tag:blogger.com,1999:blog-38274519857442645682024-03-10T21:13:37.170+02:00ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟAntonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.comBlogger446125tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-38318550332889594322017-05-18T13:53:00.003+03:002017-05-18T13:53:58.116+03:00Επίλογος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECZW7gpieKcQRtGRDkwPUdkfkm4N1WisLBHm1NY8wqZto30T_fVkrzWZ15YfHv8Omp1qKkEnoGJ_ny2VemMZVep5d0hsO-7anTW8lY9GjyqxhXGIAdxBRD7EPghyE9S4UBdkY8PVv_D_Y/s1600/77346868_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECZW7gpieKcQRtGRDkwPUdkfkm4N1WisLBHm1NY8wqZto30T_fVkrzWZ15YfHv8Omp1qKkEnoGJ_ny2VemMZVep5d0hsO-7anTW8lY9GjyqxhXGIAdxBRD7EPghyE9S4UBdkY8PVv_D_Y/s320/77346868_o.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Στην αρχή του κύκλου του εγχειρήματος μας, όπως άλλωστε και σε κάθε αρχή,
βρίσκεται μια αφορμή. Μια αφορμή που ώθησε έναν άνθρωπο να κάνει το πρώτο βήμα.
Σύντομα όμως έγινε κατανοητό πως ο βηματισμός του ενός δεν ήταν επαρκής και
έτσι έγιναν δύο. Αργότερα ακολούθησαν και άλλοι, καθένας με τη συμβολή του και
τις ιδέες του. Έτσι άνθρωποι και ιδέες ήρθαν και έφυγαν μέσα στο πέρασμα του
χρόνου, αλλά η αφορμή παρέμεινε η αμετάβλητη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Το
ιστολόγιο ξεκινούσε το 2008, στη τομή δυο γεγονότων που ακόμα ρίχνουν τη σκιά
τους στη πορεία των πραγμάτων. Η απαρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του
2008 και το συμβάν του «Δεκέμβρη» του 2008, σύμπτωμα μιας γενικότερης
κοινωνικής κρίσης που στο πυρήνα της είχε τη νέα γενιά, οδήγησαν με έναν όχι
και τόσο γραμμικό τρόπο στην δημιουργία αυτού του χώρου που στάθηκε μέσο
έκφρασης αλλά και αναζήτησης ιδεών. </span><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Η στιγμή που το γενικό
αίσθημα αμφιβολίας για το μέλλον, μάλλον ακουσίως παρά εκουσίως, μετατράπηκε σε
αμφισβήτηση των πάσης φύσεως παραδοχών. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Σε όλο το διάστημα λειτουργίας του ιστολογίου, η ομάδα των αρθρογράφων,
επιχείρησε άλλοτε να θέσει ερωτήματα και άλλοτε να διακινδυνεύσει απαντήσεις. Οι
θεματικές και τα ενδιαφέροντα άλλαζαν ανά περιόδους, συνθέτοντας ένα περίεργο
αλλά ελπίζουμε ενδιαφέρον μωσαϊκό. </span><span lang="EL" style="line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Σε αυτή τη σύντομη αναδρομή πρέπει να σταθούμε στους ανθρώπους που
φιλοξενήσαμε στο ιστολόγιο μας. </span><a href="http://afterhistory.blogspot.gr/search/label/%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A5%CE%9E%CE%95%CE%99%CE%A3"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Συνεντεύξεις</span></a><span lang="EL" style="line-height: 150%;"> μας παραχώρησαν, μεταξύ άλλων, ο
δημοσιογράφος και συγγραφέας </span><span style="line-height: 150%;">Paul</span><span style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">Mason</span><span lang="EL" style="line-height: 150%;">, ο καθηγητής και
σημερινός Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο πρώην Πρύτανης του Α.Π.Θ.
Γιάννης Μυλόπουλος, ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Γιώργος Αυγερόπουλος, ο
καθηγητής οικονομικών Κώστας Λαπαβίτσας, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέτρος
Παπακωνσταντίνου και ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου. Ενώ τις </span><a href="http://afterhistory.blogspot.gr/search/label/%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A8%CE%95%CE%99%CE%A3"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">απόψεις</span></a><span lang="EL" style="line-height: 150%;"> τους κατέθεσαν με ένα ή περισσότερα
πρωτότυπα άρθρα, ακαδημαϊκοί και πολιτικοί, όπως ο νυν Υπουργός Οικονομικών
Ευκλείδης Τσακαλώτος,ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης, ο
καθηγητής οικονομικών Γιώργος Δουράκης, ο καθηγητής οικονομικών Κώστας Μελάς, η
καθηγήτρια ψυχολογίας Ξένια Χρυσοχόου, ο δημοσιογράφος Χριστόφορος Κάσδαγλης
και ο δημοσιογράφος Τάσος Τσακίρογλου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Μεγάλη έμφαση δόθηκε και στις </span><a href="http://afterhistory.blogspot.gr/search/label/%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">μεταφράσεις</span></a><span lang="EL" style="line-height: 150%;">. </span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">Στα δεκάδες άρθρα που μεταφράστηκαν και δημοσιεύθηκαν στο ιστολόγιό μας συγκαταλέγονται
άρθρα των </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Slavoj</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Zizek</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Immanuel</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Wallerstein</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Chantal</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Mouffe</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Philippe</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Marliere</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Etienne</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Balibar</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Tariq</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Ali</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Srecko</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Horvat</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Owen</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Jones</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Jean</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">-</span><span style="background: white; line-height: 150%;">Paul</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Sartre</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Guy</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Standing</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;">, </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Jaques</span><span style="background: white; line-height: 150%;"> </span><span style="background: white; line-height: 150%;">Ranciere</span><span lang="EL" style="background: white; line-height: 150%;"> κι άλλων.</span><span lang="EL" style="line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white;">Τέλος, δημιουργήσαμε δυο θεματικά <a href="https://issuu.com/afterhistory">ψηφιακά περιοδικά</a>, το ένα για το έργο του Ernesto Laclau και το δεύτερο για την επίθεση στο Charlie Hebdo. Μια δουλειά που μας προκάλεσε μεγάλη ικανοποίηση.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να μην γίνει μια ειδική αναφορά σε όλους τους
ανθρώπους αφιέρωσαν χρόνο, σκέψη και ενέργεια στη λειτουργία του ιστολογίου
μέσα στα χρόνια και ειδικά στην Κωνσταντίνα, στον Χρήστο, στον Κωνσταντή, στη
Θώμη, στη Ματίνα και στο Λάζαρο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EL" style="line-height: 150%;">Όταν ξεκινά ένα τέτοιο εγχείρημα,
είναι δύσκολο να προβλεφθεί η πορεία του. Τώρα που το τέλος αυτής της πορείας
έφτασε, πιστεύουμε ότι η προσπάθεια άξιζε τον κόπο. </span><span lang="EL" style="line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σήμερα, 9 χρόνια μετά το πρώτο κείμενο που αναρτήθηκε στο ιστολόγιο, οι
συνθήκες έχουν αλλάξει, εμείς έχουμε αλλάξει. Αυτός ο κύκλος συμπληρώθηκε και
κάπως έτσι κλείνει. Η απόφαση να σταματήσει τη λειτουργία του ένα ιστολόγιο,
ένας κατ’ εξοχήν χώρος έκφρασης απόψεων και ιδεών, δεν είναι καθόλου εύκολη. Κάθε
επίλογος, άλλωστε, είναι δύσκολος. Είναι μια απώλεια.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εφόσον, όμως, η πορεία μας ακολουθεί
αυτή του κύκλου στο χώρο και στο χρόνο ίσως το τέλος να αποτελέσει και μια νέα
αρχή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 13.5pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<i><span lang="EL" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αντώνης & Φώτης</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></i></div>
<span class="fullpost"></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-29649258190272707872017-01-31T11:00:00.000+02:002017-01-31T18:03:05.053+02:00«Πόθεν σοι ἡ τῶν χρημάτων αὕτη περιουσία;»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipODFUogAK2tqomphGJ3_GaVY4alUXMwjS2i5Y_f-MDu4Hy4bNTrIy4Qm-iUbkPhktgfz9Re7iYMx4tWpZO6NdWB3uw09PDO-3mubZCATI0TY6mmio6YZ5lpRTLXCHFE7ZGID0IyA7GvKg/s1600/shutterstock_127547669-590-590x445.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipODFUogAK2tqomphGJ3_GaVY4alUXMwjS2i5Y_f-MDu4Hy4bNTrIy4Qm-iUbkPhktgfz9Re7iYMx4tWpZO6NdWB3uw09PDO-3mubZCATI0TY6mmio6YZ5lpRTLXCHFE7ZGID0IyA7GvKg/s320/shutterstock_127547669-590-590x445.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">H ομιλία του Αγίου Βασιλείου «προς τους πλουτούντας» (βλ. <a href="http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Migne/Basilius%20Caesariensis_PG%2029-32/Homilia%20in%20divites.pdf">εδώ</a>), μαζί με την ομιλία του περί πλεονεξίας στο χωρίο του Ευαγγελίου «Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω» («Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες») (βλ. <a href="https://christianvivliografia.files.wordpress.com/2011/11/ceb5ceb9cf83-cf84cebf-c2abcebaceb1ceb8ceb5cebbcf89-cebccebfcf85-cf84ceb1cf83-ceb1cf80cebfceb8ceb7cebaceb1cf83c2bb.pdf">εδώ</a>), αποτελούν την πιο ριζοσπαστική κριτική για την ιδιοκτησία που έχει γραφτεί ποτέ. Οι ριζοσπαστικές αυτές απόψεις για τον ιδιόκτητο πλούτο είναι εξαιρετικά επίκαιρες στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και που όλοι κάνουν διαρκώς λόγο για κοινωνική αλληλεγγύη. <br />
<br />
Αλλά στην περίπτωση του μεγάλου ιεράρχη δεν πρόκειται απλώς για απόψεις. Αυτά που λέει και γράφει, τα έκανε προηγουμένως πράξη. Τα βίωσε. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί εδίδασκε δια του προσωπικού παραδείγματος. Γι’ αυτό άλλωστε είναι και πειστικός. Αφιέρωσε τη ζωή του και την περιουσία του στη δημιουργία μεγάλης κλίμακας οργανωμένης φιλανθρωπίας. Το φτωχοκομείο που έφτιαξε την εποχή εκείνη (4ος αιώνας) είναι ο μακρινός πρόδρομος του σημερινού κράτους πρόνοιας. <br />
<br />
Με τις δύο αυτές πύρινες ομιλίες του όχι απλώς παρότρυνε, αλλά πίεζε φορτικά τους πλουσίους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Αμφισβητεί ευθέως την ιδιοκτησία που εκτείνεται πέρα από τα αναγκαία. Στη φύση τα αγαθά είναι κοινά, είναι δώρο Θεού και ανήκουν σ’ όλους τους ανθρώπους. Μετατρέπονται αυθαιρέτως σε ιδιόκτητα από τους πιο ισχυρούς, που σπεύδουν να τα ιδιοποιηθούν δια της βίας. Χίλια πεντακόσια χρόνια πριν από το Μαρξ και τον άσπονδο (αναρχο)σοσιαλιστή φίλο του Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν, ο Καισαρείας Βασίλειος δηλώνει ευθέως και απεριφράστως ότι ο υπερβάλλων ιδιόκτητος πλούτος είναι κλοπή:<br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">Για πες μου, ποια είναι αυτά που σου ανήκουν; Από πού τα πήρες και τα έφερες στη ζωή; Όπως ακριβώς κάποιος που πιάνει στο θέατρο μια καλή θέση και εν συνεχεία εμποδίζει τους εισερχόμενους, θεωρώντας δικό του αυτό που προορίζεται για κοινή χρήση, έτσι είναι και οι πλούσιοι. Γιατί έχοντας αποκτήσει εκ των προτέρων την κατοχή των κοινών αγαθών, τα ιδιοποιούνται επειδή πρόλαβαν. Αυτό σημαίνει ότι αν ο καθένας κρατούσε αυτό που χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες του και έδινε το περίσσευμα σ’ αυτόν που το έχει ανάγκη, τότε δε θα υπήρχε κανένας πλούσιος, αλλά και κανένας φτωχός».</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Γυμνός δεν βγήκες από την κοιλιά της μάνας σου; Πάλι γυμνός δε θα επιστρέψεις στη γη; Αυτά λοιπόν που έχεις τώρα, από πού τα έχεις; Αν μεν λες ότι ήρθαν μόνα τους, είσαι άθεος, γιατί δεν αναγνωρίζεις το δημιουργό ούτε ευχαριστείς τον ευεργέτη σου. Αλλά αν ομολογείς ότι σου τα έδωσε ο Θεός, πες μας για ποιο λόγο σου τα έδωσε. Μήπως ο Θεός είναι άδικος και μας μοιράζει άνισα τα προς το ζην; Γιατί εσύ να είσαι πλούσιος και κάποιος άλλος να είναι φτωχός;</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">[…]</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Ποιος θεωρείται πλεονέκτης; Αυτός που δεν είναι αυτάρκης. Και ποιος θεωρείται κλέφτης; Αυτός που αφαιρεί απ’ τον καθένα όσα του ανήκουν. Και δεν είσαι εσύ πλεονέκτης; Δεν είσαι εσύ κλέφτης; Όταν ιδιοποιείσαι όλα εκείνα που δέχτηκες για να τα διαχειριστείς; Ή μήπως θα ονομάσουμε λωποδύτη όποιον ξεγυμνώνει τον ντυμένο, αλλά εκείνον που, ενώ μπορεί, δεν ντύνει τον γυμνό πρέπει να τον χαρακτηρίσουμε αλλιώς; Το ψωμί που έχεις στην κατοχή σου ανήκει στον πεινασμένο. Τα ρούχα που φυλάσσεις στις αποθήκες ανήκουν στον γυμνό. Τα παπούτσια που στοιβάζεις στο σπίτι σου ανήκουν στον ξυπόλητο. Τα χρήματα που έχεις κρυμμένα ανήκουν σ’ αυτόν που τα έχει ανάγκη. Άρα αδικείς τόσους, όσους θα μπορούσες να ευεργετήσεις.</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Δεν αρνείται την ατομική ιδιοκτησία ο μεγάλος ιεράρχης. Αυτό που λέει είναι ότι πρέπει κανείς να μη συσσωρεύει πλούτο πέρα και πάνω από τις ανάγκες του, γιατί αυτός ο πλούτος ανήκει δικαιωματικά στους μη έχοντες και κατέχοντες. Είναι σαν να αφαιρεί κάποιος τον πλούτο αυτό από τους φτωχούς, στους οποίους ανήκει. Ωστόσο αυτό που διαπιστώνει είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν αρκούνται στα αναγκαία. Ιδίως οι νεόπλουτοι έχουν μια ακόρεστη δίψα για διαρκώς περισσότερο πλούτο. Όσο περισσότερα αποκτούν τόσο περισσότερα επιθυμούν:<br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Στα δέκα τάλαντα επιχειρείς να προσθέσεις άλλα δέκα. Όταν γίνουν είκοσι, επιζητάς άλλα τόσα και κάθε φορά που προστίθεται ένα τάλαντο, αυτό δεν σταματά την ορμή σου, αλλά σου ανοίγει την όρεξη. Γιατί όπως ακριβώς στους μεθυσμένους η προσθήκη κρασιού γίνεται αφορμή για να πιούν κι άλλο, έτσι και οι νεόπλουτοι, όταν αποκτήσουν πολλά, επιθυμούν κι άλλα […] Κι ενώ θα έπρεπε να ευφραίνονται και να χαίρονται που είναι πλουσιότεροι από πολλούς, αυτοί δυσφορούν και στεναχωριούνται επειδή είναι φτωχότεροι από έναν ή δύο πάμπλουτους. Κι όταν φθάσουν και αυτόν τον πλούσιο, προσπαθούν αμέσως να εξισωθούν με τον πλουσιότερο. Κι όταν τον φθάσουν και εκείνον, τότε προσπαθούν να ξεπεράσουν και τον επόμενο […] Όσα βλέπει το μάτι, τόσα επιθυμεί κι ο πλεονέκτης […] Ο πλεονέκτης δεν είπε ποτέ αρκεί». </span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Άρα δε μετρά τόσο το απόλυτο ύψος του πλούτου, όσο το σχετικό. Είναι θέμα κοινωνικής ψυχολογίας. Μπορεί κανείς να διαθέτει μεγάλη περιουσία, αλλά παρά ταύτα να αισθάνεται δυστυχής επειδή ο διπλανός του έχει μεγαλύτερη. Το σκεπτικό αυτό αποτελεί τη βάση σύγχρονων οικονομικών θεωριών, όπως η θεωρία του «σχετικού εισοδήματος» του James Duesenberry (1949), που με πολύ πειστικό τρόπο αμφισβήτησε την ορθότητα της θεωρίας του «απόλυτου εισοδήματος» του John Maynard Keynes. Εν τοιαύτη περιπτώσει, από μέσο ικανοποίησης των αναγκών, ο πλούτος μετατρέπεται σε μέσο απόκτησης ισχύος, με απώτερο στόχο την αναρρίχηση στην κορυφή της οικονομικής και κοινωνικής πυραμίδας. Με άλλα λόγια, γίνεται αυτοσκοπός. Και εν τέλει φαύλος κύκλος.<br />
Σήμερα ζούμε το άκρον άωτον αυτού του παραλογισμού. Οκτώ κύριοι (δεν αναφέρω ξανά τα ονόματά τους) διαθέτουν πλούτο ίσο με τον πλούτο του μισού πληθυσμού της γης, δηλ. 3 δισεκατομμυρίων 600 εκατομμυρίων ανθρώπων! Αυτός ο πλούτος είναι κλοπή. Κλοπή τεραστίων διαστάσεων. Και φυσικά δεν είναι έργο Θεού. Είναι εφεύρημα του διαβόλου:<br />
</span></span></div><blockquote><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Αλλά πολλοί δεν επιδιώκουν τον πλούτο για τα ρούχα ή την τροφή. Ο διάβολος έχει εφεύρει κάποιο τέχνασμα που προσφέρει στους πλούσιους άπειρες αφορμές για δαπάνες, για να κυνηγούν τα περιττά και άχρηστα σαν να ήταν αναγκαία. Κατανέμουν τον πλούτο με βάση και την παρούσα ανάγκη και τη μελλοντική. Και συγκεντρώνουν το ένα μέρος για τον εαυτό τους και το άλλο για τα παιδιά τους. Στη συνέχεια βρίσκουν διάφορες αφορμές για να τον δαπανήσουν» .</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Με την εξόχως παρατηρητική και διεισδυτική ματιά του, φιλοτεχνεί εν συνεχεία μια σπαρταριστή κοινωνιολογική «τοιχογραφία», που αναπαριστά εκτενώς τον τρόπο ζωής της υψηλής κοινωνίας της εποχής εκείνης. Φέρνει στο φως και περιγράφει λεπτομερώς όλη την αρματωσιά της επιδεικτικής κατανάλωσης στην οποία επιδίδονται ασυστόλως οι πλούσιοι για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην κοινωνία. Όλα τα υλικά και άυλα καταναλωτικά αγαθά που κατασπαταλούν προκλητικά, χωρίς να σκέφτονται τους συνανθρώπους τους που πένονται και δυστυχούν. Σαφέστατα, με τα δύο αυτά κείμενα, ο μεγάλος ιεράρχης είναι ο μακρινός πρόδρομος της θεωρίας της αργόσχολης τάξης και της επιδεικτικής κατανάλωσης (conspicuous consumption) του μεγάλου αμερικανού οικονομολόγου και κοινωνικού επιστήμονα (νορβηγικής καταγωγής) Thorstein Veblen (1899). Ή της θεωρίας της καταναλωτικής κοινωνίας του γάλλου κοινωνιολόγου Jean Baudrillard (1970). Οι θεωρίες αυτές δίνουν έμφαση στον τελετουργικό και συμβολικό χαρακτήρα της κατανάλωσης. Οι κάτοχοι του πλούτου δεν καταναλώνουν μόνο για να ικανοποιήσουν τις ανθρώπινες ανάγκες τους. Τα καταναλωτικά αγαθά είναι γι’ αυτούς σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης, που υποδηλώνουν τη θέση τους στην κλίμακα της κοινωνικής ιεραρχίας.<br />
Ιδού το σχετικό απόσπασμα που αποδεικνύει του λόγου το αληθές:<br />
</span></span></div><blockquote><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Άκου λοιπόν ποιοι είναι οι κανόνες που ακολουθούν. Να είναι, λέει, άλλος πλούτος για χρήση και άλλος για απόθεμα. Κι ο πλούτος που εξυπηρετεί τις ανάγκες να υπερβαίνει το όριο των απαραίτητων αγαθών. Ο ένας πλούτος να υπάρχει για τις πολυτέλειες του σπιτιού κι ο άλλος για να εξυπηρετεί τις κοσμικές επιδείξεις. Ο ένας πλούτος για να παρέχει τις ανέσεις καθ’ οδόν (εκτός σπιτιού) κι ο άλλος για να κάνει τη ζωή λαμπρή και περίβλεπτη κατά την παραμονή στο σπίτι. Να γιατί θαυμάζω την ικανότητά τους να επινοούν περιττά αγαθά. Υπάρχουν χιλιάδες οχήματα, άλλα που κουβαλούν τις αποσκευές, άλλα που μεταφέρουν τους ίδιους, όλα καλυμμένα με χαλκό και ασήμι. Υπάρχουν πάμπολλα άλογα προερχόμενα από ευγενείς ράτσες, όπως και οι άνθρωποι. Άλλα άλογα τους περιφέρουν στην πόλη για διασκέδαση, άλλα κυνηγούν μαζί τους και άλλα έχουν εξασκηθεί για οδοιπορία. Τα χαλινάρια και οι ζώνες και τα περιδέραια, όλα είναι ασημένια, όλα χρυσοκέντητα. Πορφυροί τάπητες στολίζουν τα άλογα σαν γαμπρούς. Υπάρχουν και πολλά μουλάρια χωρισμένα κατά χρώμα. Και οι ηνίοχοι στη σειρά, ο ένας μετά τον άλλο. Αυτοί που προηγούνται κι αυτοί που έπονται. Και πάμπολλοι άλλοι υπηρέτες, που επαρκούν για κάθε είδους πολυτέλεια. Επιστάτες, ταμίες, γεωργοί, έμπειροι τεχνίτες διαφόρων επαγγελμάτων, που έχουν εφευρεθεί και για τα αναγκαία, αλλά και για τις ανέσεις και τις απολαύσεις της ζωής. Μάγειροι, αρτοποιοί, οινοχόοι, κυνηγοί, γλύπτες, ζωγράφοι, δημιουργοί κάθε είδους απόλαυσης. Κοπάδια από καμήλες, άλλες για φορτία και άλλες για βοσκή, κοπάδια αλόγων, βόδια, ποίμνια, κοπάδια χοίρων, οι βοσκοί τους και η γη, που επαρκεί για να τραφούν όλοι αυτοί και που με τις προσόδους της αυξάνει τον πλούτο. Λουτρά στην πόλη. Λουτρά στην εξοχή. Σπίτια περίλαμπρα με ποικιλία μαρμάρων, άλλα με φρυγικές πέτρες και άλλα με λακωνικές ή θεσσαλικές πλάκες. Κι απ’ αυτά, άλλα που ζεσταίνουν το χειμώνα και άλλα που δροσίζουν το καλοκαίρι. Με δάπεδα στολισμένα με ψηφιδωτά και με οροφές χρυσοποίκιλτες. Το μέρος δε των τοίχων που δεν καλύπτεται από μάρμαρα, στολίζεται με ζωγραφιστά άνθη». </span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Βέβαια οι σημερινοί πλούσιοι και νεόπλουτοι δε καταναλώνουν τα ίδια αγαθά. Αν μη τι άλλο, γιατί η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Ωστόσο το κοινωνικό τελετουργικό και ο συμβολικός χαρακτήρας και της σημερινής επιδεικτικής κατανάλωσης των πλουσίων παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα. Οι βίλες, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα κότερα, τα αεροπλάνα, τα ακριβά επώνυμα ρούχα, τα ακριβά εστιατόρια, τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία, τα ακριβά ιδιωτικά νοσοκομεία, υποδηλώνουν την αγωνιώδη προσπάθεια που καταβάλλουν για να πείσουν τον κοινωνικό τους περίγυρο ότι ανήκουν στην υψηλή κοινωνία και όχι στους πληβείους.<br />
<br />
Υπάρχει μάλιστα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα που δείχνει τον καθοριστικό ρόλο που έπαιζαν και τότε οι γυναίκες στη διαμόρφωση αυτού του προτύπου της σπάταλης και πολυτελούς διαβίωσης:<br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Αν μάλιστα (με τον πλούσιο) συγκατοικεί και γυναίκα που αγαπά τον πλούτο, τότε το κακό είναι διπλό. Γιατί και την τρυφηλή ζωή υποδαυλίζει και συγχρόνως αυξάνει την αγάπη για τις ηδονές και εξάπτει τις περίεργες επιθυμίες, επινοώντας διάφορα είδη πολύτιμων λίθων, μαργαριτάρια και σμαράγδια και υάκινθους και χρυσό, που άλλα τα φτιάχνει κοσμήματα και άλλα τα κεντάει σε υφάσματα, επιβαρύνοντας έτσι το πρόβλημα με κάθε είδους κακογουστιά [...] Κανένας πλούτος δεν αρκεί για να ικανοποιήσει τις γυναικείες επιθυμίες, ακόμη κι αν ρέει άφθονος σαν ποτάμι».</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Δεκαπέντε αιώνες μετά (1913), ο μεγάλος γερμανός οικονομολόγος και κοινωνικός επιστήμονας Werner Sombart, στο βιβλίο του Χλιδή και Καπιταλισμός (Luxus und Kapitalismus), περιγράφει το ρόλο που έπαιξε η γυναίκα ως σύζυγος και ερωμένη βασιλέων και ευγενών του 17ου και 18ου αιώνα στη διαμόρφωση νέων καταναλωτικών προτύπων πολυτελούς διαβίωσης. Η καθιέρωση και διάδοση των καταναλωτικών αυτὠν προτύπων μεταξύ των νεόπλουτων αστών του 19ου και 20ου αιώνα απογείωσε αργότερα το βιομηχανικό καπιταλισμό. Άλλωστε αυτό ακριβώς το στερεότυπο της αισθησιακής και φιλήδονης γυναίκας, που σπάει τα δεσμά του πουριτανισμού, που απελευθερώνει την καταπιεσμένη σεξουαλικότητά της, που ενσαρκώνει τη νέα ηθική των απολαύσεων και αναδεικνύεται σε κατ’ εξοχήν λίκνο της πολυτελούς κατανάλωσης, είναι το στερεότυπο που προβάλλει κατά κόρον η σύγχρονη διαφήμιση για να προωθήσει τα προϊόντα της.<br />
<br />
Αλλά –σύμφωνα με όσα μας λέει ο Μέγας Βασίλειος- η κοινωνική αναλγησία των νεόπλουτων συμβαδίζει χέρι-χέρι με την παντελή έλλειψη καλαισθησίας. Φαίνεται ότι αυτή η κακογουστιά (κοινώς κιτς) πηγάζει από την έλλειψη παιδείας και από τον απάνθρωπο εσωτερικό κόσμο τους:<br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Όταν μπαίνω στο σπίτι κάποιου κακόγουστου νεόπλουτου και το βλέπω παντού ανθοστολισμένο, ξέρω ότι αυτός δεν έχει τίποτα πολυτιμότερο απ’ αυτά που φαίνονται. Καλλωπίζει μεν τα άψυχα, αλλά έχει αστόλιστη τη ψυχή. Αλήθεια τόσο απαραίτητα είναι πια όλα αυτά τα ασημένια κρεβάτια και τα ασημένια τραπέζια, τα ελεφάντινα καθίσματα και τα ελεφάντινα αμάξια, ώστε εξ αιτίας τους ο πλούτος να μη μοιράζεται στους φτωχούς, παρόλο που πολλοί απ’ αυτούς συνωστίζονται έξω από την πόρτα και φωνάζουν με φωνή γεμάτη απόγνωση; […] Άραγε πόσους θα μπορούσε να απαλλάξει από τα χρέη τους ένα από τα δαχτυλίδια σου; Πόσα σπίτια που καταρρέουν θα μπορούσε να τα ξαναφτιάξει»;</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Αλλά όλος αυτός ο πλούτος είναι συχνά τόσο μεγάλος, που στην πραγματικότητα είναι ανεξάντλητος. Παρά τις σπατάλες και τη χλιδή και παρότι επιμερίζεται σε πολλούς κληρονόμους. Και τότε αρχίζει το άγχος. Τι πρέπει να κάνουν για να τον προστατέψουν από τους κλέφτες που καιροφυλακτούν; Και πάνω στην αγωνία τους αυτή καταλήγουν σε παράδοξες και τραγελαφικές λύσεις:<br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Αλλά παρόλο που ο πλούτος διανέμεται σε πολλά μερίδια, εξακολουθεί να περισσεύει κι έτσι καταχωνιάζεται στη γη και φυλάγεται σε μυστικές κρύπτες. Γιατί το μέλλον είναι αβέβαιο και δεν αποκλείεται να προκύψουν κάποιες απροσδόκητες ανάγκες. Πράγματι είναι αβέβαιο, αν εννοείς την αναγκαιότητα του χρυσού που έχεις κρύψει. Αλλά δεν είναι καθόλου αβέβαιη η ζημία από την απανθρωπιά αυτής της πράξης. Γιατί αφού δε μπόρεσες με τους πάμπολλους τρόπους να σπαταλήσεις τον πλούτο, τότε τον έκρυψες στη γη. Τι φοβερή μανία! Όσο ο χρυσός ήταν ακόμη μετάλλευμα έσκαβες τη γη. Κι όταν ήρθε στην επιφάνεια, τον κρύβεις πάλι στη γη. Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι μαζί με τον πλούτο παραχώνεις και την καρδιά σου. Γιατί, όπως λένε, εκεί που είναι ο θησαυρός σου είναι και η καρδιά σου».</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Μόνο που οι σημερινοί πλούσιοι είναι πολύ πιο ευφάνταστοι και δεν αρκούνται να καταχωνιάζουν τον πλούτο τους σε μυστικές κρύπτες μέσα στη γη. Προτιμούν τις offshore και τους φορολογικούς παραδείσους. Πρώτον, για να μην μπορεί το κράτος να τους φορολογήσει. Και δεύτερον, για να συνεχίζει ο πλούτος τους ν’ αυγατίζει. Και φυσικά βάζει στο στόχαστρο τους κερδοσκόπους και του μαυραγορίτες. Αυτό δα μας έλειπε, να μην το κάνει:<br />
</span></span></div><blockquote><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Μην αυξάνεις τις τιμές εκμεταλλευόμενος τις ανάγκες των άλλων. Μην περιμένεις πότε θα υπάρξει έλλειψη σίτου για να ανοίξεις τις σιταποθήκες. Γιατί αυτός που κερδοσκοπεί με το στάρι είναι λαοκατάρατος. Μην περιμένεις να πέσει πείνα για να κερδίσεις χρυσό ούτε μεγάλες ελλείψεις για να πλουτίσεις. Μην καπηλευτείς ανθρώπινες συμφορές, μην εκμεταλλευτείς την οργή του Θεού για να αποκτήσεις χρηματική περιουσία. Μη ξύνεις τα τραύματα που προκλήθηκα από μεγάλες συμφορές».</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Στις μέρες μας βέβαια αυτή που κερδοσκοπεί ασύστολα, αυτή που καταφεύγει σε μεθόδους εύκολου και αρπακτικού πλουτισμού, είναι η χρηματοοικονομική ολιγαρχία. Οι τραπεζίτες της Wall Street, του City του Λονδίνου και των άλλων χρηματοοικονομικών κέντρων του πλανήτη, που αποτελούν τους σύγχρονους ναούς του χρήματος, τα κέντρα λατρείας του Μαμμωνά. Οι διεθνείς τραπεζίτες είναι οι νέοι κοσμοκράτορες, που με την απληστία και τη βουλιμία τους οδήγησαν τον κόσμο στο χείλος της αβύσσου. Είναι οι αδίστακτοι κερδοσκόποι της σημερινής εποχής, που εξαπολύουν οικονομικούς πολέμους εις βάρος ολόκληρων χωρών. Και όταν τους κερδίζουν, χαλκεύουν χρηματοοικονομικά δεσμά και φυλακίζουν τους λαούς τους σε φοβερά κάτεργα χρέους.<br />
<br />
Όσοι πιστεύετε ότι ο Μαρξ ήταν αυτός που μίλησε πρώτος για τη μορφή της εμπορευματικής κυκλοφορίας σε μια εγχρήματη οικονομία, για το κεφάλαιο ως αυτοεπεκτεινόμενη αξία ή για τον παρασιτικό χαρακτήρα του τοκοδίαιτου εισοδηματία, νομίζω ότι είναι καιρός να αλλάξετε άποψη: <br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Και τι δεν μηχανεύεσαι για να αποκτήσεις χρυσό; Το σιτάρι σου γίνεται χρυσός, το κρασί μετατρέπεται σε χρυσό, το μαλλί σού αποφέρει χρυσό. Κάθε εμπορική συναλλαγή, κάθε εφεύρεση σου αποφέρει χρυσό. Ο ίδιος ο χρυσός σου γεννάει άλλο χρυσό, πολλαπλασιαζόμενος μέσω των (τοκοφόρων) δανείων που παρέχεις. Αλλά εσύ είσαι αχόρταγος και η επιθυμία σου δεν έχει τέλος».</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Η δε ετυμηγορία του για τη βασική αιτία των πολέμων, των κοινωνικών δεινών, αλλά και των προσωπικών προβλημάτων και αδιεξόδων που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, είναι σαφής και αδιαμφισβήτητη. Για όλα φταίει ο (υπερβάλλων) ιδιόκτητος πλούτος, ο άσκοπος πλουτισμός με αθέμιτα μέσα:<br />
</span></span></div><blockquote class="tr_bq"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Ως πότε ο χρυσός θα είναι η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε ο πλούτος θα είναι η αιτία του πολέμου, για τον οποίον κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη; Εξ αιτίας του συγγενείς παραβλέπουν τη συγγένεια, αδέλφια αλληλοσκοτώνονται, οι ερημιές φιλοξενούν τους φονιάδες, η θάλασσα τους πειρατές, οι πόλεις τους συκοφάντες. Ποιος είναι ο πατέρας του ψεύδους; Ποιος είναι ο δημιουργός της πλαστογραφίας; Ποιος γέννησε την ψευδορκία; Δεν είναι ο πλούτος; Δεν είναι η επιδίωξη του πλούτου»;</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Αλλά τελικά ο μεγάλος ιεράρχης δεν είναι καθόλου αισιόδοξος ότι αυτά που λέει θα εισακουστούν. Νοιώθει ότι μιλάει εις ώτα μη ακουόντων:<br />
</span></span></div><blockquote><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">«Καλά τα λόγια, λέει (ο πλούσιος), αλλά καλύτερος ο χρυσός!Είναι σαν να κάνω διάλεξη περί εγκράτειας στους ακόλαστους. Γιατί κι εκείνοι, όταν διαβάλλεται η πόρνη, θυμούνται τη σχέση που είχαν μαζί της και φλέγονται από επιθυμία. Πώς να σου καταστήσω γνωστά τα βάσανα του φτωχού, για να καταλάβεις πόσο πόνο κρύβουν μέσα τους οι θησαυροί σου»;</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></blockquote><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;"><br />
Και δεν έχει καθόλου άδικο, ιδίως αν δούμε την κατάσταση που επικρατεί στις σημερινές κοινωνίες. Πράγματι, το κοινωνικό εκκρεμές έχει φτάσει σήμερα στο άλλο άκρο. Όχι μόνο δε θεωρείται κλοπή ο (υπερβάλλων) ιδιόκτητος πλούτος, αλλά οι πλούσιοι έχουν σηκώσει μαύρες σημαίες και αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Κραυγάζουν συνεχώς και αδιαλείπτως ότι «ο φόρος είναι κλοπή»! Και σπεύδουν να κρύψουν τα πραγματικά κλοπιμαία (τον υπερβάλλοντα πλούτο τους) σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους, στα σύγχρονα νησιά των θησαυρών. Αλλά και σε κοντινούς φορολογικούς παραδείσους, που εδρεύουν στην ενδοχώρα, στην καρδιά των προηγμένων χωρών. <br />
<br />
Γιατί όλες οι χώρες στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν επενδύσεις αρχίζουν να επιδίδονται σε φορολογικό ντάμπινγκ για να ανταγωνιστούν τους φορολογικούς παραδείσους. Γι’ αυτό και στις σημερινές μαύρες λίστες με τα χειρότερα φορολογικά καταφύγια των πλουσίων, δίπλα στις εξωτικές Βερμούδες, τα νησιά Κέιμαν, τις Μπαχάμες και την πρώτη διδάξασα Ελβετία, συμπεριλαμβάνονται και πολύ ευυπόληπτες χώρες, όπως η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Γερμανία, η Ιρλανδία, αλλά και οι ΗΠΑ. Σε βάθος χρόνου, όλος ο πλανήτης θα έχει μετατραπεί σε φορολογικό παράδεισο, γιατί θα έχουν μειωθεί δραστικά οι φορολογικοί συντελεστές που επιβάλλονται στα υψηλά εισοδήματα και στο μεγάλο πλούτο. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος της κοινωνικά ανάλγητης χρηματοοικονομικής ολιγαρχίας και προς τα κει βαδίζουμε.<br />
<br />
Προς το παρόν ο υπερβάλλων πλούτος των εθνών που δραπετεύει από τα έθνη και βρίσκει καταφύγιο σε κοντινούς και μακρινούς φορολογικούς παραδείσους ανέρχεται σε δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια. Ενώ τα φορολογικά έσοδα που χάνουν κάθε χρόνο οι χώρες που τα έχουν ανάγκη ανέρχονται σε εκατοντάδες δισ. Έτσι όμως πλήττονται άμεσα οι άνεργοι και οι φτωχοί των χωρών αυτών, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους. Δεν υπάρχουν χρήματα για τα επιδόματα ανεργίας, για τη δημόσια παιδεία, για τη δημόσια υγεία. <br />
<br />
Ιδιαίτερα η χώρα μας πληρώνει ακριβά τη φοροδιαφυγή, τη φοροαποφυγή και τη φοροασυλία. Πρώτον, επειδή τα συστηματικά χαμηλότερα φορολογικά έσοδα την ανάγκαζαν να καταφεύγει συνεχώς σε δανεισμό από τις διεθνείς αγορές, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φθάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Και δεύτερον, επειδή αν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ των ελλήνων πλουσίων που βρίσκονται σήμερα στους φορολογικούς παραδείσους παρέμεναν εντός της χώρας, δε θα ήμασταν αναγκασμένοι να δανειζόμαστε από τις διεθνείς αγορές. Θα μπορούσαμε να αναχρηματοδοτούμε το χρέος μας με εσωτερικό δανεισμό και έτσι θα αποφεύγαμε τα μνημόνια που βύθισαν τη χώρα στην ύφεση και στην ανεργία.<br />
<br />
Γι’ αυτό όλοι όσοι δηλώνουν ότι είναι υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μπει ένα τέλος στην πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική πόλωση που επικρατεί σήμερα στον πλανήτη. Για να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά η κοινωνική αδικία, οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο χρειάζονται ευρύτατες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες. Δεν έχει σημασία αν κανείς είναι πιστός, άπιστος ή αγνωστικιστής. Δεξιός ή αριστερός. Αρκεί να μας ενώνει η βούληση για τη δημιουργία μιας ανθρώπινης, δημοκρατικής και πολιτισμένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Μιας κοινωνίας που από υπηρέτης θα ξαναγίνει αφέντης της οικονομίας και των αδίστακτων επιχειρηματιών. Που θα διασφαλίσει ότι ο άνθρωπος και η φύση δεν είναι εμπορεύματα σαν όλα τα άλλα, που αγοράζονται και πουλιούνται στις αντίστοιχες αγορές. Που θα επανατοποθετήσει τον άνθρωπο και τη φύση πάνω από τα κέρδη και τον υλικό πλούτο των εθνών. Γιατί σε τελική ανάλυση ο άνθρωπος και η φύση είναι ο πραγματικός πλούτος…<br />
<br />
Σ’ αυτό τον αγώνα μας έχουμε σύμμαχο τον ανεκτίμητο πνευματικό πλούτο της αρχαιοελληνικής και εκκλησιαστικής μας παράδοσης. Θα το ξαναπώ. Πατάμε στους ώμους γιγάντων! Αλλά δυστυχώς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Τα δύο κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου δείχνουν με πολύ παραστατικό τρόπο ότι η παράδοση αυτή δεν είναι μουσειακό είδος. Είναι ζώσα και εξαιρετικά επίκαιρη. Και είναι πάντα εκεί. Το μόνο που περιμένει από μας είναι να την ανακαλύψουμε.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: small;">Γιώργος Δουράκης<br />
Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας<br />
Τμήμα Πολιτικών Επιστημών</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></div></div>Afterhistoryhttp://www.blogger.com/profile/15162650085887761680noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-78347659284912370872017-01-29T13:02:00.002+02:002017-01-29T13:25:03.141+02:00Βερολίνο: Τα ενοίκια ακριβά και έτσι μένεις σε μια τρύπα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirqL8Az0Wcjm-ir3gBd7lVA81_iz6MXZHM2synyVaFx8o31wVBKFQillqSRy4VTVcNn1BQVkUS7BVRRYfcIa5cgSfoBH7OdWx1OQ7LXTPOTnSVuLvL8cjI4Rr6OLjHkdSgMjljH0S3mYfX/s1600/%25CE%25A6%25CF%2589%25CC%2581%25CF%2584%25CE%25BF+6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirqL8Az0Wcjm-ir3gBd7lVA81_iz6MXZHM2synyVaFx8o31wVBKFQillqSRy4VTVcNn1BQVkUS7BVRRYfcIa5cgSfoBH7OdWx1OQ7LXTPOTnSVuLvL8cjI4Rr6OLjHkdSgMjljH0S3mYfX/s400/%25CE%25A6%25CF%2589%25CC%2581%25CF%2584%25CE%25BF+6.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Στις 26 Ιανουαρίου δημοσιεύτηκε η ετήσια έκθεση τιμών των ενοικίων για την πόλη του <a href="http://interaktiv.morgenpost.de/mietkarte-berlin/">Βερολίνου</a>. Με μια σύντομη ανάγνωση της, αντιλήφθηκα ότι το Neukölln, η συνοικία που ζω είναι από τις ακριβότερες της πόλης ή μάλλον πιο σωστά μια συνοικία που γίνεται ολοένα και πιο ακριβή. Το <a href="https://spysun.wordpress.com/2013/10/11/berlin-neukolln-fuldaweichselplatzstrasse-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF-anti-gentrification-%CE%BA%CF%84%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%BF/">Neukölln</a>, λοιπόν, αποτελεί μια παραδοσιακά εργατική συνοικία και μια από τις πιο πολυπολιτισμικές γωνιές του Βερολίνου. Παλιότερα, κυρίως λόγω των φθηνών ενοικίων, οι μετανάστες έβρισκαν πάντα στέγη σε αυτήν την άκρη του Δυτικού Βερολίνου, τάση που όμως φαίνεται να αποτελεί πλέον παρελθόν. Όπως και σε άλλες συνοικίες μητροπόλεων ανά τον κόσμο έτσι και εδώ η διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού χώρου μέσα από δράσεις του κτηματικού κεφαλαίου και των ιδιοκτητών ακινήτων (gentrification) άλλαξε ριζικά την εικόνα του χώρου. [1]</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br />
Είμαστε το 85% </b></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Στην αντίπερα όχθη των ιδιοκτητών βρίσκονται κυρίως οι ενοικιαστές, οι οποίοι και αποτελούν το 85% του πληθυσμού της πόλης και προσπαθούν να αντισταθούν στους φρενήρεις ρυθμούς αύξησης των ενοικίων. Έτσι το Βερολίνο αποτελεί ένα ακόμα πεδίο της άτυπης σύγκρουσης επενδυτών ακινήτων και ενοικιαστών. Στην κλίμακα της γειτονιάς οι πράξεις εξώσεων συναντούν τις δράσεις αντίστασης και αλληλεγγύης, κάτι που εκφράστηκε οργανωμένα και στο τοπικό <a href="http://afterhistory.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7.html">δημοψήφισμα </a>ενάντια στην νέα πρόταση ανάπλασης του παλιού αερολιμένα της περιοχής. Από την πλευρά της διοίκησης υπήρξαν προσπάθειες αντιμετώπισης του φαινομένου, με κύρια την ψήφιση του νόμου Mietpreisbremse, ο οποίος όμως παρέμεινε κενό γράμμα μην επιτελώντας το στόχο του, να βάλει δηλαδή φρένο στην αύξηση των ενοικίων. Επειδή όμως η δημοκρατία (ακόμα και) στον καπιταλισμό δεν έχει αδιέξοδα, η σύγκρουση των συμφερόντων στο μέτωπο των ενοικίων επεκτάθηκε και στις δημοτικές εκλογές του φθινοπώρου. Οι κερδισμένοι των εκλογών ήταν αφενός το κόμμα της Αριστεράς (die Linke), το οποίο αναδείχθηκε σε τρίτη πολιτική δύναμη, αφετέρου το ακροδεξιό κόμμα „Εναλλακτική για την Γερμανία“ (AfD) που κατάφερε να μπει δυναμικά στην πολιτική σκηνή της πόλης. Στην αντίπερα όχθη ο πρώην κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD) περιόρισε τις δυνάμεις του κατά 13 ποσοστιαίες μονάδες, με ότι συμβολίζει αυτό και για τις πολιτικές στέγασης που εκπροσωπούν.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Στο τοπίο που διαμορφώθηκε, ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός, που σχηματίστηκε με την συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών, του κόμματος της Αριστεράς και των Πρασίνων, φάνηκε να εκφράζει την πρόθεση αλλαγής του τοπίου ως προς τις πολιτικές στέγασης, ακολουθώντας περισσότερο φιλικές πρακτικές προς τους ενοικιαστές του αστικού κέντρου. Υπεύθυνος υπουργός για θέματα στέγασης, κοινωνικών κατοικιών και αστικής ανάπτυξης τοποθετήθηκε o Andrej Holm, ειδικός στο φαινόμενο του Gentrification, των πολιτικών στέγασης, ακτιβιστής και διδάσκοντας στο Πανεπιστήμιο του Humboldt. Παρά τις μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε αυτή η εξέλιξη, η προσπάθεια εφαρμογής ενός προοδευτικού κοινωνικού μοντέλου στέγασης, για την πόλη του Βερολίνου, διακόπηκε διακόπηκε απότομα σε έξι εβδομάδες.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
<b>Μια φορά Στάζι για πάντα Στάζι</b></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">O Andrej Holm αναγκάστηκε σε παραίτηση από τον δήμαρχο και ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών του Βερολίνου Michael Müller. Του περιστατικού προηγήθηκαν διαμαρτυρίες των μελών των Σοσιαλδημοκρατών σχετικά με το παρελθόν του Holm, μετά από μια συντονισμένη επίθεση των ΜΜΕ, στο πρόσωπο του για το παρελθόν του, την οποία δεν ενορχήστρωσε άλλος από το λόμπι των μεγάλων εργολάβων και επενδυτών του τομέα ακινήτων.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Έτσι σήμερα, υπό την πίεση του συνθήματος «Μια φορά Στάζι, για πάντα Στάζι» ο Andrej Holm παραιτήθηκε από την θέση του Υπουργού παίρνοντας μαζί του και τις ελπίδες για ένα νέο κοινωνικό μοντέλο. Η απώλεια για τον Holm ήταν μάλιστα διπλή. Λόγω του σύντομου χρονικά αλλά συγχρόνως κρυφού παρελθόντος του ως εργαζόμενος του Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας έχασε και την θέση του διδάσκοντα στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Humboldt Universität. Αφορμή για την αποπομπή του από το πανεπιστήμιο με την κατηγορία της εξαπάτησης του ιδρύματος, στάθηκε η απόκρυψη της προηγούμενης ιδιότητας του κατά την συμμετοχή του σε ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο έπρεπε να συμπληρώσουν οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου το 2005.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
<b>Ο Holm φεύγει, εμείς μένουμε! #holmbleit</b></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Την 18η Ιανουαρίου περίπου 150-200 φοιτητές και αλληλέγγυοι κατέλαβαν το Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών. Σύμφωνα με τους καταληψίες, η πρυτανεία του Humboldt Universität αποφάσισε μονομερώς, δίχως να λάβει υπόψη τις επιθυμίες των φοιτητών, η πλειοψηφία των οποίων εκτιμούν το έργο του Holm ως διδάσκοντα και ερευνητή. Αμφισβητούν επίσης το επιχείρημα της απόλυσης του Holm για λόγους εξαπάτησης και θεωρούν τους λόγους της απόλυσης καθαρά πολιτικούς.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το βασικό αίτημα των καταληψιών είναι η αναίρεση της απόφασης της πρυτανείας σχετικά με την απόλυση του Holm ή αν αυτό δεν καταστεί εφικτό, τη θεσμοθέτηση έδρας «Stadt- und Regionalsoziologie» στο τμήμα Κοινωνικών Επιστημών.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και ενώ τα μαθήματα στο τμήμα Κοινωνικών Επιστημών έχουν σταματήσει, ένα νέο πρόγραμμα αντι-μαθημάτων έχει οργανωθεί. Συζητήσεις, προβολές ταινιών, δράσεις ακτιβισμού, σεμινάρια, διαλέξεις και συναντήσεις με άλλες συλλογικότητες και φορείς λαμβάνουν χώρα στο επ’ αόριστον υπό κατάληψη κτίριο. Η κατάληψη ταράσσει ήδη την ηρεμία του Πανεπιστήμιου και πλέον το στοίχημα είναι αν θα καταφέρει να ταράξει και την ηρεμία της πόλης.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το Σάββατο, την 28η Ιανουαρίου, είναι το πρώτο ραντεβού με την πόλη σε ανοιχτό πεδίο καθώς η διαμαρτυρία θα μεταφερθεί στους δρόμους με προγραμματισμένη συγκέντρωση και πορεία στις 13.00 στην Πλατεία Rosa Luxemburg.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Ακολουθεί το κάλεσμα για την πορεία του Σαββάτο:</span></span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nuriye, Holm, Kalle – μένουμε όλοι! Για ένα Πανεπιστήμιο από τα κάτω και για το δικαίωμα στην πόλη</span></div>
<span style="font-size: small;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Εμείς, οι καταληψίες του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών, σας καλούμε μαζί με τις πολιτικές πρωτοβουλίες της πόλης και άλλους αλληλέγγυους σε διαμαρτυρία, το Σάββατο 28 Ιανουαρίου στις 13.00 στην Rosa Luxemburg Platz. Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην απόφαση της διοίκησης του Πανεστημίου Humboldt, να απολύσει τον κριτικό επιστήμονα, ακτιβιστή και διδάσκοντα Andrej Holm. Η απόλυση αυτή είναι μια επίθεση ενάντια στην κριτική έρευνα που διεξήγαγε ο Holm, ενάντια στις πολιτικές πεποιθήσεις και τα ιδανικά του, καθώς και ενάντια στη συλλογική επιθυμία των σπουδαστών του Πανεπιστημίου Humboldt. Με την κατάληψη αυτή εναντιωνόμαστε στις αντιδημοκρατικές δομές της διοίκησης και προασπιζόμαστε την συμμετοχή μας στη λήψη αποφάσεων.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><div style="text-align: justify;">
Η απόλυση του Holm ως υφυπουργού είναι μια επίθεση ενάντια στις κοινωνικές και αλληλέγγυες πολιτικές στέγασης, τις οποίες το Βερολίνο έχει τόσο πολύ ανάγκη. Μέσω αυτή της πράξης, οι αρχές του Βερολίνου εμποδίζουν την ανάπτυξη πρωτοπόρων πολιτικών στέγασης και ενοικίασης, οι οποίες θα εξυπηρετούσαν το συμφέρον όλων των κάτοικων του Βερολίνου. Υπεύθυνους θεωρούμε τον δήμαρχο του Βερολίνου M. Müller και την SPD, μέλη της οποίας ήταν οι πρώτοι που ζήτησαν την αποπομπή του Andrej Holm από τον κυβερνητικό συνασπισμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το Βερολίνο χρειάζεται ένα εντελώς καινούργιο μοντέλο αστικής δόμησης και στέγασης, που να υποστηρίζει και να τίθεται προς όφελος των κατοίκων και όχι των επενδυτών. Το Βερολίνο χρειάζεται κριτικούς ακαδημαϊκούς και δημοκρατικές δομές για τη λήψη αποφάσεων, όπου θα λαμβάνεται υπόψιν η φωνή των φοιτητών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Προς οποιονδήποτε αλληλέγγυο με την διαμαρτυρία μας, προς οποιονδήποτε υπερασπίζεται τις κοινωνικές πολιτικές στέγασης στο πλευρό των ενοικιαστών και προς οποιονδήποτε έχει πληγεί από την υπάρχουσα κατάσταση των υψηλών ενοικίων και της λιτότητας στα πανεπιστήμια: Συνταχθείτε μαζί μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Την 28η Ιανουαρίου, εμείς οι φοιτητές, οι μαθητές, οι εργάτες και οι άνεργοι, όπως και οι ακαδημαϊκοί και εκπρόσωποι οργανώσεων των ενοικιαστών, πρωτοβουλιών της πόλης και άλλων ομάδων θα μεταφέρουμε την διαμαρτυρία μας στους δρόμους.</div>
</span></span></blockquote>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
<b>Ανταπόκριση από το Βερολίνο: Κonstantin Schlaucher</b><br />
Παραπομπές:</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">[1] Peter Marcuse, Gentrification, Abandonment and Displacement: Connections, Causes and Policy Responses in New York City, 28 Wash. U. J. Urb.& Contemp. L. 195 (1985)<br />
</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-63710753363133932252017-01-05T11:57:00.001+02:002017-01-05T11:57:10.958+02:00Μανία, όχλος και η ανάκαμψη της Δεξιάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]--><i><b><span style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Του </span></span><span style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Georg Gröller</span> </span></span></b></i><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnF7BJOgfGyIZg3icAnAWs1H_9xXqgAWb0sKO_iFJti_HAxw6lYnUpqDaXs_8topbjKutt0eDb5iNBcVmoPRomXO10UrypJHHnJb08k9sFtUHK1IAF4pmsUcRN8_Zy9Kyd1IQN0Zk2SssZ/s1600/309078057.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnF7BJOgfGyIZg3icAnAWs1H_9xXqgAWb0sKO_iFJti_HAxw6lYnUpqDaXs_8topbjKutt0eDb5iNBcVmoPRomXO10UrypJHHnJb08k9sFtUHK1IAF4pmsUcRN8_Zy9Kyd1IQN0Zk2SssZ/s400/309078057.jpg" width="400" /></a></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Τα αίτια της ανόδου των
δεξιών λαϊκιστών και εξτρεμιστών στην Ευρώπη δεν μπορούν να εξηγηθούν
αποκλειστικά με οικονομικούς όρους ή επιχειρήματα σχετικά με την έννοια της
ταυτότητας. Η Ψυχολογία του όχλου παίζει έναν μεγάλο ρόλο. Μια ψυχαναλυτική
ματιά.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 16.15pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Είναι
σημαντικό να επεκτείνουμε την αποκλειστικά με οικονομικούς όρους εξήγηση της
ανόδου της νέας δεξιάς με έναν ανθρωπολογικό αναστοχασμό. Αλλά αρκεί πραγματικά
η ανησυχία για την απώλεια της πολιτισμικής ταυτότητας, για να εξηγήσουμε επαρκώς
τις συχνά παντελώς παράλογες αντιλήψεις και δράσεις της νέας δεξιάς στην
Ευρώπη; Και δεν είναι βασικά η ξενοφοβία του σήμερα χαρακτηριστικό παράδειγμα
για το πώς αυτοί οι φόβοι υποδαυλίζουν την διοχέτευση της λανθάνουσας επιθετικότητα
σε μίσος ενάντια στους άλλους;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Υπάρχουν
προ παντός τρία σημεία προς διευκρίνηση, τα οποία θα έπρεπε να ληφθούν υπόψιν
στην ανάλυση της νέας Δεξιάς:</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin-left: 52.15pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Georgia","serif";">η
μεγάλη ευκολία χειραγώγησης των υποστηρικτών και των φιλικά προσκείμενων προς
αυτήν. </span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 52.15pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Georgia","serif";">ο
προχωρημένος παραλογισμός της επιχειρηματολογίας και της δράσης της. </span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 52.15pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: Symbol; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Georgia","serif";">η
εξέχουσα θέση που παραχωρείται στην επιθετικότητα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Όταν
προσπαθούμε να εξετάσουμε περίπλοκα και δυσκόλως κατανοητά ψυχικά και κοινωνικά
φαινόμενα, δεν επιτρέπεται να ξεχάσουμε τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Sigmund</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif";"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Freud</span><span style="font-family: "Georgia","serif";">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με
την ανάλυσή του σχετικά με τις ασυνείδητες διεργασίες ατόμων και ομάδων
προσέθεσε στην κατανόηση τους, και προσφέρει ακόμα μέχρι σήμερα, πολύ
περισσότερα από όσο προσφέρουν σήμερα ορισμένοι ερευνητές των υποτιθέμενων «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">data</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif";"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">based</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif";"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">evidences</span><span style="font-family: "Georgia","serif";">». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Ένα
σχετικό παράδειγμα μας παρουσιάζει η πρόσφατη προσπάθεια της βιεννέζας ψυχαναλύτριας
J</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">udith</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif";"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Ransmayr</span><span style="font-family: "Georgia","serif";">, να εξηγήσει ορισμένα κεντρικά στοιχεία
της νέας δεξιάς με την βοήθεια της ψυχολογίας του όχλου του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Freud</span><span style="font-family: "Georgia","serif";"> και της ανάλυσης του Εγώ ως φαινόμενα δημιουργίας
του όχλου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Η
συχνά ακατανίκητη έλξη τους έγκειται στο γεγονός ότι το μερικώς περιορισμένο ως
προς την δύναμη του Εγώ του άτομο έχει την τάση να καταλήξει μέσω μιας
διαδικασίας διπλή ταύτισης με έναν ηγέτη (ή με μια από αυτόν εκπροσωπούμενη
ιδέα) και με τους πολλούς άλλους της ομάδας σε ένα δυνατό Εγώ-ομάδας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Οι κανονικές εντάσεις μεταξύ του εγώ
και των ιδανικών του, όπως μεταξύ του εγώ και των άλλων «εξαφανίζονται δια
μαγείας, τόσο τα αισθήματα ντροπής όσο και κατωτερότητας. Το ιδανικό εγώ καταλήγει
στο εγώ: Αυτό επιτρέπει ένα αίσθημα θριάμβου, επιτρέπει την δημιουργία ενός
τύπου μανιώδους ρεύματος, ενάντια στο οποία το βοτάνι της λογικής δεν έχει
καμία ελπίδα» (</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Judith</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">
</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Ransmayr</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Βέβαια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η απαλλαγή του Εγώ μέσω της δημιουργίας μιας
ομάδας -ή ενός εγώ-όχλου- είναι ένα παντός καιρού φαινόμενο. Το γνωρίζουμε λίγο
ή πολύ, ξεκινώντας από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, τις μουσικές εκδηλώσεις και
τις συμβολικές εορτές ως την δική μας συμμετοχή σε μια ομάδα, σε μια κοινωνική
τάξη ή σε κάποια άλλη κοινότητα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Αυτό που διακρίνει ωστόσο αυτή την «κανονική»
δημιουργία ομάδων από την «παθολογική» είναι αφενός ο χρονικός περιορισμός -μετά
τον μεθυστικό ποδοσφαιρικό αγώνα ή την </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">pop</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> συναυλία γυρίζουμε ξανά πίσω στο
σπίτι μας δίχως προστριβές στην καθημερινότητά μας. Παρά την ταύτιση μας με
τους στόχους και τα μέλη μιας ομάδας δεν χάνουμε ωστόσο την δυνατότητα της
κριτικής αποστασιοποίησης, της αντίφασης και -όταν χρειάζεται- ακόμα και του
χωρισμού. Η παθολογική-καταστρεπτική δημιουργία ομάδων -και σε αυτή τη
διεργασία ανήκουν και τα φαινόμενα της νέας δεξιάς- χαρακτηρίζεται από τον
διεισδυτικό, αδιάλυτο και απροσπέλαστο χαρακτήρα της: Το εγώ παρουσιάζεται στην
ολότητά του, καθώς καταλήγει σε έναν εξιδανικευμένα πλασμένο -εξυψωμένο- όχλο .</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Το αίσθημα της αναξιότητας</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif";"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Το
κριτήριο, το οποίο καθορίζει την παθολογική επίδραση της δημιουργίας πλήθους,
το βρίσκουμε στην προτεινόμενη από την </span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE;">Randmayr</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif";"> </span><span style="font-family: "Georgia","serif";">σύγκριση
του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;">Freud</span><span style="font-family: "Georgia","serif";">, μεταξύ Μανίας
και Όχλου. Η μανία πρέπει να γίνει αντιληπτή σε ένα ατομικό επίπεδο ως
μεγαλειώδης αντίδραση σε εμπειρίες απώλειας, υποτίμησης, ματαίωσης και βαθιάς
κατάθλιψης όπου εγώ και εδώ-ιδανικό συμπίπτουν και όλη η κατωτερότητα
μεταμορφώνεται σε μια μεγαλειώδη δύναμη. Ο ανεπηρέαστος χαρακτήρας της απογοήτευσης,
του θυμού και τέλος της μέθης από την δύναμη του παθολογικού όχλου είναι το
αντιστοίχως ανάλογο ομόλογο του εύρους της εμπειρίας μια κοινωνικής υποτίμησης:
Η κατάθλιψη ως κοινωνική, πολιτική-οικονομική θέση μπορεί να κατανοηθεί ως το
φάντασμα του βιώματος του αποκλεισμού. Το αίσθημα της αδυναμίας, της ανημποριάς
και της αναξιότητας οδηγεί σε επιθετικότητα, η οποία με την σειρά της μπορεί να
φωλιάσει αρκετά καλά στις δεξιές ομαδοποιήσεις με τις γνωστές συνέπειες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Δίχως αμφιβολία ήταν μια ιστορική
νίκη των ριζοσπαστών αριστερών στο τέλος του 19<sup>ου</sup> και στις αρχές του
20<sup>ου</sup> αιώνα η παροχή στους εργαζομένους όχι μόνο της ελπίδας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά και της πραγματικής εμπειρίας της
συμμετοχής στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική διαμόρφωση του κόσμου. Η
αποτυχία τέτοιων κινημάτων, η διαφθορά και η ενσωμάτωσή τους στου «οικονομικούς
περιορισμούς» του παγκόσμιου καπιταλισμού έχει ακυρώσει για πολλούς σήμερα
αυτήν την ελπίδα.</span><span style="font-family: "Georgia","serif";"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Georgia","serif";">Ξανά
κατά την </span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE;">Ransmayr</span><span style="font-family: "Georgia","serif";">: «Η αποτυχημένη
επανάσταση για την οποία μιλά ο </span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Ž</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">i</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">ž</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">ek</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">, η οποία θρέφει την άνοδο της
Δεξιάς, θα μπορούσε να ιδωθεί ψυχαναλυτικά, ως η αδυναμία της Αριστεράς να σταματήσει
την απόσυρση των πολιτικών υποκειμένων από το δημόσιο χώρο και διάλογο,
αδυναμία να κάνει προτάσεις, οι οποίες θα επέτρεπαν ένα άλλο είδος πολιτικής συμμετοχής».
