Νεωτερικότητα, η επιστροφή του τέρατος που τελικά δεν έφυγε ποτέ!

Του Φώτη Γαϊτάνη

Δεν υπάρχει εναλλακτική (there is no alternative shorted as TINA) ήταν η βασική ιαχή με την οποία η Μαργαρίτα Θάτσερ οδήγησε τους νεοσυντηρητικούς στην εξουσία τα τέλη του 1979. Το περιστατικό που αποτέλεσε την αυγή της εποχής που μας είναι πια γνωστή ως εποχή την νεωτερικότητας, σύμφωνα με την βίβλο του καπιταλισμού το περιοδικό Economist.

Στην χώρα μας η «νεωτερικότητα» άργησε. Σύμφωνα πάντα με τους γκουρού του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος! Οι συστάσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την «νεωτερικότητα» και τον νεοφιλελευθερισμό έγιναν από κάποιον Μητσοτάκη λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου του Francis Fukuyama “To τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος”. Τελικά όμως αυτός που του έλαχε ο κλήρος(ή οι αμερικάνοι) να εισάγει και να εγκαθιδρύσει τις βάσεις του νεοφιλελευθερισμού δεν ήταν άλλος απο τον Κώστα Σημίτη. Η οχταετία του «εκσυγχρονισμού» ήταν αυτή που δημιούργησε το μεγάλο ρήγμα στο κοινωνικό ιστό, που σε συνδυασμό με την ανικανότητα της δεξιάς οδήγησαν στη σημερινή ολέθρια κατάσταση.

Τους τελευταίους μήνες προσπαθούσα να μην τοποθετηθώ πάνω στην επικαιρότητα, μιας και βρισκόμουν σε άρνηση, ίσως ακόμα να βρίσκομαι. Το Πα.Σο.Κ ανήλθε στην εξουσία με ένα πρόγραμμα πολύ διαφορετικό από τις πολιτικές που ασκεί σήμερα. Δεν αμφιβάλλω ότι οι διεθνείς και ευρωπαϊκές ισορροπίες όπως και ο οικονομικός δογματισμός που κυριαρχεί στην εποχή μας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για πραγματική αλλαγή. Πόσο μάλλον όταν « η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί το εν γένει γεωπολιτικό πλέγμα στο οποίο εντάσσεται η Ελλάδα ,οι όποιες προσπάθειες είναι οριακά αποδοτικές» όπως ορθά τονίζει ο Βαγγέλης Χωραφάς εκδότης του περιοδικού Monthly Review .

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα οι μύστες και οι αρχιερείς της νεωτερικότητας στην ελληνική σκηνή κάνουν την επανεμφάνιση τους εξαγνισμένοι από τα συγχωροχάρτια των Μ.Μ.Ε. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τα άρθρα του Ν.Χριστοδουλάκη, οι τοποθετήσεις του Αλέκου Παπαδόπουλου, η διάχυτη φημολογία για την επιστροφή του Λ. Παπαδήμου στην Ελλάδα αλλά και η πίεση από την ακροδεξιά και τα Μ.Μ.Ε στην χρήση των εφεδρειών Σημίτη-Μητσοτάκη. Φυσικά από τους πυρήνες της διαπλοκής δεν θα μπορούσαν να λείπει ο «επιχειρηματικός» κόσμος με τον Βγενόπουλο να σέρνει το άρμα της κυβέρνησης «Εθνικής σωτηρίας»! Ίσως να ακούγεται ως σενάριο συνωμοσίας. Αυτό που καταδεικνύει η Διεθνής εμπειρία είναι ότι μετά από τον οδοστρωτήρα του IMF(International Monetary Fund) όλες οι χώρες καταλήγουν επαρχίες για εκμετάλλευση σε ένα αδηφάγο καπιταλισμό. Η Ελλάδα σύντομα θα είναι η σκιά του παλιού της εαυτού, τα πρώτα συμπτώματα είναι εμφανή.

Η οικονομική και γεωπολιτική στρατηγική που ασκείται αυτή την στιγμή δεν μπορεί να δώσει την λύση. Φυσικά η οικονομία είναι δομικό στοιχείο κάθε κοινωνίας αλλά αυτό που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της κοινωνίας είναι ο οι πολίτες και ο λαός. Χωρίς θεμέλια όλα τα οικοδόμηματα είναι καταδικασμένα σε κατάρρευση, δεν είναι κάτι το προφανές;

Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που είναι χειρότερο από την χρεωκοπία ενός έθνους και αυτό είναι η χρεοκοπία, η μάλλον ο θάνατος ενός λαού. Σημειωτέον ένας λαός δεν πεθαίνει μόνο από πείνα. Ο θάνατος της ψυχής του ελληνικού λαού θα είναι από τα συμβάντα που υπάγονται στην κατηγορία μη αναστρέψιμος. Γιατί πίσω ακριβώς απο την ψυχή του λαού βρίσκεται η ζωτική δύναμη του ελληνισμού!