Εκκλησία: το τέλος της ανοχής

του Αντώνη Γαλανόπουλου
Συνήθως σε περιόδους κρίσεων και ριζικών κοινωνικών ανατροπών, η πρώτη αντίδραση σκεπτόμενων υποκειμένων είναι η στροφή στον εαυτό, η περισυλλογή, μια συνετή καρτερικότητα που σταδιακά οδηγεί στην αποφασιστική δράση. Ο μόνος φορέας στην Ελλάδα που δεν πτοήθηκε και επέλεξε την εξωστρεφή δράση είναι η Εκκλησία. Τόσο εξωστρεφή όμως που διέβη μια και καλή τον Ρουβικώνα της ανοχής.
Από την προεκλογική περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών με τα γνωστά κατορθώματα του Άνθιμου, η εκκλησία κάνει ότι μπορεί για να εξοργίσει τη κοινή ή καλύτερα την «ορθολογική κοινή γνώμη».

Ο Άνθιμος επέστρεψε δριμύτερος, υποστηρίζοντας ότι«πνευματικός άνθρωπος χωρίς χριστιανισμό δεν υπάρχει». Ενώ πολύ πρόσφατα υποστήριξε το τείχος στον Έβρο και υπέδειξε κι άλλο σημείο για την κατασκευή δευτέρου.
Χωρίς να είναι γνωστή ακόμη η πηγή που εμπνεύστηκε το πολιτικό μανιφέστο, στα μέσα Δεκέμβρη σε πολλούς ναούς της χώρας μοιράστηκε φυλλάδιο με τίτλο «Προς το Λαό» όπου η Εκκλησία επιχειρεί μια ωμη παρέμβαση στη πολιτική ζωή της χωράς. Βεβαίως δεν υπάρχει ούτε λέξη για τα ανδραγαθήματα της εκκλησιάς. Δεν υπήρξε ποτέ το Βατοπαιδι, ο Γιοσακης κτλ.
Τρίτο χτύπημα. Το παραλήρημα του Μητροπολίτη Σεραφείμ: "αλλά εν προκειμένω θα σας πω κάτι που θα σας φανεί εξωφρενικό, αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ όργανο του παγκοσμίου Σιωνισμού ήταν και χρηματοδοτήθηκε από την περίφημη οικογένεια Rothschild με μοναδικό σκοπό να πείσει τους Εβραίους να φύγουν από την Ευρώπη και να κατεβούν στο Ισραήλ για να συστήσουν τη νέα αυτοκρατορία. Το παγκόσμιο σύστημα όπως ξέρετε στηρίζεται επάνω στο τραπεζικό σύστημα το οποίο έχει αλωθεί από το διεθνή Σιωνισμό. Είναι γνωστά αυτά". Και αναρωτιόμαστε όλοι εμείς γιατί οι Εβραίοι δεν έχουν στήσει ακόμη άγαλμα στον Χίτλερ και κλαίγονται για το Ολοκαύτωμα.
Και ο κατάλογος κλείνει προσωρινά με τον «διάδοχο του Γρηγορίου του Ε’». Σκηνές απείρου κάλλους στην ορκωμοσία του δημοτικού συμβουλίου στη Δημητσάνα όπου ο εκεί Μητροπολίτης επιτέθηκε φραστικά στον εκπρόσωπο της Λαϊκής Συσπείρωσης καταχειροκροτούμενος από τους παρευρισκόμενους.

Το 2004 το ΠΑΣΟΚ κατήργησε την εισφορά του 35% των ακαθόριστων εσόδων της εκκλησιάς στο κρατικό προϋπολογισμό και το 2007 η Ν.Δ. κατήργησε το φόρο που επιβαρύνει τα μισθώματα ο όποιος αφόρα στην εμπορική αξιοποίηση της ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Απέναντι σε ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορούμε να απαντήσουμε με μεμονωμένες κινήσεις ή αποσπασματικές νίκες. Χρειάζεται λύση κεντρική, πολιτική και ριζοσπαστική.
Ήρθε η ώρα για τον οριστικό κι απόλυτο διαχωρισμό κράτους – εκκλησιάς. Τα οφέλη θα είναι πολλαπλά για το κράτος εφόσον βεβαίως ο διαχωρισμός συνοδευτεί με αποφάσεις για τη ρύθμιση της λειτουργίας της εκκλησιάς .

Η εκκλησία θα πρέπει να αποδείξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των περιουσιακών της στοιχείων. Για τα περιουσιακά στοιχειά που η εκκλησία δεν μπορεί να αποδείξει επαρκώς την νόμιμη κτήση τους θα προβλέπεται απόδοση τους στο δημόσιο. Ένα δεύτερο βήμα είναι η μετατροπή της εκκλησιάς σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δίκαιου. Άμεσο επακόλουθο θα είναι ο τερματισμός της δημόσιας μισθοδοσίας των ιερέων. Η εκκλησία θα καλύπτει τα έξοδα της από τα έσοδα της και δεν νοείται να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με κανένα τρόπο. Υποχρέωση της εκκλησιάς είναι η τήρηση λογιστικών βιβλίων για όλες τις οικονομικές της συναλλαγές και η δημοσίευση ισολογισμών. Κι επιτέλους πρέπει να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίτημα για φορολόγηση της εκκλησιάς τόσο για την μεγάλη ακίνητη περιουσία της όσο και για τα έσοδα της όπως συμβαίνει με κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο. Είναι η κατάλληλη περίοδος για την εκκλησία να επιστρέψει στο λαό όλα όσα συσσώρευσε αυτά τα χρόνια από τη μετατροπή της πιστής σε καταθέσεις. Υπάρχουν δημοσιεύματα που περιγράφουν την ανησυχία της Ιεράς Συνόδου για «παρέμβαση» του Δ.Ν.Τ. στις οικονομικές σχέσεις κράτους- εκκλησιάς. Άντε ίσως βρούμε κι ένα σημείο συμφωνίας με τον κ. Τομσεν…