Πρώτα η αλλαγή του πολιτικού συστήματος και σκηνικού και μετά τα άλλα

Η χώρα διέρχεται μια μεγάλη και παρατεταμένη κρίση.
Μια κρίση πίσω από την οποία κρύβονται η πολιτική αναξιοπιστία των μεγάλων κομμάτων (που κυβέρνησαν με πελατειακά τεχνάσματα 38 μεταπολιτευτικά χρόνια), η ανομία και η ατιμωρησία ενός κατεστημένου χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης και δημοσίου συμφέροντος, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς της Δημοκρατίας.


Ο λαός βλέπει τη διαφθορά (αλλά δεν διακρίνει τον φορέα κάθαρσης), φοβάται το έγκλημα και τη βία (αλλά δεν αισθάνεται ότι προστατεύεται από την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη), βιώνει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια (αλλά δεν πιστεύει ότι υπάρχουν δομές αλληλεγγύης), θέλει να οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για τη νέα γενιά (αλλά απελπίζεται με όσα συμβαίνουν στο Πανεπιστήμιο).
Σ’ αυτή τη σοβούσα κοινωνική και αξιακή κρίση που θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια τη Δημοκρατία πιστεύαμε ότι το πολιτικό σύστημα θα είχε τις δυνάμεις να ανταποκριθεί στο ρόλο του.
Όμως η κόπωση των κυβερνώντων και η πολινορθωτική λογική της μείζονος αντιπολίτευσης δεν επιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις.

Στο αδιέξοδο αυτό μόνον οι εκλογές μπορούν να δώσουν διέξοδο ελπίδας.
Η σύγχρονη Δημοκρατική Αριστερά έχει σήμερα τη μεγάλη ευκαιρία να προβάλλει το αίτημα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.

Αλλαγή πολιτικού σκηνικού, πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων, πολιτικής λειτουργίας.
Αλλαγή στο μοντέλο κοινωνικής προστασίας (με ομπρέλες και συμμαχίες τοπικού και συνεργατικού χαρακτήρα προς όφελος των ασθενέστερων).
Αλλαγή στο περιεχόμενο και στην έννοια του Εθνικού Δημοσίου Συμφέροντος.

Για να συμβούν όμως αυτά πρέπει η Αριστερά να υιοθετήσει ένα νέο Όραμα για μια κοινωνία συνευθύνης, εμπιστοσύνης, ελευθερίας.
Επειδή η πολιτική εξουσία πρέπει να εκφράζει τη γενική βούληση, το συμφέρον του λαού κι όχι να εξ-υπηρετεί μόνο τους μεγάλους παίκτες (χρηματιστές, επενδυτές, κ.ά.), επειδή πρέπει να αναγνωρίσουμε κοινό αγαθό όλης της ανθρωπότητας κι επειδή η πολιτική και το δίκαιο πρέπει να ξανακερδίσουν την πρωτοκαθεδρία στο τρίπτυχο «Δημοκρατία – Δικαιώματα – Κράτος Δικαίου» και να μην αφήσουν τους θεσμούς να «οικονομοποιηθούν» γι’ αυτό η Δημοκρατική Αριστερά είναι χρήσιμη και αναγκαία.
Εξ άλλου η χώρα προηγείται της οικονομίας και καμία δημοσιονομική πολιτική δεν λειτουγεί χωρίς κοινωνική συναίνεση, κοινωνικά όρια στην «ανάπτυξη» και σχέδιο συλλογικής ευημερίας.

Η πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα είναι πρόβλημα πρωτίστως πολιτικό. Οι δομικές αδυναμίες του πολιτικού συστήματος μετατράπηκαν σε πρόβλημα πολιτικής διεύθυνσης της χώρας και αυτό με τη σειρά του οδήγησε στο οξύ οικονομικό πρόβλημα. Άρα η οποιαδήποτε παρέμβαση με στόχο την αποφυγή της κατάρρευσης και οποιαδήποτε στρατηγική διεξόδου από την κρίση οφείλει να απαντήσει πειστικά στο ιεραρχικά πρώτο πρόβλημα –αυτό του πολιτικού συστήματος.

Στόχος είναι η αυτονομία του πολιτικού συστήματος από εξωθεσμικά κέντρα επιρροής, η ποιοτική διακυβέρνηση, η πιστή εκπροσώπηση και αντιπροσώπευση της κοινωνίας και των πολιτών αλλά και ο αυστηρός έλεγχος, η λογοδοσία, τα θεσμικά αντίβαρα ελέγχου. Οι αλλαγές αυτές δεν έχουν αρνητικό δημοσιονομικό αποτύπωμα και ταυτόχρονα θα αυξήσουν την αποτελεσματικότητα των δημόσιων πολιτικών. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα ανασυντάξει το κράτος και τη δημόσια διοίκηση ειδικότερα.

Κράτος και δημόσια διοίκηση σε νέες κατευθύνσεις, βραχίονες της προσπάθειας ανάταξης της χώρας υπό την καθοδήγηση ενός ριζικά διαφορετικού πολιτικού συστήματος.
Κράτος που θα διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό. Που θα ενισχύει την πραγματική ανάπτυξη. Κράτος δικαίου που θα προασπίζει τα δικαιώματα των πολιτών και θα διασφαλίζει τις ελευθερίες τους. Κράτος που θα βασιστεί πάνω σε μια νέα σχέση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Δημόσια διοίκηση που θα ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας και θα απαντάσει στις προκλήσεις και θα ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών.

Η Δημοκρατική Αριστερά προτάσσει ως βασικό πυλώνα της προγραμματικής της πρότασης την αλλαγή του πολιτικού συστήματος και κατ’ επέκταση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Είναι προϋπόθεση η αλλαγή αυτή ώστε να θεμελιώσουμε την δυνατότητα εξόδου από την κρίση και να αποκτήσουμε ένα κράτος μοχλό ανάπτυξης, ένα κράτος ικανό να υπηρετεί τον πολίτη, τις ανάγκες της χώρας και να υλοποιεί τις στρατηγικές επιλογές του ελληνισμού.

Πρέπει να υπερβούμε την πολιτική (υπο)κουλτούρα της μεταπολίτευσης (διαφθορά, άνομος πλούτος, ανευθυνότητα, ατομικισμός, ατιμωρησία) και να διαμορφώσουμε το (μετά την κρίση) νέο αξιακό σύστημα (δημόσιο συμφέρον, κανόνες, όρια, συνοχή, δικαιοσύνη).

Η ΔΗΜΑΡ δεν θα αντιμετωπίσει την πραγματικότητα με μύθους και ιδεολογήματα του παρελθόντος αλλά με αλήθειες του παρόντος και πρόγραμμα για το μέλλον.

Αν θέλουμε να κοιτάζουμε τον ουρανό καλό θα είναι σ’ αυτή τη φάση να μην «γοητευόμαστε» από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των άλλων, να μη φοβηθούμε την ψήφο στους ανθρώπους της ΔΗΜΑΡ που έρχονται για να δώσουν και όχι να πάρουν, να χαμογελάσουμε μαζί με αυτούς που στέκουν πλάι μας (και όχι πάνω ή πίσω μας).

Καθηγητής Γιάννης Πανούσης
Υποψήφιος στην Α΄ Αθήνας με την Δημοκρατική Αριστερά

Σημείωση Blogger: Οι απόψεις εκφράζουν τον γράφοντα κι οχι το blog. Το άρθρο εντάσσεται σε προεκλογική σειρά άρθρων. Θα ακολουθήσουν κείμενα άλλων υποψηφίων