Αυτό που μένει λοιπόν, είναι για πολλούς η ξαφνική μετάλλαξη της περηφάνιας σε
θυμό. Μια δουλίτσα, μερικά ευρώ παραπάνω στο μισθό ή κάποια άλλη ελεημοσύνη δεν
θα άλλαζαν πολλά -οι επιθυμίες των ανθρώπων δεν εξαντλούνται στην ικανοποίηση
των αναγκών.</span><span lang="DE" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: DE; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-weight: normal; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">*</span></strong><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">O Georg Gröller</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">
ζει και εργάζεται ως ψυχαναλυτής στην Βιέννη. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Πηγή</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">: <a href="http://derstandard.at/2000049683952/Manie-Masse-und-der-Aufschwung-der-Rechten">Der Standard</a><br />
</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Μετάφραση</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">: Konstantin Schlaucher</span></div>
</div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-13179285549813647072016-12-31T15:00:00.000+02:002016-12-31T15:00:15.536+02:00Η πόλη ως μέρος των Κοινών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkcbjHWjvk9u6RhGAvNsDdbjsELEA6GwCBjXoNu_pk9gSWLsCn88aUtd9HLHDghxWpebM-Sg7MP1zv39owDHQypZ0-uvusctBNJSq8Ppgz1hUpVeZeZ3xRRPxAYzBoZ8ATR3eLvad6Xxxt/s1600/city_commons.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkcbjHWjvk9u6RhGAvNsDdbjsELEA6GwCBjXoNu_pk9gSWLsCn88aUtd9HLHDghxWpebM-Sg7MP1zv39owDHQypZ0-uvusctBNJSq8Ppgz1hUpVeZeZ3xRRPxAYzBoZ8ATR3eLvad6Xxxt/s400/city_commons.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><span style="line-height: 115%;">«Η κοινωνία προχωρά, η οικονομία ακολουθεί. Ώρα να ανα-σχεδιάσουμε
παράλληλα τους θεσμούς και την νομοθεσία». Αυτές οι προτάσεις συνοψίζουν τα
πιστεύω του </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">LabGov</span></i><i><span style="line-height: 115%;"> – το Εργαστήριο
για την διακυβέρνηση των Κοινών στην Ιταλία, που ήταν υπεύθυνο για τον
πρωτοπόρο «Κανονισμό της Μπολόνια», ένα εγχειρίδιο συνεργασίας δημοσίου και κοινωνίας
των πολιτών στο χώρο της πόλης. Η </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Kati</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Van</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">de</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Velde</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span style="line-height: 115%;">συνομιλεί με τον ιδρυτή του </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">LabGov</span></i><i><span style="line-height: 115%;">, καθηγητή </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Chriastian</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Liaone</span></i><i><span style="line-height: 115%;">, τον άνθρωπο που<span>
</span>μαζί με την ομάδα του έχουν καταπιαστεί τώρα με το πρόγραμμα «</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Bologna</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Co</span></i><i><span style="line-height: 115%;">-</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">City</span></i><i><span style="line-height: 115%;">», την εφαρμογή δηλαδή του «Κανονισμού της Μπολόνια»
και την προώθηση της ιδέας της δημόσιας συνεργασίας στην πόλη της Μπολόνια.</span></i></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Kati</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Van</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">de</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Velde</span></b><b><span style="line-height: 115%;">: Όλοι πιθανότατα γνωρίζουμε κάποια τοπική
πρωτοβουλία που να σχετίζεται με τα Κοινά στην γειτονιά μας. Ως έννοια, όμως,
τα Κοινά είναι λιγότερο γνωστά. Πως θα τα συνοψίζατε;</span></b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Chriastian</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Liaone</span><span style="line-height: 115%;">:<span>
</span>Πώς μπορείς να εξηγήσεις τα Κοινά σε ανθρώπους που ακολουθούν μια
«κανονική» ζωή, μια ζωή που συνίσταται στο να πηγαίνεις στη δουλειά σου, να
κερδίζεις λεφτά και μετά χρησιμοποιώντας αυτά τα λεφτά να ζεις και να εργάζεσαι
εντός του υφιστάμενου πλαισίου της κοινωνίας; Λοιπόν, αυτή η ζωή είναι απλή κυρίως
επειδή βασίζεται σε δύο πυλώνες: πρώτα παράγεις κάτι ώστε να φροντίσεις τις
προσωπικές σου ανάγκες, τη διαβίωση σου και ίσως περισσότερα επειδή αν επιτύχεις,
τότε θα συσσωρεύσεις πόρους, τους οποίους μπορείς να ανταλλάξεις, αποκτώντας
αυξημένη επιρροή, καλύτερη κοινωνική θέση ή πλούτο. Έπειτα ως ο δεύτερος
πυλώνας της ζωής, το κράτος φροντίζει όλες τις προσωπικές σου ανάγκες:
μεταφορές, υποδομές- το πώς το νερό και ο ηλεκτρισμός φτάνουν στην κατοικία
σου. Αν αποφασίσεις να κάνεις τη ζωή σου συνθετότερη, προσθέτεις έναν τρίτο
πυλώνα, τον πυλώνα της προσφοράς, της συμμετοχής, της προσφοράς και ούτω
καθεξής.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Ανάμεσα σε αυτό
το πεδίο κάνουν την εμφάνιση τους τα Κοινά, με έναν αρκετά σύνθετο τρόπο. Η
πραγματική φύση των Κοινών δεν έχει ερευνηθεί διεξοδικά. Ένα παράδειγμα θα
μπορούσε να είναι ότι αντί κάποιος να επιλέξει το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Supermarket</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">για τα λαχανικά
του θα μπορούσε να καλλιεργήσει και να παράξει το φαγητό του χρησιμοποιώντας
έναν κοινοτικό κήπο ή δημιουργώντας μια αστική φάρμα στην ταράτσα ενός κτιρίου.
Εναλλακτικά θα μπορούσε να διαχειρίζεται ένα μέρος της πόλης ή να παράγει αγαθά
και υπηρεσίες μαζί με τους ομολόγους του, αντί να βασίζεται σε μια οντότητα στην
οποία ένας ιδιώτης ή οι μέτοχοι κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Αυτές οι δραστηριότητες
δεν μπορούν να θεωρηθούν δημόσιες, ιδιωτικές ή ακόμα και κοινωνικές. Οπότε
διαμορφώνουν ένα νέο πυλώνα: τα Κοινά. Αυτός ο πυλώνας μπορεί να ιδωθεί ως
συμπληρωματικός στους προηγούμενους αλλά και ως ένας τρόπος να τους
επανεξετάσουμε.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Για αρκετά
μεγάλο διάστημα τα κοινά γινόταν αντιληπτά ως κάτι μικρό, με την έννοια ότι
κάποιες μικρές ομάδες κατάφεραν να αυτοδιαχειριστούν της κοινότητες τους, χωρίς
την συμβολή του κράτους ή της αγοράς. Για καιρό επίσης θεωρούνταν ως κάτι που
αντικαθιστά το δημόσιο ή τον ιδιωτικό φορέα και αυτό ισχύει υπό μια έννοια για
πολύ απομακρυσμένες κοινότητες, όπως οι αγροτικές κοινότητες της Αφρικής, όπου
στην πραγματικότητα αποφεύγουν τόσο το<span> </span>κράτος
όσο και τις αγορές. Όμως όλο και περισσότερο παρατηρείται η εξάπλωση των Κοινών
σε αστικές περιοχές, όπου λειτουργούν συμπληρώνοντας το κράτος και την αγορά
αντί να τα απορρίπτουν συλλήβδην. Παράδειγμα είναι η κοινοτική κηπουρική ή οι
συλλογικοί πολιτιστικοί χώροι.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Αυτό το διάστημα
εργαζόμαστε στον προσδιορισμό του πώς, στο μέλλον, τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούν
να προσφέρουν έναν τρόπο ανανέωσης, βελτίωσης, και αλλαγής του κράτους και της
αγοράς. Τα Κοινά μπορούν να αποτελέσουν μια υποδομή πειραματισμού, έναν χώρο
όπου νέοι θεσμοί και νέα οικονομικά εγχειρήματα μπορούν να γεννηθούν βασιζόμενα
στην ιδέα της συνεργασίας, του συντονισμού και της αυτό-ενδυνάμωσης μεταξύ
ομολόγων. </span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="line-height: 115%;"><span> </span><span> </span></span></b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="line-height: 115%;">Πώς προέκυψε η ενασχόληση σας με τα Κοινά;</span></b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Πριν δέκα χρόνια
μελέτησα το θέμα της κλιματικής αλλαγής στο πλαίσιο του αστικού δικαίου και των
εφαρμοσμένων πολιτικών με σκοπό να εξετάσω ένα ήταν πιθανό να αντιμετωπιστούν
τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής μέσα από τη δράση σε επίπεδο βάσης και σε
επίπεδο πόλης. Ξεκίνησα λοιπόν με μια περιπτωσιολογική μελέτη με πυρήνα την
αστική κινητικότητα, τα δημόσια μέσα μεταφοράς και τις συγκοινωνίες. Κατέληξα να
συζητάω για αυτό που σήμερα έχει οριστεί ως Οικονομία του Διαμοιρασμού και
Αστικά Κοινά.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Το συμπέρασμα
μου σε εκείνη την μελέτη, με τίτλο «Η Τραγωδία των Αστικών Δρόμων» (</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">The</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Tragedy</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">of</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Urban</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Roads</span><span style="line-height: 115%;">), ήταν διττό: στο μέλλον, από την μια πλευρά, όλο
και περισσότερες πόλεις θα επενδύουν σε μορφές μεταφοράς τύπου συνεπιβατισμού.
Από την άλλη, η ρύθμιση θα μπορούσε να προκαλέσει αλλαγές στην συμπεριφορά των
ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν περισσότερο βιώσιμες οικονομικά και
περιβαλλοντικά συμπεριφορές. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί, όπως ανακάλυψα
πριν από 10 χρόνια, τα δύο τρίτα των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου προκύπτουν
από την ατομική κατανάλωση και την κατανάλωση των νοικοκυριών. Συνεπώς θεώρησα
πως πρέπει να δώσουμε έμφαση σε αυτό που ο κάτοχος του νόμπελ οικονομίας, </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Elinor</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Ostrom</span><span style="line-height: 115%;">, αποκάλεσε το
1990 «διακυβέρνηση των κοινών»: Ο καθένας θα πρέπει να είναι μέρος ενός τοπικά
ριζωμένου αλλά παγκόσμιου ρυθμιστικού σχήματος όπου όλοι είναι χρήστες των
κοινών και είναι μέρος της λύσης –και όχι του προβλήματος- αλλάζοντας τη
συμπεριφορά τους, περνώντας από την ατομική ιδιοκτησία του αυτοκινήτου στον
συνεπιβατισμό, εξοικονομώντας υδατικούς πόρους και ενέργεια μειώνοντας έτσι
τους εκλυόμενους ρύπους. Χρειαζόμαστε μια προσέγγιση με επίκεντρο τον πολίτη
και ένα ρυθμιστικό σχημα που έχει ως θεμέλιο το μοίρασμα και τη συνεργασία.
Έτσι ξεκίνησα να μελετάω το ζήτημα των Κοινών και πως σχεδιάζονται οι
συνδεόμενοι με αυτά μηχανισμοί διακυβέρνησης.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="line-height: 115%;">Ήσασταν ένας από τους εμπνευστές του «Κανονισμού
της Μπολόνια για την φροντίδα και την ανανέωση των Κοινών»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_edn1" name="_ednref1" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span><span class="MsoEndnoteReference"><b><span style="line-height: 115%;">[i]</span></b></span></span></span></a>.
Δύο χρόνια μετά την πρώτη του εφαρμογή, μπορείτε να κάνετε μια εκτίμηση της
παρούσας κατάστασης;</span></b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Σήμερα στην
Μπολόνια υπάρχουν παραπάνω από 200 εγχειρήματα ή συμφωνίες συνεργασίας που
εγκρίθηκαν με βάση τον παραπάνω κανονισμό. Οι πολίτες το βλέπουν ως έναν τρόπο
να δράσουν ως άτομα ή ως ομάδες, θεσμικά ή μη. Ο κανονισμός έχει επιπλέον ως
στόχο την ένταξη στην όλη διαδικασία όσο περισσότερων οργανώσεων της κοινωνίας
των πολιτών, παρότι η δράση μας εκλαμβάνεται λανθασμένα ως προσπάθεια
παράκαμψης τους. Η Μπολόνια σήμερα στοχεύει σε μια εφαρμογή των κανονισμών που
θα οδηγήσει στη μετάβαση από το απλό μοίρασμα στην συνεργασία και από τις μικρές
καθημερινές οικονομικά μη βιώσιμες πρακτικές προς μορφές οικονομικά βιώσιμων
εγχειρημάτων που είναι αυτό-τροφοδοτούμενα και περισσότερο ανεξάρτητα.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Έχουμε κατανοήσει ότι
είναι σημαντικό για τη διαχείριση των κοινών να υποστηριχθεί η οικοσυστημική
φύση τους, κάτι που θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει ένα τρόπο σχεδιασμού άλλων
δημόσιων πολιτικών. Υπάρχει ακόμα ένα άλλο πρόγραμμα με τίτλο «</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Inceredibol</span><span style="line-height: 115%;">»: Δημιουργική Καινοτομία στην Μπολόνια -αφορά τους
δημιουργικούς χώρους, δίνοντας έμφαση στις </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">start</span><span style="line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">ups</span><span style="line-height: 115%;"> επιχειρήσεις
παρά στον Κανονισμό της Μπολόνια. Σήμερα επιχειρείται μια συγχώνευση των δύο προγραμμάτων
δημόσιας πολιτικής. Μέσω του προγράμματος </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Inceredibol</span><span style="line-height: 115%;">, για παράδειγμα, ένας χώρος σε ένα από τα κύρια
πάρκα, το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Le</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Serre</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">dei</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Giardini</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Margherita</span><span style="line-height: 115%;">, μετά
την ανάπλασή του μετατράπηκε σε ένα πολυχώρο συνεργασίας, ο οποίος περιλαμβάνει
παράλληλα παιδική χαρά και εστιατόριο.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt 14.2pt; text-align: justify; text-indent: -14.2pt;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Ένα άλλο παράδειγμα
που αξίζει να αναφερθεί είναι το «</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Dynamo</span><span style="line-height: 115%;">». Το
«</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Dynamo</span><span style="line-height: 115%;">» είναι ένας πρώην σταθμός αστικών συγκοινωνιών που
σήμερα έχει μετατραπεί σε συνεργείο επισκευών και κόμβος βιώσιμης κινητικότητας
προωθώντας τη χρήση ποδηλάτου. Πολίτες εργάζονται στην ανακύκλωση ρουχισμού,
στη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης αντικειμένων, ενώ άλλοι ασχολούνται με την
συντήρηση των τοπικών πάρκων. Σημαντική είναι η ενασχόληση πολιτών με την
ένταξη μεταναστών και κοινωνικά ασθενών ομάδων εμπλέκοντάς τους στην συντήρηση
της πόλης αλλά και στην δημιουργία κοινωνικών καινοτομιών και συνεργατικών
οικονομικών εγειρημάτων. Υπάρχουν χώροι </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">FabLab</span><span style="line-height: 115%;"> όπως το «</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Make</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">in</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Bo</span><span style="line-height: 115%;">» στην </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Piazza</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">dei</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Colori</span><span style="line-height: 115%;">, κοινοτική κηπουρική, αστικές φάρμες στο </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Pilastro</span><span style="line-height: 115%;">… Μεγάλα βήματα έχουν γίνει στον τομέα της
συντήρησης και αποκατάστασης ιστορικών κτιρίων στο κέντρο της πόλης αλλά και
στην αναζωογόνηση εγκαταλελειμμένων κτιρίων ή δημόσιων χώρων. Έχουν κάνει την
εμφάνιση τους ομάδες που αναλαμβάνουν να φροντίσουν την πόλη και διεκδικούν το
δικαίωμα να το κάνουν, ένα σημαντικό μέτρο που προωθεί τον κοινωνικό έλεγχο, ο
οποίος αποδεικνύεται αποτελεσματικότερος από την αστυνόμευση και τις
παραδοσιακές στρατηγικές δημόσιου ελέγχου. Αυτά τα παραδείγματα θα μπορούσαν να
ανάψουν την σπίθα για ένα πανευρωπαϊκό κίνημα, καθώς παρόμοιες κινήσεις κάνουν
την εμφάνιση τους σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Προσωπικά εκτιμώ πως ο
σημαντικότερος δρόμος για ενίσχυση της κοινωνικής, οικονομικής και θεσμικής
μετάβασης των πόλεων περνάει μέσα από τα αστικά Κοινά. </span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="line-height: 115%;">Αναφερθήκατε σε προγράμματα των κοινών για την
κοινωνική ένταξη των μεταναστών. Στην εποχή μας παρατηρούμε πολλά προβλήματα
κοινωνικού αποκλεισμού. Πώς ακριβώς γίνεται η ένταξη των μεταναστών μέσα από τα
Κοινά;</span></b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Αυτό είναι ένα ζήτημα
μείζονος σημασίας. Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι τα κοινά αποτελούν μέσο
επίτευξης αστικής δικαιοσύνης γιατί σήμερα οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα
κοινά δεν αντιπροσωπεύουν όλο τον κοινωνικό ιστό. Πρέπει να βρούμε τρόπους
συμπερίληψης άλλων ανθρώπων, μεταναστών, προσφύγων κ.α., τόσο στα κοινά αυτά
καθ’ αυτά όσο και στα σχήματα διοίκησης που έχουν ως βάση τα κοινά.
Συγκεκριμένα, αυτή η προσπάθεια έχει ιδιαίτερη σημασία για τα αποτελέσματα που
θα μπορούσε να παράγει κανείς στα προάστια των πόλεων, όπου ζουν ευαίσθητες
κοινωνικές ομάδες (κυρίως υπό δημόσια στέγαση), εσωτερικοί μετανάστες (που τώρα
ζουν σε σταθερές συνθήκες στη πόλη) και εξωτερικοί μετανάστες (που μόλις
έφτασαν ή είναι περαστικοί προς μια άλλη πόλη στο πλαίσιο της τρέχουσας
προσφυγικής κρίσης). Πρέπει να διερευνήσουμε αν και πως τα κοινά μπορούν να
αποτελέσουν την απάντηση.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Αυτή την περίοδο
διεξάγω ένα «πείραμα» στην «</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Piazza</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">dei</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Colori</span><span style="line-height: 115%;">» (Πλατεία των
Χρωμάτων) στη Μπολόνια. Εκεί υπάρχει ένα σύμπλεγμα δημοσίων κατοικιών όπου το
60% των ενοίκων είναι αλλοδαποί που διαμένουν νόμιμα στην Μπολόνια. Σε μικρή
απόσταση εδρεύει και ένα κέντρο φιλοξενίας μεταναστών, ένας χώρος όπου
στεγάζονται προσωρινά πρόσφυγες από την Αφρική και την Μ. Ανατολή. Διαμένουν
εκεί προσωρινά για περίπου 3 μήνες πριν μετεγκατασταθούν σε άλλες περιοχές της
πόλης ή σε άλλες πόλεις της περιοχής. Όπως αναφέρθηκε, στην </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Piazza</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">dei</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Colori</span><span style="line-height: 115%;"> υπάρχει ένα </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Fab</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Lab</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">και έναν δίκτυο πολιτιστικών και δημιουργικών
χώρων. Το πρόγραμμα </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">CO</span><span style="line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Bologna</span><span style="line-height: 115%;"> επιχειρεί να αξιοποιήσει τα δύο άλλα προγράμματα,
το Ι</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">ncedibol</span><span style="line-height: 115%;"> και τον Κανονισμό
της Μπολόνια ώστε να εμπλέξουν τους μετανάστες, τους ενοίκους του συμπλέγματος
των δημοσίων κατοικιών και τους πρόσφυγες του κέντρου φιλοξενίας στη δημιουργία
μιας συνεργατικής οικονομίας συνοικίας, στο πλαίσιο της οποίας θα διαχειρίζονται
όλοι το δημόσιο χώρο μέσα από μια συμφωνία συνεργασίας και παράλληλα θα
παράγουν και θα παρασκευάζουν δουλεύοντας στο </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Fab</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Lab</span><span style="line-height: 115%;"> και σε άλλους
χώρους</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Συνεπώς τα κοινά, που
αφορούν την κοινωνική αξία και τις μορφές επαφής που χτίζονται γύρω τους, μπορούν
να αποτελέσουν ένα τρόπο δημιουργίας ενός κοινού συνόλου αξιών σε μια κοινωνία
που γίνεται, ή ήδη είναι, περισσότερο ποικιλόμορφη, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα
της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, τα κοινά έχουν να κάνουν περισσότερο με την
κοινωνική διαδικασία παραγωγής τους παρά με τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Δεν
λειτουργούν όπως το κράτος ή οι αγορές που υπάρχουν επίσημοι κανόνες και
οργανωμένες δομές. Τις περισσότερες φορές τα κοινά αφορούν τις κοινωνικές
νόρμες σε μια άτυπη οργάνωση, η οποία είναι προσαρμοστική και διαισθητική. Αυτή
η διαδικασία χαρακτηρίζεται από οργανική εξέλιξη και συνεπώς μεταβάλλεται
διαρκώς. Άρα αυτό που εφαρμόζεται επιτυχώς σε μια περίπτωση πιθανόν να μην
ταιριάζει στις υπόλοιπες. Είναι ιδιαίτερης σημασίας να δίνεται αυτή η έμφαση
στην διαφορετικότητα.</span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="line-height: 115%;">Είστε συντονιστής στο Εργαστήριο για την Διακυβέρνηση
των Κοινών (</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">LabGov</span></b><b><span style="line-height: 115%;">)<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_edn2" name="_ednref2" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span><span class="MsoEndnoteReference"><b><span style="line-height: 115%;">[ii]</span></b></span></span></span></a>.
Ως ειδικός, ποια θα ήταν η συμβουλή σας σε άλλες πόλεις όσον αφορά την
διακυβέρνηση των Κοινών;</span></b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">LabGov</span><span style="line-height: 115%;"> είναι το πρώτο βήμα της διαδικασίας επίτευξης της
συνεργατικής πόλης, η οποία με τη σειρά της θα πρέπει να καθοριστεί από τους
τοπικούς θεσμούς, μαζί με την τοπική διοίκηση και όσους εφαρμόζουν τα κοινά
στην πόλη. Η διαδικασία έχει στόχο να είναι δημιουργική με τέτοιο τρόπο που να
πυροδοτήσει συζητήσεις για το τι είναι τα κοινά σε κάθε πόλη και που ξεκινάει
κανείς για την εφαρμογή τους. Αυτό που αντιπροσωπεύουν τα κοινά στην </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Gent</span><span style="line-height: 115%;"> μπορεί να μην είναι το ίδιο με αυτό που
αντιπροσωπεύουν στην Μπολόνια. Άλλωστε η ίδια η κοινότητα αποφασίζει ποια είναι
τα κοινά, ποια πλατεία, ποιο πάρκο, ποια οδό ή ποιο εγκαταλελειμμένο κτίριο
μπορεί να ενταχθεί στο πλαίσιο των κοινών. Κατόπιν πρέπει να χαρτογραφηθούν πιθανοί
θεσμοί των κοινών που υπάρχουν ήδη στη πόλη καθώς και κοινότητες κοινών που δεν
γνωρίζονται μεταξύ τους. </span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Για παράδειγμα,
αποφασίζεται πως ο τομέας της σίτισης αποτελεί μέρος των κοινών στην </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Gent</span><span style="line-height: 115%;">. Μπορεί να υπάρχουν ήδη άνθρωποι, προγράμματα,
ενώσεις που δεν εκφράζονται με την «γλώσσα των κοινών» αλλά ασχολούνται στην
πράξη με την εφαρμογή τους, μια προσπάθεια που έχει ως βάση τα κοινά, μια
κοινότητα που συνεργάζεται και παράγει με έναν ανοιχτό τρόπο, συνεργαζόμενη με
άλους τοπικούς παράγοντες, ώστε να παραχθεί ένας θετικός αντίκτυπος για την
πόλη με έναν ανοικτό και μη ιεραρχικό τρόπο. Πρέπει να βρεις αυτούς τους
ανθρώπους, να τους μιλήσεις, ώστε να λάβουν μέρος σε μια διαδικασία
πειραματισμού για την δημιουργία από κοινού εργαλείων διακυβέρνησης των κοινών.
Δημιουργείται, λοιπόν, το πρότυπο ενός σχήματος διακυβέρνησης. Αυτό μπορεί να
είναι ένας κανονισμός δημόσιας πολιτικής, ένας μηχανισμός διακυβέρνησης, ένας
θεσμός, ένα οικονομικό εγχείρημα και ούτω καθεξής. Δεν είναι απαραίτητο να είναι
νόμοι ή κανονισμοί, μπορεί να είναι κοινωνικά πρότυπα. Είναι ζωτικής σημασίας
αυτό να προκύψει με από κοινού ενασχόληση. Σε επόμενη φάση δημιουργείται το
πρότυπο, γίνεται αξιολόγηση, έλεγχος των αποτελεσμάτων και σε τελική φάση
πιθανόν η δημιουργία ενός μοντέλου κάποιας μορφής διακυβέρνησης. Στο τέλος, θα
πρέπει πάντοτε να αξιολογηθούν και να μετρηθούν οι επιδράσεις της όποιας
προσπάθειας. </span></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μετάφραση: Φώτης Γαϊτάνης, Αντώνης Γαλανόπουλος</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πηγή: <a href="http://www.greeneuropeanjournal.eu/the-city-as-a-commons/">Green European Journal </a></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br clear="all" /></span></span>
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div id="edn1">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_ednref1" name="_edn1" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span><span><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[i]</span></span></span></span></span></a><span> </span><span>Μια πρωτοποριακή πολιτική που προσεγγίζει την πόλη ως ένα συνεργατικό
κοινωνικό οικοσύστημα, όπου οι πρωτοβουλίες και οι συνεργασίες των πολιτών
αναγνωρίζονται νομικά, αξιολογούνται και υποστηρίζονται ενεργά από την
κυβέρνηση.</span></span></span></div>
<div class="MsoEndnoteText">
<br /></div>
</div>
<div id="edn2">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_ednref2" name="_edn2" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span><span><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[ii]</span></span></span></span></span></a><span> </span><span>Ένας τόπος πειραματισμού όπου φοιτητές, επιστήμονες, εμπειρογνώμονες και
ακτιβιστές διαλέγονται πάνω στους μελλοντικούς σχηματισμούς που μπορεί να
αποκτήσουν οι κοινωνικοί, οικονομικοί και νομικοί θεσμοί. Το </span><span lang="EN-US">LabGov</span><span> έχει αναπτύξει και
συνεχίζει να εξελίσσει το διεθνές πρωτόκολλο έρευνας και πειραματισμού «</span><span lang="EN-US">Co</span><span>-</span><span lang="EN-US">Cities</span><span>» με στόχο να
σχεδιάσει την πόλη του μέλλοντος με βάση την διακυβέρνηση των αστικών Κοινών,
τη συνεργατική χρήση γης, την κοινωνική καινοτομία, την οικονομία του
διαμοιρασμού και της συνεργασίας. Το </span><span lang="EN-US">LabGov</span><span> υιοθετεί μια διαδικασία μάθησης μέσα από την
εφαρμογή στην πράξη των προσεγγίσεων του.</span></span></span></div>
</div>
</div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-62247126017797266762016-12-29T15:00:00.000+02:002016-12-29T15:00:03.368+02:00 Skam: Από την ντροπή στην αποδοχή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Του Αντώνη Γαλανόπουλου</b></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</span></span> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgySeB8ncpnGeDW9tVRo8jMs9gMiZvJf4az4Rda7HA0JZf_pmfeKEEILDzusAMTkKQk_hJOVYRFw3LuqfH7zdczxQGRpdiNecLOLegsnyA0DWaaYNQgRk1MTn3SscdiJ8ebEy9-EgEy8E9c/s1600/skam1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgySeB8ncpnGeDW9tVRo8jMs9gMiZvJf4az4Rda7HA0JZf_pmfeKEEILDzusAMTkKQk_hJOVYRFw3LuqfH7zdczxQGRpdiNecLOLegsnyA0DWaaYNQgRk1MTn3SscdiJ8ebEy9-EgEy8E9c/s320/skam1.jpg" width="320" /></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πριν περίπου ένα μήνα και χάρη σε αρκετά μεγάλη δόση της τύχης έπεσα πάνω στο Skam. Μια σειρά που φαντάζομαι πως πολλοί λίγοι από εσάς έχουν έστω ακουστά. Τις τελευταίες δέκα μέρες το Skam κερδίζει συνεχώς –και δικαίως– δημοφιλία και δημοσιότητα. Μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα το Skam έγινε θέμα στον Guardian, στους New York Times καθώς και σε εφημερίδες και sites στην Ιρλανδία, την Ισπανία, την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Ένας λογαριασμός στο twitter φτιαγμένος από φαν της σειράς που τουϊτάρει για το Skam στα αγγλικά απέκτησε 10.000 followers μέσα σε μια εβδομάδα.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αλλά τι είναι το Skam; Τo Skam είναι μια <a href="http://skam.p3.no/" target="_blank">διαδικτυακή νορβηγική σειρά</a> που ασχολείται με τις ζωές έφηβων μαθητών ενός Λυκείου στο Όσλο. Φέρνει στο φως τις σχέσεις που αναπτύσσουν, τους προβληματισμούς τους, το πώς οικοδομούν τις ταυτότητές τους. Κάθε σεζόν εστιάζει σε έναν χαρακτήρα και η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τη δική του προοπτική.</span></span><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η σειρά έχει αντιληφθεί το πνεύμα της εποχής και χρησιμοποιεί στο έπακρο τα social media. Έτσι, δεν προσφέρει απλώς ένα επεισόδιο ανά εβδομάδα, αλλά θα λέγαμε πως σπάει τους κανόνες και προσφέρει μια ανανέωση κάθε μέρα με ένα ολιγόλεπτο βίντεο, η συρραφή των οποίων κάθε Παρασκευή αποτελεί το εβδομαδιαίο επεισόδιο. Ενώ μέσα στην εβδομάδα ο θεατής μπορεί να δει ανανεώσεις στο site της σειράς με screenshot από υποτιθέμενες συζητήσεις των χαρακτήρων της σειράς, μηνύματα που ανταλλάσσουν και ούτω καθεξής, αλλά και να δει εξελίξεις στους λογαριασμούς instagram που έχουν οι χαρακτήρες της σειράς και ανανεώνονται μέσα στην εβδομάδα σε πραγματικό χρόνο. Φωτογραφίες και βίντεο που ανεβαίνουν σε αυτούς τους λογαριασμούς αποτελούν προμηνύματα για την πορεία της σειράς. Η χρήση των social media είναι μια καινοτομία της σειράς που έχει βοηθήσει στο να προκαλέσει το μεγάλο ενδιαφέρων των νέων χρηστών, καθώς αυξάνει αισθητά τη «σχέση» που μπορεί να αναπτύξει κανείς με τους χαρακτήρες μιας σειράς, ενώ επίσης προσφέρει μια πρωτόγνωρη αληθοφάνεια στην ιστορία που εξελίσσεται.</span></span><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η τρίτη σεζόν, που είναι σε εξέλιξη τώρα, είναι αυτή που οδήγησε τη σειρά σε πολύ μεγάλη άνοδο, αυξάνοντας κατακόρυφα το κοινό της. Το ενδιαφέρον για τη σειρά έχει αυξηθεί τόσο πολύ που συγκεντρώνονται υπογραφές σε ένα online petition, με αίτημα τη προσθήκη αγγλικών υποτίτλων στη σειρά. Μέχρι στιγμής οι υπότιτλοι και οι μεταφράσεις των διαφόρων screenshots παρέχονται εθελοντικά από διάφορους Νορβηγούς θεατές μέσω tumblr ή λογαριασμούς twitter που είναι αφιερωμένοι στη διάδοση του Skam σε μη Νορβηγούς θεατές ανά τον κόσμο.</span></span><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η τρίτη σεζόν αναπτύσσεται μέσα από τον Isak, έναν νεαρό, αρκετά δημοφιλή μαθητή, που η γνωριμία του με τον ελαφρώς μεγαλύτερο συμμαθητή του Even τον οδηγεί στο να θέσει τη σεξουαλική του ταυτότητα υπό αμφισβήτηση. Ο θεατής βιώνει όλη την αρχική αναταραχή και αμφιθυμία του Isak, αλλά και τον μετέπειτα αδιαμφισβήτητο έρωτά του. Βλέπουμε πώς ο Isak σιγά σιγά αποδέχεται τα αισθήματά του, την ταυτότητά του, τολμά να τα παραδεχτεί στην παρέα του και αργότερα στην οικογένειά του, παραδίδεται στον έρωτα, απογοητεύεται, επιμένει, κερδίζει, χάνει –και η ιστορία ακόμα συνεχίζεται. Συνήθως τέτοιες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές ιστορίες έχουν κάποια συγκεκριμένα μοτίβα, μια κενότητα στην προσέγγιση, μια απλοϊκότητα στην παρουσίαση, ένα τραγικό τέλος ή μια έμφαση στο σεξουαλικό σκέλος. Εδώ δεν έχουμε τίποτα από αυτά. Η γήινη, ειλικρινής προσέγγιση και παρουσίαση της υπόθεσης σου δίνει την αίσθηση ότι πρόκειται για μια αληθινή ερωτική ιστορία. Όλα τα σχόλια στο ίντερνετ συμφωνούν ότι ποτέ ξανά ένας ομόφυλος έρωτας δεν έχει παρουσιαστεί με έναν τόσο ειλικρινή τρόπο και με τόση έμφαση στην ίδια τη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στους δυο ανθρώπους και μάλιστα σε μια τόσο νεαρή ηλικία. Η ερωτική σχέση ανάμεσα σε δυο άντρες δεν έχει τίποτε το γκροτέσκο· είναι μια σχέση όπως κάθε άλλη. Ο έρωτας είναι ένας.</span></span><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το εγχείρημα του Skam θεωρείται ριψοκίνδυνο για τη μεταφορά του σε άλλο εθνικό πλαίσιο ακριβώς λόγω της ρεαλιστικότητας, αλλά και της προοδευτικότητάς του. Η σειρά δεν μένει απλώς σε μια ροζ εφηβική ιστοριούλα. Μέσα από αυτές τις ιστορίες επικεντρώνεται στο πώς οι νέοι διαπραγματεύονται την ταυτότητά τους, αν-οικοδομούν τον εαυτό τους μέσα από τις σχέσεις τους με τον έρωτα και τη φιλία. Κι όλο αυτό το πετυχαίνει με μια σκηνοθεσία που εκπλήσσει για νεανική σειρά. Η χρήση συμβολισμών που επανέρχονται ξανά και ξανά στα διάφορα επεισόδια είναι σχεδόν υποδειγματική. Για παράδειγμα, μια συγκεκριμένη ώρα έχει σημαδέψει τα σημεία καμπής της σειράς. Η σειρά στοχεύει ξεκάθαρα στο να σπάσει τα ταμπού της ιδιαιτερότητας, αλλά και της ανάγκης του να κρύβει κανείς τον έρωτά του, βάζοντας τους δυο πρωταγωνιστές να αναρωτιούνται: «πόσοι Isak και Even είναι άραγε έτσι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι αυτή τη στιγμή;». Για να φτάσουν και οι ίδιοι στην αποδοχή χρειάστηκε να καταφύγουν πρώτα σε ένα παράλληλο σύμπαν. Η ανταλλαγή δυο σκίτσων που έδειχνε την πραγματικότητα και το τι γίνεται την ίδια στιγμή σε ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν μας έδειξε την πορεία που ακολούθησαν για να σπάσουν οι ίδιοι τον εσωτερικό τους περιορισμό.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd5xNq5DgxYCq59rwUrfr0WFvFprJ2Yc3NbQIsYy1Mk5Hr1mU0IIbQGbPfNUwbP9hDe-djUQPB6ZB9pxypQwCRIZmDNSdWvw9MLmmMdhya4i1jVhCX3HdjL9K_7dU2fz7maC_iXn_fqFb9/s1600/skam2-1024x513.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd5xNq5DgxYCq59rwUrfr0WFvFprJ2Yc3NbQIsYy1Mk5Hr1mU0IIbQGbPfNUwbP9hDe-djUQPB6ZB9pxypQwCRIZmDNSdWvw9MLmmMdhya4i1jVhCX3HdjL9K_7dU2fz7maC_iXn_fqFb9/s320/skam2-1024x513.png" width="320" /></a></span></span></div><div class="default"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="http://skra-punk.com/wp-content/uploads/2016/12/SKAM.jpg" itemprop="image" rel="prettyPhoto[mixed]"> <img alt="Skam: Από την ντροπή στην αποδοχή" class="no-display appear" /></a></span></span></div><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι ξεκάθαρο ότι η σειρά στοχεύει στην ανάδειξη διαφόρων ζητημάτων που δυνητικά μπορούν να απασχολήσουν τους νέους σε αυτή τη φάση διαπραγμάτευσης του εαυτού τους. Για παράδειγμα, στην ίδια σεζόν, όπου το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητα και του ομόφυλου έρωτα κυριαρχεί, έχουν ανακύψει δυο άλλα θέματα: η θρησκεία και η ψυχική ασθένεια. Ο Isak συζητά τόσο με μια Μουσουλμάνα συμμαθήτρια του, όσο και με τη Χριστιανή μητέρα του για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Σε μια τέτοια συζήτηση, ο Isak απαντά ότι μπορεί σύμφωνα με τη θρησκεία η ομοφυλοφιλία να είναι αμαρτία, αλλά σύμφωνα με τη θρησκεία επίσης όλοι οι άνθρωποι είναι πλασμένοι κατ’ εικόνα του Θεού και όλοι είναι ίσοι. Ενώ σε σχέση με τη ψυχική υγεία, οι δημιουργοί της σειράς επιφύλαξαν ένα εξαιρετικό plot twist και θέτουν στον Isak ένα δεύτερο μεγάλο δίλημμα, καθώς μετά τη σεξουαλική του ταυτότητα, καλείται μετά το πιο πρόσφατο επεισόδιο να έρθει αντιμέτωπος με τις προηγούμενα διαμορφωμένες απόψεις και προκαταλήψεις του για την ψυχική ασθένεια. Όταν καλείσαι να γνωρίσεις αυτό που εύκολα και κυνικά απέρριπτες, τότε εμφανίζεται η ρωγμή, η σχισμή στον κόσμο που έχεις πλάσει και που μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή. Αλλά αυτό είναι ένα δεύτερο άρθρο.</span></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">H λέξη «skam» σημαίνει «ντροπή» στα ελληνικά. Φαντάζομαι ότι οι δημιουργοί την επέλεξαν γιατί η σειρά πραγματεύεται πολλά από τα ζητήματα που συνήθως οι νέοι ντρέπονται να αποκαλύψουν, που ο φόβος της ντροπής τους οδηγεί να κρύψουν. Το Skam όμως δεν έχει να κάνει με τη ντροπή, αλλά με την αποδοχή. Μας δείχνει πώς θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου η αποδοχή θα νικούσε τη ντροπή και το φόβο. Μια κοινωνία ελεύθερη, που θα πλούτιζε από τη διαφορετικότητα και δεν θα βυθιζόταν στη μιζέρια των στερεοτύπων της. Είναι από αυτά που δεν θα ήθελες να συμβαίνουν μόνο στις σειρές και στις ταινίες. Ή μόνο στη Νορβηγία.</span></span><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Υ.Γ. Έχω την άποψη ότι η σειρά απολύτως συνειδητά εστιάζει στους νέους. Έχει μόνο νεαρούς πρωταγωνιστές (είναι εντυπωσιακή η απουσία οποιουδήποτε «μεγάλου», είτε γονιού είτε δασκάλου) και ένα σχεδόν αποκλειστικά νεανικό κοινό. Απευθύνονται σε αυτούς που θα διαμορφώσουν το μέλλον της κάθε κοινωνίας. Το μήνυμα είναι καθαρό.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρώτη δημοσίευση: <a href="http://skra-punk.com/2016/12/16/skam-apo-tin-ntropi-stin-apodochi/">ΣΚΡΑ-punk</a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-23404820284269151072016-12-27T15:00:00.000+02:002016-12-27T15:00:00.177+02:00Ο χρόνος τελειώνει: Γιατί ο εκδημοκρατισμός της Ευρώπης δεν μπορεί να καθυστερήσει.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdae7iQPFH6k2qDHlrdpQHIfw5ySia4L6rNVcfzYvDCKY6Mfo8T6BClPOhHVPWvsgRfjJ4PHAdAz0XBdWyoXlSrCHo3omzjpNHxsn71Z52nREAv3V5MkcQa7fL-d6bSyVC5G8DYwrp1bDq/s1600/shutterstock_251937673.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdae7iQPFH6k2qDHlrdpQHIfw5ySia4L6rNVcfzYvDCKY6Mfo8T6BClPOhHVPWvsgRfjJ4PHAdAz0XBdWyoXlSrCHo3omzjpNHxsn71Z52nREAv3V5MkcQa7fL-d6bSyVC5G8DYwrp1bDq/s400/shutterstock_251937673.png" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Ανάμεσα στο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Brexit</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">, την άνοδο των ανελεύθερων δημοκρατιών και τις αυξανόμενα οξείες διαιρέσεις η ανάγκη αναπροσανατολισμού του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος δεν υπήρξε ποτέ περισσότερο επιτακτική. Η </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> και ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> μοιράζονται τις απόψεις τους με το κοινό του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">GEJ</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">, στο διεθνές συνέδριο με τίτλο «Το μέλλον της Ευρώπης - Η Ευρώπη του μέλλοντος», που διοργανώθηκε από κοινού από το ίδρυμα «Προοδευτική Ουγγαρία», τους Ευρωπαίους Πράσινους και το δίκτυο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Green</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">European</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Journal</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Ποια ήταν, κατά την γνώμη σας, η πιο τολμηρή ιδέα που προέκυψε από το συνέδριο και πώς θα μπορούσε να συμβάλει στον αγώνα για μια δημοκρατικότερη Ευρώπη;</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Το σημαντικότερο συμπέρασμα της σημερινής συζήτησης είναι ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε το χρονικό περιθώριο που διαθέτουμε στην προσπάθεια μας να σώσουμε την Ευρώπη. Ο Γιάννης Βαρουφάκης κατέστησε ξεκάθαρο πως δεν είναι αρκετό να ονειρευόμαστε μια καλύτερη Ευρώπη ή να συζητάμε την μορφή ενός βελτιωμένου Ευρωπαϊκού εγχειρήματος, αλλά είναι η ώρα να σκεφτούμε το πότε και το πώς. Υπάρχει μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η οποία μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και εμείς πρέπει να καταρτίσουμε ένα σχέδιο για μια δημοκρατικότερη, περισσότερο υπεύθυνη, περισσότερο βιώσιμη και πιο δίκαιη Ευρώπη. Πρέπει να δράσουμε ταχύτατα και να περάσουμε από τις ιδέες στην πράξη όσο το δυνατόν γρηγορότερα.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Οι Πράσινοι μιλούν για την αναγκαιότητα μεταρρύθμισης της Ευρώπης εδώ και αρκετές δεκαετίες. Από την δεκαετία του ’90 έχουν ήδη ασκήσει έντονη κριτική στο οικονομικό καθεστώς της Ένωσης και μάλιστα είναι ιδιαίτερα εμφατικοί στην ανάγκη περισσότερης δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που είναι διαφορετικό σήμερα είναι η ένταση των παράλληλων κρίσεων -μεταξύ άλλων της οικονομικής κρίσης, της περιβαλλοντικής κρίσης, της κρίσης δημοκρατίας, αλλά και της κρίσης διαφάνειας, όπως γίνεται φανερό από το σκάνδαλο της </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Volkswagen</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">-, που την οδηγούν στην πλήρη αποσύνθεση. Αυτό έχει καταστεί σαφές και σε όσους δεν δεχόταν ότι η Ευρώπη περνάει κρίση. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί, βλέπουμε πως ακόμα και ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Jean</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Claude</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Jucker</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> εκφράζει τους ίδιους φόβους με τις προοδευτικές δυνάμεις όσον αφορά την κρίση. Ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Jucker</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">, φυσικά έχει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη για το πρόβλημα και πιστεύει πως κάποιες βελτιώσεις στο γραφειοκρατικό πεδίο είναι αρκετές για να διασώσουν την Ε.Ε. –κάτι που προφανώς δεν επαρκεί-, αλλά τουλάχιστον η στάση αυτή υποδεικνύει πως οι πολιτικοί, που για χρόνια αρνούνταν πως κάτι πάει λάθος με την Ε.Ε, έχουν σε ένα βαθμό συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Τώρα, λοιπόν, πρέπει να εργαστούμε σκληρά ώστε να διατυπώσουμε μια λύση. Πιστεύω πως η περιφέρεια της Ε.Ε. μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, μια και πολλές από τις αδυναμίες της Ένωσης δεν είναι ακόμα ορατές στο κέντρο, σε χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία ή ακόμα και η Γαλλία, αλλά είναι ολοφάνερες στην περιοχή της Μεσογείου όσο και στα κράτη μέλη της Ανατολικής Ευρώπης.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Θα ήθελα να προσθέσω επίσης, ότι η σημερινή συνάντηση αποτελεί την πρώτη φορά που είδα την Ευρώπη ως ένα πεδίο άσκησης πολιτικής. Μέχρι τώρα ήταν απλά μια θεωρητική έννοια για εμένα και για πολλούς άλλους. Σήμερα γίναμε όλοι μάρτυρες μιας αίθουσας κατάμεστης από ανθρώπους οι οποίοι ήθελαν εναγωνίως να περάσει η πραγματική πολιτική στο ευρωπαϊκό επίπεδο, άνθρωποι οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να σκεφτούν με ευρωπαϊκούς όρους, ώστε οι αποφάσεις στην Ε.Ε. να μην λαμβάνονται πια από τεχνοκράτες σε κλειστές αίθουσες.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, ως εκ τούτου τα προβλήματα της Ευρώπης είναι ευρύτερα από κάτι που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σε επίπεδο έθνους κράτους και μόνο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Ευρώπη αποτελεί ένα πεδίο που μας επιτρέπει να δράσουμε και να αντιδράσουμε στις παγκόσμιες διεργασίες.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Ειδικοί της πρωτοβουλίας </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25 και ακτιβιστές από όλη την επικράτεια είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν και να συζητήσουν πάνω στα προβλήματα. Εκτιμώ πως αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, όπως πιστεύω και στην δημιουργία μιας συνεργασίας τύπου Βίσεγκραντ, με εντελώς διαφορετικά όμως χαρακτηριστικά, αφού σήμερα αυτή η συμμαχία κυριαρχείται από έντονα συντηρητικούς και εγωκεντρικούς πολιτικούς όπως ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Victor</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Orban</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">. Οι χώρες της περιοχής έχουν πολλά κοινά συμφέροντα, κοινές αξίες και προφανώς κοινά προβλήματα και θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουν από κοινού ώστε να προκύψει μια αποδεκτή λύση. Οι χώρες του Βίσεγκραντ σήμερα, αντί να κινούνται προς την αντιμετώπιση των κοινών τους προκλήσεων, επιδίδονται σε προσπάθειες πειρατείας της διαδικασία λήψης αποφάσεων, υπονομεύοντας ακόμα και τις μικρές προσπάθειες από πλευράς της Ένωσης σε ζητήματα όπως η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. </span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Δεν θα έλεγα πως αυτές οι χώρες διέπονται από κοινές αξίες, νομίζω πιο σωστό είναι να πούμε πως έχουν κοινές εμπειρίες: κοινό κομμουνιστικό παρελθόν, παρόμοιες εμπειρίες με την μετανάστευση αλλά και το γεγονός της σχετικά πρόσφατης ένταξης τους στην Ένωση. Ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τη σχέσης τους με την Ρωσία. Αντί όμως να βρουν ένα κοινό πεδίο και να αγωνιστούν μαζί, οι χώρες αυτές ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην μείωση φόρων και κανονιστικών πλαισίων για την προσέλκυση επενδυτών με όπλο το φθηνό εργατικό δυναμικό. Αυτές οι ενέργειας καταστρέφουν τη βάση αλληλεγγύης στην περιοχή.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Πέραν αυτού, συμφωνώ απολύτως. Θα μπορούσαμε μάλιστα να διευρύνουμε την συνεργασία, όχι μόνο στις χώρες του Βίσενγκαρντ, αλλά και σε όλους τους γείτονες, μια και τα περισσότερα από τα νέα κράτη μέλη βρίσκονται σε παρόμοια θέση.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Γιατί θεωρείτε ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον ο διάλογος ανάμεσα στους Πράσινους, τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα και το </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25; Υπάρχει η πιθανότητα να βρεθεί κοινός τόπος ανάμεσα τους;</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Εκτιμώ πως είναι σημαντικό τα προοδευτικά κόμματα να καταλάβουν ότι οι λύσεις για την πλειονότητα των ζητημάτων που αγωνίζονται δεν μπορούν να επέλθουν σε τοπικό επίπεδο. Θα πρέπει να αναζητήσουν συμμάχους και ομοϊδεάτες σε άλλα μέρη της Ευρώπης ή και του κόσμου, ώστε να προωθήσουν τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Πρωτοβουλίες όπως το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25 αποτελούν μια πραγματική ευλογία για ένα νέο κόμμα όπως το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Razem</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">, γιατί είμαστε σχετικά άπειροι στην πολιτική και δεν έχουμε δημιουργήσει επαφές με κόμματα και ανθρώπους άλλων χωρών. Το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25 καθιστά για εμάς δυνατό το να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Παρατηρούμε ότι υπάρχουν σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα στο πλαίσιο εντός του οποίου ζούμε, ως εκ τούτου θα πρέπει να σκεφτούμε νέες προτάσεις. Μόλις αυτό επιτευχθεί, θα πρέπει να κοιτάξουμε γύρω <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μας να δούμε αν υπάρχει κάποιος με ίδιο τρόπο σκέψης και να εξετάσουμε κατά πόσο είναι δυνατή η συνεργασία για την εύρεση μιας κοινής λύσης. Κατά την γνώμη μου, δεν είναι καθήκον ενός πολιτικού κόμματος, ενός κινήματος ή μιας ομάδας να δημιουργήσουν μια άκαμπτη πολιτική ταυτότητα <span style="mso-tab-count: 1;"> </span>και στη συνέχεια να την υπερασπιστούν ενάντια σε κάθε επιρροή από το εξωτερικό. Προσωπικά θεωρώ πως πολιτική είναι η ικανότητα αλλαγής της νομοθεσίας, να έχεις αντίκτυπο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, στη δημοκρατία, στις κοινωνίες και τα οικονομικά συστήματα.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Πριν δραστηριοποιηθώ πολιτικά, εργαζόμουν σε ΜΚΟ και δίδασκα στο πανεπιστήμιο. Έλεγα όμορφες σκέψεις, μοιραζόμουν τις ιδέες μου με τους φοιτητές μου και τους ανθρώπους τους περιβάλλοντος μου, ακριβώς όπως κάνουν και οι υπόλοιποι ακαδημαϊκοί, αλλά ένιωθα πως αυτό δεν είναι αρκετό. Γνωρίζω πως υπάρχει ανάγκη πραγματιστικών πολιτικών για την επίτευξη πραγματικής αλλαγής και για αυτό πρέπει να συνεργαστούμε με συγγενείς ιδεολογικά δυνάμεις όπως το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Ποιος άλλος μπορεί να περιληφθεί στο μέτωπο για μια περισσότερο δημοκρατική Ευρώπη; Μπορεί κανείς να υπολογίζει στους Σοσιαλδημοκράτες; Μήπως είναι αναπόφευκτη η πασοκοποίηση (η κατάρρευση της υποστήριξης για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως συνέβη με το ελληνικό ΠΑΣΟΚ) και θα ήταν αντιπαραγωγικό το να συνεργαστούμε μαζί τους;</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Θα ήθελα πραγματικά να πετύχουμε τους στόχους μας χωρίς την συμβολή των Σοσιαλδημοκρατών, γιατί οι εκπρόσωποι της παλαιού τύπου αριστεράς δεν μπορούν να είναι πραγματικά σύμμαχοι μας. Σε πολλά ερωτήματα έχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις, προσεγγίζουν υπερβολικά το Κέντρο και συχνά προτιμούν να προστατεύουν το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">status</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">qu</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">ο παρά να αλλάξουν το σύστημα. Είναι πραγματικά δύσκολο να σκεφτώ τους όρους υπό τους οποίους θα λειτουργούσε ένας τέτοιος συνασπισμός. Ο ιδανικός τρόπος επίτευξης των επιδιώξεων μας είναι συμμαχώντας με τη Νέα Αριστερά σε όλη την Ευρώπη.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Υπό αυτή την έννοια είμαι περισσότερο πραγματιστής, νομίζω πως πρέπει να βρεθούμε σε μια συμμαχία για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Στην περίπτωση των Σοσιαλδημοκρατών θα έλεγα πως είναι στο χέρι τους αν θα επιλέξουν να ενταχθούν στην προσπάθεια μας ή όχι. Εμείς δεν θα κάνουμε παραχωρήσεις αλλά θα χαρούμε να τους συμπεριλάβουμε στην προσπάθεια.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Φυσικά θα πρέπει να αλλάξουν για να γίνουν εταίροι μας. Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας οφείλεται στο ότι πρόδωσαν τους παραδοσιακούς τους ψηφοφόρους και εγκατέλειψαν το πρόγραμμα αλληλεγγύης και εκπροσώπησης των κοινωνικά αδύναμων. Θα τολμούσα να πω πως οι Σοσιαλδημοκράτες της δεκαετίας του ’90 ήταν περισσότερο συντηρητικοί από τους ίδιους τους συντηρητικούς και είχαν αποδεχτεί την νεοφιλελεύθερη συναίνεση της Ουάσινγκτον. Σε αυτό το πλαίσιο οι συντηρητικοί μαζί με την άκρα δεξιά, προσφέρουν μια κάποια αλλαγή, παρότι δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση. </span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Δεν είναι η προδοσία των ψηφοφόρων τους αλλά και το αυταρχικό παρελθόν των Σοσιαλδημοκρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που κάνει τους ψηφοφόρους επιφυλακτικούς απέναντι τους. Στη δική μας περιοχή πολλά Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούν απομεινάρια πρώην κομμουνιστικών κομμάτων, συνεπώς δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αξιόπιστοι φορείς της αλλαγής.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτό; Ήταν η Αριστερά και οι Πράσινοι ιδιαίτερα αισιόδοξοι όσον αφορά την έκβαση του αποτελέσματος; Πιστεύετε ότι μετά από αυτό το καλοκαίρι είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα σαφέστερα και να αξιολογήσουμε καλύτερα τα προβλήματα της Ευρώπης;</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Προσωπικά δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξη, είχα δει το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Brexit</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> να έρχεται και έτσι το αποτέλεσμα δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η διάγνωση μάλιστα είναι απλή: η Αριστερά έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους, οι οποίοι στρέφονται τώρα προς τη λαϊκιστική Δεξιά για να εκφράσουν το αίσθημα οργής τους.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Τα προβλήματα του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Brexit</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα από το δημοψήφισμα. Σημαντικό στοιχείο ήταν η συμφωνία που σύναψε ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Cameron</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που του επέτρεπε να προδώσει βασικές ευρωπαϊκές αξίες. Συγκεκριμένα, θα έλεγα πως ο αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων από τις δομές του κοινωνικού κράτους είναι πράξη σαφώς ενάντια στις ευρωπαϊκές αξίες.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Από την δική μας οπτική, των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, αυτή είναι μια ιδιαίτερα καθοριστική στιγμή, επειδή το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Brexit</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> αποκάλυψε πόσο προβληματικές είναι οι διαδικασίες μετανάστευσης στην Ευρώπη. Με αυτό δεν εννοώ το λαϊκιστικό μήνυμα του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">UKIP</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">, ότι οι μετανάστες έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές, αλλά τα προβλήματα που συνδέονται με το πόσο ευάλωτοι είναι οι μετανάστες εργαζόμενοι: πολλοί ανατολικοευρωπαίοι που εργάζονται σε δυτικά κράτη-μέλη δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις χώρες που ζουν και ως επακόλουθο η μοίρα τους αποφασίζεται από άλλους. Σε κάποιες, μάλιστα, χώρες εξαιρούνται και από τις διατάξεις για τον κατώτατο μισθό και τις κοινωνικές παροχές της χώρας. Αυτό είναι ένα συστημικό πρόβλημα στην Ευρώπη του σήμερα.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">David</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Cameron</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> τζογάρησε με την ιστορία στο δημοψήφισμα. Επιτρέψτε μου μάλιστα να προσθέσω πως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που κορυφαίοι πολιτικοί της Ευρώπης έχουν παίξει ένα επικίνδυνο στοίχημα με το μέλλον τους λαού τους. Ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Winston</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Churchil</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> είπε κάποτε ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε επειδή υπήρχαν πολιτικοί σε όλη την Ευρώπη που έπαιζαν βρώμικα παιχνίδια ο ένας ενάντια στον άλλο για εσωτερική κατανάλωση, μέχρι που από κάποιο σημείο και μετά έχασαν όλοι τον έλεγχο.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Ποια είναι η ευθύνη μας σε μια τέτοια κατάσταση;</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά όλες τις ευπαθείς ομάδες. Η πιο εύλογη απόφαση θα ήταν να δοθεί σε όλους τους ανθρώπους δικαίωμα ψήφου στην Ευρωπαϊκή Ένωση με κριτήριο το τόπο κατοικίας τους, θωρακίζοντάς τους έτσι από καταστάσεις στις οποίες δεν τους επιτρέπεται να συμμετέχουν σε αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Ίσως αυτό να ακούγεται ως μια ριζοσπαστική ιδέα τώρα, αλλά από τη στιγμή που οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τόπο κατοικίας τόσο εύκολα και από τη στιγμή που πολλοί άνθρωποι δουλεύουν σε άλλη χώρα από αυτή της καταγωγής τους, θεωρώ πως αυτή θα ήταν μια λογική λύση.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Δεν αφορά, βέβαια, μόνο τις πολιτικές στις χώρες υποδοχής, αλλά και στις χώρες καταγωγής: στην Ουγγαρία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση κατέστησε αδύνατο για τους Ούγγρους που εργάζονται στο εξωτερικό να ψηφίσουν δια αλληλογραφίας, αν λοιπόν ζούσαν σε μια πόλη χωρίς πρεσβεία ή προξενείο θα έπρεπε να ταξιδέψουν πολλές ώρες ώστε να καταφέρουν να ψηφίσουν και προφανώς αρκετοί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε κάτι τέτοιο. Αυτό το γεγονός καθιστά προφανές πως ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Orban</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> σταματάει να αντιπροσωπεύει τους πολίτες της χώρας του όταν οι επιθυμίες τους δεν ταυτίζονται με το πολιτικό του συμφέρον καθώς γνώριζε ότι όσοι είχαν μεταναστεύσει ήταν πολύ πιθανότερο να ψηφίσουν εναντίον του από όσους έμεναν εντός της χώρας. Γι’ αυτό και δημιούργησε ένα σύστημα άνισης πρόσβασης στο δικαίωμα ψήφου των πολιτών. Έτσι, οι οικονομικοί μετανάστες εντός της Ε.