Étienne Balibar: Για την αντίσταση στο Κομπανί

Του Étienne Balibar

Ενώ η κατάσταση αλλάζει ώρα με την ώρα, φαίνεται ότι το χειρότερο θα μπορούσε να αποφευχθεί: δηλαδή μια επανάληψη της εξέγερσης της Βαρσοβίας, η οποία συνεθλίβη από τους Ναζί μπροστά στα μάτια του Κόκκινου Στρατού, ο οποίος περίμενε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά μόνη της…

Οι Αμερικανοί κατέληξαν σε συντονισμό με τους μαχητές στο έδαφος και ακόμη και η Τουρκία φαίνεται να έχει αναγκαστεί να ανοίξει εν μέρει τα σύνορα, επιτρέποντας να φθάσουν ενισχύσεις. Ας ελπίσουμε ότι η πόλη έχει πράγματι σωθεί, σταματώντας την ισλαμική προέλαση. Στο λίγο χώρο που διαθέτω εδώ και με τις δικές μου πληροφορίες, θα ήθελα να επιμείνω δύο σημεία.

Από τη μία πλευρά, στα επικαλυπτόμενα σύνορα, αναπτύσσονται μορφές αλληλεγγύης, αυτοδιαχείρισης και αυτοδιάθεσης που προσδίδουν στην αντίσταση όχι μόνο την έννοια του εθνικιστικού αγώνα, αλλά εκείνη ενός δημοκρατικού πειράματος. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τις παραδόσεις του PKK - Κόμμα Εργατών του Κουρδιστάν (και του PYD - Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης), στα οποία οι δυτικές κυβερνήσεις αφιερώνουν πάντα το μεγαλύτερο μέρος των σχολίων τους. Επιπλέον, αυτή η αντίσταση αρχίζει να έχει απήχηση σε όλη την περιοχή, από τους ιρανούς φοιτητές μέχρι τις γυναικείες τουρκο-κουρδικές οργανώσεις. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να δούμε στο Κομπανί το έμβρυο μιας εξέλιξης  κεφαλαιώδους σημασίας. Μια αστική πολιτική που επιδιώκει να σώσει όλη την περιοχή από τον εξτρεμισμό, οι συνθήκες για την άνοδο του οποίου έχουν προετοιμαστεί από τόσες σφαγές και παρεμβάσεις. Και παράγοντες που διαταράσσουν το παιχνίδι των τυρράνων, των φανατισμών, των λαϊκισμών και των ιμπεριαλισμών. Αυτή η ελπίδα είναι μικρή, αλλά είναι ζωτικής σημασίας.

Πηγή: L' Humanité

Μετάφραση: Κωνσταντίνα Μαγγίνα, Αντώνης Γαλανόπουλος