VIG: «κουρεψε» τα ελληνικα ομολογα για να προλαβει!

της Ζέζας Ζήκου
Η επόμενη πράξη του δράματος ξεκίνησε: η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της – όπως κομψά αποκαλείται η ομολογία ενός κράτους ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τους πιστωτές του. Οι δανειστές μας ήδη ετοιμάζονται είτε να πληρωθούν με καθυστέρηση είτε να χάσουν μέρος των χρημάτων τους. Θα μπορεί να συνομολογηθεί «κούρεμα» (haircut) του χρέους, αν δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, με παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Χθες, ο αυστριακός ασφαλιστικός όμιλoς Vienna Insurance Group (VIG) ανακοίνωσε το πρώτο επίσημο «κούρεμα» ελληνικών ομολόγων. Ο όμιλος, από τους μεγαλύτερους στην περιοχή της ανατολικής Ευρώπης, προέβη στην κίνηση αυτή με δική του πρωτοβουλία. Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg, ο οικονομικός διευθυντής (CFO) της εταιρείας Μάρτιν Σίμαντλ δήλωσε ότι ο όμιλος έχει διαγράψει το 25% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που έχει στο χαρτοφυλάκιό του. «Υπάρχουν συζητήσεις για το αν θα υπάρξουν haircuts, είτε αυτά είναι υποχρεωτικά είτε εθελοντικά, και κρίναμε ότι θα πρέπει να προετοιμαστούμε για κάτι τέτοιο», επισήμανε. Σύμφωνα με τον ίδιο, η VIG έχει προχωρήσει σε «κούρεμα» ομολόγων και άλλων περιφερειακών χωρών, όχι όμως των ιταλικών ομολόγων. Συνολικά η VIG έχει στο χαρτοφυλάκιό της ομόλογα των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης ύψους 10 έως 12 δισ. ευρώ.
Προεξοφλείται, λοιπόν, και επισήμως η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, συμπεριλαμβανομένων haircuts, δηλαδή του καταμερισμού απωλειών και στους ιδιώτες κατόχους κρατικών ομολόγων. Μέχρι το 2013 που θα πρέπει να έχει διασφαλιστεί η χρηματοδότηση των χωρών που δεν θα έχουν πρόσβαση στις αγορές και να έχουν αποκατασταθεί τα ευάλωτα σημεία του τραπεζικού κλάδου της Ευρωζώνης, η Ευρώπη θα διανύσει μια περίοδο διαδοχικών αναδιαρθρώσεων. Κατά τα μέσα του 2013 που λήγουν τα προγράμματα οικονομικής στήριξης στην Ευρωζώνη, όλα θα γίνουν στο πλαίσιο ενός μόνιμου μηχανισμού «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» κρατών.
Βεβαίως, όσοι διαχειρίζονται τα ομόλογα του χρέους μας έχουν την υποχρέωση να κάνουν όσα απαιτεί η διατήρηση της αξίας του κεφαλαίου που αντιπροσωπεύουν. Επειδή, πρώτον, μια μη ελεγχόμενη χρεοκοπία, δηλαδή μια χρεοκοπία χωρίς συμφωνία με τους πιστωτές και τις ευρωπαϊκές αρχές, είναι επικίνδυνη. Θεωρούν ότι η μοναδικά αληθοφανής εναλλακτική λύση στην αναδιαπραγμάτευση χρέους, δηλαδή η μόνιμη μεταφορά πόρων από τον πλουσιότερο κόμβο της Ευρώπης (Γερμανία), δεν στέκεται πολιτικά. Δεύτερον, οι κίνδυνοι έχουν μειωθεί συγκριτικά με ό, τι πριν, όταν οργανώθηκε η διάσωση της Ελλάδας. Η ευρωπαϊκή οικονομία τελεί σε καλύτερη κατάσταση και οι τράπεζες είχαν τον χρόνο να συσσωρεύσουν περισσότερα κεφάλαια. Η Ελλάδα και άλλες περιφερειακές οικονομίες προώθησαν μέτρα λιτότητας και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι συγκρότησαν μηχανισμούς για ταχεία διοχέτευση των πόρων διάσωσης.
Την ίδια στιγμή, το κόστος της αγοράς χρόνου παρέχοντας δάνεια έχει καταστεί οδυνηρά οφθαλμοφανές. Το βάρος για τις χώρες που διασώθηκαν είναι τεράστιο. Παρά το ότι η Ελλάδα εφαρμόζει τα σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα από κάθε άλλη πλούσια χώρα μετά το 1945, το χρέος της θα φθάσει το 165% του ΑΕΠ. Οι Ιρλανδοί θα αγωνίζονται για χρόνια να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τραπεζών στους ομολογιούχους τους και, από κάποιο σημείο και μετά, θα είναι αδύνατον πολιτικά να ζητηθεί και νέα λιτότητα για την αποπληρωμή των ξένων.
Επιπλέον, όσο καθυστερεί η αναδιάρθρωση τόσο πιο επώδυνη θα είναι για ομολογιούχους και φορολογουμένους της Ευρωζώνης. Η διάσωση Ελλάδας και Ιρλανδίας έχει αυξήσει το συνολικό άχθος του δημοσίου χρέους, ένα αυξανόμενο μερίδιο του οποίου θα οφείλεται σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι διαγραφές θα είναι μεγαλύτερες στο μέλλον. Το 2015, λόγου χάριν, η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να μειώσει το χρέος της σε βιώσιμα επίπεδα, ακόμα κι αν «έσβηνε» όλους τους εναπομείναντες ιδιώτες ομολογιούχους. Μια ανάλυση κόστους-οφέλους δείχνει ότι θα πρέπει τώρα να διεξαχθεί μια αρκετά μεγάλη οργανωμένη αναδιαπραγμάτευση, ώστε να βάλει τις πληγείσες οικονομίες σε πορεία βιωσιμότητας. Η Ελλάδα ενδεχομένως θα έπρεπε να μειώσει κατά το ήμισυ το χρέος της. Η δε Ιρλανδία πιθανώς να χρειαστεί να το περιορίσει κατά το ένα τρίτο, μέρος του οποίου από την παραγραφή τραπεζικών οφειλών.
Πηγή: Καθημερινή