Υπάλληλοι τραπεζών κόντρα υποτελών των Μερκοζί

του Νίκου Κοτζιά
Θα μας τρελάνουν όλοι με τις παραβιάσεις που κάνουν στις συνθήκες, στους νόμους, στην ηθική, στον πολιτικό πολιτισμό μας, στην ίδια τη μνήμη. Διαπλοκή, ξένοι, υπουργοί, παίζουν πάνω στην πλάτη των εργαζομένων και της χώρας. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώνει. Αυτό που παρακολουθούμε είναι η διαμάχη μεταξύ των παραδομένων στον ξένο παράγοντα και σε εκείνους που εξαρτώνται από την ντόπια διαπλοκή. Και οι μεν και οι δε θα το παίξουν ανεξάρτητοι προς την άλλη πλευρά.

Αλλά σε κανέναν δεν πρέπει να διαφεύγει ότι: Πρώτον, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί (εν συντομία Μερκοζί) μας δηλώνουν ότι αν δεν υποταχτούμε στις επιλογές τους θα βρεθούμε εκτός ευρωζώνης. Ποιοι; Αυτοί που κυβερνούν τις χώρες που πρώτες παραβίασαν τις Συνθήκες και τα όρια για τα ελλείμματα και το χρέος. Ποιοι; Αυτοί που παραβιάζοντας τις συνθήκες έχουν καταργήσει τα όργανα και τους θεσμούς της ΕΕ και εμφανίζονται να λαμβάνουν αποφάσεις σε βάρος κράτος-μέλος της Ένωσης. Το χειρότερο, βέβαια, είναι, ότι αυτές τις παραβιάσεις τις αποδέχτηκε σύσσωμη η Ελληνική κυβέρνηση. Να είμαστε σαφείς δεν μπορεί όση δύναμη ή «ευθύνη» έχει η Γαλλία και η Γερμανία, να ομιλούν για λογαριασμό των ευρωπαϊκών θεσμών. Και πολύ λιγότερο δικαιούνται να εκβιάζουν τους Έλληνες με έξοδο από την Ευρωζώνη.
Δεύτερον, έξοδος από την ευρωζώνη δεν προβλέπεται από τις συνθήκες. Ακόμα και αν το επιθυμούν οι ισχυροί της Ένωσης, ή το Κόμμα του Μνημονίου εδώ στην Ελλάδα προκειμένου να εκβιάσουν τη θέληση και τα πιστεύω του ελληνικού λαού. Πρέπει όλοι μαζί να καταγγείλουμε τα παπαγαλάκια της διαπλοκής και του Κόμματος του Μνημονίου που επιθυμούν να υποτάξουν τους πολίτες στον φόβο και την ανασφάλεια με νέους εκβιασμούς.
Τρίτο, το δημοψήφισμα, αποδείχτηκε πολύ πιο επικίνδυνο από τις εκλογές. Με ντροπή θυμάμαι τους λόγους υπουργών του ΠΑΣΟΚ που δημόσια διακήρυτταν ότι οι εκλογές είναι επικίνδυνες διότι οδηγούν σε ακυβερνησία. Επειδή στη ζωή όλα μετράνε εκ του αποτελέσματος, είναι φανερό ότι εκείνο που μας οδήγησε στην πλήρη απαξίωση της διεθνούς θέσης της χώρας δεν ήταν οι εκλογές, αλλά ή μη διεξαγωγή των εκλογών! Διότι η δημοκρατία δεν είναι κίνδυνος. Εκείνοι που φοβούνται τις εκλογές είναι οι επικίνδυνοι. Τέρμα οι εκτροχιασμοί. Είναι η ώρα των εκλογών!
Τέταρτο, ασφαλώς είμαι υπέρ του εμπλουτισμού της δημοκρατίας μας με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας. Δήλωσα, όμως τις αντιρρήσεις μου σε αυτή την περίοδο για το συγκεκριμένο δημοψήφισμα, καθότι α) υπήρχε η πρόθεση να οργανωθεί αντιδημοκρατικά και β) δεν προωθείτο ως εμπλουτισμός της δημοκρατίας, αλλά ως υποκατάστατο των εκλογών. Δια ταύτα: είμαι υπέρ των εκλογών που εμπλουτίζονται με δημοψηφίσματα. Δεν ήθελα, ούτε θέλω δημοψήφισμα αντί εκλογών!
