους κατοίκους του δυτικού τότε Βερολίνου. Αν και πάντα ενθουσιώδης, και δη λόγω του σημείου συνάντησης καθώς εκεί κοντά φιλοξενήθηκα τις πρώτες μέρες μου στο Βερολίνο, γρήγορα απογοητεύκα. Κανένας από τους γνωστούς μου, το χιόνι να λιώνει, τα παπούτσια μου να βρέχονται και ο κόσμος ελάχιστος και αρκετά ετερόκλητος. Αναρχικοί, αριστεροί, αγωνιστές πρόσφυγες, συνταξιούχοι, μέλη της πρωτοβουλίας “100% Tempelhofer Feld”, εγώ και μια καθηγήτριά μου από το πανεπιστήμιο. Χάρηκε και χάρηκα ιδιαίτερα που συναντηθήκαμε στην πορεία και συζητήσαμε για κάτι πιο ανθρώπινο και ουσιαστικό από τα ζητήματα της ακαδημαϊκής ζωής. Καθιερωμένοι έλεγχοι από την αστυνομία στις τσάντες επιλεγμένων ατόμων, η εξέταση των αναγραφομένων στα πανό, σχετικές ομιλίες και 45 λεπτά αργότερα η πορεία έχει ξεκινήσει. Μαζευτήκαμε 500 άτομα, είπαν. Μέσα από το χιονισμένο Tempelhofer Feld, όπου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Ρώσων, Τσιγγάνων, αριστερών και ομοφυλοφίλων, κατευθυνθήκαμε προς τα παραπήγματα όπου σήμερα έχουν στοιβαχθεί ήδη 2500 πρόσφυγες. Μια ομιλία μέσα στο κρύο και ύστερα επιστροφή στο σπίτι, καθώς η αστυνομία ήταν εκεί για να διαφυλάξει την τάξη και τον ΦΡΑΧΤΗ που χωρίζει τα παραπήγματα των προσφύγων με τον δρόμο.
Το απόγευμα τα Κυριακής έλαβα ένα email από την καθηγήτρια μου. Είχε συντάξει ένα αυστηρό γράμμα προς του εκλεγμένους αντιπροσώπους στην Σύγκλητο του Βερολίνου του δημοτικού της διαμερίσματος, με το οποίο τους έθετε προ των ευθυνών τους και ζητούσε να μάθει την διάθεσή τους για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. “Σε 9 μήνες έχουμε δημοτικές εκλογές στο Βερολίνο, ήδη ο προεκλογικός πυρετός έχει ξεκινήσει και κάθε ψήφος μετράει για αυτούς” μου γράφει και με προτρέπει να στείλω και εγώ ένα γράμμα προς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του δημοτικού μου διαμερίσματος.
Σήμερα την πέτυχα στον διάδρομο του τομέα.
Μου χαμογέλασε και μου είπε: “Μην ανησυχείς, ακόμα και αν περάσει θα το σταματήσουμε με ένα άλλο δημοψήφισμα”.
Μου χαμογέλασε και μου είπε: “Μην ανησυχείς, ακόμα και αν περάσει θα το σταματήσουμε με ένα άλλο δημοψήφισμα”.
Μαθήματα (αντι)δημοκρατίας από το Βερολινο
Reviewed by Antonisgal
on
2:11:00 μ.μ.
Rating:
Reviewed by Antonisgal
on
2:11:00 μ.μ.
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου