Μηδενισμός :η κρυφή γοητεία της εξέγερσης

Του Φώτη Γαϊτάνη

Το πρόβλημα της συνολικότερης αλλαγής της κοινωνίας μου φαινόταν και μου φαίνεται ως και σήμερα ιδιαίτερα σύνθετο. Αυτό που θέλουμε εμείς οι νέοι είναι μια κοινωνία και έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση, χωρίς φτώχεια και σπατάλη. Η πρώτη λύση που ξεπηδάει στο σκέψη του καθενός είναι σίγουρα η εξέγερση ή ακόμα και η επανάσταση. Άλλωστε όλες αυτές οι ριζοσπαστικές διεργασίες είναι καταγεγραμμένες στο συλλογικό υποσυνείδητο της νεολαίας με θετικό πρόσημο και συνδεδεμένες με κάτι το ηρωικό και παράλληλα λυτρωτικό. Αρκετοί νέοι με τον εαυτό μου να συγκαταλέγεται σε αυτούς αντιλαμβάνονται την εξέγερση ως μια μορφή εσωτερικής κάθαρσης.

Η γοητεία της εξέγερσης και της ανατροπής της τάξης εντοπίζεται στην «αμαρτία» ή αν προτιμάτε στην ανηθικότητα, ή οποία σε αντίθεση με την «ηθική» του καπιταλισμού, πρέπει να είναι όσο δυνατόν περισσότερο αδιάκριτη. Το παιχνίδι της εξέγερσης πρέπει να παίζεται χωρίς κανόνες και να προκαλεί όσο το δυνατόν περισσότερο το αίσθημα του "νοικοκυραίου", ο εξεγερμένος πρέπει να αποτάξει από πάνω του κάθε είδος ευπρέπειας, όπως και κάθε τι που τον συνδέει εμφανώς και μόνο εμφανώςμε το κυρίαρχο οικονομικό δόγμα.

Το κυρίαρχο πρόβλημα που προκύπτει όμως με αυτήν την στάση και συμπεριφορά είναι πως οι ακούσιες συνέπειες της, συνήθως στρέφονται ενάντια στα ίδια τα συμφέροντα των νέων και κατ’ επέκταση της αυριανής κοινωνίας.Όπως είναι η νομιμοποίηση της βίας απο την πλευρά του κράτους και η συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινότητας ειδικά στην περιφέρεια. Η ταπεινή μου άποψη είναι πως όταν στηλιτεύεις το κράτος για τις τακτικές του, όπως και κάθε κοινοβουλευτική πολιτική δύναμη που αγωνίζεται από διαφορετικό μετερίζι, θα πρέπει παράλληλα να προβάλεις και μια εναλλακτική πρόταση. Με στόχο να καταδειχθούν οι διαφορές ανάμεσα στην αριστερή αλλά και την αστική αντίληψη περί ηθικής. Όταν κατηγορείς και αποστρέφεσαι κάποιον για τις τακτικές του στις ουσία αποστρέφεσαι την ηθική του. Έτσι και στο καπιταλιστικό σύστημα όταν αποστρεφόμαστε την αστική "ηθική" θα πρέπει να την αντικαταστήσουμε με μια ανώτερη ηθική στην οποία η τυφλή βία δεν μπορεί να έχει θέση.

Σήμερα ο "oρθός" κατά την επικρατούσα καπιταλιστική οικονομία άνθρωπος πρέπει να ακροβατεί στα όρια της ηθικής και της ανηθικότητας, χωρίς να είναι ούτε υπέρ του δέον ηθικός ούτε υπέρ του δέον ανήθικος,αλλά άνθρωπος ηθικά ερμαφρόδιτος. Αυτή ακριβώς η διαδεδομένη αντίληψη ανακηρύσσει τον μηδενισμό σε κυρίαρχη ιδεολογία αντίδρασης και καταδικάζει την πορεία της ανθρωπότητας στη σημερινή της μοίρα(όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν)!

*Οι επιθέσεις σε πρυτάνεις, καθηγητές, η τυφλή καταστροφή και βία αλλά και η υποστολή συμβόλων όπως η ελληνικής σημαίας δίνουν άλλη εικόνα από αυτά που πρεσβεύει σήμερα η νεολαία