Ε. δεν αποτελούν θύματα διακρίσεων μόνο στις χώρες υποδοχής τους αλλά και στις πατρίδες τους. Αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να δοθεί προσοχή κατά την διατύπωση των απαντήσεων μας.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Για να ξεπεραστούν τα προβλήματα θα πρέπει να οικοδομήσουμε αλληλεγγύη ανάμεσα σε εργαζόμενους και τις υπόλοιπες πληγείσες κοινωνικές ομάδες, εντός και εκτός των συνόρων. Επιτρέψτε μου να δώσω ένα παράδειγμα γιατί πρέπει να συμβεί αυτό: Αυτή την περίοδο σχεδιάζεται από την Γερμανία η δημιουργία θέσεων εργασίας του ενός ευρώ για τους πρόσφυγες. Αυτό είναι φρικτό και κάτι στο οποίο πρέπει να αντιταχθούμε. Η αντίσταση είναι ιδιαίτερα σημαντική κυρίως για τους εργαζόμενους μιας και η επόμενη κοινωνική ομάδα που θα πληγεί είναι οι οικονομικοί μετανάστες εντός της Ε.Ε. και στη συνέχεια η ίδια η εργατική τάξη κάθε χώρας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας για αλληλεγγύη είναι ένας αγώνας για κοινούς στόχους,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αντίθετα η έλλειψη αλληλεγγύης ζημιώνει ολόκληρη την αγορά εργασίας.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Τι μπορεί να γίνει ώστε να σταματήσουν οι ανελεύθερες τάσεις στην Ουγγαρία, την Πολωνία και στις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης; Τι πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τι μπορούν να πράξουν οι Πράσινοι και το </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25;</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Benedek</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Javor</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται σήμερα στην Ουγγαρία και την Πολωνία δεν είναι η ρίζα της κρίσης, αλλά ένα οδυνηρό σύμπτωμα. Προφανώς και η κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει οδηγήσει σε ανελεύθερες τάσεις. Η Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να επιβάλει τις δικές της δημοκρατικές αξίες που έχουν διατυπωθεί σε μια σειρά συνθηκών. Πολύ απλά δεν ενεργεί όταν πρόκειται για πολιτικά ευαίσθητα ζητήματα.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Παρότι στην περίπτωση της Ελλάδας τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. και οι υπουργοί οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης κατάφεραν να εμποδίσουν μια αριστερή κυβέρνηση από το να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις της στους πολίτες της χώρας, η ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση έδρασε ελάχιστα απέναντι στις ανελεύθερες πολιτικές του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Viktor</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Orban</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">. Νομίζω τα προοδευτικά κινήματα, οι Πράσινοι, η Νέα Αριστερά, το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">DiEM</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">25 θα πρέπει να καταδείξουν αυτή την ασυνέχεια στην ευρωπαϊκή ατζέντα. Οι κρίσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη δεν είναι ασύνδετες μεταξύ τους και δεν μπορούν να επιλυθούν με γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πρέπει να γίνουμε αποτελεσματικότεροι στην ορθή εκπροσώπηση των Ευρωπαίων πολιτών, διαφορετικά δεν μπορούμε να επαναφέρουμε την εμπιστοσύνη στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και να εκκινήσουμε ξανά την διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Marta</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Tycner</span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">: Συμφωνώ και πιστεύω, επίσης, ότι αν μια τέτοια διαδικασία επιτύχει και καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια δημοκρατική Ευρώπη, ένα κοινωνικό εγχείρημα και όχι μια γραφειοκρατική επιχειρηματική δομή, θα μπορούσε να είναι το καλύτερο αντίδοτο για τον δεξιό λαϊκισμό.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Μετάφραση: Φώτης Γαϊτάνης, Αντώνης Γαλανόπουλος</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: Arial;">Πηγή: <a href="http://www.greeneuropeanjournal.eu/running-out-of-time-why-democratising-europe-cannot-wait/">Green European Journal</a> </span><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></div><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--><span class="fullpost"></span></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-5415839086090197852016-12-25T13:00:00.000+02:002016-12-25T13:00:22.966+02:00Βιβλιοκριτική: Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα στο Μεταίχμιο Δύο Αιώνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Του Λάζαρου Καραβασίλη</b></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfhT4N-UVHkz3dxT_G2iUwP4ibML6SjX6L8HPCSRWBHqUBPo5ZeX4vkm2DN7CQs-JRZHyr0ltptQLDpaqqbV-Ub5EnTlOqDu9slj5dqNCQDikyXL96M1AvN7jYZfiNZLx-XuSQ_bdUhB4v/s1600/ekdoseis002-300x225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfhT4N-UVHkz3dxT_G2iUwP4ibML6SjX6L8HPCSRWBHqUBPo5ZeX4vkm2DN7CQs-JRZHyr0ltptQLDpaqqbV-Ub5EnTlOqDu9slj5dqNCQDikyXL96M1AvN7jYZfiNZLx-XuSQ_bdUhB4v/s1600/ekdoseis002-300x225.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><span style="line-height: 115%;">Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα στο Μεταίχμιο Δύο Αιώνων. Επιμέλεια: Μάνος Αυγερίδης- Έφη Γαζή- Κωστής Κορνέτης. Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα, 2016.</span></i></span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Τι είναι η Μεταπολίτευση; Πως ορίζεται σαν έννοια αλλά και σαν χρονικό διάστημα; Εξακολουθούμε να ζούμε στην περίοδο της Μεταπολίτευσης ή αυτή η εποχή έχει πλέον παρέλθει οριστικά; Αυτά μεταξύ άλλων είναι τα ερωτήματα που τίθενται στον συλλογικό τόμο «<i>Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα στο Μεταίχμιο Δύο Αιώνων</i>» σε επιμέλεια των Μάνο Αυγερίδη, Έφη Γαζή και Κωστή Κορνέτη και εξερευνά διαφορετικές πτυχές και προσεγγίσεις του φαινομένου της Μεταπολίτευσης. Στον συλλογικό τόμο συνεισφέρουν επιστήμονες από τον κλάδο της ιστορίας, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνικής ανθρωπολογίας και της κοινωνιολογίας, σε μια προσπάθεια να αναδείξουν κρυφές πτυχές της Μεταπολιτευτικής περιόδου και να διασαφηνίσουν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εποχή για την ελληνική ιστορία.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Ως σημείο αφετηρίας αυτής της συλλογικής προσπάθειας αποτελεί η εισαγωγή με συνεισφορές και από τους τρείς επιμελητές, με στόχο να γίνει προσιτή στον αναγνώστη η συζήτηση περί Μεταπολίτευσης. Για αυτό το λόγο, η εισαγωγή επιτυγχάνει να αναδείξει τη συγκριτική όψη της Μεταπολίτευσης απέναντι στις καθεστωτικές μεταβάσεις που έγιναν τη δεκαετία του 1970 στην Ισπανία και την Πορτογαλία, ενώ στη συνέχεια επικεντρώνεται σε μια προσπάθεια χρονικής και εννοιολογικής διασαφήνισης του όρου «Μεταπολίτευση» θέτοντας έτσι το πλαίσιο για τις υπόλοιπες μελέτες που παρουσιάζονται. Τέλος, παρατίθενται η δομή και το περιεχόμενο των κειμένων σε ξεχωριστές ενότητες ανάλογα με τα θέματα που εξερευνούν. Για αυτό το λόγο, ο τόμος χωρίζεται σε έξι ενότητες και ένα επίμετρο που συνοψίζει τα συμπεράσματα των ερευνητών και συμβάλει σημαντικά στη συζήτηση για τη Μεταπολίτευση.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Η πρώτη ενότητα με τίτλο <i>Κληρονομιές του Παρελθόντος</i> επικεντρώνεται στο να προσφέρει μια πρώτη ιστορική διάσταση στην μελέτη της Μεταπολιτευτικής περιόδου. Το κείμενο της Μάγδας Φυτιλής σχετικά με τις μνήμες της δεκαετίας του 1940 και τη θέση τους στο πολιτικό λόγο της δεκαετίας του 1980 επιτυγχάνει να παρουσιάσει την εργαλειοποίηση της μνήμης σχετικά με τη κρίσιμη δεκαετία του 1940 και πως αυτή χρησιμοποιήθηκε από τα κόμματα της Μεταπολιτευτικής περιόδου με κύριο πρωταγωνιστή το ΠΑΣΟΚ. Ο Βασίλης Δαλκαβούκης με τη σειρά του εξερευνά σημαντικές πτυχές της Μεταπολίτευσης, όπως τη θέση της μνήμης, της πολιτικής και της ιδεολογίας, με αντικείμενο έρευνας του, την εξέλιξη της ονοματοθεσίας των δρόμων από το 1974 ως το 2012 και τα κριτήρια τα οποία συνέβαλαν σε αυτήν την εξέλιξη.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Η επόμενη ενότητα τιτλοφορούμενη <i>Κράτος και Δημόσιες Πολιτικές</i> είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στον πολιτικό χαρακτήρα της Μεταπολίτευσης και για την ακρίβεια στη θεσμική της διάσταση. Ο Λουδοβίκος Κοτσονόπουλος αναλύει την δημοσιονομική διάσταση της πολιτικής νομιμοποίησης και παραθέτει τις αναδιανεμητικές πολιτικές ως προσπάθεια εκμαίευσης νομιμοποίησης αλλά και τις καταλυτικές επιπτώσεις που αυτές είχαν στο ίδιο το κράτος. Σε παρόμοια γραμμή ανάλυσης θα κινηθεί και ο Δημήτρης Χριστόπουλος, ο οποίος με βάση το Σύνταγμα θα επεκταθεί πάνω στο ζήτημα των θεσμών για την προστασία των δικαιωμάτων <span> </span>σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά και στη λεγόμενη «Εποχή των Μνημονίων».</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><span style="line-height: 115%;">Μορφές και Τρόποι του Πολιτικού </span></i><span style="line-height: 115%;">είναι ο τίτλος της τέταρτης ενότητας και είναι ουσιαστικά το κεντρικό και μεγαλύτερο σημείο του βιβλίου με πέντε συνεισφορές επικεντρωμένες σε μια εμβάθυνση της πολιτικής διάστασης της Μεταπολίτευσης. Το κεφάλαιο ανοίγει ο Νίκος Σερντεδάκις με τη πολύ ενδιαφέρουσα<span> </span>ανάλυση του πάνω στη πορεία της συλλογικής δράσης και της κοινωνικής διαμαρτυρίας τόσο κατά τη λεγόμενη περίοδο της μεταπολεμικής «καχεκτικής» δημοκρατίας όσο και κατά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Με αφορμή τη περίπτωση του ΠΑΣΟΚ στους νομούς Φλώρινας και Ηρακλείου κατά την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο (1974-1981), η Δώρα Κοτσακά- Καλαϊτζιδάκη μελετά σε συγκριτική οπτική τις διαιρετικές τομές, τη πολιτική οργάνωση και τις πελατειακές σχέσεις που δημιουργήθηκαν τη συγκεκριμένη περίοδο, προσφέροντας μια ανάλυση σε βάθος σχετικά με τη δημιουργία της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Ο Νικόλαος Παπαδογιάννης ερευνά την νεανική πολιτικοποίηση και την πολιτισμική της διάσταση στα πρώτα χρόνια μετα το 1974, με έμφαση στην αριστερά, τις μαζικές της οργανώσεις και τα φεστιβάλ νεολαίας που δημιουργήθηκαν τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς και την ανάπτυξη της νεανικής πολιτικοποίησης μέσα από φορείς πολιτισμού την ίδια περίοδο. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μελέτη της Κατερίνας Λαμπρινού<span> </span>σχετικά με τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου», όπου εξερευνά την συγκρότηση της ως έννοια, τη θέση της μέσα στο πολιτικό πεδίο ανταγωνισμού κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά και τις μετεξελίξεις της μέχρι την περίοδο της κρίσης. Κλείνοντας την ενότητα, ο Παναγιώτης Ζεστανάκης θα κινηθεί σε διαφορετικά νερά, παρουσιάζοντας την απολιτική αντίδραση στην Αθήνα της δεκαετίας του 1980 και την εμφάνιση νέων συλλογικοτήτων και μορφών πολιτικής δράσης με βάση την </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">underground</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">κουλτούρα. </span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Η τέταρτη ενότητα έχει ως στόχο να προβάλει τη σχέση της Ελλάδας τόσο με τις Η.Π.Α. αλλά και την ΕΟΚ, καθώς και να αναλύσει τις τάσεις που δημιουργήθηκαν στη χώρα απέναντι στην αποδοχή ή απόρριψη της εισόδου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η ενότητα με τίτλο <i>Εθνικισμός, Αντιαμερικανισμός, Εξευρωπαϊσμός</i> ξεκινάει με το κείμενο της Τζένης Λιαλιούτη και την ανάλυση της πάνω στον αντιαμερικανισμό και το εθνικό αφήγημα της Μεταπολίτευσης από το 1974 ως το 1985, όπου συζητάει τη διαχείριση της μνήμης και της εθνικής ταυτότητας στη δημόσια σφαίρα, όπως επίσης και την εργαλειακή χρήση του αντιαμερικανικού λόγου. Τη σκυτάλη παραλαμβάνει η Κωνσταντίνα Μπότσιου και παρουσιάζει την «Ευρώπη» ως πολιτική και ως ταυτότητα στο λόγο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κατά τη πρώτη Μεταπολιτευτική περίοδο και πως αυτή η έννοια χρησιμοποιήθηκε σε συμβολικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο άσκησης πολιτικής. Το θέμα του εξευρωπαϊσμού κατά τη περίοδο της Μεταπολίτευσης θα συνεχίσει και ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης στο κείμενο του, όπου εξετάζει σε βάθος τη σχέση της ελληνικής κοινωνίας με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση από το 1974 ως σήμερα, καθώς και την σχέση που δημιούργησαν οι έλληνες με την ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ως επιστέγασμα της ενότητας λειτουργεί το κείμενο της Έφης Γαζή που πραγματεύεται ένα καίριο ζήτημα για τη μεταπολιτευτική περίοδο, αυτό της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας και ταυτότητας. Συγκεκριμένα, η ανάλυση περιλαμβάνει τόσο την εξέλιξη της εθνικής ιδεολογίας από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και το Μακεδονικό Ζήτημα μέχρι και την έκφραση της από τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα της κρίσης, προσφέροντας μια σύντομη, αλλά ουσιαστική καταγραφή της εξέλιξης του εθνικού στοιχείου από το 1974 και μετά.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Η επόμενη ενότητα εισάγει τον αναγνώστη στην <i>Ποιητική της Κουλτούρας</i> και παρακολουθεί την εξέλιξη της Μεταπολίτευσης μέσα από το πρίσμα της τέχνης, της λογοτεχνίας, αλλά και της κουλτούρας. Η πρώτη προσθήκη ανήκει στη Μαρία Νικολοπούλου, η οποία αναλύει την ανάδυση του </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">underground</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">και τη πολιτικοποίηση της πρωτοπορίας στο λογοτεχνικό πεδίο και στα ρεύματα που διαμορφώθηκαν μετά τη δικτατορία. Η Έλενα Χαμαλίδη θα επικεντρωθεί στην μελέτη της για την «Ένωση τέχνης και ζωής» και τον μεταβατικό χαρακτήρα που είχε η Μεταπολίτευση για τη σύγχρονη τέχνη, καθώς και τις τάσεις που αναπτύχθηκαν την ίδια περίοδο, παρέχοντας μια ενδιαφέρουσα θεώρηση της καλλιτεχνικής οπτικής στην εξεταζόμενη περίοδο. Στη συνέχεια, ο Κώστας Καραβίδας θα παρουσιάσει τον λαϊκό πολιτισμό και τις αντιθετικές ερμηνείες του με αφορμή τις αναζητήσεις της λαϊκότητας και τις ιδεολογικές προεκτάσεις της σε δύο σημαντικά περιοδικά πολιτικού και πολιτισμικού χαρακτήρα, το <i>ΑΝΤΙ</i> και τον <i>ΠΟΛΙΤΗ</i> που αποτέλεσαν τις ιδεολογικές πλατφόρμες ανάπτυξης μεγάλου μέρους διανοούμενων της μεταπολιτευτικής περιόδου. Με τη τελευταία συνεισφορά για αυτή την ενότητα, ο Τρύφων Μπαμπίλης επιλέγει να προσεγγίσει ένα ιδιαίτερο θέμα ανθρωπολογικού και πολιτισμικού χαρακτήρα, αυτό της Μεταπολίτευσης και της σχέσης της με τον διεθνή καπιταλισμό μέσα από την μεγάλη εισαγωγή ουίσκι στη χώρα και τον καταλυτικό ρόλο που είχε στην ελληνική κουλτούρα.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Την προηγούμενη ενότητα διαδέχεται μια θεματική που επανέρχεται στο θέμα του τέλους της Μεταπολίτευσης και των διαφορετικών ερμηνειών που αναπτύχθηκαν. Η ενότητα με τίτλο <i>Κρίση και Τέλος της Μεταπολίτευσης</i> ξεκινάει με το κείμενο του κοινωνιολόγου Παναγή Παναγιωτόπουλου, στο οποίο χαρτογραφεί τη Μεταπολίτευση ως μια περίοδο <span> </span>ομαλής και ασφαλής δημοκρατίας απέναντι σε μια περίοδο ανασφάλειας που την τοποθετεί μετά το 2010, με αφορμή τις έντονες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αναδιατάξεις που έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια. Το διαδεχόμενο κείμενο είναι του Κωνσταντίνου Καλατζή και <span> </span>έχει ως στόχο να προβάλει τους μηχανισμούς αντίστασης μέσα στο πλαίσιο του κοινωνικού φαντασιακού κατά τη περίοδο της κρίσης και το επιτυγχάνει αναδεικνύοντας παράλληλα την εικόνα που σχηματίζεται για το έθνος, το ενδεχόμενο αποικιοποίησης της χώρας και τις αντιστάσεις που δημιουργούνται απέναντι σε αυτό. Ως τελευταία προσθήκη στην ενότητα λειτουργεί το κείμενο του Κωστή Κορνέτη που επαναφέρει τη συγκριτική όψη της Μεταπολίτευσης στο προσκήνιο και εξετάζει τις περιπτώσεις της Ελλάδας της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, στο επίπεδο των δημοκρατικών μεταβάσεων τους, στη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης και στη δημόσια ιστορία των χωρών αυτών.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Ο συλλογικός τόμος ολοκληρώνεται με ένα επίμετρο στο οποίο συγκεντρώνονται απόψεις σχετικά με την ίδια τη φύση της Μεταπολίτευσης και τις προεκτάσεις που έχει για το μέλλον μια συζήτηση για το τέλος αυτής της περιόδου. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς δίνει ένα πολύ σύντομο σχόλιο για τη μετάλλαξη της δημοκρατίας και για την εξάντληση της ιδέας της Μεταπολίτευσης, ενώ η Αθηνά Αθανασίου αμφισβητεί το υπάρχον νόημα της Μεταπολίτευσης και ασκεί μια αξιόλογη κριτική όχι μόνο στην ίδια τη περίοδο, αλλά και στο νόημα της. Σε ένα σύντομο σχόλιο σχετικά με το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου θα αρκεστεί και ο Ηλίας Νικολακόπουλος, ενώ ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος θα κάνει μια ανασκόπηση/αναπόληση της Μεταπολίτευσης από την συνταγματική και θεσμική σκοπιά. Τέλος, ο Γεράσιμος Μοσχονάς θα επικεντρωθεί σε μια μικρή παράθεση της επικαιρότητας και της ήττας των αξιών της Μεταπολίτευσης και το νόημα αυτών στην Ελλάδα της κρίσης.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="line-height: 115%;">Αν θα μπορούσαμε να πούμε δύο λόγια για τον συλλογικό τόμο είναι πως προσφέρει μια πολύ σημαντική περιοδολόγηση της Μεταπολίτευσης και του πολύπλευρου χαρακτήρα αυτής της περιόδου. Οι διαφορετικές αναλύσεις που παρουσιάζονται αποτελούν πολύτιμο εργαλείο για μελετητές όχι μόνο της συγκεκριμένης περιόδου, αλλά και για όσους θέλουν να διεισδύσουν σε βάθος στις γενεσιουργούς αιτίες της παρούσας κρίσης και ειδικότερα στις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις της. Τα ευρήματα αυτού του τόμου καταφέρνουν να κινήσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη από τους πιο απαιτητικούς μέχρι και αυτούς που έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με την εξέταση της μεταπολιτευτικής περιόδου.</span></span></span></div><br />
<span class="fullpost"></span></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-74732459770248520792016-12-23T19:17:00.003+02:002016-12-23T19:18:18.730+02:00Εξευρωπαϊσμός από τα κάτω: Η δημοκρατία ως μοχλός της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYOq-8tQGnM2qTxx9MHdGHmZ3zLcYPoMRlPShatWj3-ZUoi-ihyykxdRmd2rZbagUG_XB6avwIxy1gCG77mPCX6yT-Kf7_IOZiOfOBmdjiwPFnNROp-j38X1VoWAzgRu01t4gQH5cee-Do/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYOq-8tQGnM2qTxx9MHdGHmZ3zLcYPoMRlPShatWj3-ZUoi-ihyykxdRmd2rZbagUG_XB6avwIxy1gCG77mPCX6yT-Kf7_IOZiOfOBmdjiwPFnNROp-j38X1VoWAzgRu01t4gQH5cee-Do/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μπορεί η δημοκρατία να είναι το εγχείρημα που θα οδηγήσει στην περαιτέρω Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Η κοινωνική επιστήμονας Donatella Della Porta προσφέρει μια διάγνωση της τρέχουσας κατάστασης της Ευρωπαϊκής δημοκρατίας, και μας λέει αν τα σημερινά κινήματα υπέρ της δημοκρατίας έχουν το δυναμικό να γίνουν οι κινητήριες δυνάμεις μιας πιο ενωμένης Ευρώπης.</span></b><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αυτό το άρθρο είναι μια επεξεργασμένη συλλογή των απαντήσεων της Καθηγήτριας Donatella Della Porta σε ερωτήσεις του </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Green</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">European</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Journal</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">.</span></i><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Η Ευρωπαϊκή δημοκρατία - από κοινού με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση - βρίσκεται σε βαθιά κρίση νομιμοποίησης, καθώς οι πολιτικές λιτότητας άλλα και άλλες εξελίξεις έχουν θέσει ακραίες πιέσεις σε αυτό. Οι αποφάσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν μετακινηθεί προς τους λιγότερο διαφανείς θεσμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), και το Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων (ECOFIN). Μεταξύ των πολιτών της Ευρώπης υπάρχει δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι στην Ευρώπη σήμερα η έμφαση δίνεται στις ρυθμιστικές ιδέες παρά στις δημοκρατικές ιδέες, και ο κύριος στόχος της Ε.Ε. φαίνεται να είναι η επέκταση των ελευθεριών της αγοράς, παρά η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας του λαού της. Κοιτάζοντας στα στατιστικά στοιχεία της ίδια της Ε.Ε., όπως είναι το Ευρωβαρόμετρο, θα μπορούσε κανείς να δει εγκαίρως τα προφανή προειδοποιητικά σημάδια, αλλά τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. απλά τα αγνόησαν.<br />
<br />
Πριν από μια δεκαετία, τα δύο τρίτα των Ευρωπαίων πολιτών δήλωναν ότι εμπιστεύονταν την Ευρώπη. Τώρα, περίπου τα δύο τρίτα λένε ότι δεν την εμπιστεύονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν την Ευρώπη με αρνητικά συναισθήματα, και η δυσπιστία για τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς έχει αυξηθεί στο μέγιστο βαθμό στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια, ιδιαίτερα στη Νότια Ευρώπη. Το ποσοστό των πολιτών στα νότια κράτη μέλη που έχουν θετικά συναισθήματα για την Ε.Ε. είναι κάτω από δέκα τοις εκατό σήμερα.<br />
<br />
Η Αριστερά δεν μπορεί απλώς να απορρίπτει αυτή την εξέλιξη ως σημάδι της δεξιάς λαϊκιστικής απόρριψης της Ευρώπης. Πολλοί από εκείνους που (ακόμα και πριν από μερικά χρόνια) αγωνίζονταν για μια άλλη Ευρώπη είναι πλέον δυσαρεστημένοι με ό, τι έχει καταλήξει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, σήμερα, οι άνθρωποι είναι όλο και πιο σκεπτικοί σχετικά με τη δυνατότητα οικοδόμησης δημοκρατικών θεσμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν υπήρξαν ποτέ τέλειοι</i></b><br />
<br />
Η δημοκρατία σε επίπεδο Ε.Ε. ήταν πάντα προβληματική. Ακόμη και πολιτικοί επιστήμονες που είναι φιλικοί προς την Ε.Ε. και τις διαδικασίες της πάντοτε έλεγαν ότι υπάρχουν προκλήσεις, που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν μέσω της ανάπτυξης εκλογικά υπόλογων θεσμικών οργάνων. Υπήρξαν ορισμένα σημαντικά ελλείμματα στην κατασκευή των δημοκρατικών θεσμών, ιδιαίτερα των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών εκλογών.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ευρωπαϊκές εκλογές έτειναν να είναι εκλογές δεύτερης κατηγορίας: οι άνθρωποι είχαν μικρό ενδιαφέρον για την ευρωπαϊκή πολιτική και έτειναν να ψηφίζουν για τα εθνικά θέματα. Και συχνά οι εθνικές προτεραιότητες ήταν αυτές που καθόριζαν τα θέματα στους ίδιους τους θεσμούς - ακόμη και οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχαν την τάση να ψηφίζουν με κριτήριο την εθνική αφοσίωση και όχι την συμμετοχή τους σε μια πολιτική ευρω-ομάδα. Επιπλέον, η δημοκρατική διαλεκτική μεταξύ των διαφορετικών θέσεων δεν έχει αναπτυχθεί ποτέ πραγματικά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς η δυναμική βασιζόταν σε ευρείες συμμαχίες. Έτσι, υπήρχε περιορισμένη δυνατότητα δημιουργίας μιας διαβουλευτικής αρένας. Αυτό είναι κάτι που έχει απογοητεύσει πολλούς πολίτες, οι οποίοι θεωρούν πολύ περιορισμένη την ικανότητά τους να ακουστούν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, υπήρξε αυξημένη δυσαρέσκεια, καθώς οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν έχουν δείξει σημάδια αλληλεγγύης προς εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη - ούτε καν οι Σοσιαλδημοκράτες.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αλλά αυτό που προκάλεσε τη μέγιστη δυσαρέσκεια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στους ανθρώπους, από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, είναι πιθανότατα το γεγονός ότι η Ε.Ε. (ιδίως, μέσω των οργάνων της Τρόικας) υπαγορεύει στα κράτη μέλη εντολές, που δεν υποστηρίζονται από το λαό και τα ίδια τα εθνικά κοινοβούλια τους. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ένας θεσμός που υποτίθεται ότι θα αποκτούσε περισσότερη δύναμη με τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έχει, στην πραγματικότητα, στερηθεί την εξουσία λήψης αποφάσεων. Καθώς βασικές αποφάσεις έχουν μετατοπιστεί προς τα λιγότερο ορατά και λιγότερο υπόλογα θεσμικά όργανα και διάφορες νέες ρυθμίσεις δημιουργούνται - που επιβάλλουν πολύ συγκεκριμένες πολιτικές περικοπών στις δημόσιες υπηρεσίες, ιδιωτικοποιήσεις και απελευθέρωση - πολλοί πολίτες αντιλαμβάνονται αυτή την εξέλιξη ως εκπλήρωση των συμφερόντων <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των λίγων, και αύξηση των δεινών των πολλών. Πάρτε, για παράδειγμα, το θέμα της Ελλάδα και τη πιθανή χρεοκοπία, όπου οι αποφάσεις πάρθηκαν από τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, μετά την (προφανώς ανεπιτυχή) ιδέα ότι ο κύριος και μοναδικός στόχος πρέπει να είναι η υπεράσπιση της ελεύθερης αγοράς σε βάρος της κοινωνικής προστασίας. Αυτή είναι μια κενή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>νοήματος και αντιλαϊκή μορφή πολιτικής.<br style="mso-special-character: line-break;" /> <br style="mso-special-character: line-break;" /> </span></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πίσω από τις κουρτίνες</span></i></b><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Αυτό μας φέρνει στο παράδοξο της Ε.Ε.. Ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν κάνει αρκετά, υπάρχει επίσης η εντύπωση ότι όλο και περισσότερες αποφάσεις λαμβάνονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ότι αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι το οικονομικό συμφέρον των ισχυρότερων κρατών μελών, ενώ οποιαδήποτε ιδέα οικοδόμησης της αλληλεγγύης χάνεται στον Ευρωπαϊκό διάλογο. Ενώ, επίσημα, τα εκλεγμένα όργανα έχουν μεγαλύτερη δύναμη, στην πραγματικότητα, το </span><a href="http://www.consilium.europa.eu/el/european-council/pdf/treaty-on-stability-coordination-and-governance-tscg/"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δημοσιονομικό Σύμφωνο</span></a><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> και παρόμοιες συμφωνίες που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης επιβάλουν την διάλυση του ίδιου του μοντέλου της κοινωνικής Ευρώπης που είχε χρησιμοποιηθεί για τη νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Οι αποφάσεις στη συνέχεια λαμβάνονται μακριά από αιρετά όργανα και μετατίθενται στην εκτελεστική εξουσία, στις αγορές, και σε λιγότερο ορατούς διεθνείς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στο να κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα εκλογικό ενδιαφέρον, διότι, σε αντίθεση με ό, τι θέλουν οι ψηφοφόροι, η τρόικα άρχισε να υπαγορεύει πόσο μπορούν να δαπανήσουν οι εθνικές κυβερνήσεις για την κοινωνική προστασία στο σπίτι.<br />
<br />
Οι υπέρμαχοι της ανελεύθερης δημοκρατίας - Viktor Orbán, Jarosław Kaczyski, ή Marine Le Pen (η οποία δεν είναι ακόμη στην κυβέρνηση, αλλά θα μπορούσε σύντομα να είναι) - όλοι επωφελούνται από αυτή την εμφανή εξασθένιση των θεσμών της εκλογικής λογοδοσίας. Ουσιαστικά, η ανοιχτή τους επίθεση κατά της δημοκρατίας αποτελεί απάντηση σε μια προηγούμενη επίθεση στην ευρωπαϊκή δημοκρατία</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">·</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> μια επίθεση που έγινε από τους ίδιους τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα κοινωνικά δικαιώματα νομιμοποιούν τη Δημοκρατία</i></b><br />
<br />
Η δημοκρατία έχει, στο παρελθόν, δημιουργηθεί από πολλούς διαφορετικούς θεσμούς: για παράδειγμα, το θεσμό της εκλογικής λογοδοσίας, αλλά και τους συμμετοχικούς θεσμούς, όπως τα πολιτικά κόμματα ή τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Και οι θεσμοί αυτοί συμπληρώθηκαν από τη λεγόμενη δημόσια σφαίρα (όπως θεωρητικοποιήθηκε από τον φιλόσοφο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Jurgen</span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Habermas</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">), η οποία κατέστησε δυνατό το να συζητούνται τα πολιτικά θέματα, όχι μόνο εντός των παραπάνω οργάνων, αλλά και μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και από τα κοινωνικά κινήματα διαφορετικού μεγέθους και μορφής. Με δεδομένη τη σταθερή παρακμή των παραδοσιακών κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που δραστηριοποιούνται στη δημόσια σφαίρα έχουν γίνει πολύ σημαντικοί δημοκρατικοί θεσμοί στην εποχή μας.<br />
<br />
Μέσα από τις δημόσιες σφαίρες, οι πολίτες έχουν συμμετάσχει ελέγχοντας όσους βρίσκονται στην εξουσία, και τα κοινωνικά κινήματα υπήρξαν πολύ σημαντικά για την ανάπτυξη νέων εννοιών της δημοκρατίας. Ήταν, για παράδειγμα, αυτά που εισήγαγαν την ιδέα των κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην ευημερία των (προκειμένου να συμπληρώσουν τα ατομικά δικαιώματα, όπως αυτά της ιδιοκτησίας, ή τα πολιτικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα ψήφου). Τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν νομιμοποιήσει τη δημοκρατία μεταξύ των ανθρώπων, καθώς έχουν καταφέρει να παρέχουν στους πολίτες προστασία.<br />
<br />
Και τα κινήματα έχουν επίσης δημιουργήσει αρένες πρόσθετης δημοκρατικής ζωής. Τα εργατικά κινήματα έχουν, για παράδειγμα, συχνά ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις, όχι μόνο για δημοκρατία στα κοινοβούλια, αλλά και για δημοκρατία στα συμβούλια των εργατών. Το ίδιο έχει γίνει από φοιτητικά κινήματα για τη βελτίωση της συμμετοχής στα πανεπιστήμια, ενώ οι χρήστες των δημόσιων υπηρεσιών απαιτούν μεγαλύτερη συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να είσαι μέρος της πολιτικής</span></i></b><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Από την άποψη της συμμετοχής, πολλά κοινωνικά κινήματα έχουν όντως επιτύχει στην ενδυνάμωση των ανθρώπων δίνοντάς τους την αίσθηση ότι είναι μέρος της πολιτικής. Επιπλέον, έχουν αναπτύξει την ιδέα ότι δεν είναι μόνο θέμα συμπερίληψης πολλών ανθρώπων σε συμμετοχικούς μηχανισμούς, αλλά είναι επίσης σημαντική η δημιουργία χώρων στους οποίους μπορούν να υλοποιηθούν οι λεγόμενες διαβουλευτικές διαστάσεις της δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει χώρους, χωρίς σχέσεις εξουσίας, όπου η υψηλής ποιότητας επικοινωνία δημιουργεί νέες συλλογικές ταυτότητες και αίσθημα αλληλεγγύης.<br />
<br />
Αυτή η ανάπτυξη εναλλακτικών αντιλήψεων της δημοκρατίας έρχεται σε αντίθεση με την υπεραπλούστευση της έννοιας της δημοκρατίας σε θεσμικό επίπεδο, όπου η δημοκρατία έχει να κάνει με την αντιπροσώπευση και την πλειοψηφική λήψη αποφάσεων. Αυτά τα κινήματα έδωσαν αντίθετα σημασία σε ένα δημοκρατικό τρόπο παραγωγής ιδεών και όχι μόνο αποφάσεων. Αυτό πέρασε μέσα από την εισαγωγή της συναινετικής λήψης αποφάσεων: την ιδέα ότι μπορεί να δημιουργηθούν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χώροι προκειμένου οι κανονικοί, μη πολιτικοποιημένοι άνθρωποι να συμμετάσχουν στην πολιτική. Αυτή η ιδέα είναι θεμελιωδώς διαφορετική από το ελιτίστικο και μινιμαλιστικό όραμα της δημοκρατίας που είναι επίσης εμφανές στους σημερινούς αντιπροσωπευτικούς θεσμούς.<br />
<br />
Οι ελίτ λένε, «χρειαζόμαστε ειδικούς, χρειαζόμαστε επαγγελματίες»</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">·</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ενώ τα κινήματα λένε, «χρειαζόμαστε τους πολίτες, επειδή είναι επίσης ειδικοί και μπορούν να συνεισφέρουν τη δική τους γνώση για να διακρίνουμε προβλήματα και λύσεις».<br />
<br />
Η ενδυνάμωση των ανθρώπων ήταν η μεγαλύτερη επίδραση των κοινωνικών κινημάτων, όπως το παγκόσμιο κίνημα δικαιοσύνης ή οι διαδηλώσεις κατά της λιτότητας, στην Ευρώπη και πέραν αυτής. Και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που τα κινήματα μπορούν να προσφέρουν ακόμα στην Ευρώπη. Στην Ισπανία και την Ελλάδα, μπορείς να δεις ότι οι άνθρωποι άρχισαν να εμπιστεύονται και πάλι την πολιτική. Την βλέπουν τώρα ως κάτι που τους ανήκει, και μέσω της οποίας έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στις αποφάσεις που έχουν επιπτώσεις στις ζωές τους.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δημιουργώντας ευρύτερη αλληλεγγύη</span></i></b><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
Οι Αγανακτισμένοι της Ισπανίας και άλλα κινήματα έχουν καταφέρει να παραγάγουν πολλούς νέους εναλλακτικούς θεσμούς, όπως οι συνελεύσεις των πολιτών, οι αυτοδιαχειριζόμενοι συνεταιρισμοί και άλλες μορφές πρωτοβουλιών αλληλεγγύης. Αυτοί οι οργανισμοί και τα κινήματα αποσκοπούν στην οικοδόμηση νέων μορφών κοινωνιών, ενώσεων, κοινωνικών κινημάτων, εναλλακτικών συνδικάτων, κλπ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέσα από το έργο τους, έγινε φανερό ότι αν θέλουμε η δημοκρατία να είναι μια δύναμη συμπεριληπτικής ενσωμάτωσης δεν πρέπει να αφορά μόνο για την αντιπροσώπευση, αλλά και τη συμμετοχή. Επιπρόσθετα, δεν πρέπει απλώς να αφορά τη πλειοψηφική ψήφο, αλλά τη δημιουργία χώρων μέσω των οποίων απλοί πολίτες μπορούν να συμμετέχουν στην πολιτική. Επειδή αυτά είναι τα είδη των εμπειριών που μπορούν να έχουν μια ενδυναμωτική επίδραση, και μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Αυτό ήταν πολύ ορατό με το παράδειγμα των κινημάτων ενάντια στη λιτότητα σε όλη την Ευρώπη, όπου συμμετείχαν πολίτες από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, γενιές, φύλα και θρησκείες. Αυτό το είδος της δημοκρατικής διαδικασίας φέρνει κάποια ελπίδα για την Ευρώπη.<br />
<br />
Αυτό δίνει συνέχεια, σε κάποιο βαθμό, στην ιδέα μιας Ευρωπαϊκής δημοκρατίας οικοδομημένης από τα κάτω που είχε αναπτυχθεί στο πλαίσιο των λεγόμενων Ευρωπαϊκών Κοινωνικών Φόρουμ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στις αρχές της δεκαετίας του 2000, που συγκέντρωναν τα κοινωνικά κινήματα, τα συνδικάτα, τις ΜΚΟ και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη. Έχουν αναπτύξει πολύ εξελιγμένες ιδέες για πιθανές δημοκρατικές εναλλακτικές σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, και μέσω αυτών, η Ευρώπη νομιμοποιήθηκε ως το κατάλληλο επίπεδο για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα. Οι προτάσεις για «μια άλλη Ευρώπη», μια δημοκρατική Ευρώπη της αλληλεγγύης, συνεπάγεται τη δημιουργία χώρων συναντήσεων μεταξύ των πολιτών για να επεξεργαστούν ιδέες σχετικά με κοινωνικές και περιβαλλοντικές πολιτικές, αλλά και την εξωτερική πολιτική για μια Ευρώπη της ειρήνης.<br />
<br />
Η δημοκρατία σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί πράγματι να αναπτυχθεί μόνο αν τα δικαιώματα του πολίτη, όπως τα αστικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αναγνωρίζονται αντί να θεωρούνται υποταγμένα στη λεγόμενη λογική της αγοράς. Απαιτείται ο πολιτικός χαρακτήρας των αποφάσεων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην κρύβεται πίσω από μια παρωχημένη εικόνα μιας «καλοκάγαθης» Ευρώπης</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">·</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> αυτός ο χαρακτήρας θα πρέπει αντίθετα να αναγνωριστεί ρητά, και να αυξηθεί η δυνατότητα των πολιτών να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.<br />
<br />
Προς το παρόν, όμως, οι εξελίξεις στην Ε.Ε. έχουν απογοητεύσει εκείνους που ήλπιζαν σε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού. Τα κινήματα ενάντια στην λιτότητα που έχουν αναπτυχθεί σε πολλές χώρες ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, που καθοδηγούνται από ευρωπαϊκούς θεσμούς, εξακολουθούν να έχουν δυσκολίες στο συντονισμό και στη δημιουργία ευρύτερων μορφών αλληλεγγύης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ορισμένες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, όπως οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Αγώνα, ή η εκστρατεία Blockupy - που στόχευε στην ΕΚΤ – εξακολουθούν να παραμένουν πολύ πιο περιορισμένες στο πεδίο εφαρμογής και απεύθυνσης σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά Κοινωνικά Φόρουμ. Η ίδια η ιδέα ότι η Ευρώπη είναι το κατάλληλο επίπεδο για να οικοδομηθεί η αλληλεγγύη αμφισβητείται, ιδιαίτερα ανάμεσα στη νέα γενιά, η οποία τείνουν να θεωρεί ότι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ιδέα της Ευρώπης αλληλεπικαλύπτεται πάρα πολύ με την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />
<br />
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ζητήματα που θα μπορούσαν να εκκινήσουν ξανά μια διαδικασία εξευρωπαϊσμού από τα κάτω. Σήμερα βλέπω, στην πραγματικότητα, μερικές δυνατότητες για μια τέτοια διαδικασία. Μία πιθανότητα σχετίζεται με τα κινήματα που δείχνουν αλληλεγγύη σε σχέση με την προσφυγική κρίση, η οποία είναι πολύ καθαρά ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, όπου είναι πολύ σαφές ότι η αλληλεγγύη δεν μπορεί να εκφραστεί μόνο σε εθνικό επίπεδο, και μια λύση πρέπει να προέλθει μέσα από μια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δημοκρατική διαδικασία σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο. Και υπάρχει επίσης η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ), απέναντι στην οποία η αντίθεση είναι πολύ ισχυρή σε όλη την Ευρώπη, με τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών να την κατακρίνουν για τις πιθανές επιπτώσεις της στα κοινωνικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα, και την ίδια τη προστασία των ανθρώπων πάνω από την αγορά. Το ερώτημα είναι μόνο αν οι νεότερες γενιές μπορούν να πειστούν ότι η ιδέα της Ευρώπης μπορεί επίσης να είναι μια συμπεριληπτική σύλληψη, και όχι μόνο αυτή η αποκλειστική <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που γίνεται αντιληπτή σήμερα.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος<br />
Πηγή: <a href="http://www.greeneuropeanjournal.eu/europeanisation-from-below-democracy-as-a-driver-of-integration/">Green European Journal</a></span></div></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-75824015991264360452016-12-14T11:27:00.002+02:002016-12-14T11:27:45.480+02:00Κάλεσμα για διαδηλώσεις από την Τζούντιθ Μπάτλερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjbO-StRboTSY1JYGDKK0RArr8PUwxkGtfXwrtYAQEorxFshUarsHaLc6wil_kmR49XAsr8-GEDbxjGGF1iVq0QjuEGZhtfX3TLjWnt0YKjiPor5chfKM0dUa_sIAs2huEaIpYhHbQ3p3v/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjbO-StRboTSY1JYGDKK0RArr8PUwxkGtfXwrtYAQEorxFshUarsHaLc6wil_kmR49XAsr8-GEDbxjGGF1iVq0QjuEGZhtfX3TLjWnt0YKjiPor5chfKM0dUa_sIAs2huEaIpYhHbQ3p3v/s400/images.jpg" width="400" /></a></div><b><span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Tου Gildas Le Dem</span></span></span></b><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η πρόσφατη πολιτική επικαιρότητα σημαδεύτηκε από την ανάδυση μεγάλων λαϊκών συγκεντρώσεων. Η Τζούντιθ Μπάτλερ, συνεχίζοντας την κριτική θεωρία, διερωτάται για την σημασία των διαδηλώσεων και την λαϊκή κυριαρχία. Τι συνέβη με την οικονομική κρίση του 2008 και την «άνοιξη των λαών» το 2011; Ποιός νέος πολιτικός κύκλος άνοιξε με τις λαϊκές διαδηλώσεις και τις καταλήψεις των πλατειών στην Μέση Ανατολή, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη; Και, πιο κοντά σε μας, με το κίνημα Nuit debout; Με αυτά τα ζητήματα καταπιάνεται η αμερικανίδα φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ στο τελευταίο της έργο με τίτλο Συγκέντρωση (Rassemblement. ΣτΜ: Ο πρωτότυπος τίτλος είναι «Νotes toward a performative theory of assembly»).</span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<i><span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στην κριτική παράδοση της Σχολής της Φρανκφούρτης</span></span></span></i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι αλήθεια πως αυτά τα ερωτήματα μπορεί να προκαλέσουν έκπληξη. Πράγματι, γνωρίζουμε περισσότερο την Τζούντιθ Μπάτλερ, τουλάχιστον στη Γαλλία, για την κριτική της δουλειά πάνω στο φύλο και την σεξουαλικότητα. Ξεχνάται, ωστόσο, πως η Τζούντιθ Μπάτλερ εγγράφεται αρχικά σε έναν θεωρητικό χώρο που οφείλει τόσο στην κριτική εβραϊκή σκέψη (Χάνα Άρεντ, Λεβινάς) όσο και στην μαρξιστική και κριτική παράδοση της Σχολής της Φρανκφούρτης. Το -εξαιρετικό- τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου είναι εξάλλου ο λόγος που εκφώνησε κατά την παραλαβή του βραβείου Αντόρνο, το 2012. Τέλος, το προηγούμενο βιβλίο της Τζούντιθ Μπάτλερ μελετούσε το ισραηλινο-παλαιστινιακό ζήτημα, τοποθετώντας στο κέντρο της σκέψης της και της κριτικής της για τον σιωνισμό, την έννοια της συνύπαρξης, ως συνθήκη κάθε πολιτικής. Η Τζούντιθ Μπάτλερ, διερωτώμενη για την θέση των μεταναστών, των προσφύγων, των απάτριδων, ακολουθεί στην πραγματικότητα, την φράση της Χάνα Άρεντ «κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει ποιος μπορεί να ζήσει σε αυτήν τη γη».</span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θα ειπωθεί ίσως ότι η εκλογή του Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ακροδεξιός λαϊκισμός του, οι ξενοφοβικοί του στόχοι έρχονται ακριβώς να διακόψουν αυτόν τον κύκλο λαϊκών κινητοποιήσεων και τα ζητήματα που εγείρουν. Όλα αυτά τα ζητήματα μένουν ανοιχτά εφόσον η Χίλαρι Κλίντον, ό,τι κι αν σκεφτόμαστε γι’ αυτήν, κέρδισε το μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής ψήφου. Κι απ’ την άλλη, οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν ένα κύμα διαδηλώσεων « αντίστασης » χωρίς προηγούμενο, πρωτοφανές φαινόμενο σε αυτήν την χώρα, αν εξαιρέσουμε τις πορείες της δεκαετίας του ‘60 για τα ατομικά δικαιώματα (είναι ήδη προγραμματισμένη μια πορεία γυναικών στην Ουάσινγκτον για το Σάββατο 21 Γενάρη, την επομένη της ορκομωσίας του Ντόναλντ Τραμπ).</span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Συγκέντρωση και λαϊκή βούληση</span></span></span></i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όλα αυτά μας υποχρεώνουν να ξαναδούμε Τι εννοούμε όταν μιλάμε για «λαό», τι σκεφτόμαστε όταν μιλάμε για λαϊκή κυριαρχία, λαϊκή ψήφο, λαϊκές κινητοποιήσεις. Αν είναι αλήθεια πως υπάρχει ένταση μεταξύ της πολιτικής μορφής της δημοκρατίας και της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας όπως το μαρτυρούν αυτές οι διαδηλώσεις, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε για τον τρόπο με τον οποίο η έκφραση της λαϊκής βούλησης μπορεί, και μάλιστα οφείλει, να αμφισβητήσει την υπάρχουσα, επίσημη μορφή της δημοκρατίας – όχι, βεβαίως, στο όνομα μιας μειωμένης μορφής της δημοκρατίας, αλλά, αντιθέτως, για την ριζοσπαστικοποίηση και την διεύρυνσή της. </span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το τελευταίο βιβλίο της Τζούντιθ Μπάτλερ είναι λοιπόν απολύτως πολιτικό. Ο λόγος της εγγράφεται εξαρχής στην προοπτική του Ερνέστο Λακλάου και της Σάνταλ Μουφ. Βασικά, παίρνει υπόψη αυτό που ονόμασε η Σάνταλ Μουφ «λαϊκιστική στιγμή». Και μαζί την ιδέα ενός αριστερού ή προοδευτικού λαϊκισμού, που βλέπει στις λαϊκές διαδηλώσεις μια δυνατότητα ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας, εγγράφοντάς την εκ νέου στην κατεύθυνση του αιτήματος για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Εξάλλου, με αυτήν την διάσταση της έκφρασης της λαϊκής βούλησης καταπιάνεται το βιβλίο της Τζούντιθ Μπάτλερ. Τι συμβαίνει όταν τα σώματα ενώνονται, συγκεντρώνονται; Τι εκφράζουν, τι δηλώνουν;</span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πολιτική, μια υπόθεση του σώματος</span></span></span></i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Φυσικά, μπορούμε να ανατρέξουμε στη λίστα των διεκδικήσεων που παρουσιάζονται από ένα σύνολο διαδηλωτών. Αλλά, η ουσία δεν βρίσκεται εκεί. Μια διαδήλωση, μια συγκέντρωση μπορεί να είναι σιωπηρή ή ακόμα και να παρουσιάζει αντιφατικές διεκδικήσεις. Πρέπει, λοιπόν, αρχικά, να σημειώσουμε το γεγονός πως μια κινητοποίηση, και μόνο από το γεγονός ότι τα σώματα συγκεντρώνονται, πραγματοποιεί μια μορφή συνύπαρξης και πρωτοφανούς πολιτικού αιτήματος. Για να το πούμε διαφορετικά, μια μορφή πολιτικού αιτήματος, που -όπως τονίζει η Τζούντιθ Μπάτλερ- δεν προϋπήρχε στον ουρανό των ιδεών, γεννάται, όταν τα σώματα ενώνονται, από το γεγονός και μόνο της συγκέντρωσής τους. Αυτή ακριβώς η επιτελεστική διάσταση, το γεγονός ότι η υλικότητα των συγκεντρωμένων σωμάτων κάνει να συμβεί ένα πολιτικό αίτημα στον δημόσιο χώρο, είναι αυτό ακριβώς που συνθέτει την ύπαρξη του. </span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μια συγκέντρωση, γράφει η Μπάτλερ, «μιλάει πριν ακόμα προφέρει μια λέξη» και «η συγκέντρωση, είναι ήδη ενεργοποίηση της λαϊκής βούλησης». Δεν μπορούμε, λοιπόν, να περιορίσουμε την σημασία μιας συγκέντρωσης, μιας διαδήλωσης, μόνο στις διεκδικήσεις της, ρητές ή σχηματισμένες σε γλωσσικές πράξεις. Μια συγκέντρωση σωμάτων στον δημόσιο χώρο έχει αξία, έχει επιτελεστική δύναμη. Και αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη δύναμη του βιβλίου της Μπάτλερ· παρουσιάζει την επιτελεστική διάσταση των σωμάτων, όταν θυμίζει τις συγκεντρώσεις σιωπηλών σωμάτων που απλώς ξαπλώνουν ή στέκονται στο δημόσιο χώρο ή ακόμα καταλαμβάνουν μια πλατεία, όπως ήταν η περίπτωση στην Αίγυπτο, στην Τουρκία ή ακόμα στις Η.Π.Α, μπροστά στην Wall Street.</span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αμφισβήτηση των συνόρων του δημόσιου χώρου</span></span></span></i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν είναι, λοιπόν, αλήθεια ότι η πολιτική περιορίζεται σε γλωσσικές πράξεις μέσα στον δημόσιο χώρο. Μάλλον η Άρεντ, που αρνούνταν επίσης να διαχωρίσει την σκέψη από την πράξη, είχε δίκιο να επιμένει ότι η πολιτική είναι γλωσσική υπόθεση, της οποίας η επιτελεστική ισχύ κάνει τις - πρωτοφανείς κάποιες φορές- διεκδικήσεις να υπάρχουν μέσα στο δημόσιο χώρο. Όπως σημειώνει όμως η Μπάτλερ, η Άρεντ παραλείπει συχνά να αναρωτηθεί για τα όρια του δημόσιου χώρου και τους αποκλεισμούς που είναι σύμφυτοι μ’ αυτόν. Γιατί, μια διαδήλωση είναι πρώτα-πρώτα ένας τρόπος κατάληψης του δημόσιου χώρου· ακόμα περισσότερο, μετασχηματισμού του δημόσιου χώρου, των πολιτικών και μιντιακών του ορίων. Ότι σώματα, συνήθως αποκλεισμένα από τον δημόσιο χώρο, συγκεντρώνονται, η εμφάνισή τους και μόνο, τείνει να αμφισβητήσει το ποιός δικαιούται να εμφανίζεται και να εκφράζεται δημοσίως. </span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η Τζούντιθ Μπάτλερ σκέφτεται εδώ, βεβαίως, την εμφάνιση στο δημόσιο χώρο, του σώματος των γυναικών, των Μαύρων στις ΗΠΑ ή ακόμα των ομοφυλοφίλων, που αποσταθεροποίησαν τα σύνορα ιδιωτικού και δημόσιου. Αλλά, επίσης, τις διαδηλώσεις των πληθυσμών σε επισφάλεια, που βρίσκονται στο περιθώριο του επίσημου δημόσιου χώρου, και που όσο οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, καταστρέφοντας την ικανότητά τους για κινητοποίηση, εργάζονται για να ιδιωτικοποιήσουν και να εξατομικεύσουν τα δεινά τους, τόσο περισσότερο θα περιθωριοποιούνται. Υπό αυτήν την έννοια, κάθε λαϊκή εκδήλωση είναι ένας τρόπος να πολιτικοποιηθούν, να εκτεθούν πολιτικά αυτά τα δεινά στον δημόσιο χώρο, να πραγματοποιηθεί η ικανότητα για συλλογική δράση και να αμφισβητηθούν τα σύνορα δημόσιου και ιδιωτικού. </span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δήλωση της ικανότητας για συλλογική δράση</span></span></span></i><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το δικαίωμα στην διαδήλωση, στην κατάληψη δημόσιου χώρου δεν είναι ένα δικαίωμα σαν τα άλλα, αφού πρόκειται για δικαίωμα που υπάρχει μόνο όταν το ασκούμε, και το ασκούμε συλλογικά. Θα είχαμε άδικο, υπό αυτήν την έννοια, να πιστέψουμε ότι το βιβλίο της Μπάτλερ εγγράφεται σε μια νατουραλιστική προοπτική. Αν σώματα που συγκεντρώνονται, αλλάζουν, βεβαίως, τον δημόσιο χώρο και μόνο με το γεγονός της εμφάνισής τους, χρειάζεται ακόμα να μετασχηματίσουν τον δημόσιο χώρο και τα πλαίσιά του, με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν τον έλεγχο αυτής της εμφάνισης και να την διευρύνουν στο σύνολο του δημόσιου χώρου, επεκτείνοντας τον. Με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με την Τζούντιθ Μπάτλερ, οι λαϊκές διαδηλώσεις είναι εφεξής αδιαχώριστες από την εικόνα τους και την μιντιακή τους διάχυση. Αλλά και τα σώματα που διαδηλώνουν είναι αδιαχώριστα από τις νέες τεχνολογίες που, μέσω των κοινωνικών δικτύων και των κινητών τηλεφώνων, σπρώχνουν τα σύνορα του δημόσιου και του επιτρεπτού μιντιακού χώρου. </span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></span><br />
<span class="fullpost"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από την άλλη, τέλος, αυτές οι παρουσιάσεις του εαυτού, που προσφέρουν οι λαϊκές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, είναι αδιαχώριστες από την διαπραγμάτευση μιας συλλογικής παρουσίασης, που αναγκαστικά προκαλούν συγκρουσιακές συνυπάρξεις, ένα «εμείς» του οποίου τα όρια οφείλουν διαρκώς να επαναδιαπραγματεύονται. Και πράγματι, με το να διαδηλώνουμε, ήδη δεχόμαστε να διαδηλώνουμε στο πλευρό ανθρώπων που δεν αγαπάμε και με τους οποίους δεν έχουμε επιλέξει να είμαστε αλληλέγγυοι. Διαδηλώνοντας, δεν σημαίνει πως αγαπάμε αυτούς που, όπως εμείς, διαδηλώνουν, αλλά δηλώνουμε πως «εμείς» -εργαζόμενοι, επισφαλώς εργαζόμενοι, γυναίκες, Μαύροι, ομοφυλόφιλοι- έχουμε, ωστόσο, πολιτικό συμφέρον να νιώθουμε αλληλέγγυοι.</span></span></span><br />
<span class="fullpost"><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Μετάφραση: Ρούλα Λαμπράκη<br />
