Ο προεδρος Ρουσβελτ, το New Deal και η … Μισιρλου

Στα χρόνια της “Μεγάλης Ύφεσης” (1929-1933) που ακολούθησαν το χρηματιστηριακό κραχ της “μαύρης Τρίτης” του Οκτώβρη του 1929, η ανεργία στις ΗΠΑ είχε εκτοξευτεί από ποσοστό 4% σε 25%, ενώ η βιομηχανική παραγωγή είχε μειωθεί κατά 33%.
Το πρώτο φως στο τούνελ της ύφεσης φάνηκε το 1933 όταν το τιμόνι των Η.Π.Α. ανέλαβε ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ. Ο νέος πρόεδρος υποσχέθηκε «ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο (New Deal) για τον αμερικανικό λαό». Το “Νιου Ντιλ” ήταν ένα μεγάλο οικονομικό πείραμα , εξαιρετικά τολμηρό και ρηξικέλευθο για την εποχή του, που περιλάμβανε μια σειρά από μέτρα, που από την μια είχαν σκοπό να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα, και από την άλλη στόχευαν σε μια μεταρρύθμιση με μακροχρόνια προοπτική, τέτοια ώστε να μην υπάρχουν παρόμοιες κρίσεις στο μέλλον.
Η “Works Progress Administration” (Διοίκηση Προόδου των Εργασιών) ήταν ένα από τα προγράμματα αυτά που ξεκίνησε το 1935. Το 1939, λόγω μεταφοράς του από τον ομοσπονδιακό στον κρατικό έλεγχο, το πρόγραμμα μετονομάστηκε σε “Work Projects Administration” (Διοίκηση Σχεδίων εργασίας), διατηρώντας όμως το ίδιο ακρωνύμιο(WPA) από το 1935 μέχρι το 1943.
Στα 8 χρόνια εφαρμογής της, η WPA απασχόλησε 8,5 εκατομμύρια ανθρώπους σε 1,4 εκατομμύρια σχέδια, προσφέροντας δουλειά και μισθό σε όσους επλήγησαν από την Μεγάλη Ύφεση. Ο Χάρρυ Χόπκινς, ο άνθρωπος του προέδρου που ήταν υπεύθυνος για την εφαρμογή της WPA, συνήθιζε να λέει “Αν προσφέρεις σε κάποιον άνεργο ένα επίδομα, μπορεί να σώσεις το σώμα του αλλά θα καταστρέψεις το πνεύμα του. Αν όμως του προσφέρεις εργασία, Θα σώσεις όχι μόνο το σώμα αλλά και το πνεύμα του”
Δρόμοι, δημόσια κτίρια, αεροδρόμια, γέφυρες, πάρκα και δάση, είναι μερικά από τα έργα που ολοκληρώθηκαν στα πλαίσια της WPA. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Τέχνες και ο Πολιτισμός δεν παραγκωνίστηκαν με το άλλοθι της κρίσης. Χιλιάδες καλλιτέχνες και άλλοι εργαζόμενοι απασχολήθηκαν στον τομέα του πολιτισμού, παράγοντας μουσική, θέατρο, έργα γλυπτικής και ζωγραφικής και άλλα.
Στο ένθετο “7 Ημέρες” της εφημερίδας Καθημερινής (6/7/1997) που ήταν αφιερωμένο στον Άγγελο Σικελιανό διαβάζουμε ότι η σύζυγος του ποιητή Εύα Πάλμερ-Σικελιανού κατά την οριστική επιστροφή της στις ΗΠΑ (που συνέπεσε χρονικά με την εφαρμογή του “Νιου Ντιλ”), εντάχτηκε στα προγράμματα της WPA “διδάσκοντας τα χορικά των Περσών σε εξαγριωμένες ομάδες χορευτών κλακέτας, ακροβατών και ημιανάπηρων ηθοποιών, που θεωρούσαν θηλυπρεπή την συμμετοχή τους σε αρχαίο έργο”.
Εργαζόμενοι της WPA στην “Μεικτή Επιτροπή Λαϊκής Τέχνης”, στο “Ομοσπονδιακό Σχέδιο Συγγραφέων” και στο “Ομοσπονδιακό Σχέδιο Μουσικής” ασχολήθηκαν με την καταγραφή και ηχογράφηση των πολιτιστικών καταβολών των διάφορων εθνοτικών κοινοτήτων που αποτελούσαν τον κορμό της πολυπολιτισμικής τους χώρας. Στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου φυλάσσονται χειρόγραφα και ηχογραφήσεις από λαϊκά παραμύθια, ιστορίες, προλήψεις, ιερές και παγανιστικές μουσικές των αφροαμερικάνικων, αραβικών, βρετανικών, κουβανέζικων, ελληνικών, ιταλικών και σλάβικων πολιτισμών.
Η ποιότητα του ήχου αυτών των ηχογραφήσεων είναι ορισμένες φορές κακή και οι ευαίσθητοι δίσκοι που χρησιμοποιήθηκαν για την καταγραφή περιέχουν πολλές αλλοιώσεις. Σε μερικά ντοκουμέντα υπάρχουν και παραμορφώσεις λόγω των αλλαγών της ταχύτητας: η αρχική ηχογράφηση έγινε στις 78 στροφές, αλλά κάποια σημεία έπεσαν στις 33 1/3, για εξοικονόμηση χώρου. Η κακή ποιότητα οφείλεται επίσης σε κατεστραμμένες βελόνες ή και σε λάθος τοποθετημένα μικρόφωνα που έκαναν τις φωνές να ακούγονται “μουντές” ή απομακρυσμένες. Μερικές ηχογραφήσεις της Λαϊκής Τέχνης της Φλόριντα δεν περιλήφθηκαν σε αυτή την ηλεκτρονική παρουσίαση επειδή ήταν πολύ φθαρμένες. Άλλες περιλήφθηκαν παρά την κακή ποιότητα, επειδή η μελωδία ή η ιστορία ακούγεται ακόμα καθαρά.
Το κομμάτι της συλλογής που αφορά τους Έλληνες της Αμερικής περιλαμβάνει 77 ηχητικά ντοκουμέντα.
2 από τα 77 αυτά ντοκουμέντα είναι εκτελέσεις της Μισιρλούς, απόδειξη για το πόσο δημοφιλές ήταν το τραγούδι αυτό στους Έλληνες της Αμερικής.
Στην πρώτη ηχογράφηση που έγινε στις 25 Αυγούστου του 1939 ακούμε την δεσποινίδα Mary Gianeskis:



Στη δεύτερη ηχογράφηση που έγινε στις 4 Οκτώβρη του 1939 ακούμε την δεσποινίδα Jennie Castrounis:




Όσοι θέλουν να ακούσουν και τα υπόλοιπα ηχητικά ντοκουμέντα της συλλογής που μας άφησε κληρονομιά το Νιού Ντιλ του προέδρου Ρούσβελτ,ας μπουν στον κόπο να κλικάρουν “εδώ”
Καλή ακρόαση και καλές…εξερευνήσεις.

Πηγή:Μαγική Ξωτική Ομορφιά