Τσε Γκεβάρα: Όπλο στα χέρια των καταπιεσμένων ή...παγωτό στα ψυγεία των Πολυεθνικών‏

Στις 9 Οκτωβρίου η Βολιβιανή και Αμερικάνικη κυβέρνηση κάνουν το σχέδιό τους πραγματικότητα Ο Τσε αιχμαλωτίζεται και με διαταγή του δικτάτορα Μπαριέντος, και πυροβολείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί ότι σκοτώθηκε σε μάχη

Η σωρός του 39χρονου επαναστάτη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Βαγιεγκράντε για να επιδειχθεί στους εκπροσώπους του Τύπου. Η δολοφονία του Τσε όμως δεν θα σημάνει και το τέλος των ιδεών του. Βέβαια όχι πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. Όπως μας αναφέρει ο Ζίζεκ, οι..."θαυμαστές" του Τσε εκτείνονται από επαναστάτες του 21ου αιώνα, μέχρι Παππάδες του Βατικανού και...Αυστραλούς καπιταλιστές. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα που έγραψε ο Σλοβένος φιλόσοφος και στην συνεχίζουμε την συζήτηση με ένα μικρό αφιέρωμα της Ελεύθερης ΕΡΤ όπου θα δείτε μεταξύ άλλων,τοποθετήσεις του Νίκου Μπογιόπουλου, αλλά και του Άρη Χατζηστεφάνου.

Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί τόσο πολλοί επιμένουν ότι ο Τσε Γκεβάρα, ένα από τα σύμβολα του 68, έχει καταστεί το "κατεξοχήν μεταμοντέρνο ίνδαλμα", εκφράζοντας συγχρόνως τα πάντα και τίποτα- με άλλα λόγια, εκφράζοντας οτιδήποτε θέλουμε να εκφράσει. Την εξέγερση της νεολαίας κατά του αυταρχισμού, την αλληλέγγυη προς τους φτωχούς και όσους υφίστανται εκμετάλλευση, την αγιότητα, ακόμα και το φιλελευθεροκομμουνιστικό επιχειρηματικό πνεύμα του να εργάζεσαι για κοινό καλό. Πριν από μερικά χρόνια, ακόμη και ένας υψηλόβαθμος εκπρόσωπος του Βατικανού έφτασε να δηλώσει η λατρεία του Τσε πρέπει να εννοηθεί ως έκφραση θαυμασμού για έναν άνθρωπο ο οποίος διακινδύνευσε και θυσίασε τη ζωή του για το καλό των άλλων. Ως συνήθως, η ακίνδυνη ουσιοποίηση συνδυάζεται με το αντίθετό της, με την αισχρή εμπορευματοποίηση- μια αυστραλιανή εταιρία λάνσαρε πρόσφατα ένα παγωτό "Cherry Guevara", εστιάζοντας την προώθησή του- που αλλού;- στη "γευστική εμπειρία" : "Ο επαναστατικός αγώνας των κερασιών καταπνίγημε, καθώς βρέθηκαν παγιδευμένα ανάμεσα σε δυο στρώματα σοκολάτας. Είθε η μνήμη τους να ζει μέσα στο στόμα σας!" Υπάρχει ωστόσο κάτι το απεγνωσμένο σε αυτή την επιμονή ότι ο Τσε έχει καταντήσει ένα ουδέτερο εμπορευματικό λογότυπο- απόδειξη η σειρά πρόσφατων δημοσιευμάτων που μας προειδοποιούν ότι ήταν επίσης ένας αδίστακτος δολοφόνος, ο οποίος ενορχήστρωσε τις εκκαθαρίσεις του 1959 στην Κούβα κ.ο.κ. Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι αυτές οι προειδοποιήσεις ανέκυψαν ακριβώς τη στιγμή που νέες αντικαπιταλιστικές εξεγέρσεις άρχισαν να σημειώνονται σε όλο τον κόσμο, καθιστόντας τη μορφή του Τσε και πάλι δυνάμει επικίνδυνη.[1]