Ο Ξένιος Ζεύς και οι ματωμένες φράουλες

Του Φίλιππου Στεφάνου

Τους τελευταίους πολλούς μήνες βλέπουμε να αναπτύσσεται ένα ιδεολόγημα το οποίο θεωρεί τους μετανάστες ως την κύρια πηγή των περισσότερων δεινών της καψερής αυτής χώρας. Το ιδεολόγημα αυτό έχει μάλιστα από τον Ιούνιο και εκπροσώπηση μέσα στο κοινοβούλιο. Αγανακτισμένοι κάτοικοι ζητούν την άμεση επέμβαση της αστυνομίας, μυϊκά αναπτυγμένοι καλοθελητές βοηθούν και προστατεύουν αδύναμες γριούλες, ανθρώπινες ζωές χάνονται, ενώ ταυτόχρονα όλοι ενδιαφέρονται για την ασφάλεια και τα δικαιώματα των πολιτών.

Και η απάντηση της αριστεράς σε όλα αυτά ποιά είναι;

Σύμφωνα λοιπόν με το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας η αριστερά δεν λέει τίποτα, είναι τυχοδιώκτες, μιλούν από τον καναπέ τους στην Εκάλη και τέλος πάντων όποιος θέλει τους μετανάστες στην χώρα να πάρει και από δύο τρείς στο σπίτι του.

Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά έχει να προτείνει η αριστερά; 

Αν θέλαμε να το περιγράψουμε σε δύο σειρές θα λέγαμε: χαρτιά και δικαιώματα σε όσους θέλουν να μείνουν και να δουλέψουν και η δυνατότητα σε όσους θέλουν να προωθηθούν σε άλλη χώρα να το κάνουν. Η αλήθεια είναι πως μόνο αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν χαρτιά , άρα και την δυνατότητα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, μπορεί να μπει ένα φρένο στην εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων από τα μεγάλα συμφέροντα, ενώ ταυτόχρονα θα πάψουν να στοιβάζονται μετανάστες στην Πάτρα και στην Ηγουμενίτσα προσπαθώντας να φύγουν και πάλι λαθραία προς τον παράδεισο της Δύσης.

Απέναντι σε αυτές τις απλές θέσεις ο αστικός κόσμος αντιστέκεται σθεναρά αποπροσανατολίζοντας συστηματικά την κοινή γνώμη και στρέφοντας τα πιο λαϊκά στρώματα εναντίον των μεταναστών. Καταρχήν ταυτίζει την εγκληματικότητα με την μετανάστευση, δημιουργώντας την σχέση λαθρομετανάστης = εγκληματίας, αποφεύγοντας συνειδητά να αποδεχθεί πως η εγκληματικότητα γεννάται από την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση. Φυσικά αυτή η λύση αποτελεί την ιδανική αν θέλεις να στραφείς ενάντια σε συμφέροντα που παραδοσιακά σε στηρίζουν.

Από τις φράουλες και αίμα στο αίμα της φράουλας

Το πιο προβεβλημένο γεγονός δουλείας, εκμετάλλευσης και βίας το οποίο είδε το φώς της δημοσιότητας το 2008 ήταν οι καλλιέργειες φράουλας στην Νέα Μανωλάδα της Ηλείας. Τότε 1500 σύγχρονοι δουλοπάροικοι ή αν θέλετε καλύτερα σκλάβοι είχαν απεργήσει ζητώντας καλύτερα μεροκάματα για να λάβουν ως απάντηση ένα τεράστιο πογκρόμ από τους δουλοκτήτες τους και τους μισθωμένους μπράβους τους. Οι άνθρωποι αυτοί δούλευαν στα χωράφια της περιοχής με τη μεγαλύτερη παραγωγή φράουλας στην Ελλάδα, με εξαγωγές και στο εξωτερικό, με ελάχιστα μεροκάματα και αδιανόητες συνθήκες διαβίωσης. Το γεγονός είχε γίνει γνωστό εξαιτίας των βίαιων γεγονότων τα οποία ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένα. 

Βέβαια ο τέως πρόεδρος της μεγάλης Σοσιαλιστικής παράταξης και πρωθυπουργός τρία χρόνια μετά σε ημερίδα με τίτλο «Η Ελληνική Γεωργία Καινοτομεί» θα ξεκινούσε την ομιλία του λέγοντας: "Φίλες και φίλοι, εντυπωσιάστηκα και εγώ σήμερα και ένιωσα χαρά, θα έλεγα ακόμα και συγκίνηση, γιατί όπως είπε και ο Υπουργός, ο Κώστας Σκανδαλίδης, εδώ υπάρχει πραγματικά ένα δυναμικό ανθρώπων, που όχι μόνο πασχίζουν, όχι μόνο αγαπάνε τη δουλειά τους, αλλά και αναδεικνύουν το τι μπορούμε να κάνουμε." ενώ στην συνέχεια θα έλεγε: "Επίσης, οι φράουλες στην Ηλεία, ο «κόκκινος χρυσός» της Μανωλάδας και της Βάρδας, κρύβει ανθρώπους πρωτοπόρους και αναπτύχθηκε εκτατικά. Υπήρξαν ειδικές καλλιεργητικές πρακτικές, αλλά οργανώθηκαν συλλογικά και οι παραγωγοί. Επενδύθηκαν μεν χρήματα, αλλά οργανώθηκαν και οι παραγωγοί σε ομάδα."

