"Ιδιωτικοποιηθείτε", μας έλεγαν. Το Catastroika στο ΑΠΘ

Η χώρα τα τελευταία τρία χρόνια τελεί υπο καθεστώς Χρεοκρατίας . Το έλλειμα και το χρέος αποτέλεσαν το Δουρείο Ίππο και το πρώτο μνημόνιο το μέσο για την επιβολή των επιταγών του νέου καθεστώτος. Οι Αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης και οι εταίροι-δανειστές μας μεταβλήθηκαν σε εκδικητικούς θεούς που πρέπει να εξαγνίζουμε τακτικά με νέες θυσίες.
Με το δεύτερο μνημόνιο και τη συμφωνία για το κούρεμα, η Χρεοκρατία απέκτησε τον πλήρη έλεγχο. Βάσει τροπολογίας που κατέθεσε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης, η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα έναντι όλων των υποχρεώσεων του Κράτους, ακόμη και της πληρωμής μισθών και συντάξεων. Όλα τα δάνεια από το EFSF καθώς και άλλα έσοδα του Δημοσίου που προορίζονται για την αποπληρωμή χρέους, θα κατατίθενται στον ειδικό λογαριασμό που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδας για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγονται τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων. Και κάπως έτσι η Χρεοκρατία γέννησε την Καταστροϊκα.

«H Ελλάδα θα πρέπει να αντλήσει έσοδα 50 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων έως το 2015. Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τρεις πολύ σημαντικές πηγές εσόδων από αποκρατικοποιήσεις: εισηγμένες και μη εισηγμένες επιχειρήσεις, τα μερίδια του Δημοσίου σε αυτές τις επιχειρήσεις και εμπορικά ακίνητα», είχε δηλώσει από πέρσι ο Σερβάζ Ντερούζ. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, χωρίς διάκριση ανάμεσα σε εθνικής σημασίας τομείς όπως η ενέργεια ή σε κερδοφόρες επιχειρήσεις όπως ο ΟΠΑΠ, βγαίνουν στο σφυρί. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που επιβλήθηκε στην Ελλάδα απέκτησε σύντομα έναν αποικιακό χαρακτήρα. Ο Ζαν Κλόντ Γιούνκερ δήλωσε στο Der Spiegel : «Θα χαιρέτιζα την σύσταση από τους Έλληνες φίλους μας μιας ανεξάρτητης υπηρεσίας ιδιωτικοποιήσεων στο πρότυπο της Treuhand. Η ΕΕ θα παρακολουθεί τόσο στενά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της Ελλάδας σάν να το υλοποιούσε η ίδια.» Η διαδικασία ακολουθεί πάντα τα ίδια ακριβώς βήματα: Αρχικά οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ξεκινούν μια άγρια επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας. Παράλληλα συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί εγκαταλείπονται συνειδητά στη μοίρα τους, εξοργίζοντας τους πολίτες με την αναποτελεσματικότητά τους. Και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την πώληση ακόμη και των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της αξίας τους.

Η Καταστροϊκα έκανε πρώτη φορά την εμφάνιση της το 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ επέλεξε τον όρο για να περιγράψει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας η Καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της.
Η Καταστροϊκα ξεκινά έπειτα το ταξίδι της σε διαδοχικούς σταθμούς. Τη συναντάμε στην Γερμανία, με την ιδιωτικοποίηση ενός ολόκληρου κράτους που δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία. Στη μεταθατσερική Βρετανία με τα ιδιωτικοποιημένα δίκτυα σιδηροδρόμων, στην Ολλανδία με τα ιδιωτικά ταχυδρομεία, στη Καλιφόρνια με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας αφήνοντας το δίκτυο χωρίς κεντρικό δημόσιο έλεγχο.
Αυτή ακριβώς η Καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα και το ντοκιμαντέρ CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες της επικείμενης εκποίησης του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης από την Καλιφόρνια, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Μόσχα και τη Ρώμη, οι δημιουργοί επιχειρούν να προβλέψουν τι θα συμβεί από την εφαρμογή αυτού του μοντέλου σε μια χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης. Το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται με τη βοήθεια των Σλαβόι Ζίζεκ, Ναόμι Κλάιν, Κεν Λόουτς, Ντάνι Ρόντρικ, Άλεξ Καλίνικος, Κώστα Δουζίνα, Ντιν Μπέικερ κι άλλων.

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της εξωστρέφειας και του κοινωνικού ρόλου πoυ χαρακτηρίζει ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα έχει συμβάλει τη τελευταία διετία στην πολύπλευρη ενημέρωση της κοινωνίας, παρεμβαίνοντας στο δημόσιο διάλογο με σειρά κοινωνικο-πολιτικών εκδηλώσεων. Το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι ο κατεξοχήν ελεύθερος χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει ιδέες και συζητήσεις που ο κυρίαρχος μονόλογος αποκλείει.
Τη Τετάρτη 2 Μαϊου στις 19:30, το Α.Π.Θ. φιλοξενεί τη πρώτη επίσημη προβολή του ντοκιμαντέρ Catastroika. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μετά το Debtocracy, αγκαλιάζει μια ακόμα ανεξάρτητη παραγωγή. Με τους θεατές να αναλαμβάνουν και πάλι το ρόλο των συμπαραγωγών.
Στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. θα βρίσκονται τη Τετάρτη οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη για μια ανοικτή συζήτηση με το κοινό ενω οι καθηγητές Άρης Καζάκος και Σπύρος Μαρκέτος θα δώσουν τη δική τους οπτική για τις ιδιωτικοποιήσεις. Στη συζήτηση καλούνται να παρέμβουν φορείς και κινήσες που υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά (υγεία, νερό, παιδεία κτλ)

Η προβολή του Catastroika και η πραγματοποίηση μιας μεγάλης, ανοικτής συζήτησης για τις ιδιωτικοποιήσεις αποκτά ξεχωριστό, ιδιαίτερο νόημα όταν διοργανώνεται και φιλοξενείται σε ενα δημόσιο πανεπιστήμιο. Καθώς όπως έγραφε ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: "Οι νέοι κήνσορες υβρίζουν, λοιδορούν, κατακεραυνώνουν και ρίχνουν συλλήβδην στο πυρ το εξώτερον ολόκληρο το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο κοινός παρανομαστής είναι ένας και μόνο: Ιδιωτικοποιηθείτε! Αυτό που πρωτίστως στοχεύεται είναι η υπονόμευση της ιδέας μια δημόσιας εκπαίδευσης που εμφανίζεται ανίατη και η πλήρης αντικατάστασή της απο την ιδέα της ελεύθερης και ανεξέλεγκτης ιδιωτικής εκπαίδευσης."