Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται στην Ελλάδα

των Etienne Balibar, Michaël Löwy και  Ελένης Βαρίκα

Η κατάσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι άνευ προηγουμένου από το τέλος της γερμανικής κατοχής το 1944: δραστική μείωση μισθών και συντάξεων. Ανεργία στους νέους στο 50%. Επιχειρήσεις, μικρές επιχειρήσεις, εφημερίδες, εκδοτικοί οίκοι σε πτώχευση.

Χιλιάδες ζητιάνοι και άστεγοι στους δρόμους. Υπερβολικές και αυθαίρετες φορολογήσεις και συνεχείς περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, χρεοκοπία των δημοσίων υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση) και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αυτοκτονίες αυξάνονται. Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει με τη λίστα των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων του «Μνημονίου».

Όμως, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και η Εκκλησία (ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας), αυτοί δε φορολογούνται. Θεσπίστηκε μείωση των κοινωνικών δαπανών αλλά δεν πειράχτηκε ο γιγαντιαίος προϋπολογισμός της «άμυνας» : η Ελλάδα υποχρεώθηκε να συνεχίσει να αγοράζει στρατιωτικό εξοπλισμό δισεκατομμυρίων ευρώ από τους Ευρωπαίους προμηθευτές οι οποίοι είναι – κατά σύμπτωση – αυτοί που απαιτούν την αποπληρωμή του χρέους (Γερμανία, Γαλλία).

Η Ελλάδα έγινε το εργαστήριο της Ευρώπης. Δοκιμάζονται σε ανθρώπινα πειραματόζωα μέθοδοι που θα εφαρμοστούν έπειτα στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία και ούτω καθεξής. Οι υπεύθυνοι αυτού του πειράματος, η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ) και οι εταίροι τους των ελληνικών κυβερνήσεων, δεν ανησυχούσαν : έχει δει ποτέ κανείς ινδικά χοιρίδια, ποντίκια εργαστηρίου, να διαμαρτύρονται ενάντια σε ένα επιστημονικό πείραμα; Θαύμα! Τα ανθρώπινα πειραματόζωα επαναστάτησαν: παρά την ανελέητη καταστολή από την αστυνομία στην οποία έχουν ευρέως διεισδύσει οι νεοναζί, που προσλήφθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι γενικές απεργίες, οι καταλήψεις των πλατειών, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες δεν έχουν σταματήσει εδώ και ένα χρόνο. Και τώρα, αποκορύφωμα της αυθάδειας, οι Έλληνες ψήφισαν κατά της συνέχισης του «πειράματος», μειώνοντας στο μισό το ποσοστό των κομμάτων της κυβέρνησης (η δεξιά και η κεντροαριστερά, οι οποίες αντίθετα με το πρόγραμμα τους, υπέγραψαν το μνημόνιο) και τετραπλασιάζοντας το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ (συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς).

Δε χρειάζεται να ανήκει κανείς στη ριζοσπαστική αριστερά για να δει πόσο καταστροφικές είναι οι νεοφιλελεύθερες θεραπείες της Τρόικας. Ο Paul Krugman, βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών, δε σταματά να το λέει: πώς θα επιτευχθεί η «δημοσιονομική εξυγίανση» της Ελλάδας εάν βάζουμε τη χώρα σε ύφεση, η οποία, προφανώς, δε μπορεί παρά να μειώσει τα έσοδα και να αποσταθεροποιήσει τον προϋπολογισμό; Σε τι χρησιμεύουν τα «γενναιόδωρα» δάνεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ; Το να πληρωθεί…. το χρέος στις τράπεζες οδηγεί σε εκ νέου χρεοκοπία. Οι «ειδικοί» της Τρόικας έχουν τον καπιταλισμό ως θρησκεία (W. Benjamin,1921): μια θρησκεία της οποίας οι θεότητες – οι χρηματοπιστωτικές αγορές με τα απρόβλεπτα, αυθαίρετα και παράλογα διατάγματα – απαιτούν θυσίες (ανθρώπων).

Πράττοντας αυθαίρετα, μυστικά και εκφοβίζοντας με έναν αληθινό τρόπο διακυβέρνησης, μια τέτοια πολιτική βίαιης υποταγής του λαού δε μπορούσε παρά να προκαλέσει αντιδράσεις οργής, σύγχυσης και θυμού. Ένα μέρος αυτού του θυμού διοχετεύτηκε μέσω μιας απαίσιας, ρατσιστικής, αντισημιτικής, ξενοφοβικής δύναμης, της ομάδας των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αλλά οι αγανακτισμένοι, αυτοί, στήριξαν στην πλειοψηφία τους, για πρώτη φορά από το 1958, τη ριζοσπαστική αριστερά. Αυτή η αριστερά είναι βαθιά ευρωπαϊκή. Δεν έχει καμία πρόθεση εξόδου από το ευρώ, αλλά αρνείται κατηγορηματικά το Μνημόνιο που έχει επιβληθεί από την Τρόικα και έγινε αποδεκτό από τις ελληνικές κυβερνήσεις που διαδέχτηκαν τα τελευταία χρόνια: το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και εκείνη της «εθνικής ενότητας» με την ακροδεξιά. Προτείνει συγκεκριμένες, ρεαλιστικές και άμεσα εφαρμόσιμες εναλλακτικές λύσεις: αναστολή πληρωμής του χρέους, μαζί με ένα διεθνή οικονομικό έλεγχο, για να εξακριβώσει τη νομιμότητα του, κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, κατάργηση των αντικοινωνικών μέτρων που πάρθηκαν από τις κυβερνήσεις που υπέγραψαν το Μνημόνιο. Στηριζόμενη σε ένα ευρύ φάσμα της Δημοκρατικής Αριστεράς, στα κοινωνικά κινήματα των αγανακτισμένων, των εργαζομένων που αγωνίζονται, των δικτύων υποστήριξης μεταναστών, στις φεμινιστικές οργανώσεις, στους ομοφυλόφιλους, στους οικολόγους, κατάφερε να γίνει η δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας. «Δεν ήξεραν ότι ήταν αδύνατο, έτσι το έκαναν» έλεγε ο Mark Twain.

Μια δεύτερη ψηφοφορία θα γίνει τον Ιούνιο. Μερικές δημοσκοπήσεις δίνουν τη ριζοσπαστική αριστερά ως πρώτη δύναμη της χώρας. Για εμάς, είναι ξεκάθαρο ότι το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται στην Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, Jose Manuel Barroso ou Wolfgang Schäuble το έχουν καταλάβει και απειλούν τους Έλληνες με κάθε είδους αντίποινα εάν τολμήσουν να μην ψηφίσουν τους υποψηφίους που εγκρίνονται από τις τράπεζες και το ΔΝΤ. Η νέα γαλλική κυβέρνηση, που περιορίζεται σε μια συνετή σιωπή, θα πρέπει να δηλώσει καθαρά και δυνατά ότι θα σεβαστεί τις αποφάσεις του ελληνικού λαού και θα απορρίψει κάθε πρόταση αποκλεισμού της Ελλάδας από την Ευρώπη και τη ζώνη του ευρώ.

Είναι αναγκαίο να στηρίξουμε την ελληνική ριζοσπαστική αριστερά και το δημοκρατικό, αντιφασιστικό και ενωτικό πνεύμα που αυτή φέρει. Βρίσκεται, αυτή τη στιγμή, στο αποκορύφωμα της μάχης για να βγει η Ελλάδα, και κατ’ επέκταση η Ευρώπη, από τον εφιάλτη της νεοφιλελεύθερης λιτότητας.

Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Πηγή: Mediapart

Μετάφραση; Κωνσταντίνα Μαγγίνα