Γίνεται λοιπόν εμφανές ότι το κράτος αναγνωρίζει και χαιρετίζει "τις ειδικές και καινοτόμες πρακτικές". Πως λοιπόν να συζητήσεις για δικαιώματα μεταναστών όταν οι υποστηρικτές σου θα χάσουν τους δούλους τους; Σε μια χώρα η "υγιής επιχειρηματικότητα" σε πολλούς τομείς, όπως οι καλλιέργειες, η οικοδομή και η βιοτεχνία, σε μεγάλο βαθμό βασίζονται στην εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών. Ποιοί είναι τελικά εγκληματίες στην χώρα αυτή; 

Μάλλον θέλουμε να είμαστε άξιοι απόγονοι της αρχαίας Ελλάδας, του λίκνου του πολιτισμού και της δημοκρατίας το οποίο βασίστηκε στους πολέμους και οικοδομήθηκε πάνω στον ιδρώτα των δούλων της. Με σχετική βεβαιότητα θα μπορούσαμε να πούμε πως ακόμα και η Χρυσή Αυγή δεν θα είχε πρόβλημα με τους μετανάστες αρκεί να είναι κλεισμένοι κάπου, να μην πληρώνονται και να δουλεύουν.

Η Χρυσή Αυγή ταυτόχρονα με την επιχείρηση της αστυνομίας Ξένιος Ζεύς, αναζωπύρωσε την δράση της εντείνοντας τις επιθέσείς της απέναντι σε όσους έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος από αυτό της "άριας φυλής". Ο εκπρόσωπος τύπου της Χρυσής Αυγής μάλιστα σε συνέντευξη του στην ΝΕΤ δήλωνε πως η πλειοψηφία των μεταναστών είναι παράνομη ενώ αναφορικά με την εγκληματικότητα δήλωσε πως κυρίαρχα πηγάζει από τους μετανάστες ενώ στην συνέχεια έκανε και αναφορά στον Θ. Κολοκοτρώνη. Μάλλον ο κ. Κασιδιάρης δεν θέλει να μιλήσει για τα επίσημα στατιστικά της ΕΛ.ΑΣ.  και για τους 123 κατά τα άλλα "Έλληνες" αρχαιοκάπηλους, ούτε και για τους "Έλληνες" βιαστές. Φυσικά από την συμμορία των ανιστόρητων νεοναζί κανείς δεν περιμένει κάτι καλύτερο, σίγουρα όμως περιμένει από το κράτος να τους σταματήσει.

Φυσικά το κείμενο αυτό δεν θα μπορούσε να κλείσει αν δεν γίνει αναφορά στην ηθική υποχρέωση απέναντι στους ανθρώπους αυτούς. Η Ελλάδα των ισχυρών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ συμβαδίζει και έμμεσα επωφελείται από την εκμετάλλευση και εξαθλίωση ολόκληρων κρατών, είτε αυτή έχει την μορφή "ειρηνευτικών" αποστολών είτε πολέμων. Ο Ελληνικός λαός λοιπόν ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις ένιωσε την καταπίεση και τον διωγμό οφείλει να διαλέξει, την μισαλλοδοξία ή την συναδέλφωση των λαών, τον σκοταδισμό και την ζούγκλα ή την ανθρωπιά και την πρόοδο. Οφείλουμε λοιπόν ως ανθρώπινα όντα να πορευτούμε ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσας, θρησκείας και φυλής με μόνο κριτήριο την ευημερία των λαών. Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στο ίδιο το σύστημα το οποίο εξυπηρετεί η δεξιά σε αυτή τη χώρα, στον καπιταλισμό. Άλλωστε είναι ο καπιταλισμός ο οποίος αναγκάζει τους ανθρώπους σε μετανάστευση και είναι ο καπιταλισμός ο οποίος χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως εργαλείο και όπλο, εκμεταλλευόμενος την ανθρώπινη εξαθλίωση στον βωμό της κερδοφορίας. Το να σταθούμε λοιπόν δίπλα στους ανθρώπους αυτούς σημαίνει αυτομάτως το να σταθούμε απέναντι στους εκμεταλλευτές τους. Σημαίνει το να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που παραλάβαμε, σημαίνει να κοιτάξουμε τον ουρανό.