Πέμπτο, αρκεί που εκδιώκεται ο πρωθυπουργός; Μπορεί για όλους αυτούς τους αμαρτωλούς των τελευταίων δύο ετών να θεωρείται ως κάθαρση. Δεν είναι, όμως. Εγκλημάτησαν σε βάρος της χώρας και του λαού όλοι μαζί. Πράγματι παρέλαβαν μεγάλο πρόβλημα. Παραδίδουν, όμως, μια χώρα καταστραμμένη. Και παριστάνουν τους παρθένους. Δεν είδαν τι ψήφιζαν; Δεν άκουσαν τον λαό; Δεν μύρισαν τα χημικά τους; Πρέπει να τελειώνουμε και με όλους αυτούς της κυβέρνησης. Όπως συχνά έχω γράψει, δεν μπορούσαν αυτοί που μας έφεραν μέχρι την κρίση να μας βγάλουν από αυτή. Και πολύ λιγότερο μπορούν να μας βγάλουν από την εθνική πια κρίση εκείνοι που πήραν πρόβλημα και το έφτασαν στην καταστροφή. Να παραδώσουν και να φύγουν.
Έκτο, να φύγουν. Να φύγουν προκειμένου να φύγει μαζί τους και η πολιτική τους. Η πτώση του Παπανδρέου από τα δεξιά και η άνοδος στην κυβερνητική εξουσία όλου του θιάσου του Κόμματος του Μνημονίου, δεν είναι το ίδιο ζητούμενο με την αγωνία των εργαζομένων πολιτών, των συνταξιούχων και της νεολαίας. Εκείνοι ελπίζουν και επιδιώκουν σε μια πιο συνεκτική και συστηματική επιβολή της πολιτικής των Μνημονίων και της μονόπλευρης λιτότητας, της παράδοσης της χώρας και της κυριαρχίας της, μια πολιτική που την ονόμασα Νέο Ραγιαδισμό. Εκλογές, λοιπόν, για να φύγει αυτή η επαίσχυντη πολιτική.
Έβδομο, μαζί με την πολιτική και τους πολιτικούς που την εκπροσωπούν θα πρέπει να φύγουν και οι διαπλεκόμενοι που μας κάθισαν στο σβέρκο για δεκαετίες αυτούς τους πολιτικούς υπάλληλους! Τέρμα η υποκρισία: την κατάστρεψαν τη χώρα μαζί με τους αεριτζήδες, τους φοροφυγάδες, τα καρτέλ και τους ανίκανους τραπεζίτες. Την κατάστρεψαν εξυπηρετώντας τους Μερκοζί, τα ξένα συμφέροντα και τη διεθνή τοκογλυφία. Την κατέστρεψαν ανάγοντας ως εχθρό την συνταξιούχο γιαγιά, τον εργαζόμενο με 500 ευρώ, τον σκληρά δοκιμαζόμενο δημόσιο υπάλληλο. Είχαν διαλέξει φίλους και εχθρούς. Τώρα ήρθε η ώρα ο λαός να καταλάβει ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί του.
Όγδοο, πρέπει να στηριχτούν όλες οι τίμιες δυνάμεις της κεντροαριστεράς, της δημοκρατικής παράταξης, της αριστεράς που αντιτάχθηκαν στα μνημόνια. Που το πρόβλημά τους δεν ήταν ούτε είναι εκείνο της διεθνούς τρόικας και των εσωτερικών κακέκτυπών της. Που το πρόβλημά τους είναι η σωτηρία του λαού και της χώρας. Στη βάση μιας πατριωτικής, κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής. Με ενότητα και στη βάση ισότιμων συμμαχιών.
Ένατο, η A.Μέρκελ, χρησιμοποίησε όλα τα όπλα που αρνήθηκαν αυτοί οι άχρηστοι πολιτικοί της χώρας και η ντόπια διαπλοκή. Αντί να χρησιμοποιηθεί η εν δυνάμει χρεοκοπία της Ελλάδας ως όπλο διαπραγμάτευσης έναντι της διεθνούς τοκογλυφίας, χρησιμοποιήθηκε αυτή από την Μέρκελ ως όπλο εκβιασμού των διεθνών τραπεζιτών. Μόνο που αυτό έγινε για λογαριασμό των γερμανικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να αναζητήσει δάνεια από τις αναδυόμενες αγορές. Αντίθετα, η Γερμανία και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί διαπραγματεύονται σήμερα μαζί τους για την αποπληρωμή ευρωπαϊκού χρέους. Το χειρότερο από όλα είναι το ίδιο δημοψήφισμα. Αντί να χρησιμοποιηθεί ως χαρτί διαπραγμάτευσης ενάντια σε όσους μας πιέζουν, χρησιμοποιήθηκε εντέλει ως χαρτί σε βάρος μας από τους Μερκοζί.
Δέκατο, οι αποφάσεις της ΝΔ επιβεβαιώνουν πόσο λίγο είναι διατεθειμένη και σε θέση η αξιωματική αντιπολίτευση να διαπραγματευτεί για λογαριασμό της Ελλάδας. Ήδη έκανε πίσω κάτω από την πίεση των «αδελφών κομμάτων» στην κεντρική Ευρώπη. Μάλιστα θα έλεγα ότι βιάστηκε να το κάνει κάτω από τις πιέσεις που δέχτηκε.