Πηγή: <a href="https://www.blogger.com/%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20Gildas%20Le%20Dem%20%20%CE%97%20%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CF%84%CE%B7%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD.%20%CE%97%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81,%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1,%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1.%20%CE%A4%CE%B9%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B2%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%202008%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%C2%AB%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BB%CE%B1%CF%8E%CE%BD%C2%BB%20%CF%84%CE%BF%202011;%20%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%82%20%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B5%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%9C%CE%AD%CF%83%CE%B7%20%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE,%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7;%20%CE%9A%CE%B1%CE%B9,%20%CF%80%CE%B9%CE%BF%20%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%20%CF%83%CE%B5%20%CE%BC%CE%B1%CF%82,%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20Nuit%20debout;%20%CE%9C%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%CF%86%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF%20%CE%A3%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%20(Rassemblement.%20%CE%A3%CF%84%CE%9C:%20%CE%9F%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%C2%AB%CE%9Dotes%20toward%20a%20performative%20theory%20of%20assembly%C2%BB)%20%20%CE%A3%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%AD%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BE%CE%B7.%20%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9,%20%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81,%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%83%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1.%20%CE%9E%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CF%89%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF,%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B7%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CF%83%CE%B5%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD%20%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B7%20(%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%86%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84,%20%CE%9B%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%82)%20%CF%8C%CF%83%CE%BF%20%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BA%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82.%20%CE%A4%CE%BF%20-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%20%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%20%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%20%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%BF,%20%CF%84%CE%BF%202012.%20%CE%A4%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82,%20%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%20%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1,%20%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%83%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C,%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7%CF%82,%20%CF%89%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82.%20%CE%97%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81,%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8E%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD,%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%8D%CE%B3%CF%89%CE%BD,%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B4%CF%89%CE%BD,%20%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1,%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%86%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CE%B1%20%CE%86%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84%20%C2%AB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B6%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%20%CE%B3%CE%B7%C2%BB.%20%20%CE%98%CE%B1%20%CE%B5%CE%B9%CF%80%CF%89%CE%B8%CE%B5%CE%AF%20%CE%AF%CF%83%CF%89%CF%82%20%CF%8C%CF%84%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82,%20%CE%BF%20%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CF%8C%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85,%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF%CE%B9%20%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8E%CF%82%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%88%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD.%20%CE%8C%CE%BB%CE%B1%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CF%87%CF%84%CE%AC%20%CE%B5%CF%86%CF%8C%CF%83%CE%BF%CE%BD%20%CE%B7%20%CE%A7%CE%AF%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B9%20%CE%9A%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD,%20%CF%8C,%CF%84%CE%B9%20%CE%BA%CE%B9%20%CE%B1%CE%BD%20%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%86%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%20%CE%B3%CE%B9%E2%80%99%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CE%BD,%20%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%20%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%BF%CF%85.%20%CE%9A%CE%B9%20%CE%B1%CF%80%E2%80%99%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7,%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CF%8D%CE%BC%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%20%C2%AB%C2%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82%C2%A0%C2%BB%20%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF,%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%82%20%CF%86%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1,%20%CE%B1%CE%BD%20%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%E2%80%9860%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20(%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AE%CE%B4%CE%B7%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%9F%CF%85%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF%2021%20%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B7,%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84%20%CE%A4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80).%20%20%CE%A3%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%8C%CE%BB%CE%B1%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%20%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%20%CE%A4%CE%B9%20%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%C2%AB%CE%BB%CE%B1%CF%8C%C2%BB,%20%CF%84%CE%B9%20%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%86%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1,%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%BF,%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.%20%CE%91%CE%BD%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82,%20%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B5%20%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%20%CE%B7%20%CE%AD%CE%BA%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CE%BF%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9,%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1,%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B7%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%E2%80%93%20%CF%8C%CF%87%CE%B9,%20%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CF%89%CF%82,%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82,%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC,%20%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%82,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CF%81%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82.%20%20%20%CE%A4%CE%BF%20%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%84%CF%89%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C.%20%CE%9F%20%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AE%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%86.%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AC,%20%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%85%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B7%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B5%20%CE%B7%20%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%86%20%C2%AB%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AE%C2%BB.%20%CE%9A%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%AF%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B1%20%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%20%CE%AE%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82,%20%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CE%BA%20%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B9%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7.%20%CE%95%CE%BE%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85,%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%AD%CE%BA%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81.%20%CE%A4%CE%B9%20%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9;%20%CE%A4%CE%B9%20%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD,%20%CF%84%CE%B9%20%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD;%20%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE,%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AC,%20%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%84%CF%8E%CE%BD.%20%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%AC,%20%CE%B7%20%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B2%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF.%20%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7,%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%AE%20%CE%AE%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%86%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82.%20%CE%A0%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9,%20%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD,%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AC,%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CF%8C%CF%84%CE%B9%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CE%AF%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82.%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC,%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81-%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%8B%CF%80%CE%AE%CF%81%CF%87%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%8E%CE%BD,%20%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82.%20%CE%91%CF%85%CF%84%CE%AE%20%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8E%CF%82%20%CE%B7%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7,%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CF%8C%CF%84%CE%B9%20%CE%B7%20%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%B5%CE%AF%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF,%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%20%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8E%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85.%20%20%20%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7,%20%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81,%20%C2%AB%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%C2%BB%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%C2%AB%CE%B7%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7,%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AE%CE%B4%CE%B7%20%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82%C2%BB.%20%CE%94%CE%B5%CE%BD%20%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5,%20%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD,%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82,%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82,%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82,%20%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82%20%CE%AE%20%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82.%20%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1,%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7.%20%CE%9A%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%20%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8E%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%C2%B7%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD,%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%20%20%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CF%80%CE%BB%CF%8E%CF%82%20%CE%BE%CE%B1%CF%80%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%20%CE%AE%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1,%20%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%B7%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF,%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20%CE%AE%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%97.%CE%A0.%CE%91,%20%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%20%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20Wall%20Street.%20%20%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%8C%CF%81%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%94%CE%B5%CE%BD%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9,%20%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD,%20%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CF%8C%CF%84%CE%B9%20%CE%B7%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF.%20%CE%9C%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%20%CE%B7%20%CE%86%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B7%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B7,%20%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B5%20%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BF%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%8C%CF%84%CE%B9%20%CE%B7%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7,%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%B7%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B9%CF%83%CF%87%CF%8D%20%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20-%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82%20%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CF%82%20%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AD%CF%82-%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF.%20%CE%8C%CF%80%CF%89%CF%82%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%8C%CE%BC%CF%89%CF%82%20%CE%B7%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81,%20%CE%B7%20%CE%86%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%84%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CF%85%CF%87%CE%BD%CE%AC%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B1%20%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%86%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC%E2%80%99%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD.%20%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF,%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B1%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85%C2%B7%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF,%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85,%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD.%20%CE%8C%CF%84%CE%B9%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1,%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B8%CF%89%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF,%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%B7%20%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF,%20%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CE%BA%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CF%89%CF%82.%20%20%20%CE%97%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CE%B4%CF%8E,%20%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CF%89%CF%82,%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF,%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD,%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%97%CE%A0%CE%91%20%CE%AE%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%BB%CF%89%CE%BD,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1%20%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85.%20%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%AC,%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82,%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B8%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%8C%CF%83%CE%BF%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82,%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7,%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82,%20%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%20%CE%B8%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B8%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9.%20%CE%A5%CF%80%CF%8C%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1,%20%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD,%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%20%CF%84%CE%B1%20%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AC%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF,%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF%20%CE%B7%20%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D.%20%20%20%CE%94%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7%20%CE%A4%CE%BF%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7,%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CF%83%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1,%20%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%8D%20%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC.%20%CE%98%CE%B1%20%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%B5%20%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF,%20%CF%85%CF%80%CF%8C%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1,%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%88%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%8C%CF%84%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE.%20%CE%91%CE%BD%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD,%20%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CF%89%CF%82,%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82,%20%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B1%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85,%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%20%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B5%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%BF%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85,%20%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CE%BD.%20%CE%9C%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF,%20%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B8%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81,%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CF%86%CE%B5%CE%BE%CE%AE%CF%82%20%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%87%CF%85%CF%83%CE%B7.%20%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%AC%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85,%20%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8D%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%86%CF%8E%CE%BD%CF%89%CE%BD,%20%CF%83%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%84%CE%B1%20%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%8D%20%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85.%20%20%20%CE%91%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7,%20%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82,%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82%20%CE%BF%CE%B9%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%BF%CE%B9%20%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82,%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82,%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82,%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%C2%AB%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82%C2%BB%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B1%20%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1%20%CE%BF%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%8E%CF%82%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9.%20%CE%9A%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9,%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5,%20%CE%AE%CE%B4%CE%B7%20%CE%B4%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8C%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%BF%CE%B9.%20%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82,%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85,%20%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82,%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD,%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%20%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%C2%AB%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82%C2%BB%20-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9,%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CF%82%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9,%20%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82,%20%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CE%B9,%20%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%20%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5,%20%CF%89%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF,%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%BF%CE%B9.%20%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7:%20%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%20%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%20%CE%A0%CE%B7%CE%B3%CE%AE:%20Regards">Regards</a></span></span></span></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-64171703800464458492016-12-07T18:53:00.001+02:002016-12-07T18:53:23.362+02:00Λαϊκισμός και Αριστερά: μια δύσκολη σχέση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Του Αντώνη Γαλανόπουλου</b></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7qdVVDA0ydTOsWcMPtgqRC-uvuvd1Z2TfmoOIyFuCjX2BaVxRDAAz8WDXPsxZtzB3Qp0Gds9c_wbw7EWAFRAqxvH8TtbdJ4qlaASYY5eK2BYlhbd5Yl8_YcDr99QgnvjSOQlrMA1kDhS1/s1600/Quarto_Stato.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7qdVVDA0ydTOsWcMPtgqRC-uvuvd1Z2TfmoOIyFuCjX2BaVxRDAAz8WDXPsxZtzB3Qp0Gds9c_wbw7EWAFRAqxvH8TtbdJ4qlaASYY5eK2BYlhbd5Yl8_YcDr99QgnvjSOQlrMA1kDhS1/s320/Quarto_Stato.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στις μέρες μας ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος τείνει να θεωρεί τον λαϊκισμό ως στοιχείο της Αριστεράς. Κι αυτό κυρίως γιατί, σύμφωνα με αυτόν τον λόγο, ο λαϊκισμός ισούται με τον κρατισμό, την παροχολογία, την ανευθυνότητα, την άρνηση μεταρρυθμίσεων και ούτω καθεξής. Αντίθετα από ό,τι πιστεύεται, η σχέση της Αριστεράς με τον λαϊκισμό δεν ήταν πάντοτε θετική. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αλλά αναγκαστικά αρκετά σχηματικά τις διάφορες διαστάσεις αυτής της σχέσης.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το ΚΚΕ Εσωτερικού και θεωρητικοί γύρω από αυτό είχαν εκφράσει την έντονη αντίθεσή τους προς τον λαϊκισμό. Η εννοιολόγηση του λαϊκισμού εκείνης της περιόδου, που επηρεάζει μέχρι και τις μέρες μας κομμάτι της Ανανεωτικής Αριστεράς, προέκυψε κατά κύριο λόγο από έναν κύκλο θεωρητικών γύρω από το περιοδικό <i>Πολίτης</i>, το οποίο είχε καθοριστική επίδραση στον χώρο των αριστερών ιδεών. Όλες οι συνδηλώσεις που αποδίδονταν στον λαϊκισμό ήταν αρνητικές, ενώ μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε και η ταύτισή του με το ανερχόμενο τότε ΠΑΣΟΚ. Ο Άγγελος Ελεφάντης συμπύκνωσε αυτές τις θέσεις για τον λαϊκισμό στο βιβλίο του <i>Στον αστερισμό του λαϊκισμού</i>. Εκεί ο λαϊκισμός θεωρείται ιδεολογία των μικροαστών ή ιδεολογία εξουσίας των μικροαστών, ιδεολογία που φτιάχνεται από τους πάνω και επιβάλλεται στους κάτω. Ο λαϊκισμός θεωρείται ιδεολογία μη λαϊκή καθώς δημιουργείται με φτηνή απομίμηση του λαϊκού πολιτισμού και παραχάραξη λαϊκών διεκδικήσεων.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πράγματι, για δεκαετίες στην Ελλάδα ο λαϊκισμός θεωρείται βασικό στοιχείο του λόγου του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα του ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος διεθνώς αναγνωρίζεται ως ένας par excellence λαϊκιστής και χαρισματικός ηγέτης. Το γεγονός αυτό δεν επέτρεψε στην Αριστερά να εμπλακεί σοβαρά με τις θεωρητικές συζητήσεις και επεξεργασίες γύρω από τον λαϊκισμό.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτή η συνθήκη, όπως ξέρουμε, άλλαξε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σήμερα θεωρείται από τους περισσότερους αναλυτές τού πεδίου ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αριστερού λαϊκισμού στην Ευρώπη. Από την προεκλογική περίοδο του 2012 και έπειτα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει μια πλήρως λαϊκιστική στρατηγική με το σημαίνον «λαός» να κυριαρχεί εμφατικά στον λόγο του κόμματος. Η κρίση, τόσο η οικονομική όσο και η κρίση της πολιτικής αντιπροσώπευσης που την ακολούθησε, δημιούργησε ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αυτού του λαϊκισμού καθώς λειτούργησε ως στιγμή εξάρθωσης των παλαιών κοινωνικών σχέσεων. Η αποσύνδεση μεγάλων λαϊκών τμημάτων από τις προηγούμενες πολιτικές ταυτότητές τους και η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού κοινωνικών και οικονομικών αιτημάτων που το σύστημα δεν μπορούσε πια να απορροφήσει άνοιξαν τον δρόμο για τη λαϊκιστική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο τη συνάρθρωση ενός νέου λαϊκού υποκειμένου μέσω μια πλατιάς αλυσίδας ισοδυναμίας που αποτελούνταν από όλες τις ανομοιογενείς ομάδες που βρέθηκαν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές. Το σύνθημα «Ή εμείς ή αυτοί» ήταν το πλέον ενδεικτικό στοιχείο της απαραίτητης για τον λαϊκισμό διαίρεσης του κοινωνικού πεδίου σε δυο στρατόπεδα, τον λαό και τις ελίτ, τους από πάνω και τους από κάτω. Η στρατηγική αυτή είναι στις μέρες μας χαρακτηριστική γενικότερα των κομμάτων της λεγόμενης νέας ριζοσπαστικής Αριστεράς όπως είναι και το Podemos στην Ισπανία.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Παρ’ όλα αυτά η οικογένεια της Αριστεράς στο σύνολό της δεν νιώθει ιδιαίτερα άνετα με την υιοθέτηση της λαϊκιστικής στρατηγικής καθώς πολλοί βλέπουν τον λαϊκισμό ως αντικαταστάτη της παλιάς καλής ταξικής πολιτικής. Τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικότερα στην Ευρώπη, η παραδοσιακή Αριστερά θεωρεί αυθεντικά αριστερή την αυστηρή ταξική πολιτική. Αυτή, όντως, ανατρέπεται με τον λαϊκισμό καθώς οι πολιτικές συμμαχίες δεν κατασκευάζονται πια κατά μήκος των ταξικών γραμμών αλλά πέρα αυτών. Ο λαός που κατασκευάζεται μέσα από μια αλυσίδα ισοδυναμίας μπορεί να σχηματίσει την ταυτότητά του γύρω από έννοιες εκτός της τάξης και ως εκ τούτου είναι ευρύτερος αυτής. Ενώ, επιπλέον, σε αυτή την αλυσίδα, η τάξη χάνει το οντολογικό της προνόμιο. Δεν είναι επομένως ακατανόητο γιατί η παραδοσιακή ή κομμουνιστική Αριστερά δεν αποδέχεται τη λαϊκιστική στρατηγική. Μια τέτοια σύγκρουση παρατηρείται και στο εσωτερικό τού Podemos (ειδικά μετά τη συμμαχία με το κόμμα της Ενωμένης Αριστεράς) στην Ισπανία, ανάμεσα στην πιο παραδοσιακή αριστερή πτέρυγα και στην πιο λαϊκιστική και επηρεασμένη από τον μετα-μαρξισμό του Ερνέστο Λακλάου πτέρυγα.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτές, πολύ επιφανειακά, είναι -τόσο ιστορικά όσο και σήμερα- οι διαστάσεις της σχέσης της Αριστεράς με τον λαϊκισμό· ένα κομμάτι είναι υπέρ της υιοθέτησης της λαϊκιστικής στρατηγικής, ένα είναι εναντίον της γιατί την θεωρεί επιβλαβή, μικροαστική ή αντίθετη με τις φιλελεύθερες αξίες και ένα τρίτο είναι εναντίον της γιατί δεν τη θεωρεί αρκετά αριστερή με ταξικούς όρους.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η συζήτηση γύρω από τον λαϊκισμό, ως τρόπο συνάρθρωσης και έκφρασης λαϊκών αιτημάτων και συγκρότησης μιας συλλογικής, λαϊκής ταυτότητας, θα παραμείνει στο κέντρο των συζητήσεων στην Αριστερά της Ευρώπης και εν πολλοίς μπορεί να καθορίσει το ίδιο της το μέλλον. Από την Ελλάδα και την Ισπανία έως την Μεγάλη Βρετανία και την Ανατολική Ευρώπη ο λαϊκισμός είναι στο στόμα όλων, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της συνάρθρωσης ενός αριστερού λαϊκισμού εξετάζονται και αναλύονται σε συνεχή και τακτική αρθρογραφία. Αυτή τη συζήτηση δεν μπορούμε και δεν πρέπει να την αποφύγουμε. Καλό είναι να την κάνουμε με όσο το δυνατόν πιο σαφείς όρους. Γι’ αυτό θα ήταν χρήσιμο να αφήσουμε πίσω μας την καθημερινή και εν πολλοίς παραπλανητική χρήση του όρου, να ξεχάσουμε ό,τι νομίζουμε ότι γνωρίζουμε σχετικά με τον λαϊκισμό και να γυρίσουμε πίσω στη θεωρία. Ένα πλούσιο και συνεχώς ανανεούμενο σώμα βιβλιογραφίας μάς περιμένει.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρώτη δημοσίευση: <a href="http://www.avgi.gr/article/10808/7705066/laikismos-kai-aristera-mia-dyskole-schese#">Αυγή</a> </span></span><br />
<span class="fullpost"></span></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-7588247210085957772016-11-01T12:24:00.000+02:002016-11-01T12:39:31.970+02:00Η επιστροφή του Trump στις παλιές καλές μέρες και τον μαζικό τρόμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><b>Του Henry Giroux </b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQc5Wkr7rCkrXd3kDYwa1JhI9xpvIpisckNeViWVHFnnfmP5S1lP7-A-jq6nlItFVL0S4RNX_JHr5XqE-EbyzUh3FaydLSDF2QqchyphenhyphenI5naJNkrPWfXpNubvY1jZ8RqgSiyZF5y48ZDleC/s1600/Screen-Shot-2016-09-29-at-6.50.38-AM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQc5Wkr7rCkrXd3kDYwa1JhI9xpvIpisckNeViWVHFnnfmP5S1lP7-A-jq6nlItFVL0S4RNX_JHr5XqE-EbyzUh3FaydLSDF2QqchyphenhyphenI5naJNkrPWfXpNubvY1jZ8RqgSiyZF5y48ZDleC/s400/Screen-Shot-2016-09-29-at-6.50.38-AM.png" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με τον μισογυνισμό του Trump και πράξεις βίας κατά των γυναικών προβάλλονται τώρα σε δημόσια θέα, δεδομένων των τελευταίων δημοσιεύσεων αναφορικά με την χυδαία, αγενή και σεξιστική συζήτησή του με τον Howard Stern και τον Billy Bush. Ωστόσο, αυτό που είναι τόσο συγκλονιστικό σχετικά με τις αποκαλύψεις του μισογυνισμού του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Trump</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">, την σεξουαλική βία, και τις κατηγορίες για βιασμό είναι ότι θα έπρεπε να δημιουργούν κάθε είδους έκπληξη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι ο κιτρινισμός επί αυτών των περιστατικών<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποκρύπτει τον πόλεμο στις γυναίκες που είναι σε πλήρη άνθιση από το 1980. Η νοοτροπία “</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Leave</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">it</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">to</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Beaver</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">” <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι οι γυναίκες πρέπει να μένουν στο σπίτι ως νοικοκυρές, ότι δεν αξίζουν ίση αμοιβή για ίση εργασία με τους άνδρες, ότι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα πρέπει να ορίζονται κυρίως ως υποτιμημένα σεξουαλικά αντικείμενα, ή ότι πρέπει να εξαιρεθούν από επαναστατικά κινήματα με επικεφαλής άνδρες ήταν ένα μέρος του «παλιού καλού καιρού», ενός όρου που αναβίωσε ο Donald Trump.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Κωδικοποιημένο για την προεκλογική εκστρατεία στο σύνθημα του Trump ότι θα κάνει την Αμερική μεγάλη και πάλι βρίσκεται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το φάντασμα της επιστροφής του «παλιού καλού καιρού». Μια τέτοια δήλωση δεν είναι νέα για ένα πολιτικό κόμμα που ξεφαντώνει με τον λόγο της παρακμής και γιορτάζει μια εποχή που ανασταίνει τις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βάρβαρες ρητορικές και τις αξίες ενός παλαιότερου φασισμού, για τις οποίες οι διακρίσεις με βάση το φύλο, η ομοφοβία, και η φυλετική καθαρότητα κανονικοποιήθηκε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αν οι μνήμες του φασισμού έχουν πλέον μειωθεί σε τρίτης κατηγορίας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ταινίες του Χόλιγουντ, οι ριζοσπαστικές αναμνήσεις συλλογικής αντίστασης φαίνεται να πεθαίνουν ακόμα πιο γρήγορα σε μια χώρα προσκολλημένη στον πολιτισμό της αμεσότητας και την ταχύτερη διαδρομή προς το κέρδος. Αυτό μπορεί να εξηγεί, εν μέρει, την κοινωνική και ιστορική αμνησία που φανερώνεται στην άρνηση της χώρας να καταλάβει τον Trump ως σύμπτωμα αυταρχικών, αντι-δημοκρατικών δυνάμεων που εκτυλίσσονται για μεγάλο χρονικό διάστημα και τις οποίες ο Trump υποστηρίζει δίχως καν να απολογείται. Αυτές περιλαμβάνουν επιθέσεις σε γυναίκες, ιδίως για τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα, στην LGBT κοινότητα, σε μειονότητες φτωχών νέων,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε γειτονιές που κατοικούνται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από έγχρωμους ανθρώπους, σε εκπαιδευτικούς και δημοσίους υπαλλήλους, σε φοιτητές που πνίγονται σε χρέη, στην κουλτούρα της αμφισβήτησης, στην<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαφωνία, στην κριτική εκπαίδευση, στους έγχρωμους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, στους μουσουλμάνους, στους Μεξικανούς μετανάστες. Περιλαμβάνουν, επίσης, επιθέσεις σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα που δεν αποδίδει φόρο τιμής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στον νεο-φασιστικό εναγκαλισμό της λευκής υπεροχής, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, του υπερ-εθνικισμού, του μιλιταρισμού, του κράτους μαζικών φυλακίσεων, και ενός <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άγριου παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού φονταμενταλισμού. Η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό της και ο Trump είναι απλά ένας κατάπτυστος θιασώτης αυτού του πολέμου ενάντια στη δημοκρατία. Αυτό που είναι χαρακτηριστική για τον Trump είναι ότι είναι οξύς και αμεταμέλητος για τις νεο-φασιστικές του πεποιθήσεις και πολιτικές, ενώ η <span style="mso-tab-count: 1;"></span></span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Hillary</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Clinton</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">και οι υπόλοιποι των νεοφιλελεύθερων κεντρώων αναλώνονται στην πολεμική τους αντιτάσσοντας πολιτικές και στήριξη της οικονομικής ελίτ στον κενό λόγο του φιλελευθερισμού με υποκριτικά νεύματα προς την κοινωνική δικαιοσύνη και τις δημοκρατικές αξίες. Η αποδοχή του απροκάλυπτου σεξισμού και ρατσισμού του από μεγάλο αριθμό των οπαδών του, δεν αποτελεί καλό οιωνό για το μέλλον της αμερικανικής πολιτικής. Περιττό να πούμε ότι ο Trump δεν είναι ο μόνος πολιτικός που επωφελείται από το θάνατο της ιστορικής μνήμης και το τρέχον ομιχλώδες τοπίο της κοινωνικής αμνησίας- τα οποία από κοινού έχουν πυροδοτήσει μια ταχεία επίθεση όχι μόνο στις γυναίκες αλλά και στους Αφροαμερικανούς.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτό που είναι πραγματικά φρικτό είναι ότι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με την εξαίρεση του κινήματος «Οι ζωές των μαύρων μετράνε»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Black</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Lives</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Matter</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">) και τα κινήματα διαμαρτυρίας των μαύρων, πολύ λίγα έχουν λεχθεί για το ρατσισμό που αποτελεί μέρος της μεγάλης κληρονομιάς του ρατσισμού κατά πρόσωπο που έχει προκύψει με την εκστρατεία του Trump, ενός ρατσισμού που<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξέτρεφε από τη νότια στρατηγική του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Nixon</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> και τον πόλεμο του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Reagan</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">για τα ναρκωτικά, και αργότερα υιοθετήθηκε από τις καταστροφικές πολιτικές νόμου και τάξης <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Μπιλ Κλίντον, που είχαν ως αποτέλεσμα τις μεγαλύτερες υπερβολές του υπάρχοντος καθεστώτος μαζικών φυλακίσεων.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Καθ 'όλη την βασική και την προεδρική εκστρατεία του, ο Trump επικαλέστηκε μια γλώσσα ρατσιστικής βίας που θα μπορούσε να γίνει κατανοητή μόνο εντός του ιστορικού πλαισίου της κρατικής καταστολής που εξαπέλυσε στη δεκαετία του πενήντα, εξήντα και του εβδομήντα στο</span><span style="background: white; color: #111111; font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Mississippi, την Alabama, την Georgia, το Arkansas, , και άλλες πολιτείες όπου εκφράσεις της λευκής ανωτερότητας, της εγχώριας τρομοκρατίας και της αστυνομικής βίας εξερράγησαν σε πλήρη θέα του αμερικανικού λαού και του ευρύτερου κόσμου. Σε πολλές περιπτώσεις ο Trump είπε στους υποστηρικτές του: "να βιαιοπραγήσετε σφοδρά πάνω τους [στους διαδηλωτές του κινήματος </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Black</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Lives</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Matter</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">], σοβαρά, να τους διώξετε από εδώ πέρα. Τον παλιό καλό καιρό αυτό δεν συνέβαινε επειδή συνήθιζαν να τους μεταχειρίζονται πολύ σκληρά και άπαξ και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαμαρτυρήθηκαν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν επρόκειτο να το ξανακάνουν τόσο εύκολα. Θα ήθελα να τους έριχνα γροθιά στο πρόσωπο, σας το λέω. Λατρεύω τις παλιές καλές μέρες. Ξέρεις τι συνήθιζαν να κάνουν σε τύπους όπως αυτούς σε ένα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τέτοιο μέρος; Θα τους είχαν πάρει με φορείο, παιδιά». <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">[1]</span></span></span></span></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το σκηνικό αυτού του λόγου εγγίζει μια εποχή ρατσιστικής τρομοκρατίας, αιχμαλωτισμένη στις εικόνες των νεαρών μαύρων διαδηλωτών που ξυλοκοπήθηκαν από την αστυνομία και λευκούς υποστηρικτές όταν προσπάθησαν να ενσωματώσουν τους χώρους εστίασης σε πόλεις όπως το Nashville, το Tennessee and το Greenville, την Βόρεια Carolina. Ήταν, επίσης, σε δημόσια θέα, όταν μαύροι διαδηλωτές δέχθηκαν επίθεση από αστυνομικά σκυλιά στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Detroit</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">, όταν καταποντίστηκαν από τα κανόνια νερού υψηλής ισχύος στην </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Alabama</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">, καθώς και όταν χλευάστηκαν εννέα νέοι Αφροαμερικανοί φοιτητές και σπρώχθηκαν καθώς προσπάθησαν να εισέλθουν το ολόλευκο Κεντρικό Λύκειο στο Little Rock, του Arkansas. Τα τελευταία είναι και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«ο παλιός καλός καιρός» που ο Trump γιορτάζει στις ομιλίες του-όταν οι απευθύνσεις του προς τους διαδηλωτές ήταν «να διαλυθούν ολοσχερώς», «να γρονθοκοπηθούν στο πρόσωπο» και «θα μεταφέρονταν με φορείο».<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_ftn2" name="_ftnref2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">[2]</span></span></span></span></a> Αυτές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι «παλιές καλές μέρες» μας έδωσαν επίσης λιντσαρίσματα, τη δολοφονία του Emmett Till, τον βομβαρδισμό εκκλησίας στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Bermingham</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">της </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Alabama</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> που σκότωσε τέσσερα μικρά μαύρα κορίτσια. Οι "παλιές καλές μέρες" στο πλαίσιο αυτό χρησιμεύουν ως νομιμοποίηση όχι μόνο για μια αδίστακτη επιστροφή στη ρατσιστική τρομοκρατία και την καταστολή των αντιφρονούντων, αλλά και τον εορτασμό ενός τύπου ανομίας ενδημικού στο φασισμό και επικαιροποιημένης για το νέο αυταρχισμό.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτό που προτείνεται εδώ είναι ότι αυτή η αμερικανική μορφή νεο-φασισμού με τις ποικίλες εκδοχές της είναι σε μεγάλο βαθμό σχετιζόμενη με την κοινωνική και φυλετική κάθαρση και τελικό σημείο της είναι η κατασκευή φυλακές, κρατητηρίων, περιφράξεων, τοίχων, και όλων των άλλων ειδών δολοφονικών συσκευών που συνοδεύουν το λόγο του εθνικού μεγαλείου και της φυλετικής καθαρότητας. Οι Αμερικανοί έχουν ζήσει 40 χρόνια από τη διάλυση του κράτους πρόνοιας, την κατάργηση των δημοκρατικών δημόσιων σφαιρών, όπως τα σχολεία και οι βιβλιοθήκες, και την επίθεση σε δημόσια αγαθά και κοινωνικές διατάξεις. Στη θέση τους, έχουμε την άνοδο του τιμωρητικού κράτους, με την υποστήριξη του σε μια σειρά εγκληματογόνων ιδρυμάτων που εκτείνεται από τις τράπεζες και τα hedge funds μέχρι πολιτειακές κυβερνήσεις και στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά τμήματα που επιδίδονται σε εκβιασμούς για την κάλυψη των προϋπολογισμών τους.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πού είναι τα θεσμικά όργανα που δεν υποστηρίζουν έναν λυσσαλέο ατομικισμό, μια κουλτούρα της βαναυσότητας, και μια κοινωνία βασισμένη στην κοινωνική μάχη - που αρνούνται να στρατιωτικοποιήσουν τα κοινωνικά προβλήματα, και απορρίπτουν το ρατσιστικό λόγο της λευκής ανωτερότητας, τους νόμους και τις πρακτικές που εξαπλώνονται σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες; Τι συμβαίνει όταν μια κοινωνία διαμορφώνεται από ένα δηλητηριώδη νεοφιλελευθερισμό που διαχωρίζει τις οικονομικές και ατομικές οικονομικές δράσεις από το κοινωνικό κόστος, όταν η ιδιωτικοποίηση γίνεται η μόνη επικυρωμένη σφαίρα διαμεσολάβησης, όταν οι αξίες υποπίπτουν εξ ολοκλήρου σε αξίες ανταλλαγής;</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πηγή: </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><a href="http://www.counterpunch.org/2016/10/10/trumps-return-to-the-good-old-days-and-the-specter-of-mass-terror/">Counterpunch</a> <br />
</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Μετάφραση: Σταματίνα Τσιμοπούλου</span></div>
<div style="mso-element: footnote-list;">
<br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[1]</span></span></span></span></a> Αυτά τα αποφθέγματα συλλέχθηκαν μαζί με το ιστορικό πλαίσιο που τα νοηματοδοτεί στη λαμπρή ταινία της Ava Duvernay, 13<sup><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">th</span></sup>,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η οποία είναι διαθέσιμη στο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Netflix.</div>
</div>
<div id="ftn2" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3827451985744264568#_ftnref2" name="_ftn2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">[2]</span></span></span></span></a><span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>Ο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">.</span>π<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">. Ava Duvernay, </span>σκηνοθέτης<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">, 13th</span></div>
</div>
</div>
<!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
text-align:justify;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--><span class="fullpost"></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-23682633027540506362016-09-15T16:29:00.003+03:002016-09-15T16:29:43.458+03:00Henry Giroux: Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και Νεοφιλελεύθερος Πειρασμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGC9dxRZEaDxZsCajkvDiFChCHMsI38ZI1Bevw854mfghKrKL1lvwuIks5jK6qugCip0DMVSSeJjsn6GFo8zBcp4xOKqPFvcOOpFNE0wjEiEAi9FFhsJ1vmDOIvUnvByxs2DeRGXQ5Pt4A/s1600/Henry-Giroux-Global-Education-Magazine.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGC9dxRZEaDxZsCajkvDiFChCHMsI38ZI1Bevw854mfghKrKL1lvwuIks5jK6qugCip0DMVSSeJjsn6GFo8zBcp4xOKqPFvcOOpFNE0wjEiEAi9FFhsJ1vmDOIvUnvByxs2DeRGXQ5Pt4A/s400/Henry-Giroux-Global-Education-Magazine.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><i><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εάν το πανεπιστήμιο πρόκειται να επιβιώσει, το διδακτικό προσωπικό (των σχολών) θα πρέπει να επανεξετάσουν τους ρόλους τους ως κριτικά δημόσιους διανοούμενους, να συνδέσουν τις ακαδημαϊκές τους γνώσεις με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα και να μάθουν πώς να γράφουν για και να μιλούν σε ένα ευρύτερο κοινό. Σχετικά με αυτό, ως επί το πλείστον, ο κριτικός της πολιτισμικής θεωρίας βετεράνος της κριτικής παιδαγωγικής, </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Henry</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Giroux</span></i><i><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> είναι πεπεισμένος.</span></i></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Almantas Samalavicius: Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα που τέθηκε σε λειτουργία πριν από μερικές δεκαετίες στο βόρειο ημισφαίριο, και τελικά παγκοσμιοποιείται, φαίνεται τώρα να απειλεί τα συστήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο. Η επιμονή του φαινομένου αυτού έχει γίνει ανησυχητική για πολλούς που ενδιαφέρονται για τις κοινωνικές του συνέπειες. Όπως, πολύ σωστά και εύστοχα, παρατηρήσατε στο βιβλίο σας, που κυκλοφόρησε το 2014, «Ο Πόλεμος του Νεοφιλελευθερισμού στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση», «μία πλήρης ολοκληρωμένη επίθεση εξαπολύεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στη Βόρεια Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Ενώ το είδος της επίθεσης διαφέρει μεταξύ των χωρών, υπάρχει ένα κοινό σύνολο παραδοχών και πρακτικών που οδηγούν στην μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε παράρτημα της εταιρικών εξουσιών και αξιών». Γιατί αυτή η ατζέντα αναλαμβάνει τον έλεγχο σε κοινωνίες τόσο διαφορετικές η μία από την άλλη; Τι είναι αυτό που κάνει τον νεοφιλελευθερισμός τόσο συντριπτικά ισχυρό και ανθεκτικό στην κριτική, καθώς και στην κοινωνική δράση; Για ποιο λόγο οι κυβερνήσεις παραδίδονται ενώπιον της νεοφιλελεύθερης ιδεολογία, ακόμα κι αν ισχυρίζονται, ότι εκπροσωπούν αρκετά διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις;</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Henry Giroux:</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Για όλες τις διαφορές τους, ο νεοφιλελευθερισμός συγκεντρώνει μια σειρά από στοιχεία που τον κάνουν να φαντάζει σχεδόν ανυπέρβλητος, αν όχι καθολικός, με την ικανότητά του να κανονικοποιεί τον εαυτό του και να πείθει τον υπόλοιπο κόσμο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, όπως κάποτε είχε υποστηρίξει και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η Μάργκαρετ Θάτσερ.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πρώτον, έχει δημιουργήσει ένα νέο σύνολο σχέσεων εξουσίας στο οποίο η εξουσία είναι παγκόσμια και η πολιτική τοπική. Οι οικονομικές ελίτ λειτουργούν σήμερα στις παγκόσμιες ροές κεφαλαίων δίχως να υποτάσσονται στο έθνος-κράτος ή στο κοινωνικό συμβόλαιο που μεσολαβεί μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου στη μεταπολεμική περίοδο. Αυτός ο διαχωρισμός οδηγεί σε μια κρίση διαμεσολάβησης από μέρους του κράτους και μια κρίση της πολιτικής όσον αφορά την ικανότητα να αναπτύσσει κοινωνικούς σχηματισμούς που να μπορούν να αμφισβητήσουν το κεφάλαιο σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι απλώς σε τοπική κλίμακα. Το έθνος-κράτος δεν μπορεί πλέον να πάρει έμπρακτες αποφάσεις σχετικά με το οικονομικό επίπεδο ή να δημιουργήσει κοινωνικές παροχές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που είναι αναγκαίες για να περιορίσει τις επιπτώσεις της αγοράς και προσφέρει τις πιο βασικές υπηρεσίες για τους ανθρώπους.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε εθνικό επίπεδο, η κρατική κυριαρχία έχει μεταμορφωθεί σε οικονομική κυριαρχία. Οι κυβερνήσεις δεν παραιτούνται, έχουν υφαρπαχτεί από<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ιδρύματα, τη δύναμη και τον πλούτο της παγκόσμιας ελίτ. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για τα κράτη να αμφισβητήσουν τις παγκόσμιες μορφές διακυβέρνησης. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι πολύ ισχυρός, όχι μόνο λόγω των οικονομικών δομών του, αλλά και λόγω της παιδαγωγικής και ιδεολογικής του ισχύος. Συγχωνεύει όχι μόνο τον πλούτο και την εξουσία σε διαφορετικές συρράξεις για τους υπερ-πλουσίους, αλλά και ελέγχει, επίσης, όλα αυτά τα πολιτιστικά συστήματα και τους παιδαγωγικούς χώρους που λειτουργούν για να διαμορφώσουν ταυτότητες, επιθυμίες και αξίες που μιμούνται την αγορά. Με αυτή την έννοια, είναι ένας τρόπος διακυβέρνησης που ελέγχει όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής και όχι απλά την αγορά.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ως τρόπος διακυβέρνησης, παράγει ταυτότητες,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θέματα και τρόπους ζωής δίχως κυβερνητικές ρυθμίσεις, καθοδηγούμενος από την εδραίωση της καταλληλότερης ηθικής, βασισμένος στην ιδέα της ελεύθερης, κτητικής ατομικότητας και με συνεπή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δέσμευση προς τα δικαιώματα των ηγετικών ομάδων και των θεσμών να συσσωρεύουν πλούτο ανεξάρτητα από ζητήματα δεοντολογίας και κοινωνικού κόστους. Ως πολιτική και πολιτικό σχέδιο, ο νεοφιλελευθερισμός είναι συνυφασμένος με την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, το ξεπούλημα των κρατικών οργανισμών, την απορρύθμιση οικονομίας και εργασίας, την κατάργηση του κράτους πρόνοιας και των συνδικάτων, την απελευθέρωση του εμπορίου των αγαθών και των επενδύσεων του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κεφαλαίου και την «αγοραιοποίηση» και εμπορευματοποίηση της κοινωνίας. Ως μορφή δημόσιας παιδαγωγικής και πολιτιστικής πολιτικής, ο νεοφιλελευθερισμός θέτει όλες τις διαστάσεις της ζωής υπό τους όρους της ορθολογικότητας της αγοράς.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καθώς η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευσης μαραζώνει σε ορισμένες χώρες, είτε διάφορες πολιτικές ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εισάγονται ή η λογική της αγοράς αναλαμβάνει τα ηνία. Όλο και περισσότερα πανεπιστήμια όπως και άλλα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης λειτουργούν σαν να ήταν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που επιδιώκουν άμεσο κέρδος. Πολιτικοί και διαχειριστές μιλούν για αποδοτικότητα, εμπορευσιμότητα της γνώσης, θεσμική ευαισθησία και προσαρμοστικότητα στην αγορά, κλπ. Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το κοινωνικό και πολιτιστικό τίμημα, αν η τάση αυτή συνεχίσει να διατηρεί το πάνω χέρι; Και βλέπετε τυχόν δυνατότητες για αντίσταση σε αυτό τον παγκόσμιο μετασχηματισμό των πανεπιστημίων, καθώς και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ευρύτερα;</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν η εν λόγω τάση συνεχιστεί, αυτό θα σήμαινε το θάνατο της κριτικής σκέψης και η τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μετατραπεί απλά σε έναν ακόμα ιδεολογικό μηχανισμό αφιερωμένο στην εξάσκηση και όχι στην εκπαίδευση, καταπνίγοντας την κριτικής διερεύνηση αντί να την ενθαρρύνει- και θα περιορίσει, αν όχι σκοτώσει, τη φαντασία παρά θα την καλλιεργήσει . Μία συνέπεια θα είναι ότι η γνώση θα εμπορευματοποιηθεί εντελώς, οι φοιτητές θα προσδιορίζονται με εντελώς εργαλειακούς όρους και οι συνεκδοχικές υποχρεώσεις της ιδιότητας του πολίτη θα περιοριστούν στις ιδιωτικές τροχιές της ιδιοτέλειας, της κατανάλωσης και της εμπορευματοποίησης. Αυτό το εφιαλτικό σενάριο θα ενισχύσει μία από τις κεντρικές τάσεις του ολοκληρωτισμού: που δεν είναι άλλη από μια κοινωνία που κυριαρχείται από απερισκεψία, ανοησία και των διάφορα είδη αποπολιτικοποίησης.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές άλλες χώρες, πολλά από τα προβλήματα στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορούν να συνδεθούν με την χαμηλή χρηματοδότηση, την κυριάρχηση των πανεπιστημίων από τους μηχανισμούς της αγοράς, την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άνοδο κερδοσκοπικών κολεγίων, την εισβολή των κρατικών συστημάτων εθνικής ασφάλειας και την <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έλλειψη της αυτοδιοίκησης των σχολών, τα οποία εν τω συνόλω όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση με την κουλτούρα και τη δημοκρατική αξία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και γελοιοποιούν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ίδια την σημασία και την αποστολή του πανεπιστημίου ως μια δημοκρατική δημόσια σφαίρα. Η μειωμένη οικονομική στήριξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευση τίθεται σε αντιδιαστολή με την αυξημένη φορολογική υποστήριξη για τα οφέλη των πλουσίων, των μεγάλων τραπεζών, των στρατιωτικών προϋπολογισμών και των μεγάλων εταιριών. Αντί να διευρύνουν την ηθική φαντασία και την κριτική ικανότητα των φοιτητών, πάρα πολλά πανεπιστήμια είναι τώρα αφοσιωμένα στην παραγωγή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επίδοξων διαχειριστές των αντισταθμιστικών κεφαλαίων, αποπολιτικοποιημένων φοιτητών και στη δημιουργία τρόπων εκπαίδευσης που προωθούν μια «τεχνικά εκπαιδευμένη ευπείθεια».</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στριμωγμένα οικονομικά και ολοένα και περισσότερο οριζόμενα στην γλώσσα της εταιρικής κουλτούρας, πολλά πανεπιστήμια σήμερα κατευθύνονται κυρίως από την επαγγελματικά, στρατιωτικά και οικονομικά ενδιαφέροντα, ενώ απομακρύνοντας με όλο και αυξανόμενους ρυθμούς την παραγωγή ακαδημαϊκής γνώσης από τις δημοκρατικές αξίες και τα ερευνητικά σχέδια. Το ιδεώδες του πανεπιστημίου ως χώρου σκέψης, που ενθαρρύνει την σχολαστική εξέταση, την προώθηση του διαλόγου και την εκμάθηση διατήρησης της εξουσίας με υπευθυνότητα θεωρείται ως απειλή για τους νεοφιλελεύθερους τρόπους διακυβέρνησης. Την ίδια στιγμή, η τριτοβάθμια εκπαίδευση αντιμετωπίζεται από τους αποστόλους του φονταμενταλισμού της αγοράς ως χώρος παραγωγής κερδών, εκπαιδεύοντας ένα υπάκουο εργατικό δυναμικό και ένα ισχυρό θεσμικό όργανο για την κατήχηση των φοιτητών προκειμένου να αποδεχθούν απαιτούμενη από τον εταιρικό σκοπό πειθάρχηση.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η εξουσία δεν νοείται ποτέ χωρίς αντίσταση και αυτό δείχνει ότι μέλη ΔΕΠ, φοιτητές, συνδικάτα και ευρύτερα κοινωνικά κινήματα θα πρέπει να αγωνιστούν για να επανακτήσουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως δημοκρατική δημόσια σφαίρα. Επιπλέον, πρέπει να καταστεί σαφές σε ένα ευρύτερο κοινό ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν μεριμνά απλώς για την εκπαίδευση των νέων, για να είναι έξυπνοι, κοινωνικά υπεύθυνοι και επαρκώς προετοιμασμένοι για τις όποιες εκδοχές του μέλλοντος μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πυρηνικής σημασίας για τη δημοκρατία καθεαυτή.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δίχως τη διαμορφωτική κουλτούρα που καθιστά δυνατή τη δημοκρατία, δεν θα υπάρχουν φορείς κριτικής, δεν θα υπάρχει η βάση που θα επιτρέπει στους ανθρώπους να ασκούν την εξουσία λογοδοτώντας και δεν θα υπάρχει ούτε η ευρύτερη βάση για αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού ως τρόπου διακυβέρνησης και πολιτικού και ιδεολογικού ορθολογισμού. Ο αγώνας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και σχετικά με την κατάχρηση της δημοκρατικότητας του δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον αγώνα για να αναίρεση της βασιλείας των αγορών, του νεοφιλελευθερισμού και των ιδεολογιών που δίνουν υπόσταση σε αυτόν τον άγριο φονταμενταλισμό της αγοράς. Βλέπουμε τον αγώνα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτό να αναλαμβάνουν με ακριβώς αυτούς τους όρους πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο χρόνος θα δείξει αν θα μπορέσουν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να πυροδοτήσουν ένα παγκόσμιο κίνημα που θα μεταμορφώσει τόσο την τριτοβάθμια εκπαίδευση όσο και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κρατάει όμηρο.