Απο την αθηναϊκή δημοκρατία στη "χρεοκρατία"

του Άρη Χατζηστεφάνου

Για πολλούς Ευρωπαίους, ακόμα και για την οικονομική ελίτ, η κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας είναι ένα οικονομικό ζήτημα που πρέπει να διευθετηθεί από υπουργούς, οικονομολόγους και μέλη της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και από το ΔΝΤ.
Για τους Έλληνες, είναι μια σοβαρή κοινωνική, πολιτική, ηθική και ανθρωπιστική κρίση.

Μια κρίση που απειλεί άμεσα όχι μόνο τις συνθήκες ζωής του λαού, αλλά και την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία και την κοινωνική ειρήνη. Οι θεσμοί που δημιουργήθηκαν με την πτώση της Δικτατορίας το 1974 είναι κλινικά νεκροί. Είναι ακριβώς αυτή η μετατροπή της δημοκρατίας σε “χρεοκρατία” που προσπαθήσαμε να περιγράψουμε στο ντοκιμαντέρ μας πριν από κάποιους μήνες.

Δυστυχώς, ο ρυθμός της καταστροφής έχει ξεπεράσει ακόμη και τις πιο φρικτές μας προβλέψεις. Η ανεργία έχει εκτοξευτεί κατακόρυφα στον ιδιωτικό τομέα, με επτά στις δέκα εταιρείες να απολύουν τους εργαζόμενους τους. Ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί κατά 25% και εκείνος των αυτοκτονιών κατά 40%. Ο δημόσιος τομέας, το κόκκινο πανί των μέσων ενημέρωσης, διασπάται εξαιτίας της μαζικής εξόδου των εργαζομένων λόγω των ακραίων μέτρων λιτότητας που η κυβέρνηση επιβάλλει, ενώ το χρέος εκρήγνυται. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που εργάζονταν στην υποσαχάρια Αφρική βρίσκονται στην Αθήνα για να αντιμετωπίσουν μια σοβαρή ανθρωπιστική κρίση – που, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φέρνει πολλές οικογένειες αντιμέτωπες με την έλλειψη τροφής. Οι υπουργοί μας ακόμα και οι δανειστές μας ήξεραν πολύ καλά ότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα δε θα κατάφερνε ποτέ να εξοφλήσει τα 360 δισεκατομμύρια ευρώ του δημόσιου χρέους. Όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε και στο ντοκιμαντέρ μας, ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρέους είναι παράνομο ή απεχθές και ο ελληνικός λαός σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το πληρώσει.

Πάνω απ’ όλα, οφείλεται στις ανωμαλίες στη ζώνη του ευρώ που δημιουργούν έλλειμμα και χρέος στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, συσσωρεύοντας ωστόσο πλεόνασμα στον πυρήνα της Ευρώπης. Αλλά ακόμη και αν το χρέος ήταν 100% νόμιμο – που δεν είναι – το διεθνές δίκαιο απαγορεύει στις χώρες να διαλύσουν τις κοινωνικές τους δομές και να οδηγήσουν τους πολίτες τους στο θάνατο με σκοπό να εξοφλήσουν τους ξένους πιστωτές. Αυτό που η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τις δύο τελευταίες δεκαετίες ήταν να δώσει στις ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες αρκετό χρόνο για να απαλλαγούν από τα “τοξικά” κρατικά ομόλογα και να τα στείλουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) – κατά μία έννοια, να τα επιστρέψουν στους ευρωπαίους φορολογούμενους. Υπακούοντας στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ και το Βερολίνο, το λεγόμενο σοσιαλιστικό κόμμα της Αθήνας δε συνωμοτεί μόνο εις βάρος των Ελλήνων αλλά και των πολιτών ολόκληρης της Ευρώπης. Η Ελλάδα έγινε το πειραματόζωο των καταστροφικών αποτελεσμάτων που θα εμφανιστούν σύντομα και σε άλλα μέρη της Ευρώπης.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 8 Νοεμβρίου στη Liberation
Μετάφραση: Κωνσταντίνα Μαγγίνα