Η Ελλάδα μετά την Εδέμ

Του Φώτη Γαϊτάνη

Με το τέλος του αιώνα των άκρων που σημαδεύτηκε από δύο παγκοσμίους πολέμους την λαίλαπα του φασισμού και την άνοδο και πτώση του Σοβιετικού πειράματος έφτασε πριν από λίγα χρόνια στο τέλος της. Ένα τέλος που άφηνε την αίσθηση μιας ωραίας εποχής, κραδασμοί υπήρχαν βέβαια αλλά κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει τον κραταιό τότε νεοφιλελευθερισμό και τα οικονομικά δόγματα που τον ακολουθούσαν κατά πόδας.

Η ιστορία όμως άλλαξε ρότα και η κρίση συντάραξε τον «πολιτισμένο δυτικό κόσμο», όχι γιατί τον επηρέασε περισσότερο, αλλά γιατί ο θεμέλιος λίθος της στάσης ζωής του κατέρρευσε! Το πνεύμα της εποχής άρχισε να αντιστρέφεται με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί η ίδια η νομιμότητα του κράτους, η δημοκρατία της αγοράς μεταβλήθηκε γρήγορα στις συνειδήσεις των «απλών ανθρώπων» σε εξαγορά της δημοκρατίας. Ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση του ο ελληνικός Δεκέμβρης η εξέγερση που αποτέλεσε προοικονομία για της βαθιές επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα.

Τα αντανακλαστικά του ελληνικού λαού λειτούργησαν γρήγορα και απευθύνθηκαν στο Πα.Σο.Κ. Το οποίο ορθά είχε εντοπίσει της αντιθέσεις του παγκόσμιου και ελληνικού καπιταλισμού και προωθούσε μια διαφορετική λύση, μια λύση που δεν αποδεχόταν την επικυριαρχία της αγοράς πάνω στον άνθρωπο. Μπορούμε μάλιστα να πούμε πως το Πα.Σο.Κ έσερνε το άρμα της Ευρωπαϊκής αριστεράς και κρατούσε την τιμή της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.

Όμως όλα αυτά άλλαξαν και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς. Λίγο το πρώην σανατόριο του Νταβός λίγο η επιθέσεις από την βίβλο των χρηματιστών και την ναυαρχίδα του παγκόσμιου καπιταλισμού ( ο λόγος για τους Financial Times και τον Economist)λίγο η κερδοσκοπία των αγορών(άλλωστε έτσι δεν λειτουργούσε πάντα ο καπιταλισμός) και ξαφνικά φτάσαμε στην διαμετρικά αντίθετη άποψη για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα.

Προφανώς και ο ελληνικός καπιταλισμός αντιμετωπίζει προβλήματα και μάλιστα έντονα, σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Βεργόπουλο, «Στη χώρα μας επικρατεί ένα σύστημα «άγριου πλουτισμού», που δεν βασίζεται στην αύξηση της παραγωγής, αλλά στην αρπαγή των πόρων και των εισοδημάτων, στην απομύζηση του δυναμικού ολόκληρης της κοινωνίας, μέσω προνομιακών συμβάσεων με το Δημόσιο, μέσω του δανεισμού και της καταχρέωσης των οφειλετών. Με πρόσχημα τη σύγκλιση με την Ευρώπη και τη προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση, εξαπολύεται ατέλειωτη επίθεση κατά του εισοδήματος, κατά του τρόπου ζωής και του πολιτισμού των εργαζομένων.»

Άρα αν προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε σωστά τα όσα παραθέτει ο κ. Βεργόπουλος μπορούμε να υποθέσουμε πως η εποχή της σύγκλιση-προσαρμογής με την Ευρώπη είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία παθογενειών που σε συνδυασμό με την συναλλακτική λογική και τις οικονομικές πολιτικές των απανταχού μοντερνιστών (είτε εμφανίστηκαν με την μορφή εκσυγχρονιστών είτε με την μορφή του Μητσοτάκη…) μας έφεραν ως εδώ!

Στο Πα.Σο.Κ φαίνεται πως ξυπνάν τα δαιμόνια του συντηρητισμού, δεν ξέρω αν υπάρχει διαφορετική λύση ή διαφορετική πολιτική και οικονομική φόρμουλα που μπορεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι πως το Ευρωπαϊκό όνειρο της ωραίας εποχής πέθανε μαζί με την ευρωπαϊκή αριστερά και αν όλοι εμείς νιώθουμε την ανάγκη να δώσουμε αγώνα για τα κεκτημένα μας πρέπει να είναι τόσο ευρωπαϊκός όσο και εθνικός! Αλλιώς το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι να τους πούμε «πορεύεσθε λάθος» όπως έκανε ένας αριστερός ηγέτης τα τελευταία χρόνια της ζωής του!