Flashback: Ομιλία για την παιδεία, 20/12/1980

Σήμερα έπεσε στα χέρια μας μια ομιλία Έλληνα πρωθυπουργού στη Βουλή για τα πανεπιστήμια 31 χρόνια πρίν. Το απόσπασμα επιβεβαιώνει τα σχόλια μας για τον αποπροσαναντολιστικό, προπαγανδιστικό και κατασκευασμένο δημόσιο διάλογο για τη παιδεία κι αποκαλύπτει τον πραγματικό πολιτικό μέντορα της Άννας Διαμαντοπούλου.

«Τα Πανεπιστήμια και τα άλλα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας δεν έχουν μόνο ηγετικό ρόλο να παίξουν, έχουν άλλο ρόλο πολύ σημαντικότερο, έχουν το ρόλο να προετοιμάσουν για αύριο την ηγέτιδα τάξη της ελληνικής κοινωνίας…
Και ερωτάται, κύριοι συνάδελφοι, αυτός ο προορισμός, αυτός ο στόχος των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων επιτυγχάνεται και είναι δυνατόν να επιτευχθεί σήμερον; Δυστυχώς όχι μόνον δεν επιτυγχάνεται ο στόχος, αλλά προετοιμάζεται η υποβάθμισις της ελληνικής νεολαίας.
Προετοιμάζεται η διάλυσις του Κράτους. Διότι πώς είναι δυνατόν να υπάρξη σύγχρονο Κράτος, χωρίς διακεκριμένους επιστήμονες; (…)
Αλλά κύριοι συνάδελφοι, αυτή η κατάσταση στα Πανεπιστήμια σε τι οφείλεται; Οφείλεται
μήπως στην έλλειψη υποδομής όπως ισχυρίζονται πολλοί; (…) Θα μπορούσαν όσοι επιτίθενται κατά της υποδομής να δικαιωθούν αν ουρά φοιτητών συνωστίζετο προ αιθουσών απολύτως πλήρων και δεν είχαν έδρανα να καθίσουν. Πηγαίνετε στα Πανεπιστήμια, σε μάθημα οποιουδήποτε καθηγητή και του πιο νέου και του πιο δημοκρατικού και αν είναι περισσότερα από τα 20% των εδράνων κατειλημμένα δέχομαι να παραιτηθώ αυτή τη στιγμή.
(…) Κατελήφθη η Βιομηχανική Σχολή. Γιατί; Διότι εξετάστηκαν οι φοιτητές στη Στατιστική και βρήκαν ότι τα θέματα τους ήταν πολύ δύσκολα και είπαν να δώσουν σε άλλα θέματα και με την άρνηση της Σχολής κατέλαβαν την Ανωτάτη Βιομηχανική. Και υπάρχει και συνέχεια στη Βιομηχανική. Παρουσιάστηκαν ορισμένοι φοιτητές αντί άλλων και εξετάσθηκαν. Ανεκαλύφθη η πλαστοπροσωπεία, η οποία τιμωρείται από τον Ποινικό νόμο και παραπέμθηκαν στην εισαγγελία. Αίτημα: “Να ανακληθούν οι 11 αποβολές από τις
πλαστοπροσωπίες, να σταματήσει η ποινική δίωξη, να τοποθετηθούν κατά της εισαγγελικής παρέμβασης που καταλύει κάθε έννοια ασύλου” (…)
Για ποιο άσυλο μιλάμε; Για το πανεπιστημιακό βέβαια. Για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Για τη δυνατότητα να παρακολουθεί ο φοιτητής το μάθημα και ο καθηγητής να διδάσκει. Είναι αυτό που ισχύει σήμερα; Μόνο αυτό δεν είναι. Όλα τα άλλα είναι. Είναι άσυλο για μικρεμπόρους, είναι άσυλο για τον Κελαηδόνη, είναι άσυλο για τις συνεδριάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, είναι άσυλο για προσωπικά αιτήματα (…)
Αλλά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πράγματα είναι ακόμα πιο επικίνδυνα από ό,τι σας τα περιέγραψα.
Διότι δεν υπάρχει κανένας κλητήρας που να τολμά να ζητήσει την ταυτότητα εκείνου που εισέρχεται στο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να εισέλθει. Και σας ερωτώ. Είναι άσυλο αυτό όταν ο οιοσδήποτε κακοποιός μπορεί να εύρει καταφύγιο;»

Γεώργιος Ράλλης, από την ομιλία του στη Βουλή σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήμια της χώρας, 20.12.1980 (σαν να μην πέρασε μια μέρα!)