Μόνο η Ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να σώσει την Ελλάδα - και την Ευρώπη - από την καταστροφή.

Του Αntony Loewenstein

Οι ιστορίες από την Ελλάδα που ακόμη ταλανίζεται από την οικονομική κρίση του 2008, είναι απίστευτες. Από την παρωδία παροχής ιατρικής περίθαλψης έως την άγρια αντιμεταναστευτική βία, είναι δύσκολο να βρεθεί η ελπίδα. 

Η ιστορία από ένα νοσοκομείο της Αθήνας, είναι απίστευτη. Τον Μάιο ένας άνδρας 54 ετών χρειάστηκε επειγόντως εγχείριση καρδιάς. Ήταν άνεργος και ανασφάλιστος, μία κοινή πραγματικότητα για πολλούς Έλληνες από τότε που «χτύπησε» η οικονομική κρίση, το 2008. Η διοίκηση του νοσοκομείου αρνήθηκε να τον δεχθεί, φοβούμενη ότι δεν θα πληρωθεί ποτέ, αλλά ο άνδρας είπε ότι θα υπέβαλλε τα απαραίτητα προνοιακά έγγραφα μόλις τα ελάμβανε. Ο γιατρός του επιβεβαίωσε το γεγονός ότι ο ασθενής βρισκόταν σε κίνδυνο και ότι έπρεπε να χειρουργηθεί επειγόντως. 

Ο άνδρας, το όνομα του οποίου δεν δημοσιεύθηκε- αν και η ιστορία του επαληθεύτηκε από αξιόπιστες πηγές- ήταν «ξαπλωμένος» στο χειρουργικό θάλαμο περιμένοντας να «δεχθεί» τον βηματοδότη, την στιγμή που κατέφθασε από το λογιστικό τμήμα του νοσοκομείου, ένα άτομο. Επειδή ο ασθενής δεν είχε υποβάλλει τα απαραίτητα προνοιακά έγγραφα, ο λογιστής εξανάγκασε τους γιατρούς να σταματήσουν την διαδικασία. 

Μόνο την επόμενη ημέρα, μετά την πίεση ενός «μοναδικού» οργανισμού που ονομάζεται μητροπολιτικό κοινωνικό ιατρείο Ελληνικού, ο άνδρας έλαβε την φροντίδα που του έσωσε την ζωή. Αντί να αναγνωρίσει το λάθος, το Ελληνικό υπουργείο Υγείας, προτίμησε να αποδώσει ευθύνες στον «μεσολαβητή», κατηγορώντας το Μητροπολιτικό κοινωνικό ιατρείο ότι κατασκεύασε την ιστορία. 

Τέτοια θέματα είναι όλο και περισσότερο κοινά εδώ στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Διεθνή Διαφάνεια, η Ελλάδα έχει τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα στην Ευρώπη. Το Ινστιτούτο Οικονομικών υποθέσεων, υπολόγισε ότι η Ελληνική «σκιώδης» οικονομία αποτελούσε το 24% του Ακαθαρίστου Εγχώριου Προϊόντος, το 2012. 

Ένα γλυκό απόγευμα την περασμένη εβδομάδα, επισκέφθηκα το Μητροπολιτικό κοινωνικό ιατρείο για να δω την απόκριση τους σε αυτή την θλιβερή κατάσταση. Ευρισκόμενο σε μία παλιά στρατιωτική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών στα προάστια της Αθήνας, ο οργανισμός παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες σε 28.000 ανθρώπους από την στιγμή που ξεκίνησε την δράση του, το 2011. 

Μία αίθουσα η οποία είναι γεμάτη από φάρμακα που δωρήθηκαν, αποτελεί την βάση των δράσεων του. Τα δωμάτια επισκεπτών είναι εξ ολοκλήρου στελεχωμένα από εθελοντές, 250 Έλληνες που έχουν εναλλασσόμενο ωράριο. 

Ο εκπρόσωπος Χρήστος Σιδέρης μου εξήγησε ότι το κέντρο περιθάλπει τους πιο απελπισμένους. ‘’Το Ιατρείο δέχεται μόνο τους φτωχούς και τους άνεργους, ανθρώπους που δεν έχουν ασφάλεια, αυτούς με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, όλων των ηλικιών και των φύλων και ακόμη πρώην βιομήχανους που έχουν πέσει από τα υψηλά οικονομικά («πατώματα»),’’ είπε. ‘’Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τοποθετεί τα χρήματα πάνω από τις ζωές των ανθρώπων’’. 

Υπάρχουν λίγοι ακόμη βασικοί κανόνες που εφαρμόζονται από το συμβούλιο της ομάδας: ‘’Δεν θέλουμε κομματική εμπλοκή και χρήματα, αλλά λαμβάνουμε φάρμακα από δωρεές. Δεν θέλουμε Έλληνες πολιτικούς με τηλεοπτικά συνεργεία να γυρνάνε εδώ γύρω. Η κλινική δεν διαφημίζει ποιος δίνει φάρμακα, είναι ανώνυμοι, και προσπαθούμε να μην συνδεόμαστε με εταιρίες, πρόσωπα ή μη-κυβερνητικούς οργανισμούς που μας τοποθέτησαν στην «πρώτη γραμμή» της οικονομικής κρίσης. 

Ο ιδρυτής και σημαντικός γιατρός Γιώργος Βήχας, ελπίζει ότι δεν θα υπάρχει η αναγκαιότητα της εγκατάστασης σε λίγα χρόνια-αν και ζητούνται συμβουλές από παρόμοια Μητροπολιτικά Ιατρεία σε όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένου του «νέου» που μόλις άνοιξε στο Αμβούργο της Γερμανίας. 

Ο Βήχας μου είπε ότι ο Ιατρικός σύλλογος Αθηνών προσπάθησε να κλείσει το κέντρο το 2013, λέγοντας ότι δεν έχει την απαραίτητη άδεια για να λειτουργήσει. ΄΄Αλλά αργότερα προς τα τέλη του 2013, η αστυνομία κατέφθασε με έναν ανακριτή που ήρθε να προσφέρει μία τσάντα φάρμακα΄΄, είπε. Μπορούσε να μας «κλείσει». 

Η κλινική αποτελεί μία αναγκαιότητα σε μία χώρα όπου διογκώνονται η ακραία φτώχεια, οι αυτοκτονίες και η κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών. Κάθε φορά που παίρνω το τρένο από την Αθήνα βλέπω Έλληνες να παρακαλάνε για χρήματα ή να πουλάνε στυλό για ένα μικρό κομμάτι ψωμί. Μία συνεχής παρουσία γύρω από την πόλη αποτελεί το σημάδι των διαμαρτυρόμενων καθαριστριών, που απολύθηκαν από το υπουργείο Οικονομικών το 2013, και συνεχίζουν τις συνεχόμενες διαμαρτυρίες απαιτώντας την επαναπρόσληψη τους. 

Για πολλούς έχουν γίνει το σύμβολο της αντίθεσης ενάντια στην κρατική γραφειοκρατία που προτιμά να ομιλεί για την πώληση δημόσιας περιουσίας για να κατευνάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να αποτρέψει την οικονομική ύφεση. Η Κίνα αναλαμβάνει δράση τώρα, πρόθυμη να αγοράσει το δικό της κομμάτι Ελληνικού κράτους. Ακόμη, οι Βρυξέλλες «τροφοδοτούν» την ήπειρο με ένα ευρύ πρόγραμμα drone. Η Ελλάδα έχει ανακοινώσει, χωρίς καμία δημόσια διαβούλευση, ότι τα μη επανδρωμένα οχήματα θα χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο της διακίνησης μεταναστών στα θαλάσσια σύνορα της. 

Πιάνω τον εαυτό μου να συμφωνεί με τον Σλαβόι Ζίζεκ, που ισχυρίζεται ότι μόνο η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να σώσει την Ευρώπη, περιλαμβανομένης της Ελλάδας, από την βαθύτερη διολίσθηση στο τέλμα μίας λαϊκίστικης, αντι- μεταναστευτικής δεξιάς. 

Η Αριστερά αναμφισβήτητα ισχυροποιείται. Κατά την διάρκεια μίας δημόσιας συζήτησης την προηγούμενη εβδομάδα στην Αθήνα με τον συγγραφέα Χρήστο Τσιώλκα και εμένα, με θέμα συζήτησης την έννοια του έθνους σε έναν εύθραυστο, πατριωτικό κόσμο, η οργανώτρια Ευγενία Τζιρτζιλάκη, ενθάρρυνε το ακροατήριο να αμφισβητήσει δημοφιλείς και απλοϊκές αντιλήψεις της ταυτότητας και να αναζητήσει μία περισσότερο περιεκτική ευρωπαϊκή προοπτική. 

Το πλήθος ισχυρίστηκε ότι το σκοτεινό και ρατσιστικό παρελθόν της Ελλάδας, μαζί με το όμοιο παρόν, πρέπει να απορριφθούν. Ακόμη η εύρεση μίας αποτελεσματικής απάντησης στην χρήση και κατάχρηση του εθνικισμού, έννοιας τόσο αγαπητής στην άκρα δεξιά και στην τρέχουσα κυβέρνηση, δεν είναι εύκολη υπόθεση. 

Ευτυχώς, υπάρχουν σημάδια ότι πολλοί Έλληνες κατηγορούν ευθέως αυτούς που ευθύνονται άμεσα για την τρέχουσα κρίση, και δεν πιστεύουν άτομα όπως η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, που παραμένει αμετανόητη για το πώς ο οργανισμός της «τιμώρησε» τους πιο ευάλωτους στην Ελλάδα. 

Ο Έλληνας δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης είναι μέλος της Κεερφα: Κίνηση ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και στη φασιστική απειλή. Έχει «ξοδέψει» χρόνια αγωνιζόμενος ενάντια στην αύξηση του εξτρεμισμού. Πρόσφατε εκπροσώπησε επιτυχώς την οικογένεια του Πακιστανού Σεχζάτ Λουκμάν, ο οποίος δολοφονήθηκε από φονιάδες της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, το 2013. Οι κατηγορούμενοι τώρα εκτίουν ποινή ισόβιας κάθειρξης για το έγκλημα που διέπραξαν. 

Ο δικηγόρος επίσης εμπλέκεται στην πιθανή, επερχόμενη δίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, αν και ο Καμπαγιάννης παραμένει σκεπτικός για το αν θα γίνει (η δίκη). Η σύνδεση ανάμεσα στο κράτος και την Χρυσή Αυγή είναι γνωστή; Παρ’ όλα αυτά θα αναλάβει την υπεράσπιση των Αιγύπτιων ψαράδων που δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από μπράβους του κόμματος. 

Ο Καμπαγιάννης είναι ενθαρρυμένος από την αυξανόμενη επιτυχία του αριστερού Σύριζα. Τώρα είναι το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, αλλά ανησυχεί ότι η ηγεσία του δεν θα ακολουθήσει την απαραίτητη ριζοσπαστική δράση για την διάσωση της Ελλάδας. 

‘Ανησυχώ ότι θα αποδεχθούν το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπε. ‘’ Πιστεύεις ότι ο αρχηγός Αλέξης Τσίπρας δύναται να μεταρρυθμίσει τους όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους οποίους η Ελλάδα θα εφαρμόσει μέτρα ενάντια στη λιτότητα’’. Με την πλειοψηφία των Ελλήνων, τώρα, να έχει αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Καμπαγιάννης ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα πρέπει να την εγκαταλείψει. Σε έναν δρόμο μακριά από τις Βρυξέλλες, μου είπε, ‘’μπορούμε να έχουμε μία πολιτική όπου τα συμφέροντα της εργατικής τάξης θα προστατεύονται και το κεφάλαιο πρέπει να πληρώσει’’. 

Είναι ένα όραμα το οποίο θα βρει ανταπόκριση πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας την ερχόμενη δεκαετία. 

Πηγή: The Guardian

Μετάφραση: Σίμος Ανδρονίδης