The Confession Session: ο εξομολογητής

Πενήντα δύο άνθρωποι σ’ ένα μπαρ αφηγούνται πενήντα δύο ιστορίες.
Πενήντα δύο μικρά κινηματογραφικά πορτραίτα εξομολογητικού χαρακτήρα, ως φιλοσοφικό παιχνίδι για τον τρόπο, που τα γεγονότα και οι αρχές μας καθορίζουν τις αποφάσεις και τις πράξεις μας.

Τυχαία έπεσα πάνω στην εξομολόγηση του Μάρκου για την Ήρα. Έπειτα γνωρίζοντας το project, το ενδιαφέρον μεγάλωνε συνεχώς και με οδήγησε στον δημιουργό. Και κάπως έτσι προέκυψε η μικρή μας συζήτηση με τον Άλκη Γούναρη, "εξομολογητή" και διδάκτορα φιλοσοφίας.




Η εξομολόγηση πρέπει να αποτελεί μέρος της νέας ζωής σου». Τι σήμαινε για σας προσωπικά αυτή η φράση του Wittgenstein, ώστε να σας οδηγήσει στη δημιουργία του Confession Session;

Ξέρετε τα φιλοσοφικά αποσπάσματα ερμηνεύονται ποικιλοτρόπως. Πολλοί αναλυτές συνδέουν αυτή τη φράση με τις θρησκευτικές εμμονές του Wittgenstein αλλά εγώ θεωρώ ότι ανεξάρτητα από αυτές, το όλο ζήτημα έχει να κάνει με το νόημα που δημιουργείται κατά την χρήση της γλώσσας. Η ομολογία (ή εξομολόγηση ή ακόμα και η εξιστόρηση) από την στιγμή που γίνεται δημόσια, είναι μια πράξη παραγωγής νέου νοήματος ενός γεγονότος ή ενός βιώματος που παραμένοντας στην ιδιωτική σφαίρα είχε εντελώς άλλη μορφή. Η επανανοηματοδότηση λοιπόν που δημιουργείται κατά την αφήγηση λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της γλώσσας ήταν ένα από τα στοιχεία αυτού του φιλοσοφικο-κινηματογραφικού παιχνιδιού αλλά δεν ήταν το κυριότερο.

Τι θέλει να μας δείξει το The Confession Session; Ποία κοινή ανθρώπινη διάσταση αναδεικνύει;

Όπως είπα πρόκειται περισσότερο για ένα παιχνίδι το οποίο δεν στόχευε εκ των προτέρων σε κάποια συγκεκριμένη ανάδειξη αλλά είχε μάλλον σαν σκοπό να διερευνήσει μια σειρά από συνιστώσες μέσω ενός τέτοιου τύπου αφήγησης. Τελικά βεβαίως βγήκαν ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα, όπως για παράδειγμα η θεματολογία γύρω από την οποία περιστρέφονται οι περισσότερες εξομολογήσεις. Οικογένεια, έρωτας - σεξουαλικότητα, θάνατος, έμμεσα ή άμεσα, σε πρώτο ή σε δεύτερο πλάνο ανιχνεύονται στα περισσότερα επεισόδια.

Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο και για τους συμμετέχοντες. Πως έγινε η τελική επιλογή των 52 προσώπων; Στα βίντεο, η εξομολόγηση φαίνεται αρκετά εύκολη κι αβίαστη. Ήταν πράγματι έτσι; Γιατί πιστεύετε ότι 52 άνθρωποι που έκρυβαν για χρόνια μια λεπτομέρεια της ζωής τους, πήραν την απόφαση να την εκθέσουν δημόσια;

Το πρώτο κριτήριο για την επιλογή των συμμετεχόντων ήταν το αν είναι ή όχι θαμώνες του συγκεκριμένου μπαρ που έγινε το πρότζεκτ και η τόλμη τους φυσικά να εκτεθούν. Το πολύ ενδιαφέρον στο όλο εγχείρημα ήταν ότι δεν τους δώσαμε κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση για το τι περιμένουμε από αυτούς και έτσι είδαμε να αντιλαμβάνονται με εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο την έννοια της εξομολόγησης. Όλα τα επεισόδια διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Άλλα βγήκαν αβίαστα και άλλα με το «τσιγκέλι». Ορισμένοι από τους συμμετέχοντες προέβησαν σε κάποια ανώδυνη δήλωση, αρκετές φορές με κάποια δόση ναρκισσισμού, οι περισσότεροι όμως μοιράστηκαν εκ βαθέων κάτι πολύ προσωπικό τους. Νομίζω ότι το ίδιο το πρότζεκτ, καθώς και οι συνθήκες των γυρισμάτων τους ενέπνευσαν.

Το πρωτότυπο αυτό project φτάνει στο τέλος του σε 10 εβδομάδες. Έχετε στο μυαλό σας κάτι καινούργιο;

Όταν ξεκινήσαμε με τον γιό μου τον Κώστα αυτό το project, δεν είχαμε κατά νου το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει για τα web series διεθνώς τα δυο τελευταία χρόνια. Η επιτυχία του Confession Session μας έχει ενθαρρύνει να κάνουμε νέα σχέδια προς αυτήν την κατεύθυνση. Το διαδίκτυο θα είναι σίγουρα το μέσο αλλά για το περιεχόμενο είμαστε ακόμα σε σκέψεις…

*Στις ερωτήσεις, ο Αντώνης Γαλανόπουλος

Ολόκληρο το αρχείο των επεισοδίων θα το βρείτε εδώ