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το αμερικανικό ερευνητικό πανεπιστήμιο αποτελεί πρότυπο ίδρυμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθ’ όλη τη διάρκεια του τελευταίου μισού του αιώνα σε πολλά μέρη του πλανήτη. Παρά τη θεαματική άνοδο του πολυπανεπιστημίου, όπως ανακηρύχθηκε ήδη από το 1963 από τον Clark Kerr στο διάσημο βιβλίο του «Οι χρήσεις του Πανεπιστημίου», η διενέργεια ερευνών είναι στην πραγματικότητα μόνο μία από τις λειτουργίες του πανεπιστημίου. Ωστόσο, αυτή η λειτουργία είναι δεδομένη και μάλιστα φετιχοποιημένη. Εν τω μεταξύ, η διδασκαλία και η εκπαίδευση ενημερωμένων και υπεύθυνων πολιτών, ικανών για κριτική διερευνητική ματιά, καθώς και πολλά άλλα καθήκοντα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχουν σε μεγάλο βαθμό παραμεληθεί και αγνοηθεί. Βλέπετε αυτή την ανισορροπία στις λειτουργίες του πανεπιστημίου ως απειλητική; Ποιοι είναι οι πιθανοί κίνδυνοι του να φαντάζονται το πανεπιστήμιο αποκλειστικά ως ερευνητική επιχείρηση που παραιτείται από οποιαδήποτε δέσμευση για τη διδασκαλία και την καλλιέργεια κριτικής συνείδηση;</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο ρόλος της έρευνας στο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να διαχωριστεί από τους φορείς εξουσίας που επηρεάζουν τον τρόπο κατά τον οποίο προσδιορίζεται και πραγματοποιείται η έρευνα. Υπό την ηγεσία του νεοφιλελευθερισμού και δεδομένης της δύναμη του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος να καταστρατηγεί, η έρευνα γίνεται προτεραιότητα και ανταμείβεται όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ευρύτερης κοινωνίας. Σε αυτήν την περίπτωση, η έρευνα γίνεται στρατευμένη και εργαλειοποιημένη, εξυπηρετώντας σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα των ισχυρών εταιρειών ή τη εν εξελίξει θανατομηχανή του στρατού και των εταιρικών του συμμάχων. Η έρευνα που έχει σημασία ανατροφοδοτεί τη διδασκαλία και το αντίστροφο. Τα πανεπιστήμια δεν είναι εργοστάσια και δεν θα πρέπει να ορίζονται ως τέτοια. Είναι εκεί για να εξυπηρετούν καθηγητές, φοιτητές καθώς και την ευρύτερη κοινότητα, προς το συμφέρον της προώθησης του κοινού καλού. Όταν το τελευταίο υποτάσσεται σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο απλά τη συσσώρευση του κεφαλαίου, η κριτική, ηθική και πολιτική ουσία των πανεπιστημίων μαραζώνει και ο καθένας που πιστεύει σε μία δημοκρατία στιγματίζεται είτε με αποτυχία, είτε με αποκλεισμό ή δια τιμωρίας.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το εταιρικό πανεπιστήμιο είναι η υπέρτατη έκφραση μιας μηχανής που εξοβελίζει την φαντασία, το οποίο χρησιμοποιεί μία «από πάνω προς τα κάτω» αυταρχική μορφή εξουσίας, μιμείται μια επιχειρηματική κουλτούρα, μεταχειρίζεται σαν νήπια τους φοιτητές αντιμετωπίζοντάς τους ως καταναλωτές και αποπολιτικοποιεί το διδακτικό προσωπικό απομακρύνοντάς τους από όλες τις μορφές διακυβέρνησης. Είναι σαφές ότι όλος αυτός ο καθορισμός των σχέσεων που παράγεται από το νεοφιλελεύθερο πανεπιστήμιο πρέπει να αμφισβητηθεί και να αλλάξει.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παραδοσιακά, το πανεπιστήμιο έχει γίνει κατανοητό ως κοινότητα των ακαδημαϊκών και των σπουδαστών. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί λόγοι για την πλέον μετά βίας ύπαρξη του πανεπιστημίου σχεδόν με αυτούς τους όρους. Πίσω στη δεκαετία του 1970, ο Αμερικανός κοινωνικός στοχαστής Paul Goodman ήδη διατύπωνε ένα όραμα μιας κοινότητας ακαδημαϊκών, αλλά κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ακαδημαϊκοί είτε λειτουργούν απλά ως υπάκουο προσωπικό που φοβούνται να χάσουν τα φθίνοντα δικαιώματά τους και "προνόμια" (αν υπάρχουν καθόλου) ή από την άλλη η συλλογική φωνή τους είναι δύσκολο να ακουστεί. Πώς μπορεί η δημόσια κριτική να επιστρέψει στο σημείο όπου θα πρέπει να ανήκει - δηλαδή στα πανεπιστήμια;</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αυξανόμενη επιχειρηματικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αποτελεί μια τρομερή απειλή για το ρόλο της ως μια δημοκρατική δημόσια σφαίρα και ένα ζωτικό χώρο όπου τα μέλη ΔΕΠ μπορούν να αντιμετωπίσουν σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, να αναστοχαστούν και να μάθουν τις γνώσεις, τις αξίες και τις ιδέες κεντρικής σημασίας για την εμβάθυνση και τη διεύρυνση των ικανοτήτων που απαιτούνται για να είναι εμπλεκόμενοι και κριτικοί παράγοντες. Δυστυχώς, με την άνοδο του εταιρικού πανεπιστημίου, το οποίο ορίζει πλέον όλες τις πτυχές της διακυβέρνησης, το πρόγραμμα σπουδών, τα οικονομικά θέματα και μια σειρά από άλλα ζητήματα ακαδημαϊκής πολιτικής, η εκπαίδευση εξαντλείται πλέον σε μεγάλο βαθμό στο επίπεδο της εξάσκησης, δημιουργώντας μια ελίτ κατηγορία μάνατζερ και αποσπώντας βίαια εκείνες τις μορφές γνώσης που εμφανίζονται ως κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επικίνδυνη μορφή της ηθικής μαρτυρίας και της συλλογικής πολιτικής δράσης.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πολλοί καθηγητές έχουν αποδεχτεί αυτό το μοντέλο, διότι είναι ασφαλές για τους ίδιους και γιατί ανταμείβονται. Εάν το πανεπιστήμιο πρόκειται να επιβιώσει, οι ακαδημαϊκοί θα πρέπει να επανεξετάσουν το ρόλο τους ως κριτικά δημόσιοι διανοούμενοι, να συνδέσουν τις ακαδημαϊκές τους γνώσεις με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα και να μάθουν πώς να γράφουν για και να μιλούν σε ένα ευρύτερο κοινό. Οι νεοφιλελεύθεροι τρόποι διακυβέρνησης ενισχύουν τις χειρότερες διαστάσεις του πανεπιστημίου: ειδικεύσεις, μια λατρεία διαστρεβλωμένου επαγγελματισμού, έναν περιορισμένο εμπειρισμό, μια απροθυμία για συνεργασία με άλλους και με την ακαδημαϊκή γνώση βυθισμένη σε ανόητους και συχνά και αποχαυνωτικούς λόγους. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν για τους καθηγητές αλλιώς όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να υπερασπιστούν τη δική τους εργασία ως ακαδημαϊκοί, αλλά και θα συνεχίσουν να χάνουν την εξουσία από εταιρικές και διευθυντικές ελίτ.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό που συνήθως αποκαλείται ως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δημόσιο αγαθό, ωστόσο, όπως διεισδυτικά παρατηρείτε "υπό από το σύγχρονο καθεστώς του νεοφιλελευθερισμού, τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε ένα ιδιωτικό δικαίωμα παρά σε δημόσιο αγαθό». Νομίζετε ότι είναι δυνατόν για την τριτοβάθμια εκπαίδευση να διεκδικήσει εκ νέου το ρόλο της στη δημιουργία και παροχή ενός δημόσιου αγαθού ή τουλάχιστον να παρέχει ένα περιβάλλον όπου θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα δημόσιο αγαθό; Κάτω από ποιες συνθήκες μπορούν τα πανεπιστήμια να είναι σε θέση να επιτελέσουν ένα τέτοιο έργο; Πώς μπορούν να λάβουν υποστήριξη από το κοινό; Μπορεί κανείς να υπολογίζει στους δημόσιους διανοούμενους εν τέλει;</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα πανεπιστήμια που πάσχουν από μια κρίση νομιμότητας και από μία υπηρεσιακή κρίση. Αν πρόκειται να επανακτήσουν το ρόλο τους ως δημόσιο αγαθό, καθηγητές, φοιτητές και άλλες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προοδευτικοί εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αμφισβητήσουν έντονα τον τρέχοντα ρόλο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει ότι οι καθηγητές, οι φοιτητές και διάφορες ομάδες έξω από το πανεπιστήμιο θα πρέπει να συμμετάσχουν σε μια σειρά από πράξεις πολιτικής ανυπακοής που εκτείνονται από το να καταλαμβάνουν αίθουσες διδασκαλίας μέχρι και το να κινητοποιούν μεγαλύτερα μέρη του πληθυσμού στο δρόμο για να εξαναγκάσουν την εταιρική εξουσία και τους συμμάχους της.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το παρακολουθήσαμε αυτό να συμβαίνει στο Κεμπέκ πριν από λίγα χρόνια και τέτοιες ενέργειες πρέπει να επαναληφθούν και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι δημόσιοι διανοούμενοι είναι απολύτως απαραίτητο να συμμετέχουν ουσιαστικά σε αυτόν τον ρόλο. Εμείς σπάνια ακούμε γι 'αυτούς, αλλά υπάρχει αφθονία των ακαδημαϊκών που ενεργούν ως δημόσια διανοούμενοι, όχι μόνο στις ελεύθερες τέχνες, τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά και στις επιστήμες της υγείας, όπου μέλη ΔΕΠ συνεργάζονται στενά με <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κοινότητες για την βελτίωση των συνθηκών των συχνά φτωχών κατοίκων που διαμένουν σε αυτές τις κοινότητες. Ενώ οι δημόσιοι διανοούμενοι μπορούν να κάνουν σημαντικές ερωτήσεις, να παρέχουν μια γλώσσα κριτικής, να βοηθούν στη χάραξη πολιτικής και να συμπράττουν με τα κοινωνικά κινήματα, οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή θα έρθει μονάχα εκ των έξω, όταν κοινωνικοί σχηματισμοί, εκπαιδευτικοί και άλλες προοδευτικές ομάδες μπορέσουν να ασκήσουν πιέσεις στην πολιτική εξουσία, σε επίπεδο διακυβέρνησης και νομοθεσίας.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παρά τον τρέχον προσανατολισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης προς την αγορά και την ηγεμονία μιας ιδεολογίας που δοξάζει την αγορά, ακόμη και σε εκείνες τις σφαίρες όπου δεν προβλέπεται και δεν μπορεί να λειτουργήσει, ποιο είναι το όραμά σας για τις επικείμενες τάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών; Προσδοκάτε ότι οι σύγχρονες τάσεις αγοραιοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρόκειται εν τέλει να ανατραπούν; Ή η πρόκειται να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες του τελικού θριάμβου του νεοφιλελευθερισμού;</span></b> </div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν είμαι αισιόδοξος, αλλά το ελπίζω. Αυτό σημαίνει ότι, δεν νομίζω πως προοδευτική αλλαγή θα προκύψει εξ αμελείας, αλλά μόνο με την αναγνώριση των προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν και στη συνέχεια με την αντιμετώπισή τους. Το τελευταίο είναι ένα ζήτημα πραγματικής ελπίδας. Η σκληρότητα, η βαρβαρότητα και η βία του νεοφιλελευθερισμού δεν είναι πλέον αόρατες, οι αντιφάσεις που παράγει αφθονούν και η δυστυχία που προκαλεί εγγίζει ακραία σημεία. Από τις στάχτες, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα αναδυθεί ο φοίνικας της ελπίδας.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μετάφραση: Σταματίνα Τσιμοπούλου</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πηγή: <a href="http://www.truth-out.org/news/item/35956-higher-education-and-neoliberal-temptation"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Truth</span>-<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Out</span></a></span></div><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--><span class="fullpost"></span></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-50529957922664820482016-08-30T19:53:00.001+03:002016-08-30T20:20:54.773+03:00Ισραηλοποίηση της Ευρώπης; Ο εφιάλτης της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span class="fullpost"><b>Του Γιώργου Δουράκη</b></span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitWjEs9ybZkEwMt_StMcFHZP8eaASZjrBjytChBX0QM4OxSs9bVq-uZSFYwP0UcK991VJ7Qg2TZwRJQePiEs3HU7CLnZh5QQpBeBLWtuvMDCFgjQTsun2IdMv8uhxVsklmR2bwsIWL7MKF/s1600/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitWjEs9ybZkEwMt_StMcFHZP8eaASZjrBjytChBX0QM4OxSs9bVq-uZSFYwP0UcK991VJ7Qg2TZwRJQePiEs3HU7CLnZh5QQpBeBLWtuvMDCFgjQTsun2IdMv8uhxVsklmR2bwsIWL7MKF/s400/unnamed.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη: το φάντασμα της τρομοκρατίας. Όλες οι δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία. Αλλά για ποιο λόγο; Για να κυνηγήσουν το φάντασμα αυτό ή μήπως για να το προσαρμόσουν στα μέτρα τους και στις επιδιώξεις τους; Γιατί αν όντως ήθελαν να το κυνηγήσουν θα έθεταν ως υπ’ αριθμόν 1 στρατηγικό στόχο τους τη συντριβή του ισλαμικού κράτους και την ειρήνη στην πολύπαθη Συρία. Αλλά δεν το κάνουν. Αντί γι’ αυτό εντείνουν τα μέτρα καταστολής στο εσωτερικό των χωρών τους «για λόγους ασφαλείας».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span class="fullpost"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δυστυχώς όμως η ασφάλεια δεν επιτυγχάνεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Εκείνο που σίγουρα επιτυγχάνεται είναι η καταπάτηση και αναστολή της δημοκρατίας. Για παράδειγμα, στη Γαλλία έχει παραταθεί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ουσιαστικά επ’ αόριστον. Και ο φόβος έχει φωλιάσει για τα καλά στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, κάνοντας το βίο τους κυριολεκτικά αβίωτο. Διαρκώς ματαιώνονται για λόγους ασφαλείας θεσμοθετημένες και από χρόνια καθιερωμένες εκδηλώσεις στις οποίες προβλέπεται κοσμοσυρροή (εκθέσεις, εορτασμοί, φεστιβάλ). Η απαγόρευση της ιδιαίτερης ενδυματολογικής περιβολής των μουσουλμάνων εντείνεται και μετεξελίσσεται σ’ έναν επικίνδυνο πόλεμο συμβόλων, που στοχοποιεί τους μουσουλμάνους γενικώς. Στο όνομα του κοσμικού κράτους, Νίκαια, Κάννες, Μασσαλία, Κορσική -συνολικά τριάντα πόλεις- απαγόρευσαν το «μπουρκίνι», το θαλάσσιο μαγιό των μουσουλμάνων γυναικών, δημιουργώντας σοβαρές κοινωνικές εντάσεις, αλλά και κωμικοτραγικές καταστάσεις. Ευτυχώς το ΣτΕ της Γαλλίας ανέστειλε προσωρινά αυτή την απαγόρευση. Στα αεροπλάνα οι εταιρείες κατεβάζουν μουσουλμάνους, με το αιτιολογικό ότι προκαλούν ανησυχία στους ταξιδιώτες. Οι αστυνομικοί πυροβολούν στο ψαχνό και ενίοτε σκοτώνουν ανθρώπους ακόμη και με την παραμικρή υποψία ότι μπορεί να είναι τρομοκράτες. Έτσι όμως είναι αδύνατον να απολαύσει κανείς ακόμη και τις πιο απλές χαρές της καθημερινής ζωής. Μια συνάντηση με τους φίλους. Έναν καφέ. Έναν περίπατο. Έναν αθλητικό αγώνα. Ένα ταξίδι. Η ζωή μετατρέπεται σε κόλαση.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τελευταία μάλιστα διάβασα μια είδηση που δείχνει ότι οι φόβοι για πιθανή αναβάθμιση των τρομοκρατικών επιθέσεων με τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής κάθε άλλο παρά αβάσιμοι είναι. Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής <span style="background: white;">εφημερίδας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung,</i> η υπηρεσία πολιτικής προστασίας του γερμανικού υπουργείου εσωτερικών θα υποχρεώσει οσονούπω τους πολίτες της χώρας να συγκεντρώσουν αποθέματα τροφίμων και νερού για δέκα μέρες (βλ. </span></span><a href="http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/giati-oi-germanoi-tha-sygkentrosoyn-apothemata-trofimon-kai-neroy"><span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">εδώ</span></span></a><span style="background: white; font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">). Αν αληθεύει αυτή η είδηση, τότε σίγουρα οι μυστικές υπηρεσίες έχουν βάσιμες υποψίες ότι οι τρομοκράτες του ISIS θα προσπαθήσουν να επιτεθούν με όπλα μαζικής καταστροφής. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αργά, αλλά σταθερά, ολοένα και περισσότερο, η Ευρώπη μετατρέπεται σ’ ένα απέραντο στρατόπεδο, σ’ ένα περιχαρακωμένο σιδερόφρακτο φρούριο. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι θυμίζει πλέον Ισραήλ, καθώς εθίζεται στη σκέψη ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να ζει μέρα-νύχτα με το όπλο ανά χείρας και το δάκτυλο στη σκανδάλη. Και φυσικά ο τρόμος κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών χωρών, με προεξάρχουσα τη Γαλλία. </span><span style="background: white; font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η ΕΕ έχει μπει σε τροχιά αποσύνθεσης κάτω από τα διασταυρούμενα πυρά της οικονομικής κρίσης, της ισλαμικής τρομοκρατίας και των διογκούμενων προσφυγικών ροών. </span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το προσφυγικό, η άλλη όψη της ισλαμικής τρομοκρατίας, είναι αναμφίβολα το σοβαρότερο πρόβλημα και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά θα είναι ίσως η χαριστική βολή για την παραπαίουσα ΕΕ. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και η συνταγή αντιμετώπισης; Ίδια κι απαράλλαχτη. Όπως και στο οικονομικό, έτσι και στο προσφυγικό, «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»! Παράλληλα φυσικά με την κλασική αναζήτηση αποδιοπομπαίου τράγου για την απόδοση ευθυνών («beggar-thy-neighbour </span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">policy</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">», «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">finger</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">pointing</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">»). Που και στην περίπτωση αυτή ήταν η… Ελλάδα! Στην αρχή βέβαια υπήρξαν κάποια ψήγματα συλλογικής αντίδρασης, που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τον όρο κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Κάθε χώρα, σύμφωνα με το σχέδιο του αρμόδιου επιτρόπου, θα δεχόταν το ποσοστό προσφύγων που της αναλογούσε. Μερικές χώρες μάλιστα, όπως η Γερμανία και η Σουηδία, έσπευσαν να ανακοινώσουν ότι υιοθετούν πολιτική «ανοικτών θυρών», με το εύλογο σκεπτικό ότι οι γερασμένες κοινωνίες τους έχουν ανάγκη από ενέσεις ανθρώπινου δυναμικού σε παραγωγική ηλικία για να μπορούν και στο μέλλον να αναπτύσσονται απρόσκοπτα. Όλα αυτά όμως ήταν σχέδια επί χάρτου που ακυρώθηκαν εν τη γενέσει τους από δυναμικές λαϊκές αντιδράσεις. Τα ατέλειωτα καραβάνια των προσφύγων και των μεταναστών προκάλεσαν πανικό και πολιτισμικό σοκ στους ευρωπαϊκούς λαούς, που ένοιωσαν να απειλείται ο τρόπος ζωής και η πολιτισμική και θρησκευτική τους ταυτότητα. Έτσι, η μία μετά την άλλη, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις άρχισαν να υψώνουν καλά καγαθά τείχη με συρματοπλέγματα και να επαναφέρουν τους ελέγχους στα σύνορά τους για να αντιμετωπίσουν τα αλλεπάλληλα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από τα stress test των τραπεζών, θα έχουμε οσονούπω και αντίστοιχα stress test των συνόρων! </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Δημοκρατία (ή τουλάχιστον ό,τι απέμεινε απ’ αυτήν) κινδυνεύει! Η απερίσκεπτη και εντελώς ενστικτώδης αντίδραση μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας που βρίσκεται σε απόγνωση και με λανθασμένο τρόπο προσπαθεί να προστατευτεί από τα δεινά του αγοραίου καπιταλισμού και της αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Και απελευθέρωσε τους δαίμονες του ρατσισμού και του εθνικισμού, που τόσο ακριβά έχει πληρώσει η ανθρωπότητα στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν. Και το ερώτημα που τίθεται είναι αμείλικτο. Μήπως τελικά η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, αλλά (πάντα) σαν τραγωδία; Ενδεχομένως δε και σαν ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία;.. </span></span></div>
<span class="fullpost"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Γιώργος Δουράκης</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ</span></div>
<b> <div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
</b></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-89751580685682963502016-08-10T20:54:00.000+03:002016-08-10T20:54:06.048+03:00Η ηγεμονία, το πολιτικό και η λαϊκιστική ρήξη στη σκέψη του Ερνέστο Λακλάου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου</b></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmz40dWDVNyMBoRqbWNIX6ZIX0AjK57i2kBz3NeriQ-TCawuRTil2RPMWI0wj9cuhWIIvbWFaj4gmCnWB2eFn2dgmazDM_KEwysBMoAQAY4xtsRanui_3c5BtMcZZM2KqCYnKQdgLZ1Me3/s1600/laclau_pidal_1_v_izq_txt-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmz40dWDVNyMBoRqbWNIX6ZIX0AjK57i2kBz3NeriQ-TCawuRTil2RPMWI0wj9cuhWIIvbWFaj4gmCnWB2eFn2dgmazDM_KEwysBMoAQAY4xtsRanui_3c5BtMcZZM2KqCYnKQdgLZ1Me3/s400/laclau_pidal_1_v_izq_txt-1.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Οι θεμελιακές αλλαγές που επέφερε διεθνώς σε οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ως εναλλακτικού συστήματος διακυβέρνησης και η κρίση του κλασσικού μαρξισμού, έκαναν πολλούς ενθουσιώδεις υποστηρικτές του φιλελεύθερου καπιταλισμού, να σπεύσουν να προδικάσουν το «τέλος της Ιστορίας» και την έλευση ενός κόσμου ειρήνης και ευημερίας, απαλλαγμένου από βίαιες αντιπαραθέσεις, με εγγυητικούς μηχανισμούς την αγοραία οικονομία και την αστική δημοκρατία. Παράλληλα, μεγάλο μέρος της Αριστεράς, ωθούμενο από την αποτυχία του σοβιετικού μοντέλου και την κρίση του ιστορικού υλισμού, έχει στραφεί στην ανάδειξη των «μετα-υλιστικών αξιών», δηλαδή σε μια πολιτική της ταυτότητας, επικεντρωμένη στα δικαιώματα ποικίλλων μειονοτήτων (εθνικών, θρησκευτικών κτλ), και στην υπεράσπιση του αξιακού πλουραλισμού ως γνώμονα εκδημοκρατισμού και κοινωνικής απελευθέρωσης. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η προσέγγιση της «μετα-μαρξιστικής» θεώρησης του Αργεντίνου θεωρητικού Ερνέστο Λακλάου για την ηγεμονία και το πολιτικό, που εντάσσεται ακριβώς σε αυτή τη «μετα-υλιστική στροφή» της ακαδημαϊκής και πολιτικής Αριστεράς. </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Από τη θεωρία του Λόγου στη θεωρία της Ηγεμονίας</b></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Με αφετηρία την αντιουσιοκρατία του κονστρουξιονισμού, οι Λακλάου-Μουφ, προβαίνουν σε μια κριτική του κλασσικού μαρξισμού, σε δύο σημεία. Αφενός, εντοπίζουν στο σχήμα του ιστορικού υλισμού, δηλαδή του καθορισμού του εποικοδομήματος (κράτος, πολιτισμός, δίκαιο, ιδεολογία κτλ) από τη βάση (οικονομία, σχέσεις παραγωγής-ιδιοκτησίας) μια αδυναμία να εξηγηθεί με ποια ακριβώς διαδικασία οι υποτελείς τάξεις, και κυρίως το προλεταριάτο, θα αμφισβητήσουν την κυρίαρχη ιδεολογία και θα αντιληφθούν τα πραγματικά τους συμφέροντα, ώστε να οργανωθούν πολιτικά και να ανατρέψουν τον καπιταλισμό, δεδομένου ότι οι ιδέες τους για τον κόσμο και την ύπαρξή τους καθορίζονται απόλυτα από την άρχουσα στο οικονομικό πεδίο τάξη. Η σχετική αυτονομία του πολιτικού στοιχείου που εισήχθη μεταγενέστερα από μαρξιστές διανοούμενους (Αλτουσέρ, Πεσέ, και κυρίως, η έννοια της «ηγεμονίας» στο Γκράμσι) κρίνεται ανεπαρκής για την εξήγηση αυτού του παράδοξου, καθώς διατηρείται ο οικονομικός αντικειμενισμός κι ο ταξικός αναγωγισμός (<span lang="EN-US">Phillips</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">Jorgensen</span>, 2009: 67-71; <span lang="EN-US">Laclau</span>, 1997: 21-3). Αφετέρου, σε άμεση σχέση με το προηγούμενο, ο Λακλάου, αναλύοντας τη σκέψη της Ρόζας Λούξεμπουργκ ως προς τη σύνδεση οικονομικού και πολιτικού αγώνα των εργατών (<span lang="EN-US">Laclau</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">Mouffe</span>, 2001: 4-8) επισημαίνει την ανεπίλυτη ένταση εντός του μαρξικού έργου, μεταξύ της λογικής της αναγκαιότητας, όπως αυτή εκφράζεται στο σχήμα βάσης-εποικοδομήματος, που χαρακτηρίζεται από οικονομικό ντετερμινισμό και της λογικής της ενδεχομενικότητας-αυθορμητισμού, μέσω της ταξικής πάλης, που διαμεσολαβείται από πολιτικές-ηγεμονικές διαδικασίες, οι οποίες για να τελεσφορήσουν προϋποθέτουν την υπέρβαση του αναγωγισμού (<span lang="EN-US">Butler</span><span lang="EN-US"> </span>κα, 2001: 44-6). Αυτή η καταστατική αντίφαση εξηγεί, για τον Λακλάου, και τη δομική ανεπάρκεια του κλασσικού μαρξισμού να ερμηνεύσει τις εξελίξεις στον ύστερο καπιταλισμό των τελευταίων δεκαετιών (αριθμητική μείωση της βιομηχανικής εργατικής τάξης κι ενσωμάτωσή της στα μεσοστρώματα, διάδοση της καταναλωτικής ιδεολογίας και πρακτικής, εθνικές και πολιτισμικές διαιρέσεις εντός των εργατών) (<span lang="EN-US">Butler</span><span lang="EN-US"> </span>κα, 2001:298-300).<span> </span>Ως εκ τούτου, η αποδομιστική υπέρβαση του μαρξισμού στην οποία προβαίνουν οι Λακλάου-Μουφ, την οποία οι ίδιοι αποκαλούν «μετα-μαρξισμό», συνίσταται στην αντιστροφή της προτεραιότητας της οικονομίας επί της πολιτικής και στην έμφαση στην κατασκευή και την έννοια της ηγεμονίας, έννοιας σχετικά περιθωριακής στον ορθόδοξο μαρξισμό (<span lang="EN-US">Phillips</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">Jorgensen</span>, 2009: 71-3<span>·</span> <span lang="EN-US">Laclau</span>, 1997: 184).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Βασική θέση της θεωρίας του Λόγου των Λακλάου-Μουφ, είναι ότι το σύνολο των υλικών συνθηκών, των κοινωνικών πρακτικών και θεσμών είναι προϊόντα ρηματικής κατασκευής. Επειδή όμως η γλώσσα (δηλαδή το νόημα), διολισθαίνει συνεχώς σε ποικίλες κι ενδεχομενικές σημασίες, καθώς η γλώσσα είναι μια κοινωνική σύμβαση υποκείμενη σε αλλαγές και τροποποιήσεις, το νόημα δε μπορεί ποτέ να αποκτήσει ένα σταθερό και καθολικά αποδεκτό περιεχόμενο. Η κοινωνική πραγματικότητα απαρτίζεται από πληθώρα κενών σημαινόντων (στοιχείων), δηλαδή γενικών εννοιών χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο (ελευθερία, δημοκρατία ανάπτυξη κτλ). Η πραγματικότητα δομείται μέσω πολιτικών κι όχι οικονομικών διαδικασιών. Πολιτική είναι ο συνεχής κι ανεξάλειπτος ανταγωνισμός μεταξύ αντιτιθέμενων ομάδων και συμφερόντων να καθηλώσουν το νόημα των σημαινόντων σε συγκεκριμένα σημαινόμενα (π.χ στον φιλελευθερισμό η έννοια της δημοκρατίας ταυτίζεται με τον κοινοβουλευτισμό και την αντιπροσώπευση). Έτσι, στα πλαίσια ενός λόγου τα στοιχεία καθίστανται στιγμές αυτού του λόγου, αποκτώντας ορισμένο νόημα σε διαφορική σχέση με άλλα στοιχεία που έχουν καταστεί στιγμές, με άξονα ορισμένες κεντρικές έννοιες, με βάση τις οποίες νοηματοδοτούνται όλες οι υπόλοιπες εντός του λόγου, τα κομβικά σημεία (στο λόγο της οικολογίας π.χ κομβικό σημείο αποτελεί η έννοια «φύση»).<span> </span>Η ηγεμονική διαδικασία λοιπόν εδώ ταυτίζεται με την εδραίωση ενός λόγου, της συνάρθρωσης κάποιων κενών σημαινόντων -στοιχείων, και της μετατροπής τους σε στιγμές του λόγου, γύρω από κομβικά σημεία.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεδομένου ωστόσο ότι το νόημα είναι αδύνατον να καθοριστεί πλήρως, εξίσου αδύνατο είναι και το οριστικό του «κλείσιμο» από έναν ηγεμονικό λόγο. Καθώς κάθε λόγος επιβάλλει ορισμένες νοηματοδοτήσεις των εννοιών, αποκλείοντας όλες τις υπόλοιπες δυνατές νοηματοδοτήσεις (το σύνολο των οποίων καλείται «ρηματικό πεδίο»), έπεται ότι όλες οι ρηματικές συναρθρώσεις είναι εγγενώς ασταθείς, και μπορεί ανά πάσα στιγμή να αμφισβητηθούν από τις αποκλεισμένες δυνάμεις κι έννοιες. Αυτό συμβαίνει όταν εμφανίζονται φαινόμενα που ο ηγεμονικός λόγος δεν μπορεί να εξηγήσει και να ενσωματώσει, κι αν η αμφισβήτησή του πετύχει, καταρρέει, οι στιγμές του μετατρέπονται σε μετέωρα σημαίνοντα, που είναι και πάλι ανοιχτά στον κοινωνικό ανταγωνισμό. Στο σημείο αυτό αναδεικνύεται η παραγωγική διάσταση της εξουσίας, συγκροτητική της κοινωνίας και της γνώσης. Πολιτικό λοιπόν είναι η καταστατική διάσταση της σύγκρουσης τη στιγμή της θέσμισης των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών, και κοινωνικό είναι η εδραίωσή τους, που οδηγεί στην αντιμετώπισή τους ως αντικειμενικής πραγματικότητας και στην αγνόηση του ιστορικού ενδεχομενικού χαρακτήρα τους. Το πολιτικό προηγείται του κοινωνικού, κι η «αντικειμενικότητα» είναι προϊόν της εξουσίας κι αποτέλεσμα των ηγεμονικών-ρηματικών παρεμβάσεων που τη συγκροτούν (<span lang="EN-US">Phillips</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">Jorgensen</span>, 2009: 73-84<span>·</span> <span lang="EN-US">Howarth</span>, 2008: 145-152). Η στιγμή της αποδόμησης ενός ηγεμονεύοντος λόγου είναι η στιγμή της εξάρθρωσης, η οποία εκτός από αποσταθεροποιητικό χαρακτήρα ενέχει και μια παραγωγική-δημιουργική διάσταση, διότι επιτρέπει την επινόηση-διερεύνηση εναλλακτικών προτύπων λόγου σκέψης και δράσης, που η φυσικοποιημένη ηγεμονία αποκλείει (<span lang="EN-US">Laclau</span>, 1997:106-113; Κιουπκιολής, 2011: 36-9).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν κάθε ηγεμονικός λόγος, και κάθε παγιωμένη κοινωνική και πολιτική θέσμιση είναι εγγενώς ενδεχομενική κι απειλούμενη από ένα «καταστατικό έξωθεν», το οποίο έχει αποκλείσει προκειμένου να εδραιωθεί, συνάγεται ότι η ίδια ηγεμονική διαδικασία διέπει και τη συγκρότηση των ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων. Τα υποκείμενα συγκροτούνται ως τέτοια από ιδεολογικούς λόγους που τα εγκαλούν, αποδίδοντάς τους συγκεκριμένη κοινωνική θέση και ιδιότητες. Σε αντίθεση όμως με την αλτουσεριανή ανάλυση, για τους Λακλάου-Μουφ, δεν υπάρχει μια κυρίαρχη ιδεολογία, η καπιταλιστική, που καθορίζει εκ των προτέρων αυτή την ταυτότητα, αλλά το υποκείμενο εγκαλείται ταυτοχρόνως από πολλαπλούς ανταγωνιζόμενους λόγους που προσπαθούν να ηγεμονεύσουν στην κοινωνία. Όπως κι η κοινωνία, το υποκείμενο είναι καταστατικά διχασμένο, κι οι κοινωνικοί πολιτικοί ανταγωνισμοί ξεσπούν όταν οι ταυτότητες που αποδίδουν σε ομάδες κι άτομα ανταγωνιστικοί λόγοι αλληλοαποκλείονται, οπότε ο ανταγωνισμός επιλύεται με ηγεμονική παρέμβαση στην οποία κατισχύει η μία από τις δύο. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η επικράτηση της ταυτότητας του πατριώτη επί αυτής του εργάτη, στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που κατά τον <span lang="EN-US">Hobsbawm</span>, επέδρασε καταλυτικά στην έκβαση της αναμέτρησης (<span lang="EN-US">Phillips</span> και <span lang="EN-US">Jorgensen</span>, 2009: 96-100).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η θεωρία του Λακλάου για τη συγκρότηση ηγεμονικών συνασπισμών, επηρεάζεται καθοριστικά από τη γκραμσιανή ανάλυση περί ηγεμονίας, κεντρικό σημείο της οποίας είναι ότι η άρχουσα τάξη δεν σταθεροποιεί την εξουσία της μόνο λόγω της κατοχής των μέσων παραγωγής ή του ελέγχου των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους (στρατός αστυνομία, δικαστήρια κτλ), αλλά αποσπώντας την οικειοθελή συναίνεση των υποτελών τάξεων, οι οποίες οδηγούνται, με την επίδραση ποικίλων θεσμών της κοινωνίας των πολιτών(σχολείο, εκκλησία ΜΜΕ), να ασπάζονται τις αξίες της κυρίαρχης τάξης και να της αναγνωρίζουν μια πνευματική κι ηθική ανωτερότητα, απαραίτητη για την εξυπηρέτηση του «κοινού συμφέροντος». Πρώτιστο καθήκον λοιπόν ενός αντιηγεμονικού μπλοκ είναι η σταδιακή κατάκτηση του έλεγχου των ιδεολογικών αυτών θεσμών κι όχι του κρατικού μηχανισμού με τη στενή έννοια. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορέσει η εργατική τάξη, ως επικεφαλής του συνασπισμού, να εμφανίσει το ιδιαίτερο ταξικό της συμφέρον, ως συμφέρον όλων των υποτελών τάξεων και της κοινωνίας συνολικά. Καθίσταται λοιπόν «καθολική τάξη», διαμορφώνοντας μια συλλογική «εθνική λαϊκή βούληση», έναντι του εχθρικού καθεστώτος, με<span> </span>εργαλεία το κόμμα και τους οργανικούς διανοούμενους, κύριο έργο των οποίων είναι η διαμόρφωση αυτής της βούλησης με τρόπο που να απηχεί το λεξιλόγιο, τις αξίες και τις διεκδικήσεις των συμμετεχόντων στο συνασπισμό (<span lang="EN-US">Howarth</span>, 2008: 127-32).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο Λακλάου διαφοροποιείται από το πρότυπο της γκραμσιανής ηγεμονίας σε δύο κρίσιμα σημεία. Πρώτον, απορρίπτει, εκκινώντας από μια αντιουσιοκρατική θεώρηση, αυτό που κατονομάζει ως «οικονομικό αναγωγισμό», δηλαδή τη διατήρηση από τον Γκράμσι, του, σε τελική ανάλυση, καθοριστικού ρόλου της οικονομίας και των παραγωγικών δυνάμεων στη διαμόρφωση της κοινωνικής δομής. Αντίθετα, ο Λακλάου θεωρεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένα τέτοιο σταθερό υπόβαθρο προς ανακάλυψη, δεδομένου ότι η ίδια η δομή καθορίζεται από την έκβαση των κοινωνικοπολιτικών ανταγωνισμών, και δεν τους καθορίζει ως κάτι εξωτερικό αυτών. Κατά συνέπεια, δεύτερον, δε γίνεται αποδεκτός κι ο «ταξικός αναγωγισμός», δηλαδή η παραδοχή του Γκράμσι ότι μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, το προλεταριάτο,<span> </span>είναι προορισμένη να καταστεί ο ηγεμονικός «γενικός εκπρόσωπος» του εκάστοτε αντικαθεστωτικού συνασπισμού, και προνομιακός φορέας υλοποίησης της δημοκρατικής-κοινωνικής απελευθέρωσης, καθώς το ποια στρώματα και αιτήματα θα παίξουν πολιτικά σημαντικό ρόλο, υπόκειται επίσης στις σε ποικίλους, ενδεχομενικούς κι μη εκ των προτέρων προσδιορίσιμους παράγοντες (κοινωνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και πολιτισμικούς)(<span lang="EN-US">Laclau</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">Mouffe</span>, 2001: 57-61).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σε αυτό το πλαίσιο, αποδίδονται στις ηγεμονικές συναρθρώσεις-λόγους, τέσσερις θεμελιώδεις διαστάσεις (<span lang="EN-US">Butler</span><span lang="EN-US"> </span>κα, 2000: 54-9, 207-212, 301-6):</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span> </span>Α) Δομική ανισομέρεια ισχύος, σε δύο επίπεδα. Αφενός, μεταξύ του αντιηγεμονικού μπλοκ και του καθεστώτος που θέλει να ανατρέψει. Καθήκον του «γενικού εκπροσώπου» μέσα στο συνασπισμό, είναι να ενοποιήσει τα μερικά αιτήματα των επιμέρους συμμετεχόντων(αγροτών, φοιτητών, ανέργων κτλ), σε μια αλυσίδα ισοδυναμίας, εντός της οποίας αυτή η μερικότητα αίρεται και ταυτίζεται με το γενικό όραμα της χειραφέτησης του συνόλου της κοινωνίας. Για να υπάρξει όμως αυτή η καθολική χειραφέτηση προϋποτίθεται ο ορισμός μιας τάξης ή κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας η οποία ασκεί την εξουσία με τρόπο άδικο και καταπιεστικό, εμποδίζοντας τη χειραφέτηση και προκαλώντας όλα τα κοινωνικά δεινά, ως «γενικό έγκλημα» της κοινωνίας. Απέναντι σε αυτήν ενοποιείται ο αντιηγεμονικός συνασπισμός, κι επιδιώκει την ανατροπή της με όρους ισχύος, στρατιωτικής, οικονομικής, ιδεολογικής<span> </span>κτλ. Αφετέρου, ανισομέρεια ισχύος αναπτύσσεται και εντός του ίδιου του συνασπισμού, διότι ο ορισμός του φορέα ενός ιδιαίτερου συμφέροντος ως «γενικού εκπροσώπου» των υπολοίπων, σημαίνει ότι κατέχει ή του αναγνωρίζεται<span> </span>μια υπεροχή οργανωτική, οικονομική, ή πνευματική-ηθική, από τους συμμετέχοντες. Το υπό αμφισβήτηση καθεστώς, έχει τη δυνατότητα, προκειμένου να αμυνθεί, να προσεταιριστεί ορισμένες από τις ομάδες που συγκροτούν το αντικαθεστωτικό μπλοκ και να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, αναδεικνύοντας εκ νέου τη μερικότητά τους και «σπάζοντας» τη σχέση ισοδυναμίας που είχε προκύψει με άλλες ομάδες του συνασπισμού (λογική της διαφοράς).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Β) Η ηγεμονική σχέση προϋποθέτει την υπέρβαση του δίπολου καθολικότητα ιδιαιτερότητα, στο βαθμό που η καθολικότητα διαμεσολαβείται αναγκαστικά από τις μερικότητες που ενοποιεί κι εμπεριέχει, και ταυτόχρονα, καμιά ιδιαιτερότητα δεν μπορεί να λάβει πολιτική σημασία, αν δεν ενσωματωθεί σε ολοποιητικά σχήματα(αλυσίδες ισοδυναμίας), που αναπαριστούν και διεκδικούν την επανάκτηση της καθολικότητας.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γ) Η διατήρηση της διάκρισης καθολικότητας ιδιαιτερότητας, με τρόπο ώστε η πρώτη να ενσωματώνει και να εκπροσωπεί τη δεύτερη, απαιτεί την κατασκευή κενών σημαινόντων, που αναπαριστούν, νοηματοδοτούν και διεκδικούν την απούσα φαντασιακή πληρότητα της κοινωνίας(ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατία κτλ), και μέσω των οποίων τα μερικά αιτήματα τάξεων και κοινωνικών ομάδων συναιρούνται και κατασκευάζουν αυτή την πληρότητα.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δ) Τέταρτη και τελευταία διάσταση της ηγεμονίας είναι ο καταστατικά αντιπροσωπευτικός της χαρακτήρας. Εφόσον η χαμένη πληρότητα που διεκδικείται είναι φαντασιακή κι άρα αδύνατη να υλοποιηθεί,<span> </span>κι εφόσον η κοινωνική πολυπλοκότητα κι η ποικιλία των αιτημάτων και των αναγκών βαίνει αυξανόμενη, για να μπορέσει ένα μερικό συμφέρον να ηγεμονεύσει αναπαριστώντας αυτή την καθολικότητα, είναι αναγκαία μια αντιπροσωπευτική κι ως ένα βαθμό ιεραρχική δομή. Στην ηγεμονική θεωρία του Λακλάου, πολιτική σημαίνει αντιπροσώπευση. (Κιουπκιολής, 2011: 40)</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span> </span>Συνοπτικά, για τον Λακλάου και τη Μουφ, η ηγεμονία εμπεριέχει στην ουσία της ένα κεντρικό παράδοξο. Για να υπάρξει απαιτεί την κατασκευή συλλογικών κι ατομικών ταυτοτήτων στη βάση της αναπαράστασης μιας πληρότητας. Ταυτόχρονα όμως, καθώς η πληρότητα είναι αδύνατη, απαιτείται η διαμεσολάβησή της από ιδιαίτερα μερικά συμφέροντα, που απειλούν κάθε στιγμή να αναιρέσουν τον καθολικό της χαρακτήρα. Γι αυτό και κάθε ηγεμονική συνάρθρωση είναι εγγενώς ασταθής, επειδή εμπεριέχει τη διάσταση της επιβολής απόφασης, στο από τη φύση του μη οριστικά αποφασίσιμο κοινωνικό πεδίο (<span lang="EN-US">Butler</span><span lang="EN-US"> </span>κα, 2000: 66, 82-6; <span lang="EN-US">Laclau</span>, 1997:217-226). Αυτή η μη αποφασισιμότητα είναι που εγγυάται και το δημοκρατικό και πλουραλιστικό χαρακτήρα του ηγεμονικού προτύπου του Λακλάου, στα πλαίσια του οποίου, καθώς δεν αναγνωρίζεται κανένα ύστατο θεμέλιο απόλυτης αλήθειας, μια πληθώρα υποκειμένων νομιμοποιούνται να δρουν και αμφισβητούν τους παγιωμένους λόγους και ιεραρχίες (<span lang="EN-US">Laclau</span>, 1997:39-42, 171).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Η «λαϊκιστική ρήξη» ως κορύφωση της ηγεμονικής λογικής</b></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεδομένου ότι για τον Λακλάου το κοινωνικό πεδίο κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου δια του λόγου, ο λόγος αποτελεί την ουσία του κοινωνικού, κι όχι ένα δευτερεύον στοιχείο της υπερδομής. Καθώς ο λόγος προσπαθεί πάντοτε να περιστείλει τις δυνατές εννοιολογήσεις του νοήματος, σταθεροποιώντας το γύρω από ορισμένα κομβικά σημεία, κάτι που πραγματοποιείται μέσω ανταγωνιστικών διαδικασιών, συνάγεται ότι ο ανταγωνισμός κι η εξουσία είναι ανεκρίζωτα στοιχεία της κοινωνίας(Σταυρακάκης, 2004). Τα υποκείμενα κι οι ατομικές ταυτότητες δεν συγκροτούνται από μια δεδομένη και καθολική ουσία, ταξική ή άλλη, αλλά από ανταγωνιστικές διαδικασίες ηγεμονικών συναρθρώσεων, στα πλαίσια των οποίων η σταθεροποίηση του νοήματος που επιτυγχάνεται είναι πάντοτε ενδεχομενική και προσωρινή, κι οι στόχοι που τίθενται βρίσκονται υπό συνεχή αναδιαπραγμάτευση, στη βάση βραχυπρόθεσμων τακτικών κι όχι μακροπρόθεσμων στρατηγικών(Λακλάου,1983:225-6, 239-241; <span lang="EN-US">Laclau</span>, 2003).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν αποδεχτούμε ότι η μόνη βεβαιότητα που μπορεί να υπάρξει για την πολιτική είναι η καταστατική της αβεβαιότητα και αοριστία, τότε ανοίγει ο δρόμος για την θεσμοποίηση κι αναγνώριση αυτής της ουσίας, στο πρόταγμα της ριζοσπαστικής δημοκρατίας (Κατσαμπέκης, 2011). Ιδιαίτερη στιγμή κι αρχέτυπο ηγεμονικής συνάρθρωσης για τον Λακλάου, είναι ο λόγος του λαϊκισμού.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Οι βασικές προϋποθέσεις ανάδυσης λαϊκιστικών ηγεμονικών συναρθρώσεων είναι οι εξής. 1) Κρίση του άρχοντος καπιταλιστικού συγκροτήματος εξουσίας, τόσο σε οικονομικό, όσο και, κυρίως, σε ιδεολογικό επίπεδο, δηλαδή εξάρθρωση των μέχρι τότε σταθερών εγκλήσεων που απέδιδε η κυρίαρχη ιδεολογία στα κοινωνικά υποκείμενα, οι οποίες δε γίνονται πια αποδεκτές, επέρχεται δηλαδή μια αποφυσικοποίηση των κοινωνικοπολιτικών ταυτίσεων (Λακλάου,1983:117) 2)Αποδυνάμωση, αριθμητική και πολιτική, της παραδοσιακής βιομηχανικής εργατικής τάξης (<span lang="EN-US">Laclau</span>, 2010β), με αποτέλεσμα η κλασσική μαρξιστική ταξική ανάλυση, και οι αντίστοιχες προλεταριακές εγκλήσεις, εν όψει της διόγκωσης των μεσαίων τάξεων, να μη μπορούν να εκφράσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια έναντι της κυρίαρχης ιδεολογίας και να επωφεληθούν από την κρίση νομιμοποίησης του συστήματος εξουσίας, λόγω της εμμονής τους στον οικονομισμό και τον ταξικό αναγωγισμό. Η σύμπτωση αυτών των δύο συνθηκών(αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και διάθεση αμφισβήτησης του υπάρχοντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος εξουσίας, με ταυτόχρονη αδυναμία της εργατικής τάξης να ενσωματώσει και να εκφράσει αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση σε σοσιαλιστική κατεύθυνση), είναι που οδήγησε, σύμφωνα με τον Λακλάου, στην άνοδο του φασισμού στη μεσοπολεμική Γερμανία, ο οποίος πέτυχε ακριβώς να κινητοποιήσει μαζικά αυτή την εξεγερτική διάθεση ιακωβίνικου τύπου, αποσυνδέοντάς την από σοσιαλιστικές διεκδικήσεις, και ταυτίζοντάς την με ρατσιστικά αιτήματα υπεράσπισης της φυλετικής κι εθνικής καθαρότητας, δια του κορπορατιστικού φασιστικού τύπου κράτους (Λακλάου, 1983:131-155).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο Λακλάου εισάγει μια διάκριση, η αγνόηση της οποίας θεωρεί ότι είναι η βασική αδυναμία του ταξικού αναγωγισμού που διακρίνει στον κλασσικό μαρξισμό. Εκκινώντας από τη θέση ότι η<span> </span>ιδεολογία ως έγκληση δεν έχει καμιά αναγκαία ταξική συνδήλωση, διακρίνει σαφώς μεταξύ ταξικής αντίφασης, δηλαδή του ανταγωνισμού που προκύπτει από την θέση των κοινωνικών δρώντων στις σχέσεις παραγωγής (ταξική πάλη), και της λαικοδημοκρατικής αντίφασης, δηλαδή της ιδεολογικής έκφρασης της ταξικής πάλης (λαικοδημοκρατική πάλη). Η λαικοδημοκρατική πάλη προϋποθέτει βέβαια τον ταξικό διαχωρισμό, αλλά δεν επικαθορίζεται από αυτόν, διαθέτει έναν αυτόνομο χαρακτήρα. Ενώ στο επίπεδο των σχέσεων παραγωγής, η κοινωνία συγκροτείται σε τάξεις, στο επίπεδο του κοινωνικού σχηματισμού συγκροτείται ιδεολογικά ως λαός, απέναντι στο κυρίαρχο συγκρότημα εξουσίας. Αν ισχύει ότι η λαικοδημοκρατική πάλη δεν είναι ευθέως<span> </span>αναγώγιμη στην ταξική πάλη, καθώς η έννοια του λαού συμπεριλαμβάνει πολλές κοινωνικές τάξεις με διαφορετικά συμφέροντα, συνάγεται πως οι λαικοδημοκρατικές εγκλήσεις δεν έχουν σαφές και προκαθορισμένο ταξικό περιεχόμενο, αλλά διαμορφώνονται σε επίπεδο ιδεολογικής διαπάλης και ηγεμονικών συναρθρώσεων στις οποίες αυτή καταλήγει. Συνεπώς, το σημαντικότερο πολιτικό επίδικο στους καπιταλιστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς είναι η συνάρθρωση των λαικοδημοκρατικών εγκλήσεων σε ανταγωνιστικούς ταξικούς ιδεολογικούς λόγους(αστικούς ή εργατικούς), προκειμένου αυτοί να καταστούν ηγεμονικοί (Λακλάου, 1983: 113-130, 160). Οι τάξεις λοιπόν δεν δομούνται με τρόπο αναγωγιστικό, αλλά μέσω της ηγεμονικής συνάρθρωσης μη ταξικών ιδεολογικών στοιχείων (π.χ το «έθνος» έχει διαφορετικά νοήματα σε έναν συντηρητικό-ακροδεξιό, σε έναν φιλελεύθερο-αστικό, και σε έναν σοσιαλιστικό λόγο). Γι αυτό και ο λαϊκισμός μπορεί να πάρει αντιδραστικό ή προοδευτικό πρόσημο, αναλόγως αν στοχεύει να «ουδετεροποιήσει» τον ταξικό ανταγωνισμό, που εκφράζεται ως αντιπαράθεση μεταξύ λαού και κυρίαρχης ιδεολογίας, με τρόπο ώστε να μην λάβει αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό (φασισμός), ή αν, αντίθετα, από τη μεριά των υποτελών τάξεων, στοχεύει να αναδείξει αυτό τον ταξικό ανταγωνισμό και μάλιστα σε οξυμένη μορφή, με απώτατο στόχο την ανατροπή του ίδιου του κράτους ως εξουσιαστικής-εκμεταλλευτικής δομής. Με την έννοια αυτή, η πληρέστερη μορφή λαϊκισμού, ως αντιπαράθεσης λαού-εξουσίας, δε μπορεί παρά να είναι σοσιαλιστική (Λακλάου, 1983:181-198, 221).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από την παραπάνω ανάλυση, προκύπτει ότι τα χαρακτηριστικά της κατά Λακλάου θεώρησης του λαϊκισμού είναι τα εξής (<span lang="EN-US">Laclau</span>, 2010<sup>α</sup><span>·</span> <span lang="EN-US">Laclau</span>, 2012)</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Α) Όταν ένα θεσμικό σύστημα καθίσταται ανίκανο να ικανοποιήσει έναν αυξανόμενο αριθμό κοινωνικών αιτημάτων, τότε τα αιτήματα αυτά χάνουν σταδιακά τον συγκεκριμένο και θεσμικό χαρακτήρα τους, κι ενοποιούνται μεταξύ τους με αρνητικό τρόπο, στη βάση του γεγονότος ότι όλα παραμένουν ανικανοποίητα. Έτσι, σχηματίζεται μια «αλυσίδα ισοδυναμίας», στα πλαίσια της οποίας κάθε αίτημα, αν και διατηρεί εν μέρει την ιδιαιτερότητά του, εν τούτοις καθολικοποιείται ταυτιζόμενο με τα υπόλοιπα στο όνομα της απούσας ανικανοποίητης πληρότητας. Αυτή η αλυσίδα ισοδυναμίας, μπορεί να διασπαστεί από την αντίθετη «λογική της διαφοράς», όταν το θεσμικό σύστημα ικανοποιεί κάποια από τα αιτήματα, επαναφέροντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους και τον διαχειριστικό-διοικητικό τρόπο επίλυσης προβλημάτων.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Β) Στα πλαίσια της «λογικής της ισοδυναμίας», κάθε κοινωνική ομάδα της οποίας το αίτημα δεν ικανοποιείται, ταυτίζεται με τις άλλες που βρίσκονται στην ίδια θέση, συγκροτώντας το ένα ευρύτερο διαταξικό λαϊκό υποκείμενο, την έννοια του λαού, ή των «μη προνομιούχων», η οποία καθίσταται κομβικό σημείο στο λαϊκιστικό λόγο.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Γ) Όπως κάθε λόγος που φιλοδοξεί να γίνει ηγεμονικός, ο λαϊκισμός νοηματοδοτεί «κενά σημαίνοντα», αποδίδοντάς τους συγκεκριμένο περιεχόμενο, διχοτόμει το κοινωνικό πεδίο ανάμεσα στο λαό, δηλαδή τη μεγάλη πλειοψηφία των «μη προνομιούχων», και το κατεστημένο, δηλαδή τις ελίτ της πολιτικής-οικονομικής ολιγαρχίας, που αδιαφορούν για τις λαϊκές ανάγκες, κι εμποδίζουν τη λαϊκή ευημερία για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Η χάραξη εσωτερικού συνόρου που διχοτομεί αυστηρά το κοινωνικό πεδίο, σημαίνει επίσης ότι όσο περισσότερο εκτείνεται η «αλυσίδα ισοδυναμίας» στην οποία βασίζεται ο λαϊκισμός, δηλαδή όσο περισσότερα είναι τα κοινωνικά αιτήματα που επιχειρεί να εκφράσει, τόσο δυσχερέστερη γίνεται η καθολικοποίησή τους, και τόσο πιο ασταθής είναι η λαϊκιστική συνάρθρωση. Από ένα σημείο πολλαπλασιασμού των αιτημάτων και πέρα, τα «κενά σημαίνοντα» στα οποία βασίζεται ο λαϊκισμός χάνουν το συγκεκριμένο περιεχόμενο που τους αποδίδει ο λαϊκιστικός λόγος, και ολισθαίνουν ξανά στην αοριστία, μετατρεπόμενα σε «μετέωρα σημαίνοντα».</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δ) Ο λαϊκιστικός λόγος επιχειρεί να εκπροσωπήσει μια πολλαπλότητα διαφορετικών αιτημάτων, ανάγοντάς τα σε μια καθολική κοινή ουσία, την αντιπαράθεση λαού-κατεστημένου, χωρίς το καθένα να χάνει ποτέ τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, καθώς η απόλυτη σύμπτωση μερικού-καθολικού είναι αδύνατη. Συνεπώς, η καθολίκευση αυτή επιτυγχάνεται με θεσμούς έμμεσης ιεραρχικής αντιπροσώπευσης, κι όχι αμεσοδημοκρατικά, κατά το ρουσσωικό πρότυπο, της γενικής βούλησης. Ο Λακλάου μάλιστα αναγορεύει τον λαϊκισμό ως ταυτόσημο με την πολιτική καθ’ αυτή, σημειώνοντας πως έχουν κοινές προϋποθέσεις: την κοινωνική διαίρεση και την αμφισημία της έννοιας του λαού. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, κανένα ηγεμονικό εγχείρημα δε μπορεί να μην έχει λαϊκιστικά στοιχεία, κι θα είναι περισσότερο ή λιγότερο λαϊκιστικό, ανάλογα με το βαθμό στον οποίο διέπεται από τη λογική της ισοδυναμίας.</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ε) Μια τελευταία κι εξίσου σημαντική διάσταση του λαϊκιστικού φαινομένου είναι η εγγενής ροπή του προς τη θεσμοποίηση. Συγκεκριμένα, ενώ όλα τα λαϊκιστικά κινήματα ξεκινάνε με μια ρητορική ριζοσπαστικά αντιθεσμική, όταν καταλαμβάνουν την εξουσία, αυτό το χαρακτηριστικό τείνει σταδιακά να εκλείψει, προς όφελος μιας διαφορικής λογικής διαχειριστικής-διοικητικής αντιμετώπισης των κοινωνικών αιτημάτων. Η λογική της ισοδυναμίας γίνεται προσπάθεια να διατηρηθεί από τις κυρίαρχες ομάδες, μέσω της καταφυγής στην ξύλινη γλώσσα, που συνήθως είναι ανεπιτυχής. Η θεσμική και λαϊκιστική λογική λοιπόν είναι ορθότερο να αντιμετωπίζονται όχι ως αλληλοαποκλειόμενες, αλλά αντίθετα ως συμπληρωματικές, η αλληλεπίδραση μεταξύ των οποίων ποικίλλει ανάλογα με τις συνθήκες (<span lang="EN-US">Laclau</span>, 2008).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Η Αριστερά σήμερα και το πρόταγμα ενός προοδευτικού λαϊκισμού</b></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Με υπόβαθρο την ανάλυση του λαϊκισμού ως ηγεμονικής στρατηγικής, η οποία μπορεί, ανάλογα με τις συνθήκες, να λάβει απελευθερωτικό ή αντιδραστικό χαρακτήρα, δεδομένης της αμφισημίας της έννοιας «λαός», ο Λακλάου και η Μουφ, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ενός νέου προτάγματος για την Αριστερά. Γι’ αυτούς, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σηματοδοτεί, πέρα από την παρακμή της παραδοσιακής εργατικής τάξης, και την διάψευση μιας θεμελιώδους παραδοχής του κλασσικού μαρξισμού, ότι τα θεμέλια των κοινωνικών συγκρούσεων είναι δεδομένα και αντικειμενικά προσδιορίσιμα, και κατά συνέπεια επιδέχονται μιας τελικής ορθολογικής επίλυσης σε μια κατεύθυνση πλήρους ελευθερίας κι ισότητας, με πρωταγωνιστικό ρόλο ενός ορισμένου υποκειμένου ιστορικής αλλαγής, του προλεταριάτου (<span lang="EN-US">Laclau</span> και <span lang="EN-US">Mouffe</span>, 1998). Η αναγνώριση της πολλαπλότητας των κοινωνικών δρώντων και του ενδεχομενικού χαρακτήρα πολιτικών συστημάτων και θεωριών, στα πλαίσια ηγεμονικών συναρθρώσεων ανοιχτών σε ανατροπή κι αμφισβήτηση, οδηγεί τους δύο διανοητές να προτείνουν ως εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο τόσο απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, όσο και στον κευνσιανισμό, τη «ριζοσπαστική δημοκρατία».</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρόκειται για ένα σύστημα που αναγνωρίζει τον ανεξάλειπτο χαρακτήρα της σύγκρουσης και του ανταγωνισμού ως συστατικού στοιχείου του πολιτικού, επιχειρώντας να τον θεσμοποιήσει ως «αγωνιστικό πλουραλισμό», στα πλαίσια του οποίου οι αξίες της ελευθερίας και της ισότητας θα γίνονται καθολικά αποδεκτές, αλλά οι διαφωνίες ως προς το περιεχόμενό τους θα παραμένουν ισχυρές ανάμεσα στις διάφορες πολιτικές-ιδεολογικές τάσεις (συντηρητικές, αστικές, σοσιαλιστικές). Ο ανταγωνισμός θα διέπεται<span> </span>από ένα φιλελεύθερο (κοινοβουλευτικό) σύστημα κοινά αποδεκτών θεσμικών κανόνων, το οποίο θα διασφαλίζει πως η εκάστοτε πλειοψηφία και μειοψηφία, θα δέχεται τη νομιμότητα των απόψεων του αντιπάλου, και δεν θα επιχειρεί να επιβληθεί δια της βίας (Μουφ, 2008:27-33). Γι’ αυτό κι ο Λακλάου ορίζει τη ριζοσπαστική δημοκρατία ως διαρκή επέκταση των αλυσίδων ισοδυναμίας πέρα από τα όρια που θέτει ένα δεδομένο πολιτικό σύστημα, ώστε να συμπεριλαμβάνει όλο και περισσότερα αιτήματα και κοινωνικούς αγώνες, με κεντρικό άξονα την ενίσχυση της ίσης ελευθερίας για όλους (<span lang="EN-US">Laclau</span>, 2008).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η μέθοδος που προτείνουν οι Λακλάου-Μουφ, προκειμένου η ιδέα της ριζοσπαστικής δημοκρατίας να καταστεί ηγεμονική κι ικανή να αμφισβητήσει το νεοφιλελευθερισμό, είναι η ευρωπαϊκή Αριστερά να προτάξει ένα προγραμματικό σχέδιο αναδιανομής του εισοδήματος προς όφελος των μεσαίων κι κατώτερων στρωμάτων, και διεύρυνσης των κοινωνικών-δημοκρατικών δικαιωμάτων μέσω της δραστικής ενίσχυσης του κράτους πρόνοιας. Αυτό προϋποθέτει τη ρήξη με την κυρίαρχη στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στρατηγική αποδοχής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ως μονοδρόμου, η οποία έχει το ολέθριο αποτέλεσμα, καθώς οι πολίτες δεν έχουν διαθέτουν ριζικά διαφορετικές επιλογές, οι οποίες να μπορούν να τους διεγείρουν συναισθηματικά και να τους κινητοποιήσουν μαζικά σε δημοκρατική κατεύθυνση, είτε να αποσύρονται από την πολιτική διαδικασία και να επιλέγουν την ιδιώτευση, είτε να κινητοποιούνται από τον ακροδεξιό-ρατσιστικό λαϊκισμό, <span> </span>ο οποίος ενισχύεται ραγδαία εκλογικά στον ευρωπαϊκό χώρο, εμφανιζόμενος ως η μόνη εναλλακτική απέναντι στο νεοφιλελεύθερο κατεστημένο (Μουφ, 2008:33-9<span>·</span> <span lang="EN-US">Laclau</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">Mouffe</span>, 1998).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">A</span>πέναντι στην άνοδο του ακροδεξιού λαϊκισμού, ο οποίος καλύπτει το κενό εκπροσώπησης που αφήνει η σύγκλιση των κομμάτων εξουσίας στην «κεντρώα» νεοφιλελεύθερη συναίνεση, ο Λακλάου τονίζει πως η ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να επενδύσει σε έναν προοδευτικό λαϊκισμό, ο οποίος θα συσπειρώνει τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, με τρόπο ο οποίος θα συνδυάζει δύο συμπληρωματικές λογικές. Πρώτον, την μαζική κινητοποίηση μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων, απέναντι στο κυρίαρχο σύστημα εξουσίας, με αμεσοδημοκρατικές κι αντιιεραρχικές δομές (κινήματα των πλατειών, οριζόντια οργάνωση). Δεύτερον, τη μετατροπή των διάσπαρτων αιτημάτων αυτής της κινητοποίησης σε συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα, με βάση την κατάληψη της κρατικής εξουσίας για την υλοποίησή του, μέσω ενός ηγεμονικού αντιπροσωπευτικού θεσμού, μιας πολιτικής-κομματικής οντότητας (κάθετη οργάνωση). Οι δύο αυτοί τύποι οργάνωσης (κοινωνικό κίνημα και πολιτικό κόμμα), θα πρέπει να διατηρήσουν την αυτονομία τους συνεργαζόμενοι, γιατί κανένας από τους δύο δε μπορεί από μόνος τους να αμφισβητήσει αποτελεσματικά τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Το αντινεοφιλελεύθερο ηγεμονικό σχέδιο θα πρέπει να στηριχτεί αφενός στην ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της τοπικής εξουσίας κι αφετέρου στην αναμόρφωση των θεσμών του κεντρικού κράτους (Λακλάου, 2013<sup>α</sup>, Λακλάου, 2013β). Στα καθ’ ημάς, η ανάγκη λαϊκιστικής στροφής την ευρωπαϊκής αριστεράς επιβεβαιώνεται κι από τους τεχνοκράτες και υποστηρικτές του «εκσυγχρονισμού» της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, οι οποίοι υιοθετούν συστηματικά ένα λόγο δαιμονοποίησης του λαϊκισμού, ως ρίζας της «ελληνικής κακοδαιμονίας», με σαφή στόχο να καταδικάσουν συλλήβδην τις κοινωνικές αντιδράσεις στην εφαρμοζόμενη πολιτική, ως εκφράσεις «ανορθολογισμού», «καθυστέρησης», «ανομίας» και «συντεχνιασμού» (Σεβαστάκης, 2012).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Συμπέρασμα</b></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η επεξεργασία από τον Λακλάου της έννοιας του λαού και του λαϊκισμού ως ηγεμονικής στρατηγικής απέναντι στο μεταδημοκρατικό πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης, έχει το προσόν να συνδυάζει την πληρότητα και την αναλυτική ενάργεια σε θεωρητικό επίπεδο, με την ισχυρή κι άμεση αναφορά σε πραγματικούς πολιτικούς αγώνες που διεξάγονται διεθνώς. Ταυτόχρονα, έχει διατυπωθεί η κριτική ότι η αυστηρά τυπική-μορφική προσέγγιση του λαϊκισμού στο πρώιμο έργο του, όπου θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη σαφή αναφορά στο «λαό», είναι πολύ περιοριστική. Η κριτική αυτή τον οδήγησε μεταγενέστερα να διευρύνει την κατηγορία του λαϊκισμού<span> </span>σε οποιαδήποτε σημαίνοντα γύρω από τα οποία σχηματίζονται αλυσίδες ισοδυναμίας κι όχι αποκλειστικά στο λαό. Αυτή η διεύρυνση όμως εγκυμονεί τον κίνδυνο διολίσθησης στην απροσδιοριστία και την αδυναμία διαχωρισμού λαϊκιστικών και μη λαϊκιστικών λόγων, ενώ ταυτοχρόνως δεν δίνεται η αναγκαία έμφαση στη λιμπιντική-συναισθηματική επένδυση ως παράγοντα μαζικής πολιτικής κινητοποίησης (Σταυρακάκης, 2004). Με όλα τα ενδεχόμενα μειονεκτήματα και τις αναγκαίες ή μη τροποποιήσεις της, η κατά Λακλάου θεώρηση του πολιτικού, της ηγεμονίας, κι ιδιαίτερα του λαϊκισμού, με την έμφαση που δίνει στον πλουραλισμό και την ενδεχομενικότητα των κοινωνικοπολιτικών αγώνων, αποτελεί ένα χρήσιμο αναλυτικό εργαλείο, στην πολιτική θεωρία και πράξη, που μας βοηθάει να διευρύνουμε την οπτική και τους ορίζοντές μας, σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού (Μακρής, 2015).