Ο εξτρεμισμός του πολιτικού κέντρου στην Ελλάδα

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο Walter Benjamin είχε πει κάποτε ότι «κάθε φασισμός είναι ένας δείκτης μιας αποτυχημένης επανάστασης". Υπό αυτή την έννοια, η εκλογή 21 μελών της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επαναστατική αποτυχία του αιώνα. Οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, αναμφισβήτητα απέτυχαν να σταματήσουν το κύμα των νεοφιλελεύθερων μέτρων λιτότητας που επέβαλε η "τρόικα" (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΕΕ).

Αριστεροί πολιτικοί και ακαδημαϊκοί προέβλεπαν την κρίση του χρέους και πρότειναν ακόμη και ριζοσπαστικές λύσεις συμπεριλαμβανομένης της χρεωκοπίας και της εθνικοποίησης των τραπεζών - αλλά απέτυχαν να κινητοποιήσουν την ελληνική κοινωνία. Η φωνή τους φιμώθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαστρεβλώθηκε από τα κυβερνητικά στελέχη και, το σημαντικότερο, εξουδετερώθηκε από τις ανόητες εσωτερικές αντιθέσεις.

Παρ 'όλα αυτά, η τρομακτική αναβίωση του φασισμού στην Ελλάδα δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στις αποτυχίες των αντι-μνημονιακών δυνάμεων. Ήταν τα κύρια πολιτικά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία άνοιξαν την πόρτα του κοινοβουλίου στον δεξιό εξτρεμισμό. Η εμμονή τους στη λιτότητα όχι μόνο κατέστρεψε τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και νομιμοποίησε βαθιά αντιδημοκρατικές διαδικασίες. Το Σύνταγμα καταστρατηγήθηκε αρκετές φορές για να επιτραπεί σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους να επιβάλλουν πολιτικές που περιορίζουν τα εργατικά δικαιώματα.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, μέλη της κυβέρνησης συνασπισμού και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ενορχήστρωσαν μια ολομέτωπη ρατσιστική επίθεση εναντίον των μεταναστών. Οι υπουργοί δημόσιας τάξης και υγείας υποστήριξαν ακόμη και το δημόσιο εξευτελισμό των ιερόδουλων που διαπιστώθηκε ότι ήταν φορείς του ιού HIV. Νεαρές κοπέλες που ήρθαν ως σκλάβοι στην Ελλάδα μεταφέρονταν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες με χειροπέδες και μάσκες νοσοκομείου - σαν το AIDS να μεταδίδεται με τον αέρα. Το φλέρτ του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας με τον ακροδεξιό εξτρεμισμό δεν ξεκίνησε λίγο πριν τις εκλογές, όμως. Για να παραμείνουν στην εξουσία και να εφαρμόσουν τη καταστροφική οικονομική πολιτική του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, δημιούργησαν μια κυβέρνηση συνασπισμού με το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό - έναν ακροδεξιό σχηματισμό που είχε στο παρελθόν στενές σχέσεις με την Χρυσή Αυγή. Η τεχνοκρατική κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου, διένειμε ακόμη και υπουργικές θέσεις σε πρώην υποστηρικτές της ελληνικής χούντας, ενώ η ΕΕ επικρότησε τη "σταθερότητα" της μη-εκλεγμένης κυβέρνησης. Δεδομένης αυτής της στάσης, κανείς δεν εξεπλάγη όταν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι απείλησαν να σταματήσουν την πλήρη μεταφορά των κεφαλαίων διάσωσης, ενώ η Ελλάδα προσπαθούσε να σχηματίσει μια δημοκρατική κυβέρνηση.

Η Χρυσή Αυγή φέρεται επίσης να έχει στενές σχέσεις με την αστυνομία. Πρόσφατες αναφορές έδειξαν ότι ένας στους δύο αστυνομικούς ψήφισαν αυτό το κόμμα και για αρκετά χρόνια πολίτες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί έχουν καταδικάσει τη σχέση τους με τα ΜΑΤ. Το Διαδίκτυο είναι πλημμυρισμένο με εικόνες και βίντεο από ένστολους αξιωματικούς της αστυνομίας που εργάζονται δίπλα-δίπλα με νεο -ναζί τραμπούκους που ρίχνουν πέτρες σε διαδηλωτές, μέλη συνδικάτων, ακόμη και δημοσιογράφους. Τώρα, οι φιλομνημονιακές δυνάμεις παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά τη θεωρία των άκρων. Προσπαθούν να εξισώσουν τον νεοναζισμό με το αντιμνημονιακό κίνημα. Στην καθημερινή ρητορική τους, η λιτότητα που επιβλήθηκε στις χώρες της ευρωζώνης ταυτίζεται με τον ευρωπαϊσμό και όποιος διαφωνεί με αυτή τη θέση είναι είτε λαϊκιστής είτε φασίστας. Για μια ακόμη φορά η Χρυσή Αυγή έγινε ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των οικονομικών ελίτ και των μέσων ενημέρωσης. Αυτό που τείνουν να ξεχνούν είναι ότι ήταν ο εξτρεμισμός του κέντρου που προώθησε ενεργά τον εφιάλτη του νεοναζισμού στην πολιτική γεωγραφία.

Παρ 'όλα αυτά, το μήνυμα της των τελευταίων εκλογών δεν ήταν η επιτυχία των ακροδεξιών σχηματισμών, αλλά η συντριπτική απόρριψη των πακέτων λιτότητας. Τα κόμματα της μετριοπαθούς ή ριζοσπαστικής αριστεράς έκαναν τη καλύτερη εμφάνιση τους στην ελληνική ιστορία και για πρώτη φορά μετά τη δικτατορία η ατζέντα τους μπορεί να είναι ένα ατζέντα διακυβέρνησης και όχι αντιπολίτευσης. Για άλλη μια φορά ήρθε η ώρα για την ελληνική αριστερά να καθαρίσει το χάος. Αν αποτύχει, οι 21 νεοναζί στο κοινοβούλιο θα είναι η μικρότερη ανησυχία μας.

Πηγή: Guardian
Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος