Συναντώντας τον Άρη Χατζηστεφάνου στο σταυροδρόμι της επιστροφής

Μετά από μια σειρά περιπλανήσεων στην έρημο του πραγματικού, ένα επιτυχημένο λεύκωμα και την επικράτηση της Χρεοκρατίας, ο Άρης Χατζηστεφάνου επιστρέφει σε γνώριμα λημέρια. Ο λόγος φυσικά για το Infowar την ραδιοφωνική εκπομπή που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά στα ερτζιανά κι επιστρέφει τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου.

«Τα προβλήματα τα βλέπεις στα δελτία των οκτώ, τις λύσεις;»
Για τις ανάγκες του Debtocracy ήρθατε σε επαφή με μια σειρά θεωρητικών που ανέπτυξαν μια διαφορετική θέαση στο ζήτημα του χρέους. Τι μας αποδεικνύει για τον κυρίαρχο λόγο στην Ελλάδα και που αποσκοπούσε η διάδοση της μέσω του ντοκιμαντέρ;


Αρκετές από τις θέσεις που παρουσιάζονται στο Debtocracy, όπως οι ευθύνες του Ευρώ για την κρίση και το δικαίωμα ενός λαού να μην πληρώνει ένα παράνομο ή απεχθές χρέος, αποτελούν κοινοτοπία εκτός Ελλάδας ακόμη και από συντηρητικούς αναλυτές. Το γεγονός ότι αποτελούσαν θέμα ταμπού στη χώρα μας δείχνει τα όρια της δημοκρατίας μας. Δεν είναι φυσιολογικό να μας καλούν στο CNN, στο BBC ή στον Guardian για να αναπτύξουμε τις θέσεις μας και να προβάλλουν το Debtocracy από την Πορτογαλία μέχρι τη Ρουμανία και στην Ελλάδα να μην έχει υπάρξει ούτε ένα ιδιωτικό κανάλι εθνικής εμβέλειας που να έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Προσοχή δεν εννοώ ότι οφείλουν να το κάνουν γιατί ήταν μια καλή δουλειά ή κάτι τέτοιο (αυτό θα το κρίνει ο κόσμος). Όταν όμως ένα ντοκιμαντέρ έχει 1.8 εκατομμύριο θεάσεις στο Ιντερνετ αποτελεί είδηση την οποία συνειδητά αποσιώπησαν.
Το Debtocracy απέδειξε ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να αποδεχθεί ριζοσπαστικές προτάσεις εάν αυτές είναι καλά τεκμηριωμένες. Και αυτό είναι ένα μάθημα όχι μόνο για τη Δεξιά, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο τις καταδίκασε, αλλά και για την Αριστερά η οποία εδώ και δεκαετίες σνομπάρει τους πολίτες επιχειρώντας να προβληθεί σαν μια πεφωτισμένη πρωτοπορία. Θα έλεγα μάλιστα ότι ενώ η Δεξιά πράττει στο ακέραιο το ρόλο της, η επίσημη Αριστερά πρέπει να καταδικαστεί για απόλυτη προδοσία. Η αμηχανία της ή η απουσία της τα δυο τελευταία χρόνια είναι σαν μια αντεστραμμένη Βάρκιζα - έδωσαν τα όπλα πριν ξεκινήσει η μάχη. Κάποιοι το έκαναν γιατί δεν ήθελαν να αμφισβητήσουν τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού και κάποιοι επειδή αισθάνονται ότι μπορούν να λειτουργήσουν μόνο εφόσον ανατραπούν πρώτα όλοι οι κανόνες. Είτε μιλάς, όμως, για «μεταρρυθμίσεις μέσα στο σύστημα» είτε για «λαοκρατία» το αποτέλεσμα είναι το ίδιο - απόλυτη αδράνεια.

Ποια τα όρια και ποιες οι προοπτικές της εναλλακτικής δημοσιογραφίας σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα; Θα μπορούσε το The Press Project να εξελιχθεί σε μια ευρύτερη πλατφόρμα τύπου Democracy Now;

Σίγουρα θα μπορούσε και νομίζω κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό όμως είναι ότι η εναλλακτική δημοσιογραφία δεν έχει χαμηλότερο κόστος από την κυρίαρχη. Ούτε πραγματοποιείται από ερασιτέχνες. Δεν πρέπει να συγχέουμε την εναλλακτική δημοσιογραφία με τη δημοσιογραφία των πολιτών - η οποία είναι φυσικά καλοδεχούμενη. Όσο και αν μειώνεται το κόστος λόγω του Ιντερνετ αν πρέπει να κάνεις μια αποστολή στο εξωτερικό, ώστε να μην εξαρτάσαι από τα τηλεγραφήματα του Reuters του AP ή του ΑΠΕ, κάποιος πρέπει να σε χρηματοδοτήσει. Και αυτό το μοντέλο δεν έχει βρεθεί ακόμη.


«Όταν οι άνθρωποι που συμμετείχαν στις πρωτόγνωρες μαζικές κινητοποιήσεις είδαν ότι οι διαδηλώσεις δεν προβάλλονταν από τα ΜΜΕ, άρχισαν να πολιορκούν τους δημοσιογραφικούς οργανισμούς» εξομολογήθηκε στο Debtocracy ο Avi Lewis. Αλλά τι είναι πραγματικά χειρότερο, να σε αγνοούν όπως στην Αργεντινή ή να σε προβάλουν ακόμα και τα μεσημεριανά ψυχαγωγικά μαγκαζινο όπως στην Ελλάδα τους Αγανακτισμένους για προφανείς ιδιοτελείς σκοπούς;

Η παρουσίαση μαζικών διαδηλώσεων από την τηλεόραση δημιουργεί τη δική της δυναμική, η οποία συχνά ξεπερνά τις προθέσεις των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Δεκέμβρη του 2008 όπου η παρουσίαση των αντιδράσεων για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου (ακόμη και από τα «μεσημεριανάδικα») κατέβασε πολύ περισσότερο κόσμο στον δρόμο. Όταν οι πολίτες βρίσκονται στους δρόμους δεν πρόκειται απλώς για το άθροισμα ατόμων, συντελείται μια ποιοτική μετάλλαξη.
Πέραν αυτού όμως, κυρίαρχο σημείο στη σκέψη του Avi Lewis είναι ότι ο κόσμος μαθαίνει να αντιμετωπίζει τα μέσα ενημέρωσης όχι μόνο σαν όργανα της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων αλλά σαν τμήματα του κατεστημένου. Όπως έχουμε πει πολλές φορές δεν είναι η κυβέρνηση που ελέγχει τα ΜΜΕ αλλά τα ΜΜΕ, ως τμήματα επιχειρηματικών αυτοκρατοριών, που ελέγχουν την κυβέρνηση.

Τις τελευταίες μέρες αναπτύσσεται ένα κίνημα αγανακτισμένων φοιτητών ενάντια στις καταλήψεις το οποίο στηρίζεται έντεχνα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την ακαδημαϊκή και πολιτιστική ελίτ. Ποια είναι η άποψη σου για το δίλημμα ανοικτών – κλειστών σχολών που τίθεται σκόπιμα απογυμνωμένο από τη πολιτική του διάσταση;

Η στήριξη των MME σε αυτές τις προσπάθειες αποκαλεί ίσως τη σημαντικότερη προσπάθεια συντεταγμένης παραπληροφόρησης που έχει πραγματοποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εικόνες που είδαμε τις τελευταίες ημέρες σε δελτία ειδήσεων και απογευματινές εκπομπές είναι αστείες αλλά και τραγικές. Θυμίζουν τις τελευταίες μεταδόσεις της κρατικής τηλεόρασης στην Αίγυπτο πριν από την ανατροπή του Μουμπάρακ, όπου οι δημοσιογράφοι δημιουργούσαν και περιέγραφαν μια εικονική πραγματικότητα. Το γεγονός βέβαια ότι η κυρίαρχη δημοσιογραφία δεν επιχειρεί απλώς να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα αλλά να τη δημιουργήσει από το μηδέν είναι χαρακτηριστικό της απόγνωσης των οικονομικών και πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα. Καίνε τις τελευταίες τους εφεδρείες με τους σύγχρονους Μαστοράκηδες της ενημέρωσης.
Και μόνο η ισχνή παρουσία αυτών των φοιτητικών ομάδων στο Ιντερνετ (το οποίο δεν είναι βέβαια και ιδιαίτερα αξιόπιστο στοιχείο μέτρησης) αποδεικνύει ότι είναι πρακτικά ανύπαρκτες μέσα στο φοιτητικό κόσμο και την κοινωνία και σίγουρα ότι κινούνται από τους μηχανισμούς των δυο μεγάλων κομμάτων.
Με βάση τα κυβερνητικά σχέδια για το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης (που όπως μας έδειξαν τα τηλεγραφήματα του Wikileaks βρίσκει σύμφωνη ακόμη και την πρεσβεία των ΗΠΑ), μπορούμε να πούμε ότι, σήμερα, ανοιχτές σχολές είναι μόνο οι υπό κατάληψη σχολές.

Στα social media είδαμε αναφορές για νέα σχεδία του Infowar από Οκτώβριο ενώ η ομάδα του Debtocracy ξαναπιάνει δουλειά άμεσα. Μπορείς να μας πεις δυο λόγια και θα μείνουν μεταξύ μας….:D

Το ραδιοφωνικό Infowar ξεκινά από τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου και θα είναι διαθέσιμο κάθε Δευτέρα στις 20:00 από τη σελίδα xstefanou.gr. Ηδη όμως έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη την Ελλάδα όπως π.χ ο Mojo Radio 107.7 στην Πάτρα.
Όσο για το επόμενο ντοκιμαντέρ η ομάδα δουλεύει ήδη εντατικά. Σε λίγες ημέρες θα παρουσιάσουμε το πρώτο τρέιλερ με το θέμα και τον τίτλο και φυσικά θα καλέσουμε και πάλι τον κόσμο να γίνει συμπαραγωγός μας. Θέλουμε και αυτή τη φορά να μην έχουμε καμία εξάρτηση από εταιρείες ή κόμματα οπότε θα στηριχθούμε αποκλειστικά σε χρήματα που θα δώσει ο κόσμος ή εργατικές και φοιτητικές ενώσεις. Προς το παρόν λέμε απλώς ότι το θέμα θα αφορά και πάλι την οικονομία και την ελληνική κρίση... απλώς δώστε μας λίγες ημέρες για την πρώτη επίσημη ανακοίνωση.

*Στις ερωτήσεις, ο Αντώνης Γαλανόπουλος