Η Αννα Διαμαντοπουλου, η μεταρρυθμιση στην τριτοβαθμια & οι φοιτητες στην πυρα!

Την περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκαν στο συνεδριακό κέντρο των Κοίλων της Κοζάνης μια σειρά από πολιτικά εργαστήρια που διοργανώθηκαν από το Πα.Σο.Κ με την συμμετοχή των περισσοτέρων υπουργών του πρωθυπουργού, αρκετών στελεχών, εκπροσώπων φορέων αλλά και πολιτών. Στο εργαστήριο Κοινωνικής Πολιτικής (Διαμαντοπούλου-Λοβέρδος-Κουτρουμάνης) ακούσαμε τα παρακάτω λόγια από την υπουργό Παιδείας σχετικά με την μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

"Τα πανεπιστήμια έχουν τεράστια προβλήματα, προβλήματα διοίκησης, οργάνωσης , αξιοκρατικής επιλογής και αξιολόγησης Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα οικονομικά , τεράστια θα έλεγε κανείς. Πολλές φορές ακούγεται μια απλή λύση, να δώσουμε λεφτά. Επειδή οικονομικές δυνατότητες δεν υπάρχουν και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, θα πρέπει να αλλάξουμε τον πυρήνα της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση κατέθεσε ένα σχέδιο διαβούλευσης . Οι πανεπιστημιακοί μας απάντησαν να αφήσουμε τα πανεπιστήμια και τα τεχνικά ιδρύματα να ρυθμίσουν τα του οίκου τους. Δεν υπάρχει κανένα οίκος που να ανήκει σε κανέναν , ο οίκος δεν ανήκει ούτε στους πανεπιστημιακούς ούτε στους φοιτητές Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξουν θεσμικά αντίβαρα , έλεγχος , κοινωνική λογοδοσία και βεβαίως αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών."

Το πρώτο που θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς, ειδικά αν προέρχεται από τον συνδικαλιστικό χώρο είναι πως το αυτοδιοίκητο είναι κατοχυρωμένο από το σύνταγμα και κάπου εκεί θα τελείωνε η κουβέντα. Όμως εγώ δεν είμαι συνδικαλιστής και έτσι θα σταθώ και σε άλλα σημεία.

Η κ. Υπουργός και ο υφυπουργός παλιότερα κατέστησαν σαφές πως δεν θεωρούν πως η διοίκηση δεν πρέπει να ασκείται από την ακαδημαϊκή κοινότητα, γιατί όπως λένε δεν έχουν διοικητικά προσόντα μια και είναι επιστήμονες. Ας αναπτύξουμε λοιπόν την επιχειρηματολογία τους με ένα παράδειγμα. Έχουμε έναν άνθρωπο που γνωρίζει τέλεια μια ξένη γλώσσα και κάποια ελληνικά και προσπαθεί να αποδώσει ένα αγγλικό ή γερμανικό άρθρο του Economist ή της Allgemeine Zeitung αντίστοιχα στα ελληνικά, η αποτυχία του είναι προφανώς σίγουρη. Είναι επίσης προφανές πως ο κατάλληλος άνθρωπος για κάτι τέτοιο θα ήταν κάποιος που γνωρίζει όχι μόνο την ξένη γλώσσα και τα ελληνικά αλλά και την πολιτική κατάσταση στην χώρα που αναφέρεται το άρθρο. Αν κάνουμε μια αναγωγή στο ζήτημα που έθεσε η κ. Διαμαντοπούλου τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η παρούσα δομή διοίκησης (συμμετοχή Καθηγητών,προπτυχιακών & μεταπτυχιακών φοιτητών αλλά και εργαζομένων διοίκησης) παρέχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά αρκετά ικανοποιητικά αν και σίγουρα χρειάζεται κάποιες βελτιώσεις, όπως και κάθε τι άλλωστε.

Το δεύτερο και για εμένα σημαντικότερο θέμα προκύπτει από το "οικονομικές δυνατότητες δεν υπάρχουν" ή αλλιώς "λεφτά υπήρχαν". Όποιες αλλαγές και να επιχειρήσει η κυβέρνηση αν δεν συνοδεύονται από μια ισχυρή αύξηση της χρηματοδότησης και της έρευνας στην ευνοϊκότερη περίπτωση θα είναι οριακά αποδοτικές. Σίγουρα κάποιοι από σας θα ρωτήσουν μα πως να αυξηθεί η χρηματοδότηση σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, όταν μάλιστα όλοι υφίστανται περικοπές; Η εποχή απαιτεί ορθή χρήση των λίγων οικονομικών πόρων και η εκπαίδευση είναι ακριβώς η τέλεια "επένδυση" αφού με μικρή σχετικά αύξηση πόρων μπορεί να δώσει μεγάλες αποδώσεις και να ωθήσει την ελληνική οικονομία έξω από την ύφεση και την οικονομική κατάρρευση. Η μη χρηματοδότηση όμως θα έχει ως αποτέλεσμα 2 γενιές να αποτελέσουν θυσία για να κατευναστούν οι θεοί των αγορών και η χώρα να καταδικαστεί στην υπανάπτυξη για την επόμενη δεκαετία.

Διάλογος χωρίς εντιμότητα δεν είναι διάλογος...