Ενδέκατο, όπως εξελίσσεται η κρίση, επιβεβαίωσε την αρχική μου εκτίμηση, ότι είναι πριν από όλα κρίση πολιτικής. Ότι το βάθος της οικονομικής κρίσης συνδέεται με την ανικανότητα της πολιτικής και της έλλειψης επαρκώς ισχυρής αντιμνημονιακής πολιτικής.
Δωδέκατο, η κρίση είναι και κρίση κυριαρχίας, εθνικής ταυτότητας και αξιοπρέπειας. Η Α.Μέρκελ απέκτησε μια γεωοικονομική αποικία εντός της ΕΕ, με την έννοια ότι ο ελληνικός χώρος θα είναι ένας χώρος μειωμένης δημοκρατίας, κυριαρχίας και δικαιωμάτων για τους «ιθαγενείς», αλλά θα ισχύουν σε αυτόν οι γενικοί νόμοι της ΕΕ και θα κυκλοφορεί το νόμισμά της. Αυτοκρατορία καλώς ήρθες, κράζουν εκείνοι που το μόνο που τους έμεινε από την ιστορία είναι η αντιβασιλεία. Οι οποίοι γνωρίζουν, ότι οι Εφιάλτες μόνο κέρδη κάνανε με τους ξένους. Να φεύγετε θέλουμε εκλογές, οφείλει να βροντοφωνάξει ο λαός!
Υπάρχουν και οι καλοπροαίρετοι, οι οποίοι έχουν χάσει τη μνήμη και την κρίση τους σε συνθήκες κρίσης. Ελπίζουν ότι οι ξένοι «θα μας βάλουν σε τάξη», θα μας εκσυγχρονίσουν, θα μας αποκαταστήσουν. Ξεχνούν ότι εδώ και καιρό βρίσκονται εδώ δίπλα μας, στην βαλκανική ενδοχώρα, όπως είναι το Κόσσοβο και η Βοσνία, πάνω από 15 χρόνια, αλλά εκσυγχρονισμό και άσπρη μέρα δεν είδε κανείς σε αυτές τις περιοχές. Ξεχνούν ότι η διαφθορά δεν είναι μόνο δικό μας άθλημα. Ότι στην πραγματικότητα δεν μας διέφθειραν κάποιοι ημίθεοι των Βαλκανίων, αλλά η Siemens, τα γερμανικά υποβρύχια, η ΜΑΝ, και τόσοι άλλοι που είναι τα στηρίγματα εκείνων που θα μας βάλουν –υποτίθεται- σε τάξη. Αυτή η αισιοδοξία τους ότι αν οι τροϊκανοί, οι επίτροποι, οι Ράιχενμπαχς αυτού του κόσμου, σταματήσουν να πηγαινοέρχονται στην Ελλάδα, και εγκατασταθούν εδώ μόνιμα, όπως οι Σκοτσέζοι στην εποχή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Ινδία, ότι τότε αυτοί θα ξεχάσουν τα δικά τους συμφέροντα, και εθνικές αντιλήψεις, τα σεντούκια με τα οποία διαφθείρουν όπου πάνε για μπίζνες, και «επιτέλους θα μας κάνουν ανθρώπους». Θα μας βάλουν σε «πειθαρχημένη τάξη», δηλαδή, θα περιορίσουν τη δημοκρατία για να μην τους χολοσκάει το κόστος της, όπως λέει και ο ευγενικός οικοδεσπότης τους. Με λίγες κινήσεις, τα Μνημόνια, όλοι αυτοί που δεν γουστάρουν και πολύ τον ελληνικό λαό με τις πολλαπλές του αδυναμίες, αποκτούν διεθνείς πλάτες για να επιβάλουν την πολιτική που ονειρεύονταν εδώ και δεκαετίες. Επιτέλους, χάρη στον νέο συσχετισμό, αυτοί, η μεγάλη μειοψηφία της Ελλάδας, μπορούν να επιβάλλουν τα συμφέροντα και τα δόγματα των λίγων, έναν βίαιο αναχρονισμό. Να μας επιστρέψουν στην εποχή του Μεσαίωνα, όταν δεν υπήρχε ουσιαστική κρατική κυριαρχία ακόμα και κανείς δεν έκανε λόγο για δημοκρατία. Διότι, όπως μας λένε οι κυβερνώντες η δημοκρατία κάνει κακό στην υγεία, ιδιαίτερα δε οι εκλογές! Για αυτό εξάλλου και τις απορρίπτουν!