</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Βιβλιογραφία</b><b><span lang="EN-US"></span></b></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Butler, J., <span> </span>; Laclau, E., ; Zizek, S.,(2000), <i>Contigency, Hegemony, Universality: Contemporary dialogues on the Left</i>, London-New York: Verso</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Howarth</span>, <span lang="EN-US">D</span>.,(2008), <i><span lang="EN-US">H</span><span lang="EN-US"> </span>έννοια του Λόγου</i>, μτφρ. Καναούτη, Σ., επιμ. Σταυρακάκης, Γ., Αθήνα: Εκδόσεις Πολύτροπον</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Κατσαμπέκης, Γ.,(2011), <i><span style="color: black;">«</span></i><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Katsambekis-Theoritiko-politikes-diamaches-ston-orizonta-tou-endechomenikou.pdf"><i><span style="color: #333333;">Θεωρητικο-πολιτικές διαμάχες στον ορίζοντα του ενδεχομενικού: ηγεμονία, μετα-ηγεμονία και η ανάδυση του “νέου”: εισαγωγικές σημειώσεις</span></i></a><i><span style="color: black;">»,</span></i><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;"> </span></span><em><span style="color: black;">Σύγχρονα Θέματα</span></em><span style="color: black;">, τχ. 114, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2011, σσ. 25-30, </span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Katsambekis-Theoritiko-politikes-diamaches-ston-orizonta-tou-endechomenikou.pdf"><span>http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Katsambekis-Theoritiko-politikes-diamaches-ston-orizonta-tou-endechomenikou.pdf</span></a><span style="color: black;"><span> </span>(Πρόσβαση, 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Κιουπκιολής, Α.,(2011), <i>Πολιτικές της ελευθερίας: αγωνιστική δημοκρατία, μετα-αναρχικές ουτοπίες και η ανάδυση του πλήθους</i>, Αθήνα: Εκδόσεις Εκκρεμές</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Λακλάου, Ε.,(1983), <i>Πολιτική και ιδεολογία στη μαρξιστική θεωρία: καπιταλισμός, λαϊκισμός, φασισμός</i>, μτφρ-επίμ. Ανανιάδης, Γρ., Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Σύγχρονα Θέματα</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Laclau</span>, <span lang="EN-US">E</span>.,(1997), <i>Για την επανάσταση της εποχής μας</i>, μτφρ-επίμ. Σταυρακάκης, Γ., Αθήνα: Εκδόσεις Νήσος</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Laclau</span>, <span lang="EN-US">E</span>.,(2003), <i><span style="color: black;">«</span></i><a href="http://pandemos.panteion.gr/index.php?op=record&pid=iid:1243&lang=en" target="_blank"><i><span style="color: #333333;">Είναι δυνατόν να εξηγηθούν οι κοινωνικοί αγώνες εμμενώς;</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;"> </span></span><span style="color: black;">(Βιβλιοκριτικό δοκίμιο για το βιβλίο των Μ. Hardt & A. Negri, Αυτοκρατορία),<span class="apple-converted-space"> </span><em>Σύγχρονα Θέματα</em>, τχ. 82, Ιούνιος 2003, σσ. 89-94. </span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US" style="color: black;">Laclau</span><span style="color: black;">, </span><span lang="EN-US" style="color: black;">E</span><span style="color: black;">.,(2008), <i>«</i></span><a href="http://www.intellectum.org/articles/issues/intellectum5/ITL05P085095_Yperaspistis_Endexomenikotitas.pdf" target="_blank"><i><span style="color: #333333;">Ernesto Laclau: Ο υπερασπιστής της ενδεχομενικότητας</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span style="color: black;"> <span class="apple-converted-space"> </span>(Συνέντευξη στην Αθηνά Αυγητίδου και την Ελένη Κούκου),<span class="apple-converted-space"> </span><em>Intellectum</em>, τχ. 5, Δεκέμβριος 2008, σσ. 85-95. </span><a href="http://www.intellectum.org/articles/issues/intellectum5/ITL05P085095_Yperaspistis_Endexomenikotitas.pdf"><span>http://www.intellectum.org/articles/issues/intellectum5/ITL05P085095_Yperaspistis_Endexomenikotitas.pdf</span></a><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US" style="color: black;">Laclau</span><span style="color: black;">, </span><span lang="EN-US" style="color: black;">E</span><span style="color: black;">.,(2010α), <i>«</i></span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Laclau-E.-Laikismos.-Ti-simasia-echei-to-onoma.pdf"><i><span style="color: #333333;">Λαϊκισμός: Τι σημασία έχει το όνομα</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span style="color: black;">, <span class="apple-converted-space"> </span>μτφρ. Γιώργος Κατσαμπέκης, Γρηγόρης Ανανιάδης,<span class="apple-converted-space"> </span><em>Σύγχρονα Θέματα</em>, τχ. 110, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2010, σσ. 70-79. </span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Laclau-E.-Laikismos.-Ti-simasia-echei-to-onoma.pdf"><span>http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Laclau-E.-Laikismos.-Ti-simasia-echei-to-onoma.pdf</span></a><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US" style="color: black;">Laclau</span><span style="color: black;">, </span><span lang="EN-US" style="color: black;">E</span><span style="color: black;">.,(2010β<i>), «</i></span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Laclau-E.-O-anagkaios-laikismos.pdf"><i><span style="color: #333333;">Ο αναγκαίος λαϊκισμός</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;"> </span></span><span style="color: black;">(Συνέντευξη του Ernesto Laclau στον Νίκο Χρυσολωρά),<span class="apple-converted-space"> </span><em>Σύγχρονα Θέματα</em>, τχ. 110, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2010, σσ. 80-83<span class="apple-converted-space"> </span></span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Laclau-E.-O-anagkaios-laikismos.pdf"><span>http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Laclau-E.-O-anagkaios-laikismos.pdf</span></a><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 1-12-2015)</span></span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="color: black;">Laclau</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;">, </span></span><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="color: black;">E</span></span><span class="apple-converted-space"><span style="color: black;">.,(2011), </span></span><i><span style="color: black;">«</span></i><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2013/11/Laclau-E.-Hardt-kai-Negri.-Echei-o-Theos-2011.pdf"><i><span style="color: #333333;">Hardt και Negri: Έχει ο Θεός!</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span style="color: black;"> μτφρ. Χρήστος Ηλιάδης,<span class="apple-converted-space"> </span><em>Σύγχρονα Θέματα</em>, τχ. 114, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2011, σσ. 31-34. </span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2013/11/Laclau-E.-Hardt-kai-Negri.-Echei-o-Theos-2011.pdf"><span lang="EN-US">http</span><span>://</span><span lang="EN-US">www</span><span>.</span><span lang="EN-US">frenchphilosophy</span><span>.</span><span lang="EN-US">gr</span><span>/</span><span lang="EN-US">wp</span><span>-</span><span lang="EN-US">content</span><span>/</span><span lang="EN-US">uploads</span><span>/2013/11/</span><span lang="EN-US">Laclau</span><span>-</span><span lang="EN-US">E</span><span>.-</span><span lang="EN-US">Hardt</span><span>-</span><span lang="EN-US">kai</span><span>-</span><span lang="EN-US">Negri</span><span>.-</span><span lang="EN-US">Echei</span><span>-</span><span lang="EN-US">o</span><span>-</span><span lang="EN-US">Theos</span><span>-2011.</span><span lang="EN-US">pdf</span></a><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US" style="color: black;">Laclau</span><span style="color: black;">, </span><span lang="EN-US" style="color: black;">E</span><span style="color: black;">.,(2012),<span> </span></span>στο <i>Τόποι Ζωής, Τόποι Ιδεών,</i> επεισόδιο 6: Λαϊκισμός: χειραγώγηση ή χειραφέτηση; <a href="https://www.youtube.com/watch?v=zYp7lLA7Qak">https://www.youtube.com/watch?v=zYp7lLA7Qak</a> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Λακλάου, Ε.,(2013α), <i><span style="color: black;">«</span></i><a href="http://www.avgi.gr/article/1275756/ernesto-laklaou-i-aristera-stin-europi-prepei-na-ginei-pio-laikistiki" target="_blank"><i><span style="color: #333333;">Η αριστερά στην Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο λαϊκιστική</span></i></a><i><span style="color: black;">» </span></i><span style="color: black;">(Συνέντευξη στη Αναστασία Γιάμαλη),<span class="apple-converted-space"> </span><em>Η Αυγή</em>, 10 Νοεμβρίου 2013. </span><a href="http://www.avgi.gr/article/1275756/ernesto-laklaou-i-aristera-stin-europi-prepei-na-ginei-pio-laikistiki"><span>http://www.avgi.gr/article/1275756/ernesto-laklaou-i-aristera-stin-europi-prepei-na-ginei-pio-laikistiki</span></a><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Λακλάου, Ε.,(2013β), <i><span style="color: black;">«</span></i><a href="http://archive.efsyn.gr/?p=139031" target="_blank"><i><span style="color: #333333;">Θετικό σημάδι για την αλλαγή η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span style="color: black;"> (Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου),<span class="apple-converted-space"> </span><em>Η Εφημερίδα των Συντακτών</em>, 27 Οκτωβρίου 2013. </span><a href="http://archive.efsyn.gr/?p=139031"><span lang="EN-US">http</span><span>://</span><span lang="EN-US">archive</span><span>.</span><span lang="EN-US">efsyn</span><span>.</span><span lang="EN-US">gr</span><span>/?</span><span lang="EN-US">p</span><span>=139031</span></a><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US" style="color: black;">Laclau</span><span style="color: black;">, </span><span lang="EN-US" style="color: black;">E</span><span style="color: black;">., </span><span lang="EN-US" style="color: black;">Mouffe</span><span style="color: black;">, </span><span lang="EN-US" style="color: black;">C</span><span style="color: black;">.,(1998), <i>«</i></span><a href="http://afterhistory.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html" target="_blank"><i><span style="color: #333333;">Οι καρδιές, τα μυαλά και η ριζοσπαστική δημοκρατία</span></i></a><i><span style="color: black;">»</span></i><span style="color: black;"> (Συνέντευξη των Λακλάου και Μουφ στο περιοδικό<span class="apple-converted-space"> </span><em>Red Pepper</em>, Ιούνιος 1998), μτφρ. Θώμη Γάκη, Ιστοχώρος<span class="apple-converted-space"> </span><em>Κοίτα τον ουρανό</em><span class="apple-converted-space"> </span>(ημερ. ανάρτησης: 2 Μαρτίου 2015) </span><a href="http://afterhistory.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html"><span lang="EN-US">http</span><span>://</span><span lang="EN-US">afterhistory</span><span>.</span><span lang="EN-US">blogspot</span><span>.</span><span lang="EN-US">gr</span><span>/2015/05/</span><span lang="EN-US">blog</span><span>-</span><span lang="EN-US">post</span><span>.</span><span lang="EN-US">html</span></a><span style="color: black;"> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Laclau, E., Mouffe, C.,(2001), <i>Hegemony and Socialist Strategy(2<sup>nd</sup> Edition), </i>London-New York: Verso Publications</span></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μακρής, Σ.,(2015), <i>Ο </i><i><span lang="EN-US">Ernesto</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Laclau</span>(1935-2014) και η μετανεωτερική προσέγγιση του πολιτικού και της δημοκρατίας</i>, περιοδικό Θέσεις, τχ. 130, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015 <a href="http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1291&Itemid=29">http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1291&Itemid=29</a> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Mouffe</span>, <span lang="EN-US">C</span>.,(2004), <i><span lang="EN-US">To</span><span lang="EN-US"> </span>δημοκρατικό παράδοξο</i>, μτφρ. Κιουπκιολής, Α., επίμ. Σταυρακάκης, Γ., Αθήνα: Εκδόσεις Πόλις</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Μουφ, Σ.,(2008), <i>Επί του Πολιτικού</i>, μτφρ. Κιουπκιολής, Α., Αθήνα: Εκδόσεις Εκκρεμές</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span lang="EN-US">Phillips</span>, <span lang="EN-US">L</span>., <span lang="EN-US">Jorgensen</span>, <span lang="EN-US">M</span>.,(2009),<i>Ανάλυση Λόγου, Θεωρία και Μέθοδος</i>, μτφρ. Κιουπκιολής, Α., επίμ. Σταυρακάκης, Γ., Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σεβαστάκης, Ν.,(2012).<span style="color: black;">,<span> </span></span>στο <i>Τόποι Ζωής, Τόποι Ιδεών,</i> επεισόδιο 6: Λαϊκισμός: χειραγώγηση ή χειραφέτηση; <a href="https://www.youtube.com/watch?v=9A8hEbJMhgs">https://www.youtube.com/watch?v=9A8hEbJMhgs</a> (Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σταυρακάκης, Γ.,(2004), <i><span style="color: black;">«</span></i><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Stavrakakis-G.-Antinomies-tou-formalismou.-i-kata-Laclau...2004.pdf"><i><span style="color: #333333;">Αντινομίες του φορμαλισμού: η κατά Laclau θεώρηση του λαϊκισμού και ο ελληνικός θρησκευτικός λαϊκισμός</span></i></a><i><span style="color: black;">», </span></i><span style="color: black;">Επιστήμη και κοινωνία, τχ 12 </span><a href="http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Stavrakakis-G.-Antinomies-tou-formalismou.-i-kata-Laclau...2004.pdf"><span>http://www.frenchphilosophy.gr/wp-content/uploads/2014/04/Stavrakakis-G.-Antinomies-tou-formalismou.-i-kata-Laclau...2004.pdf</span></a><span style="color: black;"> </span>(Πρόσβαση 11-12-2015)</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 2.85pt 10pt; text-align: justify;"></div></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-15376878189880864572016-08-08T14:40:00.001+03:002016-08-08T14:40:56.552+03:00Το κοινωνικό μανιφέστο του Στίβεν Χόκινγκ: Κοινοκτημοσύνης εγκώμιον!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><b><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Του Γιώργου Δουράκη</span></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtl6J3BpP9WMi-9REtAFs1d_9_HWikOOxGmzZtFAH-17Ajp8AbSpZOzVvA_k7z1SYOcEleKCU42q7emepCYQRQKt6uBc6Z9SfSb5ihfsnjy3f2c5nX28Z3v1pJoXmfl1jEZmLkuvCZ5oAl/s1600/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtl6J3BpP9WMi-9REtAFs1d_9_HWikOOxGmzZtFAH-17Ajp8AbSpZOzVvA_k7z1SYOcEleKCU42q7emepCYQRQKt6uBc6Z9SfSb5ihfsnjy3f2c5nX28Z3v1pJoXmfl1jEZmLkuvCZ5oAl/s400/unnamed.jpg" width="400" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Όταν πριν από δύο χρόνια διάβασα την άποψη που διατύπωσε ο διάσημος βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ ότι το λεγόμενο «σωματίδιο του Θεού» (ή άλλως «μποζόνιο Χιγκς») μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο, ομολογώ ότι δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Ακόμη κι αν η πρόβλεψη αυτή είναι σωστή –σκέφτηκα-, θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά τρισεκατομμύρια χρόνια για να συμβεί το κακό. Θα πρέπει κανείς να είναι υπέρμετρα και αθεράπευτα αισιόδοξος για να πιστεύει ότι ο κόσμος αυτός μπορεί να επιβιώσει για τρισεκατομμύρια χρόνια, ώστε να έρθει εν συνεχεία το σωματίδιο του Θεού να τον αποτελειώσει. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Με άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα </span><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">The</span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Guardian</span></i><i><span style="line-height: 115%;">,</span></i><span style="line-height: 115%;"> στον απόηχο του </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Brexit</span><span style="line-height: 115%;">, ο Στίβεν Χόκινγκ κρούει και πάλι τον κώδωνα του κινδύνου. Αυτή τη φορά όμως μας προειδοποιεί ότι ο κίνδυνος για την επιβίωση του είδους είναι πολύ πιο άμεσος και αισθητός και δεν προέρχεται από το «σωματίδιο του Θεού», αλλά από το «σωματίδιο του… ανθρώπου»! Υπάρχει και τέτοιο; Έτσι φαίνεται. Είναι μάλιστα εξαιρετικά τοξικό. Εμφανίζεται με τη μορφή του χρήματος, της απληστίας και της βουλιμίας των ισχυρών και έχει οδηγήσει σε <span> </span>εκρηκτικές οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, που απειλούν με αφανισμό το ανθρώπινο είδος. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Ποια είναι η λύση που προτείνει; Περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, δικαιότερη διανομή του εισοδήματος και του πλούτου, επέκταση και ενίσχυση των δημόσιων αγαθών εις βάρος των ιδιωτικών, με απώτερο στόχο να ξανακάνουμε την ευημερία συλλογική. Πρόκειται για ένα πραγματικό κοινωνικό μανιφέστο, που εκθειάζει την κοινοκτημοσύνη. Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:</span></span></div><br />
<blockquote class="tr_bq"><div class="MsoNormal" style="background: rgb(242, 242, 242) none repeat scroll 0% 0%; line-height: normal; margin: 0cm 14.2pt 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span>«Ο πλανήτης μας και το ανθρώπινο γένος αντιμετωπίζουν πολλαπλές προκλήσεις. Αυτές οι προκλήσεις είναι παγκόσμιες και σοβαρές –κλιματική αλλαγή, παραγωγή τροφίμων, υπερπληθυσμός, αποδεκατισμός των άλλων ειδών, επιδημικές ασθένειες, μόλυνση των ωκεανών. Τα πιεστικά αυτά προβλήματα θα απαιτήσουν τη συνεργασία μας, τη συνεργασία όλων μας με κοινό όραμα και ομαδική προσπάθεια, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι η ανθρωπότητα μπορεί να επιβιώσει. Θα πρέπει να προσαρμόσουμε, να επανεξετάσουμε, να αναπροσανατολίσουμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε όταν λέμε «πλούτος», «περιουσία», «δικό μου και δικό σου». Ακριβώς όπως και τα παιδιά, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="background: rgb(242, 242, 242) none repeat scroll 0% 0%; line-height: normal; margin: 0cm 14.2pt 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="background: rgb(242, 242, 242) none repeat scroll 0% 0%; line-height: normal; margin: 0cm 14.2pt 0pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;">Αν αποτύχουμε, τότε οι δυνάμεις που συνέβαλαν στο Brexit (ο φθόνος και ο απομονωτισμός, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο), οι οποίες πηγάζουν από ένα στενόμυαλο ορισμό του πλούτου και από την αποτυχία μας να τον διανείμουμε δικαιότερα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, θα ενισχυθούν. Εν τοιαύτη περιπτώσει δε μπορώ να είμαι αισιόδοξος για τη μακροπρόθεσμη προοπτική του ανθρώπινου είδους» (βλ. <b><a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?hl=el&q=https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/jul/29/stephen-hawking-brexit-wealth-resources&source=gmail&ust=1470742366498000&usg=AFQjCNHOi32sqgVdXjAUPhOYPHBYTgNTzg" href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/jul/29/stephen-hawking-brexit-wealth-resources" target="_blank"><span style="color: blue;" title="https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/jul/29/stephen-hawking-brexit-wealth-resources
CTRL + κλικ για μετάβαση στη σύνδεση">εδώ</span></a></b></span> </span><span style="font-size: small;">και για ολόκληρο το άρθρο στα ελληνικά <b><span><a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?hl=el&q=http://tvxs.gr/news/kosmos/xokingk-den-epanaprosdiorisoyme-ton-rolo-toy-ploytoy-tha-katastrafoyme-os-eidos&source=gmail&ust=1470742366498000&usg=AFQjCNFMgQoNDEunF0PWik3AXG8S7tQ5-g" href="http://tvxs.gr/news/kosmos/xokingk-den-epanaprosdiorisoyme-ton-rolo-toy-ploytoy-tha-katastrafoyme-os-eidos" target="_blank"><span style="color: blue;">εδώ</span></a></span></b><span style="color: black;">).</span></span></div></blockquote><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Είναι πολύ ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο επιστήμονες και τεχνοκράτες τόσο μεγάλης εμβέλειας να παρεμβαίνουν στο δημόσιο διάλογο και να εκφράζουν με παρρησία και σαφήνεια θέσεις κατά της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας και υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινοκτημοσύνης και της συλλογικής ευημερίας. Νομίζω ότι στην προκειμένη περίπτωση ο Στίβεν Χόκινγκ ακολουθεί το δρόμο που χάραξε ο μεγάλος Άλμπερτ Αϊνστάιν. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Δυστυχώς όμως στις μέρες μας σπανίζουν τέτοιοι επιστήμονες και τέτοιοι τεχνοκράτες. Η μεγαλειώδης ουμανιστική προτροπή «μάθε παιδί μου γράμματα να γίνεις άνθρωπος» και να προσφέρεις στην κοινωνία δεν ακούγεται πια. Αντικαταστάθηκε από το «μάθε παιδί μου γράμματα να τα ’κονομήσεις»! Ο λαός δεν έχει πια καμία απολύτως εμπιστοσύνη στους περισσότερους επιστήμονες και τεχνοκράτες. Όλων των κλάδων και όλων των επαγγελμάτων. Ιδίως στους πρωτοκλασάτους. Καταλαβαίνει ότι τον πρόδωσαν. Αντί να συμμαχήσουν μαζί του και να αντιπαρατεθούν από κοινού στα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών, αυτοί έσπευσαν να συμμαχήσουν με τους ισχυρούς εις βάρος της κοινωνίας και εις βάρος των εργαζομένων. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Και να φανταστεί κανείς ότι κάποτε –στις αρχές του 20<sup>ου</sup> αιώνα- ο μεγάλος αμερικανός (νορβηγικής καταγωγής) κοινωνικός επιστήμονας και μελετητής των θεσμών, Θορστάιν Βέμπλεν (περισσότερο γνωστός από το έργο του «Η Θεωρία της Αργόσχολης Τάξης»), προέβλεπε με σχετική βεβαιότητα ότι η επανάσταση για την ανατροπή της στείρας και ανορθολογικής επιχειρηματικής τάξης θα ξεκινήσει από τους τεχνοκράτες. Το σκεπτικό του ήταν σαφώς επηρεασμένο από τον τεχνολογικό ντετερμινισμό του γάλλου ουτοπικού σοσιαλιστή Σαιν-Σιμόν. Σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία μετατρέπονταν σε άμεσα παραγωγική και οικονομική δύναμη, που επηρέαζε καθοριστικά την παραγωγικότητα της εργασίας, η τεχνογνωσία των μηχανικών και των τεχνοκρατών ήταν απολύτως απαραίτητη για την αποτελεσματική και αποδοτική διεκπεραίωση της παραγωγικής δραστηριότητας. Το γεγονός αυτό τους καθιστούσε αναντικατάστατους και κυρίαρχους του παιχνιδιού στην παραγωγική διαδικασία. Αυτοί όμως αντέδρασαν απροσδόκητα. Αντί να ανατρέψουν τους απόντες ιδιοκτήτες και να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, συμμάχησαν μαζί τους, με αντάλλαγμα το προσωπικό τους συμφέρον και τη γρήγορη κοινωνική αναρρίχηση.</span></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">*</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Ο Στίβεν Χόκινγκ προειδοποιεί. Η ανθρωπότητα κινδυνεύει! Όχι από το «σωματίδιο του Θεού», αλλά από τις εκρηκτικές οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, που είναι έργο ανθρώπων. Όλοι μας –και όχι μόνον οι μεγάλοι επιστήμονες και τεχνοκράτες- έχουμε καθήκον να αντιδράσουμε σθεναρά σ’ αυτόν τον οικονομικό και κοινωνικό κατήφορο, στην προδιαγεγραμμένη αυτή πορεία προς την οικονομική και κοινωνική βαρβαρότητα. Δεν πάει άλλο! Δε μπορεί πια κανείς να παραμένει απαθής! Δε μπορεί πια κανείς να σωπαίνει! Ας θυμηθούμε τη συγκλονιστική προτροπή του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη. <i>«Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω<span>»</span></i><span>.</span> Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. TINA - There Is No Alternative!..<i> </i></span><b><span style="color: #5f1919; line-height: 115%;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><i><span style="line-height: 115%;">Γιώργος Δουράκης</span></i></span></div><span style="font-size: small;"><i></i><i><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;">Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας</span></div></i></span><span style="font-size: small;"><i> <div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;">Τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ</span></div></i></span></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-50236594114095927762016-08-07T13:20:00.004+03:002016-08-08T19:07:25.055+03:00Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Οι απαντήσεις στους δαίμονες που μας καταδιώκουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9P9HqzWTfCu5AEFXXlyWx0ukZvjN4hFZR7OV4bB756vawksvL_cKgf_HPzj-95oEonp8xelXRla0JuUtgNYCgpDwpGRCxKbG1iZz2WZKQv5gWRw1Gq4kCFWTUAu9pl2EjKPm3jZNDtreU/s1600/819_bauman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9P9HqzWTfCu5AEFXXlyWx0ukZvjN4hFZR7OV4bB756vawksvL_cKgf_HPzj-95oEonp8xelXRla0JuUtgNYCgpDwpGRCxKbG1iZz2WZKQv5gWRw1Gq4kCFWTUAu9pl2EjKPm3jZNDtreU/s320/819_bauman.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Φτάνοντας στις ρίζες της ανασφάλειας που διακατέχει την ευρωπαϊκή κοινωνία μέσα από τη σκέψη του πολωνού κοινωνιολόγου και φιλόσοφου.</span></span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;"> Αυτό του οποίου γινόμαστε μάρτυρες -με τρόπο τόσο άμεσο και ενοχλητικό τις τελευταίες εβδομάδες- είναι μια περίοδος που χαρακτηρίζεται «από φόβο και αβεβαιότητα. Και δεν υπάρχει λόγος να αυταπατόμαστε: οι δαίμονες που μας καταδιώκουν δεν θα εξαφανιστούν». Και αυτό γιατί, όπως εξηγεί ο πολωνός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν -ένας από τους μεγάλους στοχαστές της απατηλής νεωτερικότητας στην οποία ζούμε- η καταγωγή τους σχετίζεται άμεσα με τα ίδια τα δομικά στοιχεία της κοινωνίας και της ζωής μας. </span> </div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Συνέντευξη στον </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Davide</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Casati</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">.</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;"></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Καθηγητά Μπάουμαν, μπροστά στις αλυσιδωτές επιθέσεις των τελευταίων ημερών, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άβυσσο φόβου και ανασφάλειας. Ποιες είναι οι απαντήσεις που θα μπορούσαν να καλύψουν αυτή την άβυσσο; </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Οι ρίζες της ανασφάλειας είναι πολύ βαθιές. Εκτείνονται στον τρόπο ζωής μας, έχουν σημαδευτεί από την αποδυνάμωση των διαπροσωπικών δεσμών, την κατάρρευση των κοινωνιών, την αντικατάσταση της ανθρώπινης αλληλεγγύης από τον ανταγωνισμό χωρίς όρια, την τάση να εμπιστευόμαστε στα χέρια μεμονωμένων ατόμων την επίλυση προβλημάτων πιο ευρείας σημαντικότητας, κοινωνικής. Ο φόβος που προκύπτει από αυτή την κατάσταση ανασφάλειας, σε έναν κόσμο που εξαρτάται από τα καπρίτσια ανεξέλεγκτων οικονομικών δυνάμεων και χωρίς πολιτικούς ελέγχους, αυξάνεται και επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Και αυτός ο φόβος ψάχνει ένα στόχο για να επικεντρωθεί. Ένα στόχο συγκεκριμένο, ορατό και προσιτό. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Έναν στόχο τον οποίο πολλοί εντοπίζουν στις ροές των προσφύγων και των μεταναστών.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Πολλοί από αυτούς προέρχονται από μια συνθήκη στην οποία ήταν υπερήφανοι για την θέση τους στην κοινωνία, την δουλεία τους, την εκπαίδευσή τους. Ωστόσο, τώρα είναι πρόσφυγες και έχουν χάσει τα πάντα. Από την στιγμή της άφιξής τους έρχονται σε επαφή με το πιο επισφαλές κομμάτι της κοινωνίας μας, η οποία στα πρόσωπα των προσφύγων βλέπει να ενσαρκώνονται οι βαθύτεροι εφιάλτες της.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Μπροστά σε αυτή την πρόκληση, πολλαπλασιάζονται οι εκκλήσεις από διάφορες πολιτικές δυνάμεις για την κατασκευή νέων τοίχων. Είναι μια λογική αντίδραση;</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Πιστεύω ότι πρέπει να μελετήσουμε, να απομνημονεύσουμε και να εφαρμόσουμε την ανάλυση που ο Πάπας Φραγκίσκος (στην ευχαριστήρια ομιλία του για το βραβείο Καρλομάγνος) αφιέρωσε στους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν από «την εμφάνιση νέων τειχών στην Ευρώπη». Τείχη που έχουν χτιστεί -με παράδοξο τρόπο και κακόβουλα- με την πρόθεση και την ελπίδα να μας προστατέψουν από την βαβούρα ενός κόσμου που είναι γεμάτος κινδύνους, παγίδες και απειλές. Ο Ποντίφικας σημείωσε, με βαθιά ανησυχία, ότι οι ιδρυτές της Ευρώπης, «αγγελιοφόροι της ειρήνης και προφήτες του μέλλοντος» μας ενέπνευσαν «να χτίσουμε γέφυρες και να γκρεμίσουμε τείχη». Ωστόσο η οικογένεια των εθνών που βοήθησαν να χτιστούν οι γέφυρες φαίνεται τον τελευταίο καιρό «όλο και λιγότερο άνετα στο κοινό της σπίτι. Η νέα και συναρπαστική επιθυμία, για την δημιουργία ενότητας φαίνεται να εξαφανίζεται. Εμείς, οι κληρονόμοι εκείνου του ονείρου, μπαίνουμε στον πειρασμό να επιμένουμε μόνο στα δικά μας ιδιοτελή ενδιαφέροντα και να δημιουργούμε εμπόδια».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Στις μελέτες σας, αναφέρετε ως θεμελιώδεις αξίες των κοινωνιών μας την ελευθερία και την ασφάλεια: μετά από μια εποχή στην οποία, προκειμένου να αναπτυχθεί η ελευθερία, έπρεπε σταδιακά να αποκηρύξουμε την ασφάλεια, τώρα πια το εκκρεμές αντιστρέφει την πορεία του. Τι πολιτικές επιπτώσεις προκύπτουν από αυτό;</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις προκλήσεις μιας πολύπλοκης κατάστασης που φαίνεται αβάσταχτη. Και έτσι αυξάνεται η επιθυμία να περιοριστεί αυτή η πολυπλοκότητα λαμβάνοντας απλά και άμεσα μέτρα. Με αυτό τον τρόπο ωστόσο αυξάνεται και η γοητεία «ισχυρών ανδρών», που υπόσχονται -με τρόπο ανεύθυνο, παραπλανητικό, πομπώδη- να βρουν εκείνα τα μέτρα που θα επιλύσουν την πολυπλοκότητα. «Αφήστε το σε μένα, εμπιστευτείτε με», λένε, «και εγώ θα διορθώσω τα πράγματα». Σε αντάλλαγμα ζητούν την άνευ όρων υποταγή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Κάτι τέτοιο φαίνεται να προτείνει και ο υποψήφιος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου τις προτάσεις αναφορικά με την ασφάλεια και την μετανάστευση υπέδειξε πρόσφατα και ο πρόεδρος της Ουγγαρίας ως μοντέλα που μπορούν να εφαρμοστούν και στην Ευρώπη…</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Αυτό το οποίο παρατηρούμε είναι μια ανησυχητική τάση: ζητήματα κοινωνικού χαρακτήρα, όπως ακριβώς η ένταξη και η αποδοχή, παρουσιάζονται ως προβλήματα που πρέπει να ανατεθούν σε όργανα της τάξης και της ασφάλειας. Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση της υγείας του ιδρυτικού πνεύματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι καλή, καθώς καθοριστικό χαρακτηριστικό για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ήταν το όραμα μιας Ευρώπης στην οποία τα στρατιωτικά μέτρα και τα μέτρα ασφαλείας θα γίνονταν -σταδιακά αλλά σταθερά- περιττά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Το Ισλάμ καταδεικνύεται από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις -για παράδειγμα, το γερμανικό κίνημα </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">PEGIDA</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">- ως μια εγγενώς βίαιη θρησκεία, που δεν συμβαδίζει με τις αξίες της Δύσης. Τι σκέφτεστε για αυτό;</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγουμε το επικίνδυνο σφάλμα να εξάγουμε μακροπρόθεσμα συμπεράσματα από τις εμμονές κάποιων. Φυσικά, όπως είπε και ο καταξιωμένος γερμανός κοινωνιολόγος </span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Ulrich</span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Beck</span><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">, κάτω από την σημερινή σύγχυση που μας διακατέχει βρίσκεται το γεγονός ότι ζούμε ακόμη σε μια «κοσμοπολίτικη» κατάσταση -που μας αναγκάζει να ζούμε μόνιμα με κουλτούρες, τρόπους ζωής και θρησκείες διαφορετικές- χωρίς ωστόσο να έχουμε αναπτύξει πλήρως την ικανότητα να κατανοούμε τις λογικές και τα ζητούμενα, χωρίς δηλαδή να έχουμε μια «κοσμοπολίτικη συνείδηση». Και είναι αλήθεια ότι το να γεφυρώσουμε την απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα την οποία ζούμε και την ικανότητα κατανόησης αυτής της πραγματικότητας δεν είναι ένας στόχος που θα επιτευχθεί άμεσα. Το σοκ είναι μόλις στην αρχή του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Άρα είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε σε μια κοινωνία στην οποία το κυρίαρχο συναίσθημα θα είναι ο φόβος;</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Πρόκειται για μια ζοφερή και ενοχλητική προοπτική, μα προσοχή: η μοίρα μιας κοινωνίας που κυριαρχείτ<span style="font-family: "georgia" , "serif";">αι</span> από τον φόβο δεν είναι μια μοίρα ούτε προκαθορισμένη ούτε αναπόφευκτη. Οι υποσχέσεις των δημαγωγών δίνονται συχνά, αλλά ευτυχώς έχουν και σύντομη διάρκεια. Όταν ανεγερθούν νέα τείχη και περισσότερες ένοπλες δυνάμεις τοποθετηθούν στα αεροδρόμια και τους δημόσιους χώρους, όταν θα απορρίπτεται η αίτηση κάποιου που ζητά άσυλο από τον πόλεμο και την καταστροφή και περισσότεροι μετανάστες θα επαναπατρίζονται, θα γίνει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εμφανές πώς όλα αυτά τα μέτρα είναι άσχετα με την επίλυση των πραγματικών αιτιών της αβεβαιότητας. Οι δαίμονες που μας καταδιώκουν -ο φόβος μην χάσουμε την θέση μας στην κοινωνία, η ευθραυστότητα των στόχων που έχουμε επιτύχει- δεν θα εξατμιστούν ούτε θα εξαφανιστούν. Σε αυτό το σημείο πλέον μπορούμε να ξυπνήσουμε, και να αναπτύξουμε τα αντισώματα ενάντια στις σειρήνες των ρητόρων και των ταραχοποιών που προσπαθούν να κερδίσουν πολιτικό κεφάλαιο μέσω του φόβου, οδηγώντας μας σε λανθασμένα συμπεράσματα. Το ανησυχητικό είναι ότι προτού αναπτυχθούν αυτά τα αντισώματα, θα είναι πολλοί αυτοί που θα δούν την ζωή τους να έχει σπαταληθεί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Έχετε υποστηρίξει ότι η δυνατότητα της φιλοξενίας έχει κάποια όρια, όπως επίσης και η ανθρώπινη ικανότητα να υπομένει κανείς τα βάσανα και την απόρριψη. Ο διάλογος ωστόσο, η ενσωμάτωση και η κατανόηση απαιτούν πολύ χρόνο…</span></b><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt;">Θα σας απαντήσω παραθέτοντας για άλλη μια φορά τον Πάπα Φραγκίσκο: «ονειρεύομαι μια Ευρώπη στην οποία το να είναι κανείς μετανάστης δεν είναι έγκλημα, μια Ευρώπη που προωθεί και προστατεύει τα δικαιώματα όλων χωρίς να ξεχνά τις υποχρεώσεις απέναντι σε όλους. Τι σου συνέβη Ευρώπη, λίκνο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, γενέτειρα ανδρών και γυναικών που έβαλαν σε κίνδυνο και έχασαν την ζωή τους για την αξιοπρέπεια των αδερφών τους;». Αυτά τα ερωτήματα απευθύνονται σε όλους μας. Σε εμάς που, ως ανθρώπινα όντα, διαμορφωνόμαστε από την ιστορία και στην διαμόρφωση της οποίας συμβάλλουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα. Εναπόκειται σε εμάς το να βρούμε απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις και να τις εκφράσουμε με έργα και με λόγια. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να βρούμε αυτές τις απαντήσεις είναι το ότι εμείς οι ίδιοι αργοπορούμε να τις ψάξουμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span>Μετάφραση: Θώμη Γάκη<br />
Πηγή:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><a href="http://www.corriere.it/esteri/16_luglio_25/zygmunt-bauman-le-risposte-demoni-che-ci-perseguitano-b1d972a6-52a3-11e6-9335-9746f12b2562.shtml">Corriere<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Della<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Serra</a></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></i></div>
</div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-37185523237373736112016-08-01T02:25:00.002+03:002016-08-01T11:22:18.301+03:00"Μια περίοδος έντονης συζήτησης σχετικά με τη μαρξιστική φιλοσοφία": Μια συνέντευξη με τον Étienne Balibar <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Η συνέντευξη του Jérome Skalski με τον Étienne Balibar αναφορικά με την περίοδο δημοσίευσης του Reading Capital («Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο») δημοσιεύτηκε στην L'Humanité το Μάρτιο του 2015. Η μετάφραση αυτή από τους</i> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Patrick King </i></span><i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">και Salar Mohandesi δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο Viewpoint. </i></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2TGiionxfQJiMlYWhOkCrkDXd6P-zakZ-0LjXKgIi_U0oIyypRwKCOdNmOgTs8QtqcDzFayf546zdXBJ2G7PGyoKmJJtjAlAp9uI_2qFUs88bRKC4BxFe4lL-Q_luia1sCBl68Dvsppg/s1600/32.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2TGiionxfQJiMlYWhOkCrkDXd6P-zakZ-0LjXKgIi_U0oIyypRwKCOdNmOgTs8QtqcDzFayf546zdXBJ2G7PGyoKmJJtjAlAp9uI_2qFUs88bRKC4BxFe4lL-Q_luia1sCBl68Dvsppg/s400/32.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Πενήντα χρόνια πριν, </b><b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>δημοσιεύθηκαν </b></span>το έργο του Louis Althusser (<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span>Για τον Μαρξ<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span> (“For Marx”), και, το υπό την εποπτεία του, <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Να διαβάσουμε </span>το Κεφάλαιο<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span> (“Reading Capital”). Ποιο ήταν το πλαίσιο της συζήτησης εκείνη την περίοδο; </b></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Étienne Balibar</b>: Για να το θέσω ευσύνοπτα, θα ήθελα να αναφέρω ότι η ερώτηση ενέχει μια πνευματική, ακόμα και ακαδημαϊκή διάσταση, καθώς και μια πολιτική και ιδεολογική. Ανήκω σε μια γενιά που εισήχθη στην École Normale Supérieure στο 1960. Αυτό δεν είναι άσχετο από ιστορική άποψη. Στην ομάδα μας, η οποία διαμορφώθηκε σιγά-σιγά γύρω από τον Althusser, υπήρχαν φυσικά φοιτητές, αλλά και μαθητές. Άνθρωποι που ήταν λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, όπως ο Pierre Macherey, και αργότερα οι λίγο νεότεροι που ήρθαν αμέσως μετά, οι μελλοντικές μαοϊκοί, όπως ο Dominique Lecourt. Όλα αυτά, κατά τη διάρκεια πέντε ή έξι χρόνων. Από τη μία πλευρά, τότε, το έτος 1960 ήταν δύο χρόνια πριν από το τέλος του Πολέμου της Αλγερίας, καθώς και το έτος που δημοσιεύτηκε η <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span>Κριτική του Διαλεκτικού Λόγου<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span> (“Critique of Dialectical Reason”) του Jean-Paul Sartre. Εμείς είχαμε πολιτικοποιηθεί από τον Πόλεμο της Αλγερίας. Ήμασταν όλοι μαχητές της UNEF (Εθνική Ένωση Φοιτητών της Γαλλίας), η οποία ήταν η πρώτη γαλλική ένωση <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">που συντάχθηκε</span> με τα αλγερινά συνδικάτα που συνδέονται με το FLN, προκειμένου να συντονίσουν τις δράσεις τους ενάντια στον πόλεμο. Αυτό αποτέλεσε ένα πλαίσιο έντονης πολιτικοποίησης και κινητοποίησης, αλλά <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">επίσης</span> με αιχμηρές εσωτερικές συγκρούσεις. Οι βασικές αρχές της πολιτικοποίησής μας ήταν ως επί το πλείστον η αντιαποικιακή και, κατά συνέπεια, η αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση. Η κοινωνική διάσταση υπήρχε, αλλά εμφανίστηκε ως ένα είδος προσθήκης. </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη πλευρά, ήταν μια περίοδος έντονης συζήτησης σχετικά με την μαρξιστική φιλοσοφία, με αδιαμφισβήτητο το ρόλο που διαδραμάτισαν ορισμένοι μαρξιστές φιλόσοφοι από το Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά και σημαντικοί μαρξιστές φιλόσοφοι οι οποίοι είτε δεν ήταν πια στο Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως ο Henri Lefebvre, ή ανήκαν σε μη-κομμουνιστικές μαρξιστικές τάσεις. Και τότε υπήρχε και ο Jean-Paul Sartre, ο οποίος αυτοπροσδιοριζόταν ως συνοδοιπόρος, που είχε μόλις εκδώσει αυτό το μεγαλειώδες έργο στο οποίο προσπάθησε να επανιδρύσει το μαρξισμό, τον οποίο και χαρακτήρισε, στην εισαγωγή, με την περίφημη φράση που συχνά λανθασμένα επαναλαμβάνουμε: "Ο μαρξισμός είναι ο αξεπέραστος φιλοσοφικός ορίζοντας της εποχής μας." Δεν λέω ότι όλες οι φιλοσοφικές εργασίες στη Γαλλία περιστρέφονταν γύρω από τον Μαρξ. Αυτό θα ήταν εντελώς εσφαλμένο. Αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συζήτηση για το μαρξισμό ήταν πραγματικά τότε πολύ ορατή, πολύ έντονη, πολύ παθιασμένη, και πολύ ενδιαφέρουσα. Ήταν επίσης η εποχή που το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αποφασίσει να οργανώσει ένα μαρξιστικό κέντρο μελέτης και έρευνας με κριτικές αναλύσεις όπως το La Pensée ή La Nouvelle Critique. Το Κόμμα είχε, επίσης, αποφ<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">α</span>σ<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ί</span>σει να οργανώσει τις <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span>Εβδομάδες της Μαρξιστικής Σκέψης<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"</span> ("semaines de la Pensée marxiste"). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να δώσουμε μια ιδέα εκείνης της περιόδου, θα αναφέρω το 1961, το έτος μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του Σαρτρ. Το κύριο γεγονός των "Εβδομάδων Μαρξιστικής Σκέψης" ("semaines de la Pensée marxiste") εκείνη τη χρονιά ήταν η αντιπαράθεση του Σαρτρ με τον δικό μας διευθυντή της ENS (École normale supérieure), Jean Hyppolite, τον διάσημο ειδικό επί του Hegel, από τη μία πλευρά, και, από την άλλη, τον Roger Garaudy, που αντιπροσώπευε την επίσημη γραμμή του PCF (French Communist Party) στη φιλοσοφία, και τον Jean-Pierre Vigier, μαχητή της Αντίστασης, φυσικό, φιλόσοφο, και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Αυτή η "βαριά" συζήτηση εκτυλίχθηκε στο αμφιθέατρο της Mutualité. Η εκδήλωση ήταν τεράστια. Ο Althusser ήταν καθηγητής φιλοσοφίας καθώς και δάσκαλος-φροντιστής, επιφορτισμένος με την προετοιμασία μας για τις εξετάσεις. Προφανώς, τα μαθήματα του δεν ήταν για το μαρξισμό, αλλά για όλα τα είδη των άλλων θεμάτων. Παρ 'όλα αυτά ο ίδιος είχε αρχίσει να δημοσιεύει στην La Pensée, το 1961, ένα πρώτο άρθρο που ακολουθήθηκε από αρκετά άλλα, τα οποία προκάλεσαν αμέσως μια ζωηρή αντιπαράθεση εντός και εκτός του κόμματος. Αυτό αμέσως προσέλκυσε το ενδιαφέρον. Πήγαμε να τον συναντήσουμε, και προτείναμε να δημιουργηθεί μια ομάδα μελέτης που σταδιακά εξελίχθηκε σε μικρή ομάδα. Βέβαια, αυτό δεν κράτησε για πολύ. Δεν άντεξε, ακόμη και πριν από το 1968, τις σοβαρές εσωτερικές εντάσεις, αλλά παρόλα αυτά για πολλά χρόνια συνεργαστήκαμε με έναν συστηματικό τρόπο τόσο επί του Μαρξισμού όσο και επί της Γαλλικής Φιλοσοφίας της εποχής, με το μεγάλο γεγονός- όπως φάνταζε στα μάτια μας- της οποίας να αποτελεί η γέννηση του δομισμού. Οργανώσαμε ένα δημόσιο σεμινάριο που διήρκεσε ένα ολόκληρο το έτος. Αυτό δημοσιεύτηκε αμέσως. Ήταν εκείνη τη στιγμή που η επιρροή του Althusser έφθασε το ύψος του για ένα ορισμένο τμήμα της διανόησης της Μαρξιστικής ή Μαρξισιακής Αριστεράς στη Γαλλία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιες ήταν οι κατευθύνσεις της σκέψης του Louis Althusser; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν ξέρω αν μπορώ να συνοψίσω αυτά τα πράγματα. Πρώτον, παρόλο που ο Althusser αργότερα προχώρησε στην αυτοκριτική του για να δηλώσει ότι, κατά μία έννοια, είχε ξεχάσει την πολιτική, νομίζω ότι το έργο του Althusser είχε, από τα πρώτα άρθρα του, μια διπλή διάσταση, πολιτική και φιλοσοφική. Προφανώς, μία από τις ελκυστικές πτυχές, και δικαίως, του έργου του Althusser για πολλούς νέους μαρξιστές και νέους ακόμα φιλοσόφους γενικότερα, ήταν ότι ποτέ δεν θέλησε να θυσιάσει κάποια από τις δύο διαστάσεις για την άλλη. Από τη μια πλευρά, ήθελε να ανάγει το μαρξισμό σε μια μεγάλη φιλοσοφία και, από την άλλη, είχε μια πολύ πολιτική αντίληψη της φιλοσοφίας στην οποία ο μαρξισμός συνιστούσε, σύμφωνα με την ενδέκατη θέση του Marx για τον Feuerbach, όχι μόνο έναν τρόπο ερμηνείας του κόσμου, αλλά και μετατροπής του. Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται λίγο μακρινά σήμερα, αλλά η παρέμβασή του οργανώθηκε γύρω από την άρθρωση αυτών των δύο πτυχών του μαρξισμού που ο Stalin είχε ορίσει σε ένα διάσημο φυλλάδιο, το οποίο, ενώ σίγουρα δογμάτιζε τα πράγματα, άσκησε, νομίζω, μια ισχυρή επιρροή στον Althusser . Από τη μία, ο διαλεκτικός υλισμός, η φιλοσοφική διάσταση του μαρξισμού, και από την άλλη, ο ιστορικός υλισμός, δηλαδή, η θεωρία της ιστορίας, και, κατά συνέπεια, η θεωρία της πολιτικής και του κοινωνικού μετασχηματισμού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Δεν ήταν ο Spinoza, επίσης, ένας στοχαστής της ριζοσπαστικής δημοκρατίας; Φιλοσοφικά, ήταν ο αλτουσσεριανός μαρξισμός μία ακόμα επιστροφή στον Spinoza; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Althusser θαύμαζε τον Σπινόζα της Θεολογικο-Πολιτικής Πραγματείας, αλλά αυτό δεν ήταν το θέμα που τον απασχόλησε περισσότερο. Έχετε απόλυτο δίκιο όταν λέτε ότι η σκέψη του Σπινόζα είναι μια ριζικά δημοκρατική σκέψη. Αυτή είναι μια διάσταση που έχει έρθει στο προσκήνιο πρόσφατα, η οποία τυγχάνει να έχει ιδιοποιηθεί από μια μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, μερικοί από τους οποίους προέρχονται ουσιαστικά από ένα μαρξιστικό υπόβαθρο. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το θέμα ή η διάσταση που ενδιέφερε τον Althusser. Όχι γιατί ήταν εχθρικά διακείμενος προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά επειδή ουσιαστικά πίστευε ότι η ριζοσπαστική δημοκρατία ήταν ένα μεταβατικό στάδιο, ένα ενδιάμεσο στάδιο για την δικτατορία του προλεταριάτου. Από αυτή την άποψη, υπήρξε ένας πολύ ορθόδοξος μαρξιστής. Η διάσταση που τόνισε στον Σπινόζα αφορούσε τη θεωρία περί ιδεολογίας. Με τον Σπινόζα, λαμβάνει χώρα η πρώτη μεγάλη υλιστική κριτική της ιδεολογίας. Ο Althusser υπερασπίστηκε μια παράδοξη θέση. Αντιλαμβάνομαι ότι συγκλόνισε σφοδρά πολλούς μαρξιστές εκείνη την εποχή, αλλά, από την άλλη πλευρά, ήταν πολύ ελκυστική για ορισμένους ανθρώπους ανάμεσά μας. Αυτή η ιδέα ήταν ότι η έννοια της ιδεολογίας ήταν η θεμελιώδης πτυχή της θεωρητικής επανάστασης του Marx: όχι μόνο η κριτική της αστικής ιδεολογίας, αλλά και η κριτική της ιδεολογίας εν γένει. Για τον Althusser, αυτό φαίνεται να αποτέλεσε επίσης ένα σημαντικό σημείο στο πλαίσιο των συζητήσεων περί κομμουνισμού εκείνη την χρονική στιγμή, το γεγονός ότι εκείνος διεπόταν από την ιδεολογική συγκρότηση που ο ίδιος αποκαλούσε ανθρωπισμό και οικονομισμό. Σκέφτηκε ότι η μαρξιστική παράδοξη ήταν αδύναμη σχετικά με το ζήτημα της ιδεολογίας και ότι ο Μαρξ, ακόμη και αν διέθετε την ιδιοφυΐα να εφεύρει την έννοια, προχώρησε σε μια πολύ κακή ανάλυση του. Στον Σπινόζα, βρήκε τα στοιχεία για μια υλιστική θεωρία της ιδεολογίας που δεν ήταν ούτε του Feuerbach ούτε του Hegel, και δεν συνδεόταν με μια φιλοσοφία της ιστορίας ή με την έννοια της αποξένωσης του ανθρώπου ή της ανθρώπινης ουσίας. Όλα αυτά καλώς συνταιριασμένα με αυτό που ονομάστηκε αλτουσεριανός επιστημονισμός, όπως αυτή εκφράστηκε στην ιδέα της επιστημολογικής ρήξης και οδήγησε στην εγγύτητά του με τον δομισμό. Ο Althusser άσκησε κριτική σε αυτές τις θέσεις εν συντομία στο έργο του "Στοιχεία Αυτοκριτικής" (“Elements of Self-Criticism”). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τι απομένει από τη φιλοσοφική παρέμβαση του Althusser και τις αντιπαραθέσεις εκείνης της περιόδου σήμερα; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Σίγουρα, κατά την άποψή μου, χρειαζόμαστε μια κριτική του καπιταλισμού που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του παρόντος. Οι απαιτήσεις του παρόντος, τώρα: αυτές είναι η παγκοσμιοποίηση και ο αναπόφευκτα ενοποιημένος χαρακτήρας του οικονομικού και του οικολογικού προβλήματος. Είναι η εμφάνιση νέων μορφών διακυβέρνησης, όπως λέμε, που είναι εν μέρει και οι δύο υπο-κρατικές και υπερ-κρατικές ή μετα-κρατικές. Πρόκειται για μια γενική αναθεώρηση ή αναμόρφωση. Χρειαζόμαστε μια νέα κριτική της πολιτικής οικονομίας και της πολιτικής. Ο Marx δεν είναι περιττός για αυτό το εγχείρημα, για την ανάληψη του εν λόγω καθήκοντος κρίνεται μάλιστα απολύτως απαραίτητος – θα αναδυθεί μεταμορφωμένος από αυτό. Ο Althusser, σε ένα από τα τελευταία κείμενα που έγραψε, έχει ορίσει τον μαρξισμό ως τελειωμένη θεωρία. Προφανώς, αυτό ήταν ένα ισχυρό παιχνίδι με τις λέξεις τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όλοι μιλούσαν για το τέλος του μαρξισμού. Ο Althusser είπε ότι δεν ήταν το τέλος του μαρξισμού, αλλά υπογράμμισε την αναγκαιότητα για τον ίδιο τον μαρξισμό να καθορίσει ή να οριοθετήσει τα δικά του εσωτερικά όρια, τα δικά του ιστορικά όρια. Κατά κάποιον τρόπο, θα μπορούσατε να πείτε ότι έγινε πιο ιστορικιστής από ό, τι ήταν στην αρχή. Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια νέα φάση ερμηνείας του μαρξισμού η οποία, αναπόφευκτα, είναι επίσης ίσως και ένας εντελώς ριζοσπαστικός μετασχηματισμός του μαρξισμού. Θα αναδυθεί αναμφίβολα από αυτόν τον μετασχηματισμό εντελώς αγνώριστος. Από αυτή την άποψη, αυτό που έλαβε χώρα στα μέσα της δεκαετίας του 1960 είναι πολύ ενδιαφέρον. Όχι μόνο για τις θεωρητικές προτάσεις που έγιναν εκείνη την εποχή και οι οποίες δεν έχουν πλήρως διερευνηθεί. Μάλιστα από ορισμένες απόψεις, η αυτοκριτική του Althusser είχε αρνητικές επιπτώσεις. Αλλά κυρίως λόγω του γεγονότος ότι ο Althusser δεν ήταν ο μόνος πρωταγωνιστής αυτής της αντιπαράθεσης κατά τη διάρκεια της επαναθεμελίωσης του μαρξισμού. Αυτό ήταν, κατά κάποιο τρόπο, το κυρίαρχο κοινό πρόγραμμα μεταξύ μαρξιστών των διαφόρων χωρών κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Για μένα, ο Althusser έχει ένα είδος βιογραφικού προνομίου, αλλά δεν υπάρχει κανένα απόλυτο προνόμιο. Η συνεισφορά του δεν μπορεί να εκτιμηθεί και να συζητηθεί εάν η προοπτική δεν επεκταθεί ή μεγεθυνθεί. Στη δεκαετία του 1960, στο πλαίσιο του Γερμανικού Κριτικού Μαρξισμού, συντελέστηκε μια νέα ανάγνωση του Κεφαλαίου (Neue Marx-Lektüre) που όφειλε πολλά στην Σχολή της Φρανκφούρτης και επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στο φαινόμενο της κοινωνικής αλλοτρίωσης όπως αυτή ήταν συνδεδεμένη με τη γενίκευση της εμπορευματοποίησης. Αυτό ήταν κάτι που ο Althusser δεν γνώριζε καλά ή δεν θέλησε να μάθει. Υπήρχαν οι διάφορες πτυχές του ιταλικού εργατισμού, με μεγαλύτερη μορφή τον Mario Tronti, ο οποίος έγραψε, ακριβώς την ίδια στιγμή με τον Althusser και την ομάδα του, μια νέα ανάγνωση του Κεφαλαίου που σε ορισμένα σημεία συνάδει με τον Althusser , και σε άλλα σημεία αποκλίνει. Αλλά μπορούμε να διευρύνουμε την προοπτική ακόμη περισσότερο με τα κριτικά μαρξιστικά ρεύματα που προέρχονται από τη Λατινική Αμερική, και στη συνέχεια με την παράδοση της μαρξιστικής ιστορίας κατά τα πρότυπα του αγγλοσαξονικού κόσμου από τους Eric Hobsbawm, Maurice Dobb, Christopher Hill, or Perry Anderson. Αν επιστρέψουμε στο 1965, θα συναντήσουμε έναν μαρξισμό σε πλήρη άνθηση, σε πλήρη αντίφαση με τον εαυτό του. Από τη μία πλευρά, υπάρχει το νεκρό βάρος της κρίσης του κρατικού κομμουνισμού, από την άλλη πλευρά οι επαναστατικές ελπίδες: στο μεσοδιάστημα όλων αυτών, η ικανότητα να ανανεώσει τους δεσμούς ή τις συνδέσεις μεταξύ της μαρξιστικής φιλοσοφίας και της ζώσας φιλοσοφίας. Δεν μπορούμε να ξαναρχίσουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αλλά αυτή η περίοδος ενέχει σίγουρα μια θετική ιδέα για το σήμερα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετάφραση: Σταματίνα Τσιμοπούλου </div>
</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><div style="text-align: justify;">
Πηγή: <a href="http://www.versobooks.com/blogs/2782-a-period-of-intense-debate-about-marxist-philosophy-an-interview-with-etienne-balibar">Verso</a></div>
</span><span class="fullpost"></span></div>
Afterhistoryhttp://www.blogger.com/profile/15162650085887761680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-91958608123455970342016-07-26T18:12:00.002+03:002016-07-26T18:13:23.578+03:00ISIS: Ασύμμετρος Παγκόσμιος Πόλεμος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><b>Του Γιώργου Δουράκη </b></span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL9IC1apSYgCJZTOmBKbVQYWCi0S2oaXgDGSUGzSTNE1CpJH1VpwNoPGc5hjNHpK4LtooRP6-Lo1tz5Dk_Ak7Ywn9BVvfQrY-vzJ_bkIpv74M1jnzl1j53XLPQqLogg_ydTQKazD94kLME/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL9IC1apSYgCJZTOmBKbVQYWCi0S2oaXgDGSUGzSTNE1CpJH1VpwNoPGc5hjNHpK4LtooRP6-Lo1tz5Dk_Ak7Ywn9BVvfQrY-vzJ_bkIpv74M1jnzl1j53XLPQqLogg_ydTQKazD94kLME/s320/images.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μαύρη εθνική επέτειος για τη Γαλλία μετά το προχθεσινό -κάθε άλλο παρά απροσδόκητο- τρομοκρατικό χτύπημα. Ένα πραγματικό μακελειό που άφησε πίσω του πολλά αθώα και ανύποπτα θύματα (πάνω από 84 νεκρούς και εκατόν τόσους τραυματίες, 18 από τους οποίους σε κρίσιμη κατάσταση). Πόνος, θλίψη, οργή, αποτροπιασμός. Τι άλλο να πει κανείς; </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι μακελάρηδες του Ισλαμικού Κράτους έχουν στο ενεργητικό τους πολυάριθμα και πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής (<b><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_terrorist_incidents_linked_to_ISIL" target="_blank"><span style="color: blue;">ιδού</span></a> </b>ο πλήρης κατάλογος από τις αρχές του 2014, που ιδρύθηκε το ISIS, μέχρι τις αρχές του 2016, με χιλιάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες). Πιο πρόσφατες στο μακάβριο αυτό παλμαρέ των τρομοκρατικών χτυπημάτων οι επιθέσεις στα τέλη του προηγούμενου μήνα στο αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης με 42 νεκρούς και 238 τραυματίες και στις αρχές Ιουλίου στη Ντάκα του Μπαγκλαντές με 29 νεκρούς και 50 τραυματίες και για πολλοστή φορά στη Βαγδάτη με περισσότερους από 292(!) νεκρούς. Βέβαια τα δυτικά ΜΜΕ ασχολούνται διεξοδικά με τα τρομοκρατικά χτυπήματα του ISIS μόνον όταν γίνονται στην Ευρώπη, αλλά αυτό είναι μια άλλη (θλιβερή) ιστορία.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Κύριος στόχος της στρατηγικής του Ισλαμικού Κράτους ήταν η διεθνοποίηση του πολέμου που διεξάγεται εδώ και πολλά χρόνια στις χώρες της Μέσης Ανατολής με την εξαγωγή του σ’ ευρωπαϊκές πρωτίστως χώρες όπου ζουν πολλοί μουσουλμάνοι. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο στόχος αυτός έχει επιτευχθεί και δη με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Βασικό εργαλείο για την υλοποίησή του είναι το διαδίκτυο ως μέσο προπαγάνδας και στρατολόγησης ευρωπαίων εκτελεστών, ενώ τα όπλα που χρησιμοποιεί είναι φθηνά και τεχνολογικά υποτυπώδη σε σύγκριση με τα όπλα του εχθρού (καλάσνικοφ, χειροβομβίδες, εκρηκτικά, αυτοκίνητα, φορτηγά). Παρ’ όλα αυτά οι απώλειες που προκαλούν είναι δυσανάλογα μεγάλες, για έναν πολύ απλό λόγο. Οι τρομοκράτες χτυπούν στα τυφλά σε συγκεντρωμένα πλήθη, επιλέγοντας συνειδητά να πεθάνουν ομού μετά των απίστων και αλλοφύλων. Από τη στιγμή που είναι αδύνατον να εντοπιστούν εγκαίρως, η συντριπτική υπεροπλία των Δυτικών καθίσταται εντελώς άχρηστη. Ουσιαστικά οι «μάρτυρες» του Ισλάμ (ή απλοί καμικάζι νέτα σκέτα) είναι ανίκητοι. Κι ας λέει το γνωστό άσμα του πάλαι ποτέ Νέου Κύματος, «στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει». Στην προκειμένη περίπτωση δεν τον χάνει. Τον κερδίζει και μάλιστα κατά κράτος.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αυτό που παρακολουθούμε άναυδοι να ξετυλίγεται μπροστά μας είναι ένας ιδιότυπος ασύμμετρος παγκόσμιος πόλεμος που διαρκώς κλιμακώνεται. Στην περίπτωση της Γαλλίας και του Βελγίου ο εχθρός είναι εσωτερικός και αόρατος, δεν υπάρχουν μέτωπα και η σύγκρουση είναι εμφύλια. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ακόμη και τα πιο δρακόντεια μέτρα ασφαλείας δε μπορεί να είναι αποτελεσματικά. Είναι εντυπωσιακό ότι η πρωτοβουλία κινήσεων ανήκει πλέον αποκλειστικά στους τρομοκράτες. Ο συμβολισμός μάλιστα του προχθεσινού χτυπήματος, ημέρα της εθνικής γιορτής της Γαλλίας, είναι τρομακτικός. Με το θεαματικό αυτό χτύπημα το Ισλαμικό Κράτος στέλνει ένα ηχηρό και σαφές μήνυμα <i>urbi et orbi</i>. «Χτυπάμε όπου θέλουμε και όταν θέλουμε και είμαστε σε θέση κάθε φορά να προκαλούμε τεράστιο αριθμό θυμάτων». Θεωρώ δε ότι είναι θέμα χρόνου η ποιοτική αναβάθμιση αυτού του ασύμμετρου παγκόσμιου πολέμου με χρήση ευέλικτων όπλων μαζικής καταστροφής από τους ισλαμιστές τρομοκράτες. Ακόμη και πυρηνικών. Πρόκειται για μια εφιαλτική προοπτική, που δυστυχώς κάθε άλλο παρά απίθανη είναι.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αλλά πώς είναι δυνατόν να βρίσκεται ακόμη εν ζωή το νεοσύστατο Ισλαμικό Κράτος, το λιλιπούτειο αυτό κρατικό μόρφωμα, όταν όλες οι μεγάλες δυνάμεις έχουν κηρύξει τον πόλεμο εναντίον του; Είναι τόσο δύσκολο να νικηθεί; Όχι βέβαια. Άλλο είναι το πρόβλημα, αν πιστέψουμε τον κορυφαίο αναλυτή οικονομικών και γεωπολιτικών θεμάτων Τζέφρεϊ Σακς, καθηγητή βιώσιμης ανάπτυξης και διευθυντή του <i>«Earth Institute»</i> στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (βλ. <b><span style="color: black;"><a href="https://www.project-syndicate.org/commentary/why-isis-persists-by-jeffrey-d-sachs-2016-07" target="_blank"><span style="color: blue;">εδώ</span></a></span></b></span><b><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">το σχετικό άρθρο του στο <i>Project Syndicate</i>). Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής οι ΗΠΑ και οι άλλες συμμαχικές χώρες που εμπλέκονται στο Ιράκ και στη Συρία δεν αντιμετωπίζουν το <span style="color: black;">Ισλαμικό Κράτος ως κύριο, ως πρωταρχικό εχθρό τους.</span> Αντίθετα έχουν ως βασικό στόχο την ανατροπή του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><b><span style="color: black;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι ΗΠΑ ακολουθούν επιθετική πολιτική στη Μέση Ανατολή από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι ανερχόμενοι τότε νεοσυντηρητικοί ήθελαν να ανατρέψουν τα παλαιά φιλοσοβιετικά καθεστώτα της περιοχής για να ελέγξουν τα πετρέλαια και με τον τρόπο αυτό να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν από θέση ισχύος την αναδυόμενη νέα υπερδύναμη, την Κίνα. Η στρατηγική αυτή συμπίπτει και με τη στρατηγική ασφάλειας του Ισραήλ, που σε καμιά περίπτωση δε θέλει τον αφανισμό του </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ISIS</span><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> με παράλληλη ισχυροποίηση του Άσαντ και του Ιράν, επειδή θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθούν οι δύο βασικοί εχθροί της, η Χεζμπολάχ και η Χαμάς. Οι πόλεμοι των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη ανέτρεψαν μεν τα καθεστώτα των χωρών αυτών, αλλά δημιούργησαν χάος. Στη Συρία, η άμεση εμπλοκή της Ρωσίας απέτρεψε την ανατροπή του Άσαντ. Για τους δυτικούς η κατάσταση τώρα είναι «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Κάθε φορά που αποδυναμώνουν τον Άσαντ, αντικειμενικά ενισχύουν το </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ISIS</span><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> και αντιστρόφως. Προφανώς πρόκειται για παταγώδη αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Για τον Σακς δεν είναι δύσκολο να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος. Αυτό όμως απαιτεί στρατηγικό αναπροσανατολισμό της αμερικανικής πολιτικής. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ειρηνικής συνύπαρξης με τη Ρωσία και τον Άσαντ, ώστε όλοι μαζί να στρέψουν τα βέλη τους εναντίον του </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ISIS</span><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">. Μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει θετικό κλίμα και πρόσφορο έδαφος για μια γενικότερη ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, που αποτελεί προϋπόθεση και για τον οριστικό τερματισμό των ατέλειωτων προσφυγικών ροών, που αποσταθεροποιούν τις όμορες χώρες και την Ευρώπη.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Γιώργος Δουράκης</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></i></div><i> </i><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></i></div><i> </i><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span style="color: black; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τμήμα Πολιτικών Επιστημών</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><br />
</div></div>Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-27761722776367811272016-07-20T13:10:00.000+03:002016-08-08T23:45:57.150+03:00Σαντάλ Μουφ: Η λαϊκιστική στιγμή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Της Σαντάλ Μουφ</b></span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_8ZsQhSX15cy9Hji6g4cvB5fe-wo0kmV3gI2re-t53mFNVW7QwNa9-DBT6yrXqZUqu9OoBzhzo0bWPEgEwzDoLvm0GZ7Ysdmb1o0EMMLcv_5xpeNV-keOC-s-WeSdIA2XTupJz_XkLc2/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_8ZsQhSX15cy9Hji6g4cvB5fe-wo0kmV3gI2re-t53mFNVW7QwNa9-DBT6yrXqZUqu9OoBzhzo0bWPEgEwzDoLvm0GZ7Ysdmb1o0EMMLcv_5xpeNV-keOC-s-WeSdIA2XTupJz_XkLc2/s400/images.jpg" width="400" /></a></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ζούμε σήμερα στην Ευρώπη μια «λαϊκιστική στιγμή», η οποία σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής για τις δημοκρατίες μας. Από την απάντηση που θα δοθεί σε αυτή τη πρόκληση, θα εξαρτηθεί το μέλλον μας. Για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη κατάσταση, θα πρέπει να βάλουμε στην άκρη τον απλοϊκό ορισμό του λαϊκισμού, που διαδίδεται σκόπιμα από τα μέσα ενημέρωσης, ως καθαρή δημαγωγία, και αντίθετα να τον θέσουμε σε μια αναλυτική προοπτική. Για να το κάνουμε αυτό, προτείνω να ακολουθήσουμε τον Ερνέστο Λακλάου, ο οποίος ορίζει τον λαϊκισμό ως μια μορφή πολιτικής που συνίσταται στη δημιουργία ενός πολιτικού ορίου στο εσωτερικό της κοινωνίας, χωρίζοντάς το σε δύο στρατόπεδα, και αυτό καλεί τους «από κάτω» να κινητοποιηθούν εναντίον των «από πάνω».<br />
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ο λαϊκισμός δεν είναι μια ιδεολογία, και δεν μπορούμε να αποδώσουμε ένα συγκεκριμένο προγραμματικό περιεχόμενο σε αυτόν. Δεν είναι ένα πολιτικό σύστημα, και μπορεί να είναι συμβατός με μια ποικιλία κρατικών μοντέλων. Πρόκειται για μια προσέγγιση στην πολιτική που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, ανάλογα με τον τόπο και το χρόνο.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Ο λαϊκισμός προκύπτει όταν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο φορέα συλλογικής δράσης -τον λαό- που είναι σε θέση να αναμορφώσει μια κοινωνική τάξη η οποία βιώνεται ως άδικη. Υπό το πρίσμα αυτό, η πρόσφατη έκρηξη στην Ευρώπη των λαϊκιστικών μορφών πολιτικής είναι η έκφραση μιας φιλελεύθερης-δημοκρατικής πολιτικής κρίσης που προκύπτει από τη σύγκλιση διαφόρων φαινομένων που έχουν μεταβάλει τις ίδιες τις συνθήκες άσκησης της δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Το πρώτο είναι αυτό που εγώ αποκαλώ «μετα-πολιτική», δηλαδή το θόλωμα των γραμμών μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Αυτό είναι αποτέλεσμα της συναίνεσης που επιτεύχθηκε μεταξύ των κεντροδεξιών και των κεντροαριστερών κομμάτων από την κοινή τους πεποίθηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Με το πρόσχημα του «εκσυγχρονισμού» έχουν αποδεχθεί τις προσταγές του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και τα όρια της κρατικής παρέμβασης και της δημόσιας πολιτικής. Ως εκ τούτου, ο ρόλος των κοινοβουλίων και των θεσμών που επιτρέπουν στους πολίτες να επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις, έχει μειωθεί δραστικά. Αυτό έχει οδηγήσει σταδιακά σε μια αμφισβήτηση της ίδιας της καρδιά της δημοκρατικής ιδέας: της λαϊκής εξουσίας.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Αυτή τη στιγμή, όταν μιλάμε για δημοκρατία, είναι μόνο για να συζητήσουμε τη διεξαγωγή των εκλογών και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η εξέλιξη αυτή απέχει πολύ από το να είναι ένα βήμα προς μια πιο ώριμη κοινωνία, όπως ακούμε συχνά· στην πραγματικότητα υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια του δυτικού μοντέλου της δημοκρατίας, το οποίο συχνά περιγράφεται ως ρεπουμπλικανικό. Αυτό το μοντέλο ιστορικά προέρχεται από την συνάρθρωση δύο παραδόσεων: της φιλελεύθερης παράδοσης του κράτους δικαίου, του διαχωρισμού των εξουσιών και της διασφάλισης της ατομικής ελευθερίας, από τη μία πλευρά, και της δημοκρατικής παράδοσης της ισότητας και της λαϊκής κυριαρχίας, από την άλλη. Αυτές οι δύο πολιτικές λογικές είναι τελικά ασυμβίβαστες γιατί πάντα υπήρχε μια ένταση μεταξύ των αρχών της ελευθερίας και εκείνων της ισότητας. Αλλά αυτή η ένταση είναι καταστατική του Ρεπουμπλικανικού μοντέλου μας γιατί είναι αυτό που εγγυάται τον πλουραλισμό. Σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία, αυτή η ένταση αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης μέσω μιας αγωνιστικής πάλης μεταξύ της Δεξιάς, που ευνοεί την ελευθερία, και της Αριστεράς, που εστιάζει στην ισότητα.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Δεδομένου ότι η διάκριση Αριστεράς/Δεξιάς έχει εξαφανιστεί στο βαθμό που η δημοκρατία έχει αναχθεί αμιγώς στη φιλελεύθερη διάσταση, ο χώρος στον οποίο θα μπορούσε να υπάρξει αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών αντιπάλων έχει επίσης εξαφανιστεί. Η δημοκρατική φιλοδοξία δεν βρίσκει πλέον κανάλια έκφρασης στο πλαίσιο της παραδοσιακής πολιτικής. Ο «δήμος», ο κυρίαρχος λαός, έχει ανακηρυχθεί σε ζόμπι, και όλοι ζούμε τώρα σε μετα-δημοκρατικές κοινωνίες.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Σε πολιτικό επίπεδο, οι αλλαγές αυτές συμβαίνουν στο πλαίσιο μιας νέας ηγεμονικής νεοφιλελεύθερης δομής, που χαρακτηρίζεται από μια μορφή ρύθμισης του καπιταλισμού στο κέντρο της οποίας βασιλεύει το χρηματιστικό κεφάλαιο. Είμαστε μάρτυρες μιας εκθετικής αύξησης των ανισοτήτων που επηρεάζουν όχι μόνο την εργατική τάξη, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης, οι οποίες υφίστανται μια διαδικασία εξαθλίωσης και ανασφάλειας. Οι κοινωνίες μας υφίστανται ένα φαινόμενο της «ολιγαρχοποίησης».</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Σε αυτό το πλαίσιο της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης έχει προκύψει μια ποικιλία λαϊκιστικών κινημάτων που απορρίπτουν τη μετα-πολιτική και τη μετα-δημοκρατία. Λένε ότι θα δώσουν στους ανθρώπους τη φωνή που τους έκλεψαν οι ελίτ. Ανεξάρτητα από τις προβληματικές μορφές που έχουν λάβει κάποια από αυτά τα κινήματα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι βασίζονται σε θεμιτές δημοκρατικές φιλοδοξίες. Ο λαός μπορεί, ωστόσο, να κατασκευαστεί [ως φορέας συλλογικής δράσης] με διάφορους τρόπους και το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι όλοι προοδευτικοί. Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, αυτή η φιλοδοξία για ανάκτηση της κυριαρχίας έχει καταληφθεί από τα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα. Έχουν καταφέρει να κατασκευάσουν ένα λαό μέσω ενός ξενοφοβικού λόγου που αποκλείει τους μετανάστες ως απειλή για την εθνική ευημερία. Αυτά τα κόμματα κατασκευάζουν ένα λαό του οποίου η φωνή ζητά μια δημοκρατία αφιερωμένη στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η εμφάνιση αυτών των κομμάτων και για την καταπολέμηση των υφιστάμενων είναι να οικοδομήσουμε έναν άλλο λαό με την ενθάρρυνση της εμφάνισης ενός προοδευτικού λαϊκιστικού κινήματος που να ανταποκρίνεται στις δημοκρατικές προσδοκίες και να είναι ικανό να τις κατευθύνει προς την υπεράσπιση της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Η έλλειψη μιας αφήγησης ικανής να προσφέρει ένα διαφορετικό λεξιλόγιο για να εκφραστούν αυτές οι δημοκρατικές απαιτήσεις εξηγεί γιατί ο δεξιός λαϊκισμός έχει ένα ολοένα και μεγαλύτερο ακροατήριο σε ένα αυξανόμενο αριθμό τμημάτων του πληθυσμού. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αποδεχθούμε ότι η ηθική καταδίκη και δαιμονοποίηση των υποστηρικτών αυτής της μορφής του λαϊκισμού είναι άχρηστες στον αγώνα εναντίον της. Είναι αντιπαραγωγικές στρατηγικές, καθώς ενισχύουν τα συναισθήματα των λαϊκών τάξεων εναντίον του κατεστημένου. Αντί να απορρίπτουμε ως ακατάλληλες τις αξιώσεις τους, θα πρέπει να τις αναδιατυπώνουμε σε μια προοδευτική γλώσσα, προσδιορίζοντας τον εχθρό ως ένα συνασπισμό των δυνάμεων που υποστηρίζουν και προωθούν το νεοφιλελεύθερο σχέδιο.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Αυτό που διακυβεύεται είναι η δημιουργία μιας συλλογικής βούλησης ικανής να δημιουργήσει συνέργειες μεταξύ πολλών κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών δυνάμεων των οποίων κοινός στόχος είναι η εμβάθυνση της δημοκρατίας. Στο βαθμό που ευρεία κοινωνικά στρώματα πλήττονται από τις συνέπειες του οικονομικού καπιταλισμού, υπάρχει πιθανότητα αυτή η συλλογική βούληση να διασχίσει και να πάει πέρα από την παραδοσιακή διάκρισης Δεξιάς/Αριστεράς, ως έχει σήμερα. Για να αντιμετωπίσει με επιτυχία την πρόκληση για το μέλλον της δημοκρατίας η «λαϊκιστική στιγμή» απαιτεί μια πολιτική που να αποκαθιστά την ένταση μεταξύ της λογικής της αγοράς και της δημοκρατικής λογικής. Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται ορισμένοι, αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να τεθούν σε κίνδυνο οι δημοκρατικοί θεσμοί.</span></span> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
Σχεδιασμένος με έναν προοδευτικό τρόπο, ο λαϊκισμός, δεν είναι μια διαστροφή της δημοκρατίας, αλλά η πιο κατάλληλη πολιτική δύναμη για να ανακτήσει και να ενισχύσει τη σημερινή Ευρώπη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Πηγή: <a href="https://revolting-europe.com/2016/07/10/europes-populist-moment/#">Revolting Europe</a><br />
Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος</i></span></span></div>
</div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-10820014606498403392016-06-04T13:23:00.002+03:002016-06-04T13:23:56.846+03:00Ο Μάκρι προωθεί ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο που δεν σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5tp9kzROy0ya1llL-SZMTrFr7y-h5aMPNTGYclaMpKngi51KieVOoXTR-s8TR62HgYWTOsSSzRa4yBio2jgkalPoQRIoh9ATboWXTd7UV4SDGpXk5v25c9Qms4gCqr3-AhcXqfESfc4A/s1600/biglieri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5tp9kzROy0ya1llL-SZMTrFr7y-h5aMPNTGYclaMpKngi51KieVOoXTR-s8TR62HgYWTOsSSzRa4yBio2jgkalPoQRIoh9ATboWXTd7UV4SDGpXk5v25c9Qms4gCqr3-AhcXqfESfc4A/s400/biglieri.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div style="text-align: justify;">
<i>Η νίκη του Μαουρίτσιο Μάκρι στην Αργεντινή πριν μερικούς μήνες αντιμετωπίστηκε από τα κυρίαρχα διεθνή μέσα και ισχυρές προσωπικότητες της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής ως μια μείζονα θετική εξέλιξη· «μια στροφή μακριά από τον λαϊκισμό», όπως το έθεσε ο Economist. </i><i>Η πρόσφατη απόφασή του να εκδώσει ομόλογα ύψους 16,5 δις για τις διεθνείς αγορές, προκειμένου να εξοφλήσει τα λεγόμενα «αρπακτικά» funds, έγινε δεκτή από πολλούς ως ένα σημάδι ότι η χώρα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, βάζοντας ένα τέλος, υποτίθεται, στον μακρύ αγώνα της με το χρέος. </i><i>Αλλά αυτή η υπεραισιόδοξη υποδοχή του Μάκρι αγνοεί συχνά τις σκληρές συνέπειες των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων του, καθώς και τα ανησυχητικά σημάδια αυταρχισμού που είναι ήδη εμφανή στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει την πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση. </i><i>Στις αρχές Απριλίου, αποκαλύφθηκε ότι ο Μάκρι συμπεριλαμβάνονταν στα Panama papers, κάτι που προκάλεσε άμεσες αντιδράσεις από τα λαϊκά στρώματα. </i><i>Μερικές εβδομάδες αργότερα, χιλιάδες διαδηλωτές διαδήλωναν ενάντια στις σαρωτικές απολύσεις και τα μέτρα λιτότητας. Έτσι, παρά τους όποιους αρχικούς πανηγυρισμούς, φαίνεται πως ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής έχει μπροστά του έναν μάλλον ανώμαλο δρόμο. </i><i>Σε μια προσπάθεια να ρίξουμε περισσότερο φως στη σημερινή κατάσταση, συζητήσαμε με την ερευνήτρια και πανεπιστημιακό Πάολα Μπιλιέρι, από την Αργεντινή. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Συνέντευξη στον Γιώργο Κατσαμπέκη</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η Αργεντινή πραγματοποίησε πρόσφατα μια εκλογική αναμέτρηση που ίσως αποδειχθεί αρκετά κρίσιμη για τις εξελίξεις στη χώρα τα επόμενα χρόνια, καθώς η νίκη του Μάκρι σηματοδοτεί μια στιγμή ρήξης με τη μακρά ηγεμονία του αριστερού λαϊκισμού των Κίρσνερ. Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες που εξηγούν αυτή τη σημαντική μεταστροφή στην πολιτική σκηνή της Αργεντινής; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες. Θα αναφέρω μόνο δύο: Πρώτον, ο Αργεντίνικος λαϊκισμός έδειξε μια αδυναμία να απορροφήσει τις απαιτήσεις που δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό του δικού του πολιτικού πλαισίου, ιδίως –αλλά όχι αποκλειστικά– εκείνων που δεν συνδέονταν με το στοιχείο της «ισότητας», το στοιχείο που δόμησε την ταυτότητά του και ένα σύνολο δημόσιων πολιτικών που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια δώδεκα χρόνων διακυβέρνησης. Δηλαδή, ορισμένοι κλάδοι των λαϊκών και αστικών, μεσαίων και ανώτερων τάξεων, αφού ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους (όπως η απασχόληση, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση, κ.λπ.), κινήθηκαν προς νέα αιτήματα που συνδέονται, για παράδειγμα, με το άνευ όρων άνοιγμα των αγορών, τη μείωση των φόρων ή εκλεπτυσμένους τρόπους κατανάλωσης. Και νομίζω ότι αυτό καταδεικνύει και το πιο σημαντικό όριο του Αργεντίνικου λαϊκισμού: την αδυναμία του να αναιρέσει την νεοφιλελεύθερη υποκειμενικότητα. Με άλλα λόγια, πολλοί άνθρωποι βλέπουν τους εαυτούς τους ως «ανθρώπινο κεφάλαιο», ως μονάδες επιχειρηματικού και αυτο-επενδυτικού κεφαλαίου. Ως εκ τούτου, σε ένα ορισμένο σημείο, δεν χρειάζονται πια να είναι μέρος ενός «λαού», δεν χρειάζονται πλέον το κράτος για να τους στηρίζει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεύτερον, η επιτυχία του Αργεντίνικου λαϊκισμού είχε αρχικά κατασκευαστεί πάνω στην παράδοξη σχέση μεταξύ μιας ισχυρής ηγεσίας και μιας σειράς από κοινωνικά κινήματα που κινητοποιούνταν και συγκεντρώνονταν σε συνελεύσεις. Ωστόσο, η ικανοποίηση των αιτημάτων τους, μαζί με την αυξανόμενη φθορά της κυβέρνησης μετά από χρόνια παραμονής στην εξουσία –κάτι που με έναν τρόπο συνεπάγεται επίσης απογοητεύσεις, ματαιώσεις– προκάλεσε μια τάση αποστράτευσης και οι συνελεύσεις και οι συζητήσεις έτειναν να φθίνουν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αν αυτοί είναι οι δύο κύριοι παράγοντες που εξηγούν την ήττα του κιρσνερισμού, ποιοι νομίζετε ότι είναι οι κύριοι λόγοι για την επιτυχία του Μάκρι; Με ποια πλατφόρμα εκλέχθηκε; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Νομίζω ότι το βασικό στοιχείο της επιτυχίας του Μάκρι χτίστηκε πάνω σε μια ορισμένη ενόχληση προς την πολιτική. Ας θυμηθούμε ότι ο κιρσνερισμός, ως λαϊκιστικό σχέδιο, χρειαζόταν τις διαδηλώσεις του λαού για να νομιμοποιήσει τις πράξεις της κυβέρνησης, η οποία επιδίωκε μετασχηματισμούς στο status quo. Ο κιρσνερισμός τοποθετήθηκε ανταγωνιστικά απέναντι σε μια ολόκληρη σειρά από παράγοντες που αντιπροσώπευαν το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο: τις πολυεθνικές εταιρείες, το ΔΝΤ, τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα «αρπακτικά funds», τα συγκεντρωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, κ.λπ. Ωστόσο, ο αρχικός ενθουσιασμός του να είσαι μέρος αυτών των ανταγωνισμών, όπου ο λαός διαδραμάτισε έναν κεντρικό ρόλο, έτεινε να παρακμάζει μετά από χρόνια στην εξουσία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ο Μάκρι υποσχέθηκε μια αλλαγή με αυτή την έννοια. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής εκστρατείας του (που ήταν επικεντρωμένη στο σύνθημα «Ας αλλάξουμε») ο Μάκρι υποσχέθηκε να διατηρήσει όλα τα επιτεύγματα του κιρσνερισμού (να διατηρήσει την απασχόληση, να κρατήσει τα κοινωνικά προγράμματα, κ.λπ.), αλλά, ας πούμε, χωρίς την πολιτική ή τον ανταγωνισμό. Και υποσχέθηκε επίσης να ανταποκριθεί στις αναδυόμενες νέες απαιτήσεις, τις οποίες ο κιρσνερισμός δεν θα μπορούσε να απορροφήσει. Για παράδειγμα, είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι στην Αργεντινή ένα επαναλαμβανόμενο θέμα, που ξαναέρχεται στην επιφάνεια από καιρό σε καιρό, είναι το αίτημα για ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε αμερικανικά δολάρια. Αυτό το αίτημα, από τη μία πλευρά, έχει τις ρίζες του σε κοινωνικές πρακτικές που έχουν αναπτυχθεί ως ένας τρόπος διατήρησης της αξίας του εισοδήματος σε περιόδους πληθωρισμού και υπερ-πληθωρισμού. Από την άλλη πλευρά, η αποθησαύριση δολαρίων σχετίζεται με ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, όπως τα ταξίδια στο εξωτερικό, η εκλεπτυσμένη κατανάλωση, η αποταμίευση σε ξένο νόμισμα ή η χρηματοοικονομική κερδοσκοπία. Η επανενεργοποίηση αυτού του αιτήματος προέκυψε τη στιγμή που η κυβέρνηση Κίρσνερ ήταν στη μέση μιας διαμάχης με τα «αρπακτικά funds» και αντιμετώπιζε πιέσεις από το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η επακόλουθη συνέπεια ήταν η σύνδεση της «ελευθερίας» με την «ελευθερία της αγοράς» και την ταυτόχρονη καταγγελία της κυβέρνησης ως αυταρχικής. Κάποια άλλα αιτήματα που επαναλαμβανόμενα διατυπώνοντας προς την κυβέρνηση των Κίρσνερ είχαν να κάνουν με τη μείωση των φόρων, τον πληθωρισμό, την περικοπή των επιδομάτων, κατηγορίες για διαφθορά ακολουθούμενες από αξιώσεις παραίτησης και την συνεχή και υπερβολική πολιτικοποίηση της κοινωνίας, με τον διχαστικό χαρακτήρα του ηγέτη, κ.λπ. Ο νεοφιλελεύθερος λόγος που αντιπροσωπεύεται από τον Μάκρι συνέθεσε με επιτυχία αυτά τα στοιχεία για να διαμορφώσει τις δικές του θέσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αν αυτή ήταν η προεκλογική πλατφόρμα του Μάκρι, πώς μεταφράστηκε σε κυβερνητική πρακτική; Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα στην Αργεντινή, από την άνοδό του στην εξουσία, και προς ποια κατεύθυνση κινείται τώρα η χώρα; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι σαφές ότι αυτό που ζούμε πολιτικά σήμερα είναι η ανάδυση ενός αντι-ηγεμονικού συντηρητικού νεοφιλελεύθερου σχεδίου, το οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν σέβεται ιδιαίτερα τους βασικούς δημοκρατικούς θεσμούς. Επιτρέψτε μου να σας δώσω τρία παραδείγματα: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτον, η νέα κυβέρνηση έχει απολύσει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, κατηγορώντας τους ότι είναι είτε «πολιτικοί ακτιβιστές» (ιδιαίτερα ότι είναι υποστηρικτές των Κίρσνερ) είτε ότι λαμβάνουν μισθό χωρίς την αντίστοιχη ανταπόδοση εργασίας. Όλες αυτές οι απολύσεις προωθήθηκαν από το νέο Υπουργείο Εκσυγχρονισμού (που δημιουργήθηκε με διάταγμα), με το επιχείρημα ότι οι αποφάσεις βασίστηκαν σε «κριτήρια ορθολογισμού, αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας». Πολλοί από αυτούς που απολύθηκαν έχουν καταγγείλει «πολιτική παρενόχληση», με την έννοια ότι ανακρίθηκαν από τις νέες αρχές σχετικά με τις πολιτικές τους προτιμήσεις και τους ζητήθηκε να ανοίξουν τους λογαριασμούς τους στο Facebook και το Twitter ή ακόμα και τους λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τους για να ελεγχθεί το περιεχόμενό τους. Περιττό να πούμε ότι, το να απολύεις δημοσίους υπαλλήλους επειδή έχουν πολιτικές απόψεις, σε μια δημοκρατία, συνιστά σαφώς πράξη αυταρχισμού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτές οι απολύσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις, συνεπάγονται επίσης την πλήρη εξάλειψη των κοινωνικών προγραμμάτων. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα «Συνδέοντας την Ισότητα» (το οποίο μείωσε το χάσμα ψηφιακής εκπαίδευσης με τη δωρεάν διανομή ηλεκτρονικών υπολογιστών σε μαθητές και δημιούργησε ψηφιακές αίθουσες διδασκαλίας σε δημόσια σχολεία) ή το Πρόγραμμα Εθνικής Σεξουαλικής Υγείας και Υπεύθυνης Πατρότητας. Σε μια άλλη περίπτωση, οι απολύσεις προκάλεσαν το προσωρινό κλείσιμο του Πολιτιστικού Κέντρου Κίρσνερ (ένα από τα πιο σημαντικά και δωρεάν πολιτιστικά κέντρα στη Λατινική Αμερική) όπου 600 εργαζόμενοι απολύθηκαν μέσω ανάρτησης στο Twitter. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιες ήταν οι συνέπειες; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι κοινωνικές διαμαρτυρίες που προέκυψαν έχουν μέχρι στιγμής κατασταλεί από την αστυνομία. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν για να δικαιολογήσουν την καταστολή αυτή. Για παράδειγμα, ο νέος δήμαρχος της πόλης Λα Πλάτα, ο οποίος απέλυσε 4.500 δημοσίους υπαλλήλους, δήλωσε ότι οι διαδηλωτές κατεστάλησαν, επειδή «είχαν πολιτικές προθέσεις». Μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι είχαν απολυθεί. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, Απρίλιος του 2016, έχουν λάβει χώρα περισσότερες από 100.000 απολύσεις, υπολογίζοντας μαζί τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Πράγματι, η «συρρίκνωση» του δημόσιου τομέα έχει προκαλέσει και την μείωση του ιδιωτικού τομέα. Ο επικεφαλής της Οικονομικής Συμβουλευτικής Εταιρείας Οικονομικές Τάσεις, Χοσέ Λουίς Μπλάνκο, έχει δηλώσει: «Δεν θυμάμαι κανένα άλλο έτος στην ιστορία της Αργεντινής όπου είχαμε τόσες πολλές απολύσεις. Η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει ένα ρεκόρ: είναι εβδομήντα φορές υψηλότερο από την καταγραφή που είχαμε την προηγούμενη χρονιά». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεύτερον, είναι πολύ λυπηρό να γινόμαστε μάρτυρες της επιστροφή των πολιτικών κρατουμένων στην Αργεντινή. Στην περίπτωση που μπορεί να ονομαστεί ως ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος της κυβέρνησης Μάκρι, η Μιλάγκρο Σάλα, ηγέτης της κοινότητας του κοινωνικού κινήματος των ιθαγενών (που υποστηρίζε τον Κιρσνερισμό) Tupac Amaru, στη βορειοδυτική επαρχία Jujuy, φυλακίστηκε από τη νέα νεοφιλελεύθερη Επαρχιακή Κυβέρνηση. Αυτό είναι ένα θεσμικό σκάνδαλο που δεν έχει προηγούμενο στα τριάντα δύο αδιατάρακτα χρόνια συνταγματικής ζωής της Αργεντινής. Αρχικά συνελήφθη γιατί διαμαρτυρόταν ειρηνικά, αλλά στη συνέχεια κατηγορήθηκε για επιπλέον εγκλήματα –στάση, απάτη, δημόσια υποκίνηση εγκληματικών δραστηριοτήτων, συμμετοχή σε παράνομη οργάνωση– τα οποία ουσιαστικά χρησιμεύουν στο να την κρατήσουν στη φυλακή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα αυτά οδήγησαν το Κέντρο Νομικών και Κοινωνικών Σπουδών (CELS), τη Διεθνή Αμνηστία και τους Δικηγόρους για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τις Κοινωνικές Σπουδές στη βορειοδυτική Αργεντινή (ANDHES) να ζητήσουν η Διαμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Inter-American Commission on Human Rights) να παράσχει προληπτικά μέτρα ώστε να εγγυηθεί την ελευθερία της Μιλάγκρο Σάλα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Περιγράφετε ένα ζοφερό τοπίο. Και τα ΜΜΕ; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Δημοσιογράφοι –οι οποίοι είχαν μια κριτική στάση προς τη νέα κυβέρνηση ή υποστήριξαν ανοιχτά την προηγούμενη λαϊκιστική κυβέρνηση– απολύθηκαν από το Σύστημα Δημόσιων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ άλλοι που εργάζονται σε ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν καταγγείλει ότι δέχτηκαν πιέσεις της νέας κυβέρνησης για να κλείσουν τα ραδιοφωνικά προγράμματά τους ή τις τηλεοπτικές εκπομπές τους. Η νέα κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα, έχει ξεφορτωθεί πολλά ραδιοφωνικά προγράμματα. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία του λόγου βρίσκεται επίσης υπό μεγάλη απειλή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα αυτά τα μέτρα ελήφθησαν μέσα σε ένα πλαίσιο «έκτακτης ανάγκης», που επικαλούταν σε διάφορες πτυχές, όπως η ασφάλεια και η στατιστική έκτακτη ανάγκη. Η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» στην περίπτωση της ασφάλειας επικλήθηκε για να καταπολεμηθεί η διακίνηση ναρκωτικών όπως και σύνθετα εγκλήματα, καθώς και για «να μπει τάξη» στις κοινωνικές διαμαρτυρίες. Στην περίπτωση των στατιστικών, η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» παρουσιάστηκε ως αναγκαίο μέτρο για να μπει σε τάξη το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Απογραφής· ως εκ τούτου, για ένα χρόνο δεν θα έχουμε επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον πληθωρισμό, τη φτώχεια και την ανεργία. Στην πράξη, η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», μεταξύ άλλων, επιτρέπει στην κυβέρνηση να δαπανήσει χρήματα κατά τη διακριτική της ευχέρεια αποφεύγοντας τις υπηρεσίες ελέγχου και τον προϋπολογισμό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χωρίς να προσποιούμαι ότι κάνω μια λεπτομερή απεικόνιση ή εξαντλητική ανάλυση, μερικά από τα πρώτα οικονομικά μέτρα –που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα της προεδρίας του Μάκρι– προκάλεσαν πληθωρισμό και προξένησαν μια τεράστια μεταφορά πόρων από τους μισθωτούς εργάτες στα πλουσιότερα στρώματα της οικονομίας, ιδίως του αγροτικού τομέα. Είχαμε μια υποτίμηση του τοπικού νομίσματος, την κατάργηση του φόρου εξαγωγής για το σιτάρι, το καλαμπόκι και τον ηλίανθο, και την κατάργηση των επιδοτήσεων στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, του φυσικού αερίου και των δημόσιων συγκοινωνιών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποια άλλα μέτρα στόχευαν στην απελευθέρωση των αγορών –ιδίως της χρηματοοικονομικής– και έχουν βάλει άμεσα την Αργεντινή πίσω στην πορεία του χρέους και, επομένως, στον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και στο πλαίσιο των πολιτικών λιτότητας. Ιδιαίτερα, αν λάβουμε υπόψη ότι η νέα κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εκδώσει ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια ομόλογα αναδυόμενης αγοράς τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι ένα ομόλογο 16,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να πληρώσει τα «αρπακτικά funds» που είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον της Αργεντινής. Αυτή η κίνηση βρίσκεται σε αντίθεση με την προηγούμενη κυβέρνηση που είχε προωθήσει ψήφισμα στον ΟΗΕ εναντίον των «αρπακτικών» funds το οποίο είχε εγκριθεί το Σεπτέμβριο του 2015. Ήταν ένα είδος οδηγού εννέα σημείων για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα τελευταίο θέμα που θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι ο Πρόεδρος Μάκρι διόρισε απευθείας μια σειρά από ανώτατα διευθυντικά στελέχη διαφόρων πολυεθνικών εταιρειών ως Υπουργούς του. Για παράδειγμα, η Υπουργός Εξωτερικών, Σουζάνα Μάλκορα, έρχεται από την IBM και την Τέλεκομ· ο Υπουργός Παραγωγής, Φρανσίσκο Κάρμπερα, προέρχεται από την HSBC· ο Υπουργός των Οικονομικών, Αλφόνσο Πρατ Γκέι, προέρχεται από την JP Morgan (παρεμπιπτόντως αυτό το Υπουργείο ονομαζόταν Υπουργείο Οικονομίας από την προηγούμενη κυβέρνηση)· ο Υπουργός Ενέργειας, Χουάν Χοσέ Αρανγκούρεν, προέρχεται από τη Shell, και ο κατάλογος συνεχίζεται. Ωστόσο, αυτοί οι διορισμοί σημαντικών διευθυντικών στελεχών δεν θα πρέπει να καλύψουν το γεγονός πως ο νέος δεξιός πολιτικός συνασπισμός δεν είναι μόνο ένα οικονομικό σχέδιο που υποστηρίζεται από τις πολυεθνικές και τις μεγαλύτερες τοπικές επιχειρήσεις, αλλά είναι επίσης ένα κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό σχέδιο που έχει συνδέσει τα παραδοσιακά ολιγαρχικά και συντηρητικά στρώματα με την αστική μεσαία τάξη, ακόμα και με τα λαϊκά στρώματα. Είναι ένα αντι-ηγεμονικό σχέδιο. Και αυτό το αντι-ηγεμονικό σχέδιο έχει αλλάξει δραματικά την Αργεντινή σε λίγους μόλις μήνες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Στο πλαίσιο αυτό, ποια είναι η κατάσταση του στρατοπέδου των υποστηρικτών των Κίρσνερ σήμερα; Και γενικότερα, ποιές νομίζετε ότι είναι οι προοπτικές μιας Αριστερής επανόδου στην Αργεντινή; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το λαϊκό στρατόπεδο υφίσταται μια διαδικασία νέας συνάρθρωσης αυτή τη στιγμή και αναμφίβολα ο κιρσνερισμός έχει ένα βασικό ρόλο σε αυτό. Η Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ είναι η πιο σημαντική ηγέτης της αντιπολίτευσης, αν και η ηγεσία της είναι πολύ αμφιλεγόμενη (στην πραγματικότητα πάντα ήταν)· γεννά αγάπη και μίσος ταυτόχρονα. Η Κριστίνα ζήτησε την εκ νέου σύμπηξη ενός «Μετώπου Πολιτών» ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Ίσως, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλά συντηρητικά τμήματα της πολιτικής αρένας και της δικαστικής εξουσίας προσπαθούν να την βάλουν στη φυλακή, κάτω από όχι και τόσο σαφείς δικαστικές διαδικασίες που φαίνεται να είναι περισσότερο πολιτικά κατασκευασμένες παρά οτιδήποτε άλλο. Το να είναι διαθέσιμη η Κριστίνα για να είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές δεν είναι καλή είδηση για το νεοφιλελεύθερο και συντηρητικό στρατόπεδο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, νομίζω ότι η Αργεντινή, μετά την τελευταία λαϊκιστική εμπειρία που ενσάρκωσε ο κιρσνερισμός και τη μεγάλη ιστορική και πολιτική εμπειρία της στην λαϊκή αντίσταση, έχει την ευκαιρία να αποτελέσει το έδαφος για την εκκίνηση ενός ανανεωμένου αριστερού λαϊκιστικού σχεδίου στη Λατινική Αμερική. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Μάκρι, ο συντηρητικός νεοφιλελεύθερος πρόεδρος μας, έχει ήδη γίνει στόχος τριών μαζικών κινητοποιήσεων: </div>
<div style="text-align: justify;">
<ul>
<li>πρώτον, στις 24 Μαρτίου, την ημέρα που τιμούμε την μνήμη του τελευταίου πραξικοπήματος </li>
<li>δεύτερον, στις 13 Απριλίου, όταν η Κριστίνα κλήθηκε να καταθέσει από την Δικαστική Εξουσία και </li>
<li>τρίτον, στις 29 Απριλίου, όταν οι πέντε σημαντικότερες εθνικές συνδικαλιστικές οργανώσεις διαδήλωσαν εναντίον των μαζικών απολύσεων των εργαζομένων, που υφιστάμεθα σήμερα τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. </li>
</ul>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Πολλές άλλες μικρότερες διαδηλώσεις που απλώνονται σε όλη τη χώρα ενισχύουν αυτή την αντίσταση στην νεοφιλελεύθερη και συντηρητική αντίδραση υπό την ηγεσία του Μάκρι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχω την τάση να είμαι κάπως αισιόδοξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτη Δημοσίευση: <a href="https://www.opendemocracy.net/democraciaabierta/giorgios-katsambekis-paula-biglieri/argentina-after-kirchnerismo-populism-s-defe-0">OpenDemocrasy</a> (Αγγλικά), <a href="http://www.efsyn.gr/arthro/o-makri-proothei-ena-neofileleythero-shedio-poy-den-sevetai-toys-dimokratikoys-thesmoys">Εφ.Συν </a></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος</div>
</span><span class="fullpost"></span></div>
Afterhistoryhttp://www.blogger.com/profile/15162650085887761680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-43589144610320454132016-05-09T21:12:00.001+03:002016-05-09T21:12:40.280+03:00 Τα Κοινά: Μια πραγματεία για την επανάσταση του 21ου αιώνα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b>Των Pierre Dardot και Christian Laval </b></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5CwgHwKSdO5QirvStNWy7P8YfJf303lJ7ds8BWdF6GhP0LbQ8zBVS5vPqxTlry3WZ6NiwXdaeF0KPWaL3Pa0YDlRASAxCEQcCJSaNlIDoIWriYc_Ctri9XaNCjwlwBUcb4sUFgZRY7Jk/s1600/laval-dardot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5CwgHwKSdO5QirvStNWy7P8YfJf303lJ7ds8BWdF6GhP0LbQ8zBVS5vPqxTlry3WZ6NiwXdaeF0KPWaL3Pa0YDlRASAxCEQcCJSaNlIDoIWriYc_Ctri9XaNCjwlwBUcb4sUFgZRY7Jk/s320/laval-dardot.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το σημείο αφετηρίας μας είναι πως το κοινό είναι μια αρχή πολιτικής δραστηριότητας που συγκροτείται από την ειδική διαδικασία της διαβούλευσης, της ορθής κρίσης, της απόφασης και από την εφαρμογή αυτών των αποφάσεων. Ωστόσο, αυτός ο ορισμός και η πιο πλήρης εκδοχή του, όπως παρουσιάζουμε στην αρχή του βιβλίου μας [1], δεν έχει καθολική ισχύ, δεν είναι διιστορικός ούτε είναι ανεπηρέαστος από εφήμερες και γεωγραφικές συνθήκες. Με ετυμολογικούς όρους (cum-munus που η κυριολεκτική σημασία του είναι «συν- υποχρέωση» και «συν- δράση») σίγουρα δεν υπάρχει η πρόθεση να δείξουμε πως το «κοινό» είχε πάντα τη σημασία που έχει σήμερα. Στον Αριστοτέλη το κοινό (Κοινόν) είναι αυτό που πηγάζει από τη πράξη της συγκέντρωσης, η οποία είναι αυτή που συγκροτεί την ιδιότητα του πολίτη που με τη σειρά της είναι μια πράξη που προϋποθέτει την εναλλαγή των καθηκόντων ή την αλλαγή μεταξύ των κυβερνώντων και των κυβερνώμενων. Σήμερα, με μια νέα και μοναδική μορφή ενέργειας, το κίνημα των πλατειών (Μ-15, Occupy, Gezi κ.α.) έχει εμπλουτίσει την ιδέα των κοινών με νέα αιτήματα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το Κοινό σαν αρχή αγώνων </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτά τα αιτήματα ενέπλεκαν μια ριζοσπαστική αμφισβήτηση απέναντι στην «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία, η οποία εξουσιοδοτεί ένα περιορισμένο αριθμό ανθρώπων να μιλούν και να δρουν εκ μέρους της μεγάλης πλειοψηφίας. Την ίδια στιγμή αυτά τα κινήματα έχουν αναπτύξει περιβαλλοντολογικά αιτήματα για τη διατήρηση των «κοινών» (και ειδικά των αστικών χώρων). Το κοινό φαίνεται σε εμάς, ως η αρχή που κυριολεκτικά προέκυψε μέσα από όλα αυτά τα κινήματα. Ως τέτοιο, το κοινό δεν είναι κάτι το οποίο έχουμε εφεύρει, αλλά κάτι το οποίο έχει αναδυθεί μέσα από αυτούς τους αγώνες ως η δική τους αρχή. Ο όρος έκτοτε έχει λάβει ένα καινούργιο νόημα, αυτό της «πραγματικής δημοκρατίας», για την οποία η μόνη νομιμοποιημένη πολιτική υποχρέωση είναι όχι αυτή που απορρέει από την ιδιότητα του μέλους σε μια δεδομένη κοινότητα, όσο ευρεία και να είναι, αλλά από τη συμμετοχή σε μια κοινή δράση η τη προσήλωση σε ένα κοινό στόχο. Δεν θα πρέπει όμως να υπάρξει κάποια παρανόηση σχετικά με το σκοπό μας: παρόλο που το εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου μας προσφέρει μια «αρχαιολογία του κοινού», δεν είχαμε καμία πρόθεση να ερμηνεύσουμε όλη την ανθρώπινη ιστορία μέσα από αυτή την αρχαιολογία κατά παρόμοιο τρόπο που έχουν κάνει οι «μεγάλες αφηγήσεις» που τόσο έχουν χαρακτηρίσει την νεωτερικότητα μας. Ο στόχος μας ήταν αρκετά διαφορετικός: σκοπός μας ήταν να δείξουμε πως από την αρχή το κοινό είχε ένα νόημα που δεν μπορούσε να περιοριστεί σε ένα «κρατικό» πλαίσιο, μέχρι την εκμετάλλευση και νόθευση του και από το κράτος και από τη θεολογία. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως και η «σύγχρονη ανακάλυψη» του κοινού θα σημάνει και την επιστροφή των αρχαιοελληνικών και ρωμαϊκών ριζών του. Αφορά κάτι άλλο: τον προσδιορισμό μιας θετικής πολιτικής εναλλακτικής απέναντι στη φιλελεύθερη λογική που έχει ως επίκεντρο της τον ανταγωνισμό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια τέτοια εναλλακτική μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε το δυϊσμό μεταξύ δημόσιας/κρατικής περιουσίας και ιδιωτικής περιουσίας. Για πολύ καιρό η αριστερά ζούσε με την ιδέα της αξιακής αντίθεσης ανάμεσα στο κράτος και στην αγορά, καθιστώντας το κράτος ως τη καλύτερη άμυνα απέναντι στην επιθετική συμπεριφορά των δυνάμεων της αγοράς. Αυτή η αντίθεση, μαζί με τη στρατηγική που δημιουργεί ανήκει ολοκληρωτικά στο παρελθόν. Εδώ και 30 χρόνια, το κράτος έχει υποστεί μια βαθιά μεταμόρφωση, η οποία το έχει καταστήσει έναν ολοκληρωμένο πρωταγωνιστή του νεοφιλελευθερισμού. Έχει δηλαδή υποταχθεί στην επιχειρηματική λογική και σαν κράτος-επιχείρηση ή αλλιώς «εταιρικό κράτος», δρα σαν στρατηγικός συνέταιρος των μεγάλων πολυεθνικών, όπου από κοινού χαράζουν τα νέα διεθνή πρότυπα. Η περίφημη φόρμουλα του Μαρξ για τη κυβέρνηση, ως τίποτα παραπάνω από μια εκτελεστική επιτροπή που είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση των ζητημάτων της μπουρζουαζίας, είναι πλέον εντελώς ξεπερασμένη, όχι επειδή είναι ένας παράλογος ισχυρισμός. Αντιθέτως, δεν μπορεί να εξηγήσει επαρκώς τη σύγχρονη πραγματικότητα της συνεχώς αυξανόμενης υβριδοποίησης του κράτους και της αγοράς. Το κρατικιστικό παράδειγμα πρέπει να αποδομηθεί άρδην, εάν θέλουμε να δουλέψουμε για να ξαναχτίσουμε την αριστερά. Το κράτος είναι τώρα το πλέον ακατάλληλο όργανο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για «πολιτικά σχέδια» με άλλους στόχους. Εν αντιθέσει, το κράτος είναι αυτό που προσπαθεί να επιβάλλει τη δική του λογική σε όλους αυτούς που διατηρούν τη ψευδαίσθηση της πιθανής μετάλλαξης του σε ένα μέσο που θα χρησιμοποιηθεί στον αγώνα ενάντια στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βλέπουμε όλα αυτά που χωρίζουν το κοινό, όπως το έχουμε νοηματοδοτήσει, από το κράτος και το δημόσιο. Το κρατικό/δημόσιο βασίζεται πάνω σε δύο εντελώς αντιθετικές προϋποθέσεις: από τη μια εξασφαλίζει τη καθολική πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες, από την άλλη, δίνει στη κρατική διοίκηση το μονοπώλιο της διαχείρισης αυτών των υπηρεσιών, υποβιβάζοντας τους χρήστες σε καταναλωτές, αποκλείοντας τους από κάθε μορφή συμμετοχής σε αυτή τη διαχείριση. Είναι ακριβώς αυτός ο θανάσιμος διαχωρισμός σε «λειτουργούς» και «χρήστες» που πρέπει το κοινό να αποβάλει. Με άλλα λόγια το κοινό μπορεί να οριστεί ως το μη-κρατικό δημόσιο, καθώς εξασφαλίζει καθολική πρόσβαση μέσω της άμεσης συμμετοχής των χρηστών στη διαχείριση των υπηρεσιών. Μια από τις «πολιτικές προτάσεις» στο τρίτο μέρος του βιβλίου μας είναι η μετατροπή των δημόσιων υπηρεσιών σε θεσμούς των κοινών. Αυτό σημαίνει πως αυτές οι υπηρεσίες δεν ανήκουν στο κράτος με την έννοια ότι το κράτος είναι ο κάτοχος τους ή ο μοναδικός διαχειριστής τους. Για να επιτευχθεί αυτού του είδους η μετατροπή, είναι απαραίτητο να τερματίσουμε το μονοπώλιο της κρατικής διαχείρισης, με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλιστεί πραγματικά η καθολική πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες: επομένως, οι χρήστες δεν πρέπει να θεωρούνται ως «καταναλωτές», αλλά ως πολίτες που συμμετέχουν μαζί με τους λειτουργούς στις διαβουλεύσεις και τις αποφάσεις που τους αφορούν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το κοινό και τα κοινά </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως προκύπτει, προσπαθούμε να κατανοήσουμε το κοινό με την έννοια μιας πολιτικής αρχής και όχι με την έννοια μιας ιδιότητας που μπορεί να αποδοθεί φυσικά σε συγκεκριμένους τύπους «αγαθών». Για να καταλάβουμε την έκφραση «κοινά αγαθά» με την κυριολεκτική της σημασία, πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε μια κατηγοριοποίηση των αγαθών (ιδιωτικά αγαθά, δημόσια αγαθά, κοινά αγαθά) με βάση κριτήρια που συσχετίζονται με την εσωτερική τους φύση. Αυτή η προσέγγιση που εν τέλει θα κάνει πιο συμπαγές το νόημα του κοινού, εντάχθηκε σε ένα σύστημα μιας συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, πριν περιληφθεί στην αρμοδιότητα των νομικών. Ωστόσο, η τελευταία έπρεπε να εισάγει εξωτερικά κριτήρια προς την απλή φύση των πραγμάτων, προκειμένου να ξεχωρίσει τα κοινά αγαθά από τα δημόσια αγαθά. Για παράδειγμα, η Επιτροπή Rodota όρισε τα κοινά αγαθά σύμφωνα με τη σχέση που έχουν με τα θεμελιώδη δικαιώματα ή την ανθρώπινη ανάπτυξη. Ωστόσο, η αρχή της κατηγοριοποίησης των αγαθών οδηγεί εξίσου στην αποδόμηση του κοινού, καθώς γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των κοινών της φύσης, των κοινών της γνώσης, των γενετικών ή βιολογικών κοινών κ.α. Επομένως, το κοινό (σαν αρχή) συγχέεται εσφαλμένα με εκείνο με το οποίο είναι κοινό (σαν ιδιότητα ή χαρακτηριστικό συγκεκριμένων πραγμάτων). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατά παρόμοιο τρόπο, η προσέγγιση μας απορρίπτει τη θέση που κάνει λόγο για μια «αυθόρμητη παραγωγή του κοινού» που θα είναι προϋπόθεση και αποτέλεσμα της διαδικασίας παραγωγής (σε ανάλογο βαθμό με την επεκτατική δυναμική των δυνάμεων παραγωγής, όπως τη συναντούμε σε ένα ιδιαίτερο ρεύμα του μαρξισμού). Εξιδανικεύοντας την αυτονομία της άυλης εργασίας στην εποχή του «γνωσιακού καπιταλισμού», αυτή η άποψη καταλήγει να μην αναγνωρίζει τους τρέχοντες μηχανισμούς λειτουργίας που υποβιβάζουν την εργασία στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Επιπρόσθετα, και αυτό είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο ελάττωμα αυτής της θέσης, δεν αναγνωρίζει τη πάγια διαφορά μεταξύ παραγωγής και θεσμού: η παραγωγή μπορεί να είναι αυθόρμητη, ενώ ο θεσμός πρέπει να είναι μια συνειδητή δραστηριότητα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δυσκολευόμαστε να κάνουμε το διαχωρισμό μεταξύ του κοινού ως πολιτική αρχή που δεν χρειάζεται να θεσμοποιηθεί αλλά απλά να εφαρμοστεί και των κοινών που ανέκαθεν θεσμοποιούνται μέσα από την εφαρμογή. Το βασικό σημείο είναι πως τα κοινά δεν «παράγονται» αλλά θεσμοποιούνται και για αυτόν ακριβώς το λόγο είμαστε πολύ διστακτικοί να δεχθούμε τον όρο «κοινά αγαθά». Μας φαίνεται πως η λογική του επιχειρήματος πρέπει να είναι η αντίστροφη: κάθε κοινό που θεσμοποιείται είναι αγαθό, αλλά κανένα αγαθό από μόνο του δεν είναι κοινό. Φυσικά δεν πρέπει να συγχέεται το αγαθό με την πολιτική και ηθική σημασία (αγαθόν) και το αγαθό με την έννοια του αντικειμένου που μπορεί να ανταλλαχθεί και να πωληθεί (κτήσις). Κάθε κοινό είναι ένα αγαθό με την πολιτική και ηθική σημασία, αλλά σε τέτοιο βαθμό, ώστε ποτέ να μην φτάνει το νόημα του αποκτήματος. Εφόσον έχει θεσμοποιηθεί, το κοινό όχι μόνο δεν είναι πλέον απαλλοτριώσιμο, αλλά ανήκει στη σφαίρα των πραγμάτων που δεν μπορούν πλέον να σφετεριστούν από κάποια άλλη δύναμη και αυτομάτως ξεφεύγει και από την εκάστοτε ιδιοκτησιακή λογική (ιδιωτική ή δημόσια). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υποστηρίζουμε ότι ένα κοινό θεσμοποιείται μέσα από μια συγκεκριμένη πράξη την οποία ονομάζουμε «θεσμίζουσα πράξη», η οποία δεν αναφέρεται σε μια γενική μέθοδο θεσμοποίησης οποιουδήποτε είδους κοινού. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στην συχνή κατάχρηση της έννοιας του «θεσμού». Μια ολόκληρη κοινωνιολογική παράδοση προσπάθησε να περιορίσει το θεσμό σε αυτό που θεσμοποιείται, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη διάσταση της δραστηριότητας της θεσμοποίησης. Επιπρόσθετα, μια πολιτική κριτική ευρέως διαδεδομένη στην αριστερά της δεκαετίας του 1960 και του 1970 αναγνώριζε το θεσμό ως μηχανισμό εξουσίας που εξανάγκαζε τα άτομα που εισέρχονταν σε αυτό το θεσμό προκειμένου να ανήκουν σε αυτόν. Αυτή η κριτική δεν περιελάμβανε το προβληματισμό πάνω στη βασική παράμετρο του πράγματος που θεσμοποιεί, κάτι το οποίο είναι θεμελιώδες για εμάς σήμερα. Για την ακρίβεια, το να θεσμοποιείς δεν σημαίνει να θεσμοθετείς με την έννοια του να καθιστάς κάτι επίσημο, να το χειραφετείς, ή να αναγνωρίζεις κάτι το οποίο υπάρχει από πολύ παλιά (όπως για παράδειγμα βλέπουμε στο επίπεδο της συνήθειας ή του εθίμου), ούτε να δημιουργείς κάτι από το μηδέν. Είναι ακριβώς να ξαναδημιουργείς με ή στη βάση αυτού που ήδη υπάρχει και κατ’ επέκταση υπό δεδομένες συνθήκες ανεξάρτητα από την δραστηριότητα μας. Υπό αυτήν την έννοια δεν υπάρχει κάποιο μοντέλο ενός θεσμού, ούτε μπορεί να υπάρξει, ικανό να χρησιμοποιηθεί ως κανόνας για τη θεσμίζουσα πράξη. Κάθε πράξη πρέπει να κατανοηθεί και να διεξαχθεί in situ ή in loco. Για αυτό κάποιος μπορεί και πρέπει να μιλάει όχι για θεσμίζουσα πράξη αλλά για «θεσμίζουσες πράξεις». Η αποκατάσταση μιας υπηρεσίας σε ψυχιατρική κλινική που είχε τερματιστεί, μετά από συζήτηση με τους θεράποντες και τους ασθενείς, εμπίπτει στη κατηγορία της θεσμίζουσας πράξης, ακόμη και με την έννοια της «μικροπολιτικής» του Φουκώ. Αλλά το να θεσπίσουμε μια τράπεζα σπόρων για τους αγρότες ή να ορίσουμε ένα πολιτισμικό χώρο για κοινή χρήση εμπίπτει επίσης στην ίδια κατηγορία. Αυτές είναι πρακτικές που προετοιμάζουν και κατασκευάζουν την ίδια την επανάσταση ως «αυτοθέσμιση της κοινωνίας». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το δικαίωμα του κοινού ως νέος τύπος του δικαιώματος της χρήσης </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορούμε να εξάγουμε τα ίδια συμπεράσματα με όρους δικαίου. Πράγματι, θεωρούμε πως ο θεσμός των κοινών αφορά τη σύγκρουση μεταξύ του δικαιώματος στο κοινό με το αρχαίο δικαίωμα της ιδιοκτησίας και πως αυτή η σύγκρουση μεταξύ των δύο δικαιωμάτων είναι η θεμελιώδης σύγκρουση των ημερών μας. Το δικαίωμα του κοινού είναι το δικαίωμα της χρήσης που διαφέρει από το αρχαίο δικαίωμα της συλλογικής χρήσης, που με τη σειρά του έχει δημιουργηθεί μέσα από μακραίωνα έθιμα. Είτε θεωρούμε τη χρήση ως απλή χρήση πέραν του νόμου (ως τροφή, πόση, κατοίκηση, κ.α.), είτε ως συλλογικό δικαίωμα που προέρχεται από τα έθιμα (όπως η σταχυολόγηση ή η κοινοκτησία), η χρήση πάντα εννοείται ως η πράξη στην οποία χρησιμοποιείς ένα εξωτερικό αντικείμενο με στόχο τη κάλυψη βασικών αναγκών. Η χρήση ως δράση προϋποθέτει έναν ειδικό τύπο σχέσης με εξωτερικά αντικείμενα, συχνά περιλαμβάνοντας τη κατανάλωση, δηλαδή η καταστροφή του εν λόγω πράγματος (abusus στα λατινικά σηματοδοτεί την πλήρη κατανάλωση). Παρόλα αυτά, κάποιος μπορεί εξίσου να πει στα αγγλικά «χρησιμοποιώ με» (use with), δηλαδή με άλλους ανθρώπους, με άλλο συγκεκριμένο άτομο και ούτως καθεξής. Σε αυτή τη περίπτωση αυτό που εννοείται είναι να δρα ή να πράττει κάποιος κατά συγκεκριμένο τρόπο με άλλους, έτσι ώστε να υπάρχει μια ενεργή σχέση με τους άλλους που θα νοηματοδοτείται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τη σχέση με εξωτερικά αντικείμενα με απώτερο στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή, δηλαδή τη κατανάλωση. Σε αυτό το καινούργιο νόημα η χρήση εννοείται ως εποπτεία, συντήρηση και διατήρηση. Μπορούμε πλέον να τονίσουμε τη διαφορά μεταξύ του αρχαίου και του νέου δικαιώματος της χρήσης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<ol>
<li>Η πρώτη αξιοσημείωτη διαφορά με το παλαιό δικαίωμα αφορά τη φύση του αντικειμένου με το οποίο η χρήση συσχετίζεται. Στο δικαίωμα του κοινού, η χρήση δεν σχετίζεται με ένα εξωτερικό αντικείμενο, αλλά με ο,τι ονομάζουμε «κοινά». Τα κοινά δεν είναι «πράγματα που έχουν κοινά στοιχεία» (res communes). Σίγουρα τα πράγματα με κοινά χαρακτηριστικά δεν περνούν απαρατήρητα (η παροιμία res nullius primo occupanti [2] δεν βρίσκει ανταπόκριση εδώ), αλλά ο περιορισμός αυτής της κατηγορίας που κληροδοτήθηκε από το ρωμαϊκό δίκαιο είναι πως αποκόπτει τα πράγματα από την δραστηριότητα. Η έννοια των κοινών δίνει έμφαση στις θεσμικές δομές, μέσω των οποίων έρχεται στο προσκήνιο η σύνδεση μεταξύ των πραγμάτων και της δραστηριότητας της συλλογικότητας που αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτά. Έτσι, υπάρχουν ποικίλα είδη κοινών που εξαρτώνται από τον τύπο της δραστηριότητας των δρώντων που τα θεσπίζουν και τα διατηρούν ζωντανά (κοινά των ποταμών, κοινά των δασών, κοινά της παραγωγής, κοινά των σπόρων, κοινά της γνώσης κ.α.). Το κοινό ενός ποταμού δεν είναι το ποτάμι. Είναι η σύνδεση μεταξύ του ποταμού και της συλλογικότητας που αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτό. Συνεπώς, αυτό το οποίο δεν οικειοποιείται δεν είναι μόνο το ποτάμι ως φυσικό αντικείμενο, αλλά και το ποτάμι ως το αντικείμενο μιας συγκεκριμένης δραστηριότητας και επομένως και η δραστηριότητα η ίδια. Με αυτό τον τρόπο, η έννοια των «κοινών» έρχεται σε ρήξη με την πολικότητα υποκειμένου/αντικειμένου, τη πολικότητα ενός αντικειμένου προσφέρεται κατ’ αποκλειστικότητα στο πρώτο πρόσωπο (κατά τρόπο παρόμοιο με τη σχέση μεταξύ dominus και res), μια πολικότητα που επανέρχεται συχνά σε ορισμένες νομικές και φιλοσοφικές παραδόσεις.</li>
<li>Με αυτή την έννοια, η χρήση της οποίας ο άξονας είναι το δικαίωμα στο κοινό προϋποθέτει ως συνθήκη πραγματοποίησης της, μια συνειδητή πράξη θέσπισης, δηλαδή αυτό που έχουμε αποκαλέσει «θεσμίζουσα πράξη». Για αυτό ακριβώς δεν πρέπει να συγχέεται με το εθιμικό δικαίωμα, το οποίο υποβιβάζει τις πρακτικές σε μια ασυνείδητη διαιώνιση και μετάδοση των χρήσεων. Τα κοινά είναι πάνω απ’ όλα αντικείμενα θεσμών και διακυβέρνησης. Σε αντίθεση με τη θεωρία της ιδιοκτησίας ως ένα «σύνολο δικαιωμάτων», που καθιστά το δικαίωμα της χρήσης ως ένα απλό δικαίωμα μεταξύ άλλων, διαχωρισμένο από το δικαίωμα της διαχείρισης και της απόφασης, η χρήση των κοινών είναι αδιαχώριστη από το δικαίωμα στην απόφαση και το δικαίωμα στη διακυβέρνηση. Η πράξη που θεσμοποιεί τα κοινά είναι η πράξη που τα διατηρεί, τα κρατάει ζωντανά και αναλαμβάνει τη πλήρη ευθύνη για τη συγκρουσιακότητά τους μέσω της συμπαραγωγής των κανόνων. Όντως, η λογική της συγκέντρωσης δεν θα έπρεπε να συγχέεται με την προσπάθεια εξεύρεσης ομοφωνίας, αρμονίας ή συναίνεσης σε απόλυτο βαθμό. Αντιθέτως προσπαθεί να ξεπεράσει συγκρούσεις μέσα από τη κοινή παραγωγή κανόνων και όχι μέσω μιας φανταστικής απόρριψης των συγκρούσεων που είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλης της συλλογικής ζωής. Αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί: η σύγκρουση καθεαυτή δεν είναι κακή και σε καμία περίπτωση δεν υποθάλπει τις ρίζες ενός εμφυλίου πολέμου. Αντιθέτως, είναι το αντίδοτο απέναντι σε ένα τέτοιο πόλεμο, με την προϋπόθεση πως έχει μια θεσμική έκφραση. </li>
<li>Υπό αυτές τις συνθήκες τι πραγματικά σημαίνει να μιλάμε για τη χρήση ενός κοινού και μάλιστα για τη χρήση ενός συγκεκριμένου κοινού; Η έννοια της «διοικητικής χρήσης» δανεισμένη από το Πάολο Νάπολι μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τη διαφορά μεταξύ της χρήσης ως δράσης, δηλαδή χρησιμοποιώ ένα εξωτερικό αντικείμενο και της χρήσης ως εποπτεία και επιτήρηση ενός κοινού (πρέπει να θυμόμαστε πως το ministrare το ρήμα από το οποίο προέρχεται η διοίκηση- administration- σημαίνει πρώτα απ’ όλα «το να υπηρετείς» και σε καμία περίπτωση «επωφελούμαι από κάτι»). Πράγματι, δεν μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει το κοινό, όπως χρησιμοποιεί ένα πράγμα, γιατί το κοινό δεν είναι ένα πράγμα, αλλά η σχέση μιας συλλογικότητας με ένα ή περισσότερα πράγματα. Η διοικητική χρήση έρχεται σε αντίθεση με τη σχέση ενός ιδιοκτήτη με το αντικείμενο ιδιοκτησίας του/της. Η έννοια της «οικειοποίησης» πρέπει να διευκρινιστεί, ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση. Υπάρχει η οικειοποίηση του ανήκειν μέσω της οποίας κάποιος οικειοποιείται ένα πράγμα, αποκλείοντας οποιαδήποτε άλλη σχέση κτήσης σχετικά με το ίδιο πράγμα και υπάρχει και η οικειοποίηση του προορίζειν, στην οποία ένα πράγμα έχει ένα συγκεκριμένο στόχο. Και εδώ υπάρχει ο κίνδυνος της παρεξήγησης: αυτό για το οποίο γίνεται λόγος δεν είναι η οικειοποίηση του κοινού με στόχο αυτό για το οποίο προορίζεται, αλλά το να οικειοποιηθείς τη διεργασία των μελών της συλλογικότητας με στόχο να μην μπορεί να οικειοποιηθεί από κανέναν το πράγμα για το οποίο είναι υπεύθυνα αυτά τα μέλη. Ο σκοπός είναι να διασφαλίσουμε μέσα από κανόνες συλλογικής χρήσης, πως η ληστρική συμπεριφορά οικειοποίησης δεν θα οδηγήσει σε εκτροπή από το στόχο μιας συγκεκριμένης κοινωνικής προοπτικής που θα ενυπάρχει μέσα στο κοινό. Με άλλα λόγια, σκοπός είναι να ρυθμίζεις τη χρήση του κοινού χωρίς να γίνεται κάποιος ιδιοκτήτης αυτού του κοινού, δηλαδή χωρίς να αποδίδεται σε κάποιον η εξουσία, ώστε να επικυριαρχεί πάνω στο κοινό σαν ο απόλυτος ιδιοκτήτης του. </li>
<li>Η πολλαπλότητα των κοινών θέτει το ερώτημα του συντονισμού μέσω της κατασκευής των θεσμών από κοινού, απ’ όπου προκύπτει και η ιδέα μιας ομοσπονδίας κοινωνικό- επαγγελματικών κοινών με βάση τον τύπο του αντικειμένου για το οποίο τα διάφορα κοινά έχουν την ευθύνη. Δεν υπάρχουν κοινά που είναι αποκλειστικά επαγγελματικά, μόνο κοινωνικό- επαγγελματικά κοινά, τα οποία πρέπει να ενσωματώσουν μέσα τους τη σχέση τους με την υπόλοιπη κοινωνία. Το παράδειγμα της Ιταλίας είναι ιδιαίτερα διδακτικό στη προκειμένη περίπτωση. Η Νάπολη είναι ένα πολιτικό εργαστήριο των κοινών, όχι μόνο για τη συμμετοχική διαχείριση του νερού, αλλά και για τη σημασία που έχουν διάφορες «καταλήψεις» (μεταξύ άλλων η κατάληψη του Asilo Filangieri, το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα χώρο αφιερωμένο σε πολιτισμικές δραστηριότητες. Ωστόσο, αυτές οι πρακτικές μπορούν να είναι βιώσιμες μόνο αν προωθούν το αίτημα για αυτοδιαχείριση σε όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου του συντονισμού μεταξύ των κοινών. </li>
</ol>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Επανάσταση και θέσμιση της πολιτικής δημοκρατίας </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Το αίτημα για αυτοδιαχείριση δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αίτημα για πολιτική δημοκρατία, η οποία πρέπει να υπερισχύσει σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής. Αυτή αποκλείει κάθε είδους τεχνοκρατία ή διαχείριση από ειδικούς σε τέτοιο βαθμό, ώστε η συμμετοχή του καθενός να είναι ο κύριος κανόνας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η «πραγματική δημοκρατία» είναι ζήτημα θεσμοποίησης και αυτή ακριβώς είναι η ουσία πάνω στην οποία θα θέλαμε να επεκταθούμε. Αυτό που δεν πρέπει να υποτιμούμε είναι η δυσκολία της δημιουργίας νέων θεσμών, των οποίων η λειτουργία θα στοχεύει ειδικά στη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών οικειοποίησης από μια μειοψηφία, απαγορεύοντας την αλλαγή των στόχων της και αποτρέποντας το να γίνουν απλές συμβάσεις οι κανόνες της. Ενδεικτικό είναι το πείραμα Barcelona en Comu που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η εκλογική νίκη δεν πρέπει να αποκόβεται από αυτό το οποίο προηγήθηκε και κατέστησε αυτή τη νίκη δυνατή- σημαντική συνεισφορά εργασίας σε επίπεδο γειτονιάς για πάνω από τέσσερα χρόνια, ειδικά στο πεδίο της στέγασης, το οποίο κατάφερε να δημιουργήσει τις συνθήκες που επέτρεψαν τη σύνταξη μιας ανεξάρτητης εκλογικής λίστας. Ένα μαζικό κίνημα, συνέχεια των κινητοποιήσεων και των πολλαπλών και συνεχών αναμετρήσεων που μεταλλάχθηκαν σε ευρηματικές πολιτικές μορφές και κατέστησαν την εσωτερική δημοκρατία μια σχεδόν απαραίτητη αρχή λειτουργίας και η οποία πολεμήθηκε ακόμη και από μέσα για να αποκατασταθεί μια κάθετη ιεραρχία με τη πρόφαση της καλύτερης αποτελεσματικότητας (ένας πειρασμός στον οποίο οι ηγέτες του Ποδέμος ενέδωσαν). Μέσα από όλα αυτά τα πειράματα, έχει τεθεί το πρακτικό ζήτημα μεταξύ της κατασκευής «εδώ και τώρα», με τις υπάρχουσες συνθήκες, νέων μορφών σχέσεων και δραστηριοτήτων και της σύνδεσης όλων αυτών με τη γενική μεταμόρφωση της κοινωνίας. Το κοινό σημείο σε όλα αυτά είναι η ρήξη που έχουν εισάγει ενάντια σε ολόκληρο το ολιγαρχικό πολιτικό «σύστημα» που είναι στενά συνδεδεμένο με τα οικονομικά συμφέροντα των κυρίαρχων κοινωνικών ομάδων. Ωστόσο, η ανεκτίμητη αξία τους είναι πως έχουν αποδείξει ότι είναι αδύνατο να πολεμάς το «σύστημα», χωρίς την ίδια στιγμή να δημιουργείς, σε πρακτικό επίπεδο, νέες μορφές της κοινωνίας και της πολιτικής. Αυτή η δημιουργική διάσταση των κινημάτων είναι και το πιο εκπληκτικό φαινόμενο, καθώς ο ορισμός της επιθυμητής κοινωνίας δεν είναι πουθενά γραμμένος, σε κανένα πρόγραμμα, δεν είναι κτήμα κανενός κόμματος και σίγουρα δεν είναι μονοπώλιο καμίας ελίτ. Με βάση αυτή τη λογική μπορεί να ειπωθεί πως αυτά τα κινήματα είναι ιδιαίτερα «αυτόνομα», με την ετυμολογική έννοια του όρου. Μέσα από τις πράξεις τους, παρουσιάζουν την ανάγκη για να θεσμοποιηθεί ολόκληρη η κοινωνία σύμφωνα με τη λογική των κοινών. Για αυτόν ακριβώς το λόγο λέμε πως αυτά τα κινήματα είναι επαναστατικά, καθώς αποκαθιστούν στον όρο «επανάσταση» το ακριβές νόημα της «επαναθεσμοποίησης της κοινωνίας» και σε καμία περίπτωση όταν λέμε για επανάσταση, δεν συνδέεται στο νου μας με βίαιες ταραχές ή εξεγέρσεις. Η επανάσταση αφορά κάτι άλλο. Η επαναστατική έννοια των σύγχρονων κινημάτων δεν βασίζεται στο είδος της δράσης που υιοθετούν, εκλογική η μη, ούτε στην ξεκάθαρη συνειδητοποίηση των στόχων που αυτά τα κινήματα επιδιώκουν. Περισσότερο έχει να κάνει με την ανυποχώρητη και γενναία αντίσταση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας απέναντι στις πολιτικές λιτότητας και τη μετατροπή αυτής της αντίστασης σε βούληση και ικανότητα αλλαγής των ίδιων των πολιτικών σχέσεων, ώστε να πάμε από την «αντιπροσώπευση» στη «συμμετοχή». Αυτό εννοούμε όταν λέμε πως πρέπει να οδηγήσουμε το αίτημα για το κοινό στο υψηλότερο δυνατό σημείο έκφρασής του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Σημειώσεις</u>: </div>
<div style="text-align: justify;">
[1] Βλ. Pierre Dardot, Christian Laval, Commun, Essai sur la revolution au 21eme siecle, Paris: Éditions La Découverte, 2014. </div>
<div style="text-align: justify;">
[2] Τα πράγματα που δεν ανήκουν σε κανέναν, ανήκουν σε αυτόν που πρώτος θα τα διεκδικήσει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: <a href="http://www.transform-network.net/en/publications/yearbook/yearbook-2016/news/detail/Journal/the-common-an-essay-on-the-21st-century-revolution.html">Transform!</a></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετάφραση: Λάζαρος Καραβασίλης </div>
<div style="text-align: justify;">
Επιμέλεια: Αντώνης Γαλανόπουλος</div>
</span><span class="fullpost"></span></div>
Afterhistoryhttp://www.blogger.com/profile/15162650085887761680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-47671914531686777392016-05-05T17:45:00.002+03:002016-06-04T13:45:30.173+03:00Η Ζωντανή Σκέψη του Michel Foucault<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Της Elisabeth Roudinesco</b></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijKoDW-zKLuOuWHoDCV_wF9tvMe9qTUwzOPGZ1g7na5jUYJHdzK8FT5dRsz8O-XyOIhyRae9YNog8zTBHPjSff4ag0s5Ks-84KYg6ZZZeSlHeQMZXOdDmgMeKesvQkmlg1rfQw3nhVHjG_/s1600/foucault.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijKoDW-zKLuOuWHoDCV_wF9tvMe9qTUwzOPGZ1g7na5jUYJHdzK8FT5dRsz8O-XyOIhyRae9YNog8zTBHPjSff4ag0s5Ks-84KYg6ZZZeSlHeQMZXOdDmgMeKesvQkmlg1rfQw3nhVHjG_/s1600/foucault.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τριάντα χρόνια [1] μετά το θάνατό του, ο Michel Foucault είναι γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι συγγραφέας ενός πολύ πλούσιου όγκου διδασκαλιών, του οποίου το εύρος κυμαίνεται από την κριτική του ως προς τις κανονιστικές νόρμες και τους θεσμούς έως την ιστορία των φυλακών, της ιατρικής, της τρέλας και της σεξουαλικότητας. Αυτός ο φιλόσοφος-ιστορικός έχει δελεάσει φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, λόγιους μελετητές και επαναστάτες όλων των πεποιθήσεων. Κάθε μία από αυτές τις διαφορετικές ομάδες, αντίστοιχα, τον βλέπει ως ένθερμο υπερασπιστή της επινόησης του εαυτού, έναν άοκνο ρεφορμιστή, έναν πλούσιο σχολιαστή της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής γραμματείας, και ένα σφοδρό μαχητή υπέρ των αιτημάτων των μειονοτήτων. Εν ολίγοις, το έργο του Φουκώ είναι περισσότερο από ποτέ στην ημερήσια διάταξη, όπως αποδεικνύεται από τη δημοσίευση των διαλέξεων που έδωσε στο Collège de France.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1980, ο Φουκώ απολάμβανε να διδάσκει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα στο Πανεπιστήμιο του Berkeley στην Δυτική Ακτή, όπου ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός φοιτητών προσέτρεχε για να ακούσει τις διαλέξεις του. Ήταν εκείνη η στιγμή που ανακάλυψε ότι είναι δυνατό να βιώσει την ομοφυλοφιλία ως δημιουργία ή φροντίδα του εαυτού, και όχι ως αποκάλυψη μιας επαίσχυντης επιθυμίας. Κανείς δεν ήξερε ακόμα ότι μια νέα μάστιγα σύντομα επρόκειτο να σηκώσει κεφάλι: η επιδημία του AIDS.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ήταν εντός αυτού του πλαισίου της μεγάλης ευτυχίας που ο Φουκώ μετασχημάτισε την προσέγγισή του ως προς την ιστορία της σεξουαλικότητας. Είχε αρχίσει ήδη το 1976 με τη δημοσίευση ενός έργου σχετικά με το δέκατο ένατο αιώνα, το <i>Η βούληση για γνώση </i>(Gallimard), τη συνέχεια του οποίου ήθελε να γράψει προκειμένου να επικαιροποιήσει την δική του «αρχαιολογία της ψυχανάλυσης» επικεντρωμένη στη μελέτη της υστερίας, του διεστραμμένου, των πληθυσμών και των φυλών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόσωπο με πρόσωπο με τη χριστιανική ηθική</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο, το 1979 αποφάσισε να μην μεταβεί από το δέκατο ένατο στον εικοστό αιώνα, αλλά να ανατρέξει στις χριστιανικές «τεχνικές» της μετάνοιας, της εξομολόγησης και της θυσίας, των οποίων η προέλευση ανάγεται κατά τον Φουκώ στη μεταστροφή του Τερτυλλιανού, ο οποίος εισήγαγε το τριαδικό δόγμα προς το τέλος του δεύτερου αιώνα. Κατά την άποψή του, η ιδέα του εξαναγκασμού των υποκειμένων να πουν την αλήθεια για την διανοητική τους κατάσταση χρονολογείται στην εποχή εκείνη, πριν η ψυχανάλυση κληρονομήσει αυτό το μοντέλο. Έπειτα από αυτήν την πρόσωπο με πρόσωπο αναμέτρηση με την χριστιανική ηθική, ο Φουκώ αποφάσισε να προσπαθήσει να κάνει τη σύνδεση μεταξύ αυτών των χριστιανικών «τεχνικών» και εκείνων της ύστερης παγανιστικής εποχής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι προέκυψε και η περαιτέρω ανάπτυξη των διαλέξεων που τώρα δημοσιεύονται με το τίτλο Υποκειμενικότητα και Αλήθεια - με άψογη επιμέλεια, σημειώσεις και παρουσίαση από τους Alessandro Fontana και Frédéric Gros. Ο Φουκώ σχολιάζει τα κείμενα Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων που γράφτηκαν κατά τη μακρά περίοδο της παρακμής της Αυτοκρατορίας (τον δεύτερο και τρίτο αιώνα μ.Χ.): του Αρτεμίδωρο του Δαλδιανού, ο οποίος αποκωδικοποιούσε σεξουαλικά όνειρα, των Στωικών φιλοσόφων, του Αντίπατρου της Ταρσού, του Νεοπλατωνικού Ιεροκλή από την Αλεξάνδρεια και πολλών άλλων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αντί να παραθέτει τα έργα τους με χρονολογική σειρά, συνέκρινε αυτά τα γραπτά, προκειμένου να αποδείξει πώς νέες μορφές σχέσης με τον εαυτό μας και με τους άλλους αναπτύχθηκαν με την έλευση του Χριστιανισμού. Το συμπέρασμα που εξήγε από αυτό ήταν η ανάγκη δαιφυγής από την κοινοτοπία, που συνίσταται στην απόδοση στον παγανισμό μιας ανεκτικής ηθικής, την οποία ο Χριστιανισμός δήθεν διέλυσε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μέχρι τώρα, αντιπαραθέτοντας τον παγανισμό στον Χριστιανισμό, υποστήριξε ότι οι Στωικοί φιλόσοφοι των δύο πρώτων αιώνων μ.Χ. είχαν εφεύρει μια σεξουαλική ηθική βασισμένη στην ανάγκη ολοκλήρωσης πράξεων ευχαρίστησης και απόλαυσης - αφροδισιακών - των οποίων οι βιαιότητες και υπερβολές, που προέρχονται από έναν φυσικό μηχανισμό, θα έπρεπε να τιθασευτούν, προκειμένου να αποφευχθεί το υποκείμενο να οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά και πάλι ήταν απαραίτητο να γίνει μία διάκριση ανάμεσα στην «καλή» και την κακή σεξουαλικότητα, προκειμένου να καθοριστεί μια ιεραρχία των απολαύσεων. Και ο Φουκώ έδειξε ότι για τους Στωικούς αυτή η «καλή» σεξουαλικότητα σήμαινε τον σεβασμό του μονογαμικού γάμου, θεωρούμενου ως τέχνη της ζωής ανώτερη από οποιαδήποτε άλλη. Κατά την άποψη αυτή, η σεξουαλική πράξη μεταξύ των παντρεμένων ζευγαριών κατείχε την υψηλότερη βαθμίδα στην ιεραρχία των αξιών: ενίσχυε την ευημερία του νοικοκυριού και εξασφάλιζε την επιβίωση της πόλης. Ο ελεύθερος ενήλικας άνδρας ενσάρκωνε μια δρώσα αρχή, και, υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσε κάλλιστα να συνάπτει σεξουαλικές σχέσεις με έναν άνδρα σκλάβο, ακόμα και αν ήταν ο ίδιος παντρεμένος, αλλά ποτέ με μια παντρεμένη γυναίκα, ιδιοκτησία ενός άλλου άνδρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ένας τέλειος έλεγχος της επιθυμίας</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπό αυτό το πρίσμα οι σεξουαλικές πράξεις κωδικοποιήθηκαν από τους αρχαίους μελετητές, και ο Φουκώ τις κατηγοριοποίησε βάσει του εξαιρετικού κειμένου Ο Ονειροκρίτης του Αρτεμίδωρου, το ίδιο το κείμενο του οποίου ο Φρόιντ ήταν μεγάλος θαυμαστής, ώστε το ξαναδιάβαζε ακατάπαυστα. Ο Αρτεμίδωρος πίστευε ότι κάθε είδος ζώου δεν έχει παρά έναν τρόπο «συνδυασμού»: τα γεννητικά όργανα του αλόγου, της κατσίκας ή της αγελάδας είναι όλα στο πίσω μέρος, ενώ οι οχιές, τα περιστέρια και οι νυφίτσες κάνουν έρωτα με το στόμα τους. Τα θηλυκά ψάρια συλλέγουν το σπέρμα που αφήνουν τα αρσενικά μέσα στο νερό. Όσο για τους ανθρώπους, που επίσης υπόκεινται στη φυσική τάξη του κόσμου, αυτοί υπακούουν σε μια άϋλη αρχή: ο άνδρας αναζητεί τη γυναίκα που του προσφέρει περισσότερη ευχαρίστηση και λιγότερη κακουχία. Η αιμομιξία με τη μητέρα κάποιου απαγορεύεται διότι θεωρείται εντελώς αποτρόπαια, ενώ το στοματικό σεξ είναι το χειρότερο απ' όλα, επειδή απαγορεύει τη σεξουαλική διαδικασία και το να μοίρασμα ενός γεύματος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, ο Αρτεμίδωρος όρισε πέντε κατηγορίες πράξεων που αντιβαίνουν στη φύση: τις σεξουαλικές σχέσεις με ζώα, με πτώματα, με θεούς, την αυτοϊκανοποίηση, ή τον έρωτα με δύο γυναίκες. Ήταν αυτό, σύμφωνα με τον Φουκώ, που οι Πατέρες της Εκκλησίας κληρονόμησαν από αυτόν τον Ρωμαϊκό Στωικισμό, το οποίο στη συνέχεια προσάρμοσαν σε μια νέα πνευματικότητα που χαρακτηριζόταν από ένα τέλειο έλεγχο πάνω στην επιθυμία και τα ενδόμυχα συναισθήματα, μια πραγματική κατάσχεση της σεξουαλικότητας προς αποκλειστικό όφελος ενός γαμήλιου μοντέλου που στήθηκε ως κανονιστική νόρμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα κείμενα που επέλεξε ο Φουκώ είναι απίστευτα διασκεδαστικά και ο ίδιος τα σχολιάζει με συγκλονιστικό χιούμορ, λες και τρία χρόνια πριν από το θάνατό του κατάφερε να βρει σε αυτά τη γένεση μιας «ρηματικής απόδοσης του ενδόμυχου», ακριβώς σε αυτόν τον αρχικό Χριστιανισμό που τον έθεσε και ως θέμα του τελευταίου βιβλίου του, το οποίο είναι ήδη διάσημο, αλλά εξακολουθεί να αναμένει τη δημοσίευσή του: <i>Οι εξομολογήσεις της σάρκας</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τις διαλέξεις του διατρέχει η χαρά της ανακάλυψης «μιας άλλης ιστορίας της σεξουαλικότητας», πολύ πριν από αυτή του δέκατου ένατου αιώνα. Ο Φουκώ αφηγείται υπέροχα τις διαφορετικές παραλλαγές του μύθου του ζευγαρώματος του ελέφαντα, που επαναλαμβανόταν από το δεύτερο έως το δέκατο έβδομο αιώνα, είτε από τους Στωικούς είτε από τους χριστιανούς ή τους ευσεβείς που τον αντιλαμβάνονταν ως το «ύψιστο της καλής συζυγικής σεξουαλικότητας», που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην ανθρώπινη φυλή. «Ο ελέφαντας», σύμφωνα με τον Francis de Sales, «είναι πιστός και αγαπά τρυφερά το θηλυκό της επιλογής του, ζευγαρώνει με το θηλυκό μόνο κάθε τρία χρόνια και τότε όχι για περισσότερο από πέντε ημέρες, με απόλυτη μυστικότητα ώστε να μην τον δει κανείς, έως ότου, την έκτη ημέρα, εμφανίζεται και πηγαίνει αμέσως να πλύνει ολόκληρο το σώμα του στο ποτάμι, επιθυμώντας απρόθυμος να επιστρέψει στο κοπάδι μέχρι να εξαγνιστεί».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέτοια ωραία και τίμια κτήνη, που δεν ξέρουν τίποτα για μοιχεία ή ζήλια και που δεν αγγίζουν ποτέ το σύντροφό τους άπαξ και γονιμοποιηθεί. Και οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν έτσι, αν ήταν πρόθυμοι να δεχτούν την υπέροχη σεξουαλική ζωή των ελεφάντων ως πρότυπο αρετής και θάρρους. Ένα πραγματικό αντίδοτο στο λόγο των σεξολόγων που βασίζουν τη μέτρησης της σεξουαλικής απόδοσης στο μήκος του πέους ή το πλάτος του κόλπου! Αυτές οι διαλέξεις παραδίδονται με μεταδοτική χαρά και διαβάζονται σαν ένα παραμύθι του La Fontaine. Ο Φουκώ δεν έχει πάψει σίγουρα να μας εκπλήσσει ακόμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετάφραση: Τσιμοπούλου Σταματίνα</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιμέλεια: Αντώνης Γαλανόπουλος</div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: <a href="http://www.versobooks.com/blogs/1735-elisabeth-roudinesco-the-living-thought-of-michel-foucault">Verso</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σημειώσεις:</div>
<div style="text-align: justify;">
[1] Το κείμενο δημοσιεύθηκε το 2014. </div>
</span><span class="fullpost"></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-56867116228275757942016-04-05T20:44:00.001+03:002016-04-05T21:49:31.558+03:00Ο αγώνας για Αυτονομία και το φαντασιακό της Ανάπτυξης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Του Ιωάννη Ρήγκου*</div>
</span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiwsSCNLAWSMCa6V5ZLE9RTSMS_kS2DXctrf8jj_Qx9-pRMnNJcDjWGdrRQD_j7sjM5MK27YmZVg9pgbGN8SN9Y9hy5GHCxQm9JMwRP-vEDWU1UTand2z_m2abpxRpjXreMHvdY35eRU0/s1600/slow2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiwsSCNLAWSMCa6V5ZLE9RTSMS_kS2DXctrf8jj_Qx9-pRMnNJcDjWGdrRQD_j7sjM5MK27YmZVg9pgbGN8SN9Y9hy5GHCxQm9JMwRP-vEDWU1UTand2z_m2abpxRpjXreMHvdY35eRU0/s320/slow2.png" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κόσμος αντιμετωπίζει τρομακτικούς γεωπολιτικούς μετασχηματισμούς. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τεράστιες γεωπολιτικές και φυσικές αλλαγές με ένα ρυθμό που δεν μπορεί να ελεγχθεί από κανένα θεσμό ή οργανισμό. To ερώτημα για το πώς θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους μετασχηματισμούς βρίσκεται στην “καρδιά” των ατομικών και κοινωνικο-πολιτικών κατασκευών μας. Και με αυτό εννοώ ότι το ερώτημα αυτό σχετίζεται με τον τρόπο που τα κοινωνικο-ιστορικά όντα, οι άνθρωποι θεσπίζουν τη διαμόρφωση των ατομικών και κοινωνικών φαντασιακών τους. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι η γενική κατανόηση του τρόπου που βασικές έννοιες του νεωτερικού φαντασιακού, όπως η λέξη ανάπτυξη, συνδέεται και αναπτύσσεται με τον τρόπο που η πολιτική ιδεολογία θεσπίζει τους τρόπους που αντιλαμβανόμαστε, παράγουμε και αναπαράγουμε τις κοινωνικο-πολιτικές πραγματικότητες στις οποίες ζούμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ανάπτυξη” μια έννοια με ιστορία</div>
<div style="text-align: justify;">
Η έννοια της ανάπτυξης διατρέχει όλο το φάσμα των κοινωνικο-πολιτικών εξελίξεων της νεωτερικής και της μετα-νεωτερικής “πραγματικότητας”. Καθώς φτάνουμε στην δεκαετία του 1990 και προχωράμε προς το σήμερα, η οικολογική και η περιβαλλοντική αναγκαιότητα οδηγεί ένα τμήμα της κοινωνίας να εντατικοποιήσει τον αγώνα για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την σημαντικότητας της αλλαγής του παγκόσμιου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής προς πολιτικές φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Αυτό στο επίπεδο του λόγου, εμφανίζεται μέσω της ενσωμάτωσης του όρου βιώσιμη και αειφόρος στην κεντρική ιδέα της ανάπτυξης και έτσι σήμερα ακούμε σχεδόν το σύνολο των κυβερνήσεων να μιλούν για την βιώσιμη και την αειφόρο ανάπτυξη, ως προϋπόθεση για την παραγωγή ενός παραγωγικού μοντέλου που θα επιτρέψει στον άνθρωπο να επιβιώσει της αυτοκαταστροφικής του τάσης όπως αυτή αναπτύσσεται μέσω της πίστης του φαντασιακού της νεωτερικότητας στην συνεχόμενη και ευθύγραμμη “ανάπτυξη” της κοινωνικής “εξέλιξης” και των παραγωγικών συντελεστών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να ξεγελαστούμε. Ο καπιταλισμός έχει δείξει μια τρομερή ανθεκτικότητα στον τρόπο που μεταπλάθει ακόμα και την ριζοσπαστικότητα κάποιων κινημάτων, με αποτέλεσμα να απορροφά και να μετασχηματίζει αυτήν την ριζοσπαστικότητα. Ο καπιταλισμός λειτουργεί μέσω της ψευδαίσθησης και της ικανοποίησης της ενοχής της συνείδησης του ατόμου ώστε να εξουδετερώσει μια ριζική αλλαγή στο σύνολο της παραγωγικής διαδικασίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι η κυρίαρχη (εθνική και υπερ-εθνική) ιδεολογία βασίζεται στην αφήγηση του ηγεμονικού λόγου περί βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης που είναι τμήμα του παγκόσμιου καπιταλιστικού φαντασιακού, μέρος της οποίας είναι το νεοφιλελεύθερο παράδειγμα. Έτσι διαμορφώνονται οι πολιτικές στον “δυτικό κόσμο”, ειδικά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Oι επίσημοι εθνικοί και υπερεθνικοί θεσμοί, αναπτύσσουν την ρητορική τους γύρω από την κοινωνικο-οικονομική αφήγηση, ως μέρος του παγκόσμιου (νεοφιλελεύθερου) καπιταλιστικού μοντέλου, το οποίο εξακολουθεί να κυριαρχεί στο επίπεδο της διακυβερνητικής λήψης αποφάσεων όπου έχει θεσμοθετηθεί η τεχνο-επιστημονική επίλυση των προβλημάτων, η εμπορευματοποίηση, και μια συγκεντρωτική διακυβέρνηση με ασθενή συμμετοχή του κοινού (Bingham 2010, 31). Από την άλλη πλευρά, οι εναλλακτικές αφηγήσεις σε μεγάλο βαθμό παραμένουν περιθωριοποιημένες. Ωστόσο, στην ηγεμονική ρητορική σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να αποκτήσουν νομιμότητα οι επιβαλλόμενες από τον καπιταλισμό πολιτικές, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι οργανισμοί, ακόμα κι αν είναι αρκετά παραπλανητικός ο όρος «βιώσιμη ανάπτυξη»,τον χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν ποικίλα και αντιφατικά προβλήματα που ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιουργεί και αναπαράγει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Καπιταλισμός και η Απάτη της Βιώσιμης και Αειφόρου Ανάπτυξης</div>
<div style="text-align: justify;">
Η καθηγήτρια Νατάσσα Ρωμανού υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις μεγάλες παρανοήσεις σχετικά με την παραγωγή και αναπαραγωγή των καπιταλιστικών προβλημάτων, που συνδέονται και με την οικολογική-περιβαλλοντική καταστροφή κυρίως στο νότιο τμήμα της Ευρώπης. Στην πρώτη παρανόηση, η Ρωμανού συμφωνεί με τον Καστοριάδη, ότι “ο καπιταλισμός, που στηρίζεται στην συνεχή ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, την μεγιστοποίηση του κέρδους, τη δύναμη και τη συσσώρευση πλούτου από την ολιγαρχία, την εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και πόρων, και την αδηφάγο εκμετάλλευση του περιβάλλοντος” (2014) συνεχίζει να παράγει και αναπαράγει την κρίση η οποία έχει εξαπλωθεί με την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος στις μέρες μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια άλλη παρανόηση, βασίζεται στις επιπτώσεις του καπιταλιστικού φαντασιακού και την κρίση του πάνω στις κοινωνίες. Η Ρωμανού επισημαίνει ότι η συζήτηση και οι απαντήσεις, που επικεντρώνονται στον οικονομικό αντίκτυπο μόνο, αφήνουν κατά μέρος πολύ σημαντικές πλευρές (περικοπές μισθών, ανεργία, επιδείνωση των συνθηκών για την εργατική τάξη) καθώς αυτές θεωρούνται ως εξωτερικό κόστος και δεν συμπεριλαμβάνονται στα εργαλεία που οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν για να μετρήσουν την αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα τους. “Η ίδια η κοινωνική κρίση εκδηλώνεται με τον αυξανόμενο και ανεξέλεγκτο καταναλωτισμό, η οποία οδηγεί σε υπερκατανάλωση των φυσικών πόρων, αλλά και στην εμφάνιση υπερ-εθνικισμού και τελικά ρατσισμού, καθώς ο ανταγωνισμός για τους πόρους γίνεται εντονότερος. Η πολιτική κρίση αντικατοπτρίζει ένα δημοκρατικό έλλειμμα, κατά την αυξανόμενη δυσαρέσκεια και αντίσταση που έχει ως αιτία την κατάχρηση εξουσίας, την αστυνομική βία και κρατική καταστολή”(ibid).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η τρίτη λανθασμένη αντίληψη, όπως η ίδια επισημαίνει, είναι η οικολογία έκτακτης ανάγκης, “η ξέφρενη κούρσα για να εξαγάγουμε ακόμα περισσότερους φυσικούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα) με τη χρήση όλο και πιο επικίνδυνων μεθόδων, όπως η εξόρυξη πετρελαίου από ασφαλτική άμμο, η αναζήτηση για πετρέλαιο στον ωκεανό, τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου, καθώς και την ανάπτυξη του fracking”. Οι μαζικές αρπαγές γης και ιδιωτικοποιήσεις των πόρων οδηγούν επίσης σε αύξηση της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Πάνω απ' όλα, όμως, η κλιματική αλλαγή οφείλεται στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, εκεί όπου φαίνεται μέσω του αποτελέσματος, να είναι ο τελικός θρίαμβος της καπιταλιστικής απληστίας πάνω στη φύση αλλά και στην δημοκρατία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Αυτονομία-Δημοκρατία ως Διέξοδος</div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα η αριστερά και η δεξιά στο πολιτικό σκηνικό αναφέρονται στην βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη σχεδόν σε όλο το φάσμα του πολιτικού λόγου τους. Ακόμα και οι εξωκοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις αυτό-παγιδεύονται στην ίδια ρητορική. Φυσικά, όπως υποστηρίζω, ακολουθώντας την σκέψη του Καστοριάδη, αυτό συμβαίνει γιατί σε όλη την νεωτερικότητα η ιδέα της ανάπτυξης είχε πάντοτε κεντρικό ρόλο στον κοινωνικο-πολιτικό λόγο. Συνεπώς αυτό σημαίνει και σύμφωνα με τον Καστοριάδη, ότι ούτε τα κομμουνιστικά καθεστώτα, κατάφεραν ποτέ στην πραγματικότητα να προσφέρουν μια εναλλακτική στον καπιταλισμό. Ακόμα και κινήματα της μετα-νεωτερικότητας, όπως αυτό της λεγόμενης από-ανάπτυξης, όπως υποστηρίζω, βρίσκεται ακριβώς στο μέσο της ίδιας προβληματικής ρητορικής καθώς αγνοεί πλήρως το κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο πέρα και έξω από την νεωτερικότητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός στον τρόπο σκέψης μου που έχει καθοριστικά επηρεαστεί από τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Πρόκειται για τη διάκριση ανάμεσα στις αυτόνομες και στις ετερόνομες κοινωνίες. Ο διαχωρισμός αυτός βασίζεται στο γεγονός ότι “αυτονομία υπάρχει μόνο όταν δημιουργούμε τα θεσμικά όργανα τα οποία εσωτερικεύονται από τα άτομα και έτσι διευκολύνεται η ένταξή τους στην ατομική αυτονομία τους και στην αποτελεσματική συμμετοχή τους σε όλες τις μορφές της ρητής εξουσίας που υπάρχουν στην κοινωνία" (Curtis 1997, 405). Αυτονομία σημαίνει όχι μόνο ότι η παράδοση μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά και ότι τα πάντα μπορούν να τεθούν σε αμφισβήτηση (Γκεζερλής 2001, 472). Κατά συνέπεια, όταν ο Καστοριάδης μιλά για την φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας, αναφέρεται στην λέξη θεσμός με την ευρύτερη έννοια του όρου, δηλαδή “το σύνολο των εργαλείων, τις γλωσσικές δεξιότητες, τους κανόνες και τις αξίες” (Castoriadis 2010, 46) που διέπουν το σύνολο των κοινωνικών δομών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Καστοριάδης εντοπίζει την ανάπτυξη του καπιταλισμού αλλά και της “δημοκρατίας” στην νεωτερικότητα ως τα αποτελέσματα της ετερόνομης ανάπτυξης της κοινωνίας. Για τον Καστοριάδη είναι ξεκάθαρο ότι το νεωτερικό μοντέλο διακυβέρνησης είναι μια ψευδεπίγραφη “δημοκρατία” η οποία για εκείνον, όπως και για εμένα, μπορεί καλύτερα να χαρακτηριστεί ως φιλελεύθερη ολιγαρχία. Ένα από τα καίρια σημεία του Καστοριάδη για το πρόταγμα της αυτονομίας, είναι τα χαρακτηριστικά που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτήν. Ισχυρίζεται ότι η θνησιμότητα και η αποδοχή της είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, προκειμένου να δημιουργήσει την ευαισθητοποίηση για τον αυτο-προβληματισμό και αυτο-περιορισμό (2010, 213). Σήμερα, όπως υποστηρίζει ο Καστοριάδης, “είμαστε μάρτυρες της απόλυτης κυριαρχίας του καπιταλιστικού φαντασιακού: την κεντρικότητα της οικονομικής σφαίρας, την απεριόριστη δήθεν ορθολογική ανάπτυξη της παραγωγής, της κατανάλωσης, της λιγότερο ή περισσότερο προγραμματισμένης και χειραγωγούμενης αναψυχής” (2010, 206). Επιπλέον, συνεχίζει, “η ανάπτυξη της τεχνο-επιστήμης, και το γεγονός ότι οι επιστήμονες δεν έχουν τίποτα να πουν για τον καπιταλιστικό προσανατολισμό, έχει δημιουργήσει ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα που έγινε ακόμα πιο σοβαρό σήμερα” (2010, 198). Αντιθέτως, όπως υποστηρίζει, χρειαζόμαστε φρόνηση (επιφυλακτικότητα). Η αποκλειστική παρουσία της τεχνο-γραφειοκρατίας (οικονομικών καθώς και επιστημονικών παραγόντων) ως αυθεντία, είναι οργανικά και δομικά ανίκανη για επιφυλακτικότητα, δεδομένου ότι η ίδια η ύπαρξή και κινητήρια δύναμη της δεν είναι παρά η ψευδαίσθηση της απεριόριστης επέκτασης. Έτσι, χρειαζόμαστε αληθινή δημοκρατία, για τον καθορισμό των ευρύτερα δυνατών διαδικασιών για σκέψη και συζήτηση, με τη συμμετοχή των πολιτών στο σύνολό τους (2010, 195).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, ο Καστοριάδης υποστηρίζει ότι η βιωσιμότητα, η αειφορία, καθώς και η αυτονομία είναι κατασκευασμένες επάνω στην γνώση των κοινωνικο-ιστορικών και πολιτικών υποκειμένων. Μια δημοκρατική κοινωνία είναι μια αυτόνομη κοινωνία, και μια αυτόνομη κοινωνία είναι πάνω από όλα μια αυτοπεριοριζόμενη κοινωνία (2010, 196). Έτσι, όπως υποστηρίζει και ο Howard Zinn, έχουμε ανάγκη από μια «εισαγωγή σε ένα νέο είδος κοινωνίας συνεταιρισμού. Aν δεν βρεθεί σήμερα τρόπος να εκφραστεί μια εναλλακτική της αυτονομίας και της δημοκρατίας ταυτόχρονα, η ανθρωπότητα θα βιώσει σε ανυπολόγιστο βαθμό τους καρπούς της ετερονομίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>*Μεταπτυχιακός Φοιτητής, Απόφοιτος Πολίτικης Οικολογίας του Πανεπιστήμιου του Lund, Σουηδίας. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Πηγές</u>: </div>
<div style="text-align: justify;">
Amnesty International. 2013. “Greece: Need for Investigation of Police Conduct Towards Residentsof Town Objecting Gold Mining Operations.” Amnesty Documents. Accessed March 13, 2014. <a href="https://www.amnesty.org/en/library/asset/EUR25/004/2013/en/c81397ca-0895-4f7a-92b5-%20%20%20%20%20%2082370134de8f/eur250042013en.html">https://www.amnesty.org/en/library/asset/EUR25/004/2013/en/c81397ca-0895-4f7a-92b5- 82370134de8f/eur250042013en.html</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bingham,Alexa. 2010. “Discourse of the Dammed: A study of the Impacts of Sustainable Development Discourse on Indigenous Peoples on the Brazilian Amazon in the Context of the Proposed Belo Monte Hydroelectric Dam.” Polis Journal 4, no. 1: 1-47.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Castoriadis, Cornelius. 2010. A society Adrift.Interviews and debates 1974-1997. Translated by Helen Arnold. New York: Fordham University Press.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Castoriadis, Cornelius. 2010. A society Adrift.Interviews and debates 1974-1997. Translated by ZisisSarikas.Athens: Eurasia Press.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Curtis, David Ames,edited and translated. 1997. The Castoriadis Reader. Oxford: Blackwell Press.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Curia. 2012. “Order of the General Court”. Fifth Chamber. Accessed March 12, 2014. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gezerlis,Alexandros. 2001. “Castoriadis and the Project of Autonomy. A review of the Imaginary Institution of Society.” Article: Democracy and Nature7, no. 3: 469-487.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Harvey, David. 2014. Seventeen Contradictions and the End of Capitalism. Oxford: Oxford University Press.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hajer, Maarten A. 1995.The Politics of Environmental Discourse. Ecological Modernization and the Policy Process. Oxford and New York: Oxford University Press.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Marx, Karl. 1967. Capital: A Critique of Political Economy, Vol 1. New York: International Publishers.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Poulimeni, Stavroula. 2015. “The Movement against the Gold Extraction in Skouries and the <Dilemmas> of Eldorado Gold.” Accessed January 6, 2016. <a href="http://rednotebook.gr/2015/02/kinima-enantia-stin-exorixi-chrisou-stis-skouries-ke-ta-dilimmata-%20tis-eldorado-gold-tis-stavroulas-poulimeni/">http://rednotebook.gr/2015/02/kinima-enantia-stin-exorixi-chrisou-stis-skouries-ke-ta-dilimmata- tis-eldorado-gold-tis-stavroulas-poulimeni/</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Romanou,Natassa. 2014. “Economic and Ecological Crisis in Greece: The Global Context and Syriza Solution.” Accessed April 12, 2014. <a href="http://newpol.org/content/economic-and-ecological-crisis-%E2%80%A8in-greece">http://newpol.org/content/economic-and-ecological-crisis-%E2%80%A8in-greece</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
SosHalkidiki. 2013. “Halkidiki-Mines.”Accessed May 2, 2014. <a href="http://soshalkidiki.files.wordpress.com/2012/11/soshalkidiki_01_en.pdf">http://soshalkidiki.files.wordpress.com/2012/11/soshalkidiki_01_en.pdf</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zikakou, Ioanna. 2015. “Greek State Council Suspends Skourletis’ Decision to Close Skouries Mine.” Accessed December 21, 2015. <a href="http://greece.greekreporter.com/2015/10/02/greek-state-council-suspends-skourletis-decision-to-close-skouries-mine/">http://greece.greekreporter.com/2015/10/02/greek-state-council-suspends-skourletis-decision-to-close-skouries-mine/</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zinn, Howard. 2002. You Can’t Be Neutral in a Moving Train: A Personal History of ourTimes. Boston: Beacon Press.</div>
</span><div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span></div>
Afterhistoryhttp://www.blogger.com/profile/15162650085887761680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3827451985744264568.post-59730336400817078312016-03-30T18:35:00.000+03:002016-03-30T23:05:39.778+03:00Λαϊκισμός και ανάκτηση της Δημοκρατίας: Μια συζήτηση με την Σαντάλ Μουφ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJMOC7mgFwrspWK8POeBiwdHZOBJYvtrohBEK-lhZASGypn01_Xf5YL-Q34V-a6MvliBB19Rn25roOnk-edUxd0gpize0Cz-Ec1upVlEcU4ppDpSMy-KOWvPl2wEsw_tLVPNsJ-mdBhQLX/s1600/13584439355_d99c6f7994_b.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJMOC7mgFwrspWK8POeBiwdHZOBJYvtrohBEK-lhZASGypn01_Xf5YL-Q34V-a6MvliBB19Rn25roOnk-edUxd0gpize0Cz-Ec1upVlEcU4ppDpSMy-KOWvPl2wEsw_tLVPNsJ-mdBhQLX/s400/13584439355_d99c6f7994_b.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 8 Ιουλίου η Σαντάλ Μουφ βρισκόταν στη Μπογκοτά για να δώσει μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία και το πάθος. Πριν την εκδήλωση μίλησε στο περιοδικό Palabras al Margen για το σύγχρονο νόημα του λαϊκισμού και της δημοκρατίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποια είναι η σημασία της σημαίνουσας εργασίας σας Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τη δημοσίευσή της;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν γράψαμε το βιβλίο ήταν σαφές ότι ήταν απαραίτητο να επανεξετάσουμε το σοσιαλισμό με έναν τρόπο που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα αιτήματα των νέων κοινωνικών κινημάτων - από το φεμινισμό έως την οικολογία και τους gay αγώνες. Αυτό εξακολουθεί να είναι σήμερα ένα εξαιρετικά επίκαιρο ζήτημα. Ωστόσο, δεν θα πρότεινα σήμερα ένα θεωρητικό έργο που προσπαθεί να επαναδιαμορφώσει το σοσιαλισμό - γιατί ενώ όταν γράφαμε την Ηγεμονία η ιδέα του σοσιαλισμού ήταν κεντρική, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Σε εκείνη την στιγμή, υποστηρίξαμε την αναδιατύπωση του σοσιαλιστικού σχεδίου από την άποψη της ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας. Σκεφτήκαμε ότι δεν ήταν αρκετό το να σκεφτόμαστε το σοσιαλιστικό σχέδιο, εντός των περιορισμένων όρων των αιτημάτων της εργατικής τάξης και μόνο. Σήμερα η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα αριστερό σχέδιο και σε ένα δεξιό έχει τις ρίζες της στο γεγονός ότι μόνο το πρώτο μπορεί να υποστηρίξει οποιοδήποτε είδος ριζοσπαστικοποίησης της δημοκρατίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη πλευρά, διαφοροποιούμασταν από τον παραδοσιακό λενινισμό, ο οποίος πρότεινε να τελειώσουμε με την υπαρκτή δημοκρατία, όπως να την αντικαταστήσουμε με κάτι εντελώς διαφορετικό. Εμείς αντίθετα υποστηρίξαμε ότι ο αγώνας θα μπορούσε να δοθεί έως την κατάληξή του, εντός των υφιστάμενων δημοκρατιών, αλλά παράλληλα κάνοντας μια εμμενή κριτική που αποσκοπούσε στην ριζοσπαστικοποίηση αυτών των δημοκρατιών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω ότι ένα αριστερό σχέδιο δεν θα πρέπει να επιδιώκει να τελειώσει με τη πλουραλιστική ή τη φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά να επιδιώκει την ριζοσπαστικοποίηση της. Αν κατανοούμε ως ηθικές-πολιτικές αρχές της πλουραλιστικής δημοκρατίας την ελευθερία και την ισότητα για όλους, τότε θα διαπιστώσουμε ότι αυτές είναι μάλλον ριζοσπαστικές αρχές,, ένα προοδευτικό σχέδιο πρέπει να αναγκάσει τις κοινωνίες που πρεσβεύουν αυτές τις αρχές να τις κάνουν πραγματικότητα, διασφαλίζοντας ότι θα επεκταθούν στις πιο ποικίλες πτυχές των κοινωνικών σχέσεων - και όχι μόνο όσον αφορά την οικονομία, γιατί η αναγνώριση είναι σημαντική, καθώς επίσης και η αναδιανομή. Το να ριζοσπαστικοποιήσουμε τη δημοκρατία σημαίνει τόσο να αγωνιστούμε για καλύτερες οικονομικές συνθήκες για όλους, όσο και το να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων, για παράδειγμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το σχέδιο που καθορίστηκε στο Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική εξακολουθεί να είναι σημαντικό, αλλά οι τρέχουσες συνθήκες για την επίτευξή του είναι πολύ πιο δύσκολες. Κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, από τη δημοσίευση του βιβλίου, υπήρξε μια τεράστια οπισθοδρόμηση στις κοινωνίες της Ευρώπης, καθώς περάσαμε από την σοσιαλδημοκρατική ηγεμονία - που επικρίναμε στο βιβλίο μας - στην νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Τα κέρδη της εργατικής τάξης έχουν απειληθεί, κυρίως λόγω της απώλειας των δικαιωμάτων που επιτεύχθηκαν μέσω του κράτους πρόνοιας. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που έχουμε σήμερα είναι μετα-δημοκρατικές κοινωνίες: αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Έτσι, σήμερα είναι αναγκαίο να πάρουμε πίσω τη δημοκρατία, ώστε στη συνέχεια να είμαστε σε θέση να τη ριζοσπαστικοποιήσουμε. Ακόμα κι αν είναι πραγματικά παράλογο για ένα ριζοσπάστη να το λέει αυτό, αντιμέτωποι με την νεοφιλελεύθερη προέλαση σήμερα είμαστε, χωρίς αμφιβολία, υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε θεσμούς που βασίζονται στην σοσιαλδημοκρατία. Πριν, αυτό δεν θα είχε καν περάσει ποτέ από το μυαλό μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μεγάλες δυνάμεις αναδύονται στο σημερινό νέο πλαίσιο, και πράγματι, κάποιες σχετίζονται με αυτή την προσπάθεια να κερδίσουμε πίσω τη δημοκρατία: από κοινωνικά κινήματα αγροτών και αυτοχθόνων στο δικό μας περιβάλλον έως τις προοδευτικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική και εμπειρίες όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos στην Ευρώπη. Πώς αυτές οι νέες πολιτικές και κοινωνικές κινητοποιήσεις συμβάλλουν στην ανάκτηση της δημοκρατίας;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Για μένα, το πιο ενδιαφέρον πράγμα σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos είναι ότι βλέπουμε την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία να αμφισβητείται από την Αριστερά. Η Ευρώπη είναι ένα σαφές παράδειγμα αυτού που έχω ονομάσει «μεταπολιτική»,, κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχουμε δει μια θόλωση της διαφοράς μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, μέσω της εδραίωσης μορφών, όπως ο Τρίτος Δρόμος του Μπλερ, η οποία έδειξε πως όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν μετακινηθεί προς το κέντρο και δεν θέλουν πλέον να ταυτίζονται με την Αριστερά. Ένα χαρακτηριστικό της μεταπολιτικής είναι η έλλειψη διαφοράς μεταξύ κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς. Και οι δύο αποδέχονται την ιδέα που προωθήθηκε από τη Μάργκαρετ Θάτσερ ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και, συνεπώς, ότι το μόνο που μπορεί να κάνει η σοσιαλδημοκρατία είναι να διαχειριστεί τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία με έναν οριακά πιο αναδιανεμητικό και ανθρώπινο τρόπο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό προκάλεσε μια απώλεια ενδιαφέροντος για την πολιτική και μείωσε την εκλογική συμμετοχή - ένα σήμα της κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Κατανοώ την πολιτική με αγωνιστικούς όρους, το οποίο συνεπάγεται ότι οι πολίτες είναι πραγματικά σε θέση να επιλέγουν μεταξύ διαφορετικών σχεδίων για την κοινωνία. Σήμερα, όμως, στις περισσότερες εκλογές οι άνθρωποι επιλέγουν μεταξύ της Pepsi και της Coca-Cola,, δύο ισοδύναμα σχέδια με διαφορετικές ετικέτες, όπως συμβαίνει σήμερα με τη σοσιαλδημοκρατία και την κεντροδεξιά στην Ευρώπη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν λίγο καιρό οι μόνοι που επέκριναν την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στην Ευρώπη ήταν τα λαϊκιστικά κόμματα της Δεξιάς,, υποστήριζαν ότι υπήρχε εναλλακτική και έδειχναν τη δυνατότητα αλλαγής των πραγμάτων, αλλά δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο στην Αριστερά. Φυσικά, υπήρχαν κρίσιμες θέσεις για την ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά αυτές ήταν οι θέσεις της διαμαρτυρίας, χωρίς τη δυνατότητα να έρθει στην εξουσία, προκειμένου να αλλάξει τα πράγματα. Υπήρχε επίσης η θέση των οπαδών του Toni Negri, ο οποίος επιχειρηματολογούσε για την «έξοδο»,, την εγκατάλειψη των θεσμών, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε δεν είναι να αλλάξουμε το κράτος και να έρθουμε στην εξουσία, αλλά να οικοδομήσουμε μια εναλλακτική κοινωνία εντελώς έξω από το κράτος. Έτσι, δεν υπήρχε καμία πραγματική πρόκληση για τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία από τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτό που είχαμε ήταν ρητορικές θέσεις, οι οποίες δεν επεδίωκαν να ανατρέψουν τους θεσμούς, προκειμένου να τους αλλάξουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να το κάνει αυτό -αν και η προέλασή του οφείλεται στην τρομερή κατάσταση στην Ελλάδα- και το Podemos έχουν επίσης αναπτύξει μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική στρατηγική.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε ότι το Podemos έχει επηρεαστεί τόσο πολύ από τα κοινωνικά κινήματα και τις εναλλακτικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ναι, όντως είναι. Οι βασικοί ηγέτες του Podemos -Pablo Iglesias, Iñigo Errejón και Juan Carlos Monedero- γνωρίζουν καλά τη Λατινική Αμερική, και έχουν εμπνευστεί από τις εμπειρίες των προοδευτικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής. Ειδικότερα, έχουν εμπνευστεί από την ιδέα της κατασκευής ενός λαού – στην πραγματικότητα, οι προοδευτικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής βλέπουν τους εαυτούς τους ως εθνικο-λαϊκές κυβερνήσεις. Ωστόσο, δεν συμμερίζομαι την απόφαση του Podemos να απορρίψει τη διαφορά μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς - επιμένουν ότι δεν ταυτίζονται ούτε με το κέντρο-αριστερό PSOE ούτε με τη ριζοσπαστική Ενωμένη Αριστερά. Λένε ότι θέλουν να κάνουν προοδευτική πολιτική με διαφορετικό τρόπο, επιμένοντας ότι οι μετασχηματισμοί του καπιταλισμού έχουν αλλάξει την εργατική τάξη και ότι για το λόγο αυτό δεν είναι πλέον σκόπιμο να ακολουθούν τις παραδοσιακές συντεταγμένες που κάποτε διαμόρφωναν τον Αριστερό λόγο. Προσπαθούν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη δημοκρατία, συμπεριλαμβάνοντας τη προσπάθεια να φτάσουν με το λόγο τους πρώην ψηφοφόρους του Λαϊκού Κόμματος (PP).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο παρελθόν, η κοινωνιολογική ανάλυση έφερε στην επιφάνεια σαφή στοιχεία αναφοράς της εργατικής τάξης, αλλά σήμερα ο καπιταλισμός έχει μεταμορφωθεί, και είναι σωστό να προσπαθήσουμε να φθάσουμε σε άλλα στρώματα: πράγματι, οι προοδευτικοί ψηφοφόροι στην Ισπανία σήμερα δεν είναι οι παραδοσιακοί αριστεροί ψηφοφόροι. Το Podemos μιλά σε ένα ευρύτερο κοινό, με νέα θέματα κινητοποίησης. Μιλάει στους ανθρώπους που αναζητούν βαθιές αλλαγές για την Ισπανία, σε εκείνους που απορρίπτουν τα μέτρα λιτότητας, σε όσους είναι απογοητευμένοι με τον δικομματισμό PSOE / PP, και σε εκείνους που απορρίπτουν τη διαφθορά, μεταξύ άλλων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που εργάζονται σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις ή σε μεγάλα εργοστάσια που βρίσκονται υπό εκμετάλλευση. Σήμερα έχουμε να κάνουμε με έναν βιοπολιτικό, μετα-φορντικό καπιταλισμό που επηρεάζει όλους μας. Οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, η επιβολή μέτρων λιτότητας και η επέκταση του χρηματιστικού κεφαλαίου έχουν αλλάξει τις κοινωνικές σχέσεις, και οι συνέπειες του καπιταλισμού πάνε πολύ πέρα από τις σχέσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικό να θέσουμε το ερώτημα, «Πώς μπορούμε να κατασκευάσουμε έναν λαό;», ή με γκραμσιανούς όρους, «πώς μπορούμε να σφυρηλατήσουμε μια συλλογική βούληση;», μια εγκάρσια συλλογική βούληση που πηγαίνει πέρα από την παλιά ιδέα της οργάνωσης της τάξης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πώς θα συνδέατε την κατάσταση που προκύπτει στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή με το τοπίο που βλέπουμε τώρα στη Λατινική Αμερική;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατ 'αρχάς, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι για μένα, είναι θεμελιώδους σημασίας να κατανοήσουμε την πολιτική ως την κατασκευή συνόρων. Η οριοθέτηση ενός «εμείς» απέναντι σε ένα «αυτοί» - αυτή είναι περίπου η αγωνιστική αντίληψη μου για την πολιτική. Πριν υπήρχε μια σαφής οριοθέτηση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Σήμερα αυτή η διαφορά είναι λιγότερο σαφής, και φαίνεται ότι αυτό το όριο παίρνει αντιθέτως μορφή μεταξύ του λαού και μιας «κάστας» - όπως το Podemos την αποκαλεί – του κατεστημένου, ή της υπερ-πλούσιας ελίτ. Στο έργο του Ερνέστο Λακλάου βρίσκουμε μια ιδέα του λαϊκισμού που δεν εξαρτάται από το περιεχόμενο, αλλά και από την οριοθέτηση συνόρων μεταξύ του λαού και των αντιπάλων του. Έτσι διαμορφώνεται ένα λαϊκιστικό σύνορο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα στην Ευρώπη, βλέπουμε μια λαϊκιστική στροφή - θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμη και για μια «λατινικο-αμερικανοποίηση της Ευρώπης». Στη Λατινική Αμερική έχουμε βαθιά ολιγαρχικές κοινωνίες, με έναν λαό αποκλεισμένο από την εξουσία. Προοδευτικές κυβερνήσεις έχουν φτάσει στην εξουσία προσπαθώντας να αλλάξουν αυτή τη κατάσταση, αν και με διαφορετικά αποτελέσματα. Σήμερα στη Βολιβία ή το Εκουαδόρ οι μάζες έχουν με κάποια έννοια συμπεριληφθεί στην εξουσία. Στην Ευρώπη η κατάσταση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση: οι μάζες είχαν ήδη συμπεριληφθεί κατά τη διάρκεια της εποχής του κράτους πρόνοιας, και με το νεοφιλελευθερισμό αποκλείστηκαν. Σήμερα, επίσης, στην Ευρώπη βρίσκουμε ολιγαρχικές κοινωνίες,, όπως έδειξε εύστοχα το έργο του Piketty σήμερα έχουμε μια τάξη υπερ-πλουσίων εναντίον του λαού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην Ευρώπη πρέπει να πάρουμε πίσω τη δημοκρατία. Και για το λόγο αυτό το Podemos, με διανοούμενους όπως ο Errejón, πιστεύουν ότι πρέπει να μάθουμε από τη Λατινική Αμερική, δηλαδή να προσπαθήσουμε να κατασκευάσουμε ένα λαό και να δημιουργήσουμε εθνικό-λαϊκές κυβερνήσεις, υπερβαίνοντας τον παραδοσιακή Αριστερό λόγο και πηγαίνοντας πέρα από την εργατική τάξη, σκεπτόμενοι με περισσότερο εγκάρσιους όρους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μέχρι ποιο σημείο αυτή η ανάκτηση της δημοκρατίας ισούται με την ανάκτηση της ίδιας της πολιτικής;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε μεγάλο βαθμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην παρούσα συνθήκη μιλάω για «μεταπολιτική». Έχουμε μια άρνηση της ανταγωνιστικού χαρακτήρα της πολιτικής - που συνίσταται στη δημιουργία ενός «εμείς» έναντι ενός «αυτοί». Αν και μερικές φορές αυτός ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας μπορεί να δημιουργήσει πολιτικές κατασκευές που είναι δυσμενείς για τη δημοκρατική πολιτική, δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς αυτό τον αγωνιστικό αγώνα. Έτσι δεν χρειάζεται να ξεπεράσουμε αυτό το στοιχείο της σύγκρουσης, αλλά μάλλον να κατασκευάσουμε μια αγωνιστική πολιτική που οδηγεί προς τη ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει το να πάρουμε πίσω την πολιτική.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω λοιπόν ότι σήμερα χρειαζόμαστε έναν αριστερό λαϊκισμό που να μπορεί να ριζοσπαστικοποιήσει τη δημοκρατία. Στα επόμενα χρόνια θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον ανταγωνισμό, και να έχουμε πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς που θα επιτρέψει αυτός ο αγώνας να εξελιχθεί. Οι μάχες της εποχής μας δεν μπορεί να διεξαχθούν μέσα στους όρους των παραδοσιακών κατηγοριών,, Είμαι σίγουρη ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε μια ανοιχτή πάλη μεταξύ του λαϊκισμού της Δεξιάς και του λαϊκισμού της Αριστεράς. Αυτός ο λαός που πρέπει να κατασκευαστεί θα μπορούσε να σφυρηλατηθεί από τη Δεξιά, όπως η Marine Le Pen κάνει στη Γαλλία: δηλαδή, ένας λαός που αποκλείει, που καταδιώκει τους μετανάστες. Αλλά υπάρχει επίσης μια κατασκευή του λαού από την Αριστερά, η οποία περιλαμβάνει τους μετανάστες και στέκεται ενάντια στις δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετάφραση: Αντώνης Γαλανόπουλος</div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: <a href="http://www.versobooks.com/blogs/2566-left-populism-and-taking-back-democracy-a-conversation-with-chantal-mouffe">Verso</a></div>
</span><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Hyperlink"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--><span class="fullpost"></span></div>
Antonisgalhttp://www.blogger.com/profile/15552753826129999246noreply